Populistische Omroep Nederland ? Nog even de diepvries in
Voor enkele dagen hadden we het over een Nederlands initiatief voor de oprichting van een nieuwe zender, met als doelstelling de rechterzijde van de gemeenschap te bedienen, als tegengewicht voor het linkse omroepgeweld.
De idee werd gelanceerd uit de kringen van Leefbaar Rotterdam en om in aanmerking te komen, moet de aanvraag ondersteund zijn door 50.000 handtekeningen. De naam Populistische Omroep Nederland is bedoeld als knipoog naar de linkse kerk. Een knipoog kan soms misplaatst overkomen en in dit geval had een meer positieve benaming wellicht beter geklonken. Het lijkt nogal op de Harmonica van Veronica.
Vooraleer het voorstel tijd heeft gekregen om door te dringen tot de grote massa's, wordt er al aardig gebakkeleid en op tekortkomingen gewezen.
Waarom verwondert ons dit niet ? Eenmansinitiatieven die niet kunnen steunen op stevige fundamenten en véél intern overleg met diverse strekkingen binnen de conservatieve beweging, zijn gedoemd vlug op de klippen te lopen. Het is verwonderlijk dat uitgerekend uit de hoek waar nog restanten smeulen van de LPF (Lijst Pim Fortuyn) er opnieuw in dezelfde valkuil van haastigheid en amateurisme getrapt wordt.
Hopelijk bestaan er nog ruime kansen om met de nieuwe zender verder te gaan, indien men bereid is te luisteren naar medestanders en het vooral professioneler wil aanpakken.
Klop, Klop ... Wie zou dat zijn ? Ho, de Platenruiter ! WIJ ZIJN NIET THUIS
Jozef Sterkens (1893 - 1952)
Zeer bekende Vlaamse tenor. Zong tijdens WO I aan het front voor de soldaten. Later vertolkte hij alle grote tenorpartijen aan de Koninklijke Vlaamse Opera te Antwerpen, waarvan hij van 1935 tot 1942 directeur werd. Van 1942 tot 1944 was hij directeur van de Alhambraschouwburg te Brussel waar Nederlandstalige voorstellingen plaatsgrepen. Jef Sterkens viel ten prooi aan de repressie na WO II wegens culturele collaboratie. Hij overleed veel te jong en in trieste omstandigheden enige tijd na zijn gevangenschap.Een Vlaamse artiest die bijna vergeten is en die veel betekend heeft voor onze cultuur.
Hierna een unieke opname van Jozef Sterkens van "Das Lied ist aus"van Robert Stolz in een Nederlandse uitvoering uit 1931.
Duplo van Aanklacht
Wat is er aan de hand bij Seniorennet ?
Plots was het voor mij - voor wie nog? - onmogelijk om op Seniorennet te geraken.
Ondertussen is het probleem opgelost. Een week terug was er ook al een probleem dat ik en nogal wat vrienden rechtstreeks terecht kwamen op de stek van de federale flikken indien we naar Seniorennet, Aanklacht, Angeltjes of sommige andere stekjes op Seniorennet wilden gaan piepen.
De maffia van het regime - of zijn het linkse "verdraagzamen"? - proberen het Pascal Vyncke blijkbaar moeilijk te maken omdat de man, democraat in hart en nieren, ook een andere klok toelaat op zijn - en dat is méér dan welgemeend - onvolprezen "website" dan louter regime gatlikkende en linkse betweters, graaiers, leugenaars en oenen.
Waarom zouden "hackers" er baat bij hebben om een initiatief als Seniorennet te boycotten?
Meer dan 13.000 bloggers houden zich al of niet actief bezig op de webstek van Pascal Vyncke: Seniorennet. Daar zit nogal wat "volk" tussen. Van bloemetjes- en bijtjesliefhebbers over "wetenschappers", lullers en andere litterators tot "politiekers" van links tot rechts. U kunt het niet gek genoeg bedenken of "het onderwerp" wordt wel door iemand van de vele bloggers op Seniorennet behandeld. Als dat geen rijkdom en diversiteit is. Voor elk wat wils. Al is dit er voor sommigen teveel aan.
Misschien ben ik paranoïde maar zou het kunnen dat Seniorennet zo vaak wordt "aangevallen" omdat er ook rechtgeaarde, politiek-incorrecte, "rechtse" en zelfs Vlaams-Belangers hun ding mogen doen?
Het is niet de eerste keer dat "Links" bewijst hoe democratisch "het" denkt.
Vorige week had ik geen schermkopie (is dit geen mooi Nederlands voor "printscreen"?) gemaakt maar vandaag heb ik dit wel gedaan.
De Zeespiegelstijging : aanbevolen artikel uit Else4
Vermeersen laat zien dat het wel meevalt met paniekerige voorspellingen over de zeespiegelstijging
Jongeman in spijkerbroek en haar tot schouders komt podium op om lezing te geven. De afgeladen zaal van het Koninklijk Instituut voor de Tropen houdt zijn adem in. Wat is dit voor een hip?
Maar dan blijkt de hip een slimme Delftenaar. De geofysicus Bram Vermeersen. Hij hield een lezing op een klimaatsymposium waar ik vandaag was. Ik had een lichte mate van tegenzin. Ik volg de klimaatdiscussie al dertig jaar: het eerste wetenschapsstuk op de allereerste wetenschapspagina van NRC Handelsblad was van mijn hand en ging over het versterkte broeikaseffect.
Veel veranderd In die tijd is er niet zo heel veel veranderd. Ja, Frits Böttcher ligt op sterven, zo hoorde ik tot mijn schrik in de wandelgangen. En tegenwoordig komen de ‘klimaatgelovigen’ en de ‘skeptici’ op dezelfde congressen, dat is waar.
Maar ja, eigenlijk luisteren ze niet naar elkaar. Hans Labohm luistert niet erg goed naar Rob van Dorland en Rob van Dorland luistert niet erg goed naar Kees de Jager om maar enkele van de hoofdpersonen in het Nederlandse debat te noemen.
Maar ja, op dit soort congressen moet je je neus laten zien. Om te laten merken dat er geen medium in Nederland is dat de klimaatdiscussie zozeer op de voet heeft gevolgd als Elsevier, om bekenden te groeten, om nieuwtjes te horen en in de hoop dat je toch weer eens een heel nieuw verhaal hoort.
Enorme variaties Vandaag was het zo ver.
Die langharige Delftenaar hield een fascinerend verhaal over de zeespiegelstijging. Hij vertelde eerst hoe de zeespiegel wordt gemeten. Vooral met satellieten. Dat is niet makkelijk maar daar komt een gemiddelde stijging van 3,2 millimeter per jaar uit, plus of min 0,4 millimeter.
Maar toen liet hij de regionale spreiding zien. Op sommige plaatsen – bijvoorbeeld bij de westkust van de VS – daalt de zeespiegel, op andere plaatsen stijgt hij veel meer dan het gemiddelde. Die regionale variaties zijn enorm: vijf tot tien keer zo groot als het gemiddelde.
Zwaartekracht Waar komt dat door, zo vraagt Vermeersen zich af die hierover de komende weken in zowel Nature als Science publiceert. Door de zwaartekracht, zo is een van zijn antwoorden. U kent de zwaartekracht vooral van het vallen maar in wezen is zwaartekracht de aantrekkingskracht tussen twee objecten. Als een object heel groot is, trekt dat meer.
Welnu, een berg landijs zoals een gletsjer trekt behoorlijk aan het zeewater en daardoor kan het komen dat de zeespiegel in de wereld niet op het zelfde niveau staat. Het is geen badkuip, onze aarde.
En nu komt het. Als de gletsjers op Groenland smelten door ofwel het versterkte broeikaseffect ofwel door de zon die het op zijn heupen heeft, wordt de aantrekkingskracht die dat ijs op het zeewater uitoefent minder. Ofwel, door het smelten van de gletsjers daalt de zeespiegel in de buurt van die gesmolten gletsjers.
Vergeten Dat effect werkt zeker zo’n tweeduizend kilometer door. Voor Nederland betekent dit dat de zeespiegel door het smelten van het landijs op Groenland veel minder sterk gaat stijgen dan verwacht. Geen zeven maar slechts drie meter – don’t worry, het duurt nog wel een paar duizend jaar voor het zover is (dit is een van de gemakkelijke leugens in ‘De ongemakkelijke waarheid’ van Al Gore).
Wat helemaal fascinerend is, is dat dit fenomeen al in de negentiende eeuw uitgebreid beschreven is in de wetenschappelijke literatuur. En vervolgens is het honderd jaar lang vergeten – zegt ook iets over de wetenschappelijkheid van de klimaatwetenschap.
Elastisch Voeg daarbij dat de aardas elk jaar een klein beetje draait (heeft ook invloed) en dat de aardkorst elastisch is en dus wordt vervormd door het gewicht van het ijs van de laatste ijstijd en daarna weer terug veert en je krijgt heel andere schattingen van de zeespiegelstijgingen.
Niet alleen wanneer het landijs van Gorenland smelt maar zelfs als het landijs op Antarctica zou smelten, vertelde Vermeersen. Ook dan zou de zeespiegel bij ons maar met een meter of drie stijgen in plaats van de tientallen meters waar de Gorianen het over hebben.
Voorpagina Vermeersen zei er nadrukkelijk bij dat hij geen uitspraak wilde doen over de paniekerige voorspellingen voor de zeespiegelstijging van de Deltacommissie maar voor mij was het zonneklaar.
Als ik wetenschapsredacteur van NRC Handelsblad, de Volkskrant of Trouw was geweest (helaas waren mijn collega’s afwezig – ze hebben hun standpunt klaarblijkelijk al bepaald), had ik op de voorpagina gemeld dat een jonge en slimme Delftenaar heeft ontdekt dat het zelfs in het allerergste geval wel meevalt met die zeespiegelstijging.
22.11.2008 13.50u - “Kanker-racist met een grote mond, je zal sterven door middel van een dodelijke schotwond.” Zo luidt de tekst van een rapnummer van de allochtone groep ‘The Cicatris’ dat deze dagen op het internet circuleert. Ook de rest van het nummer laat weinig aan de verbeelding over: “Bekend raken zal je zeker doen, met een kogel in je kop en je kan er niets aan doen/Het is tijd voor rellen, tijd voor revolutie, dood aan Filip Dewinter zijn de woorden van Cicatris/Ik heb me klaar gemaakt en ik zal niet wachten. Het duurt niet lang voordat we jou gaan pakken/Schoten in het donker, een mes in je rug (...) Heb je niks geleerd van Theo Van Gogh en Pim Fortuyn?”
In een reactie stelt Filip Dewinter geschokt te zijn. “Dit rapnummer is een regelrechte oproep tot moord,” zo klinkt het. “Deze diaboliserende teksten kunnen een gek aanzetten om de daad bij het woord te voegen.” Dewinter diende alvast klacht in wegens het oproepen tot geweld.
Toen Caro en ik “ De Krokefant “ binnenstapten, leek het of er een bom ontploft was, het is misschien wat overdreven gesteld, maar die indruk gaf het mij. Er was wat mis met de waterleiding, maar hulp was al ter plaatse.
De loodgieter van dienst had het euvel verholpen, maar alles moest nog op orde gebracht worden. Nathalie, die er een beetje verloren bij liep zette de loodgieter een koffie voor en nam onze bestelling op.
Omdat ik zelf een onhandige kluns ben, die nauwelijks een kram in de muur krijg, zei ik tegen de vakman : "En dat allemaal bij het begin van de dag."
Ach antwoordde hij “ dit is nog maar een kleintje hoor, we zijn wel één en ander gewoon, ze waren hier wel zo slim van onmiddellijk de hoofdkraan dicht te draaien.”
Dat zou ik ook gedaan hebben zei ik “ dat zijn dan 2 slimmeriken “ antwoordde hij. Naar waarheid voegde ik er aan toe dat het daar dan ook bij gebleven zou zijn, want dat mijn handen een beetje krokodil staan.
“ Ik heb het ook allemaal moeten leren hoor, ik heb mijn stiel bij mijn vader geleerd, op leercontract. Ik ben op mijn 14de begonnen, een paar jaar bij vader gewerkt, dan de zaak overgenomen, en nu werk ik voor een baas.”
Ik vroeg hem hoe het kwam dat hij niet meer zelfstandig was.
“ Mijn vader begon zijn zaak half de jaren 50 dicht bij Antwerpen, die reed toen rond met een triporteur, en werkte 6 dagen op de 7, ja soms ’s zondags ook nog. Bij hem kon je altijd terecht. Ik herinner mij dat hij na jaren zijn eerste autoke kocht, een R4 van Renault, waar de mannen van den BOB jaren mee rondreden. Ik weet nog dat hij een Vlaams Leeuwke op zijn auto had geplakt. De kinderen op school zeiden toen tegen mij dat mijn vader ne zwarte was, ik wist niet waarom ze dat zeiden, zij waarschijnlijk ook niet, later wist ik dat wel. De beschuldiging was volkomen onterecht want bij mijn grootvader kwamen de mannen van de witte brigade naar de radio luisteren in de oorlog.” Achteraf moest die dan weer verstopt worden.
Ik zei hem, je bent blijkbaar goed op de hoogte. Ja antwoordde hij “ ik heb het verhaal meermaals gehoord, vandaar. Maar ik heb ook een Leeuw op mijn auto plakken, ’t zit er in bij ons hé. “
“ Als ik 14 was ben ik dus op leercontract gegaan, 4 jaar, dan heb ik 10 maanden legerdienst gedaan, en ben zo in de zaak gekomen. Toch zag ik bij ons in de buurt dingen veranderen die eigenlijk niet veel goeds voorspelden. In de jaren‘ 80 heb ik de zaak overgenomen, en vader is tot zijn pensioen in de zaak blijven werken.”
Maar je werkt nu toch voor een baas vroeg ik.
“ Ja wij hadden een goede zaak, maar de buurt bleef veranderen, eerst sloot ik de winkel die bij onze zaak hoorde. Ik moest mij steeds verder en verder verplaatsen om mijn job te kunnen doen. Daar bovenop begonnen mijn nieuwe buren mij lelijk te bezien met mijn Leeuw op mijn wagen, mijn vrouw wou weg uit de buurt, en zakelijk zag ik het ook niet meer zitten.
Ik heb de zaak stopgezet, ben bij een baas gaan werken, en wij zijn verhuisd verder buiten de stad.”
Ik vroeg hem of dat kon wennen, eerst je eigen baas en dan voor een baas gaan werken.
“ Dat was geen probleem voor een baas werken. Waar ik het meeste last van gehad heb was de verloedering van buurt waar ik opgroeide, ik kom er nog omdat vader en moeder er nog wonen. Zij vinden het de moeite niet meer om te verhuizen. Ik denk toch dikwijls waar zijn ze in godsnaam mee bezig, mij bezien ze vies vanwege mijn Leeuwke op de wagen. Maar de nieuwkomers mogen zich ostentatief uiten. Ik werk nog een jaar of 5, en dan leg ik er den blok op. Maar ik vraag me af : hoe moet het voor onze kinderen en kleinkinderen verder? “
Met Vlaamse groet,
Walter
22-11-2008
Moraal, Deontologie, Principes, Trouw en Karel de Gucht. Woehaha
De Morgen, een onderdeel van de liberale krant Het Laatste Nieuws, snelt na vele dagen eindelijk minister De Gucht te hulp met een artikel onder de titel "Voorkennis".
Volgens de grote progressieve denker Yves Desmet is het helemaal niet zo erg, mochten De Gucht en zijn politierechter gebruik gemaakt hebben van enige kennis die anderen niet hadden, om de 2000 Fortis aandelen van moeder Schreurs te verkopen. "Waarover zijn we bezig ?" roept de vergevingsgezinde socialist-van-mijn-voeten uit ?
Die fatale vrijdag 3 oktober 2008 werd het dubbele volume van Fortis aandelen verhandeld in Brussel tegenover andere dagen. "Hadden al die mensen dan ook voorkennis ?" oreert Desmet in een povere poging Vermassen te evenaren. Alsof dàt een argument zou zijn. Het gaat niet over wat anderen al dan niet deden, het gaat uitsluitend over De Gucht en zijn vrouw. De minister en de politierechter. Niet Flor Foefelmans en zijn Trees van de Zwarte Markt in Tessenderlo.
Het gaat echter ook over Moraal, Deontologie, Principes en Trouw. Hooggestemde eigenschapen die de burgers mogen verwachten en eisen van mensen in die positie.
Met zijn praatgrage pronken met de eigen intelligentie, heeft de belaagde in de Kamercommissie wél onrechtstreeks toegegeven dat hij zijn politierechter gesproken heeft over het probleem Fortis door haar aan te raden niet te verkopen, maar zij heeft niet naar hem geluisterd ...
Triest, allemaal zeer triest. Wie geen moraal bezit uit zichzelf, kan er zich geen aanschaffen.
We nemen een stukje over uit het Humo-artikel van Jan Lippens :
De minister was de hele tijd perfect op de hoogte van de informatie waarover de redactie beschikte, simpelweg omdat wij hem die informatie altijd keurig en op tijd hadden voorgelegd. In totaal zijn er vijf gesprekken geweest met de minister. Eén op 16 oktober, drie op 17 oktober en nog één op 31 oktober. Wat opviel is dat de minister bij elk gesprek zijn repliek bijstelde.
In het eerste gesprek doet hij de informatie af als ordinair geroddel op het internet. In het tweede gesprek, een dag later, beklemtoont hij vooral dat hij zijn eigen Fortis-aandelen niet heeft verkocht en dat zijn vrouw geen aandelen heeft en ze dus evenmin kan hebben verkocht. Hij dringt erop aan daarover niets te publiceren. Minder dan een uur later belt hij zelf terug, met (ongevraagde) uitleg over het aantal aandelen dat hij bezit, de opties op Fortis-aandelen die hij kocht en de zogenaamde gestructureerde Fortis-producten die zijn zoon Jean-Jacques in portefeuille heeft. Hij beklemtoont nogmaals dat zijn echtgenote geen Fortis-aandelen bezit, 'en je kunt moeilijk iets verkopen dat je niet hebt'. Hij dringt opnieuw aan om niets te publiceren. De redactie besluit een korte reactie van de minister te publiceren. In een vierde gesprekje leggen we de minister voor wat we zullen afdrukken. Hij gaat akkoord met de tekst, die op 21 oktober wordt gepubliceerd. Daarmee lijkt voor Humo de kous af.
De politieke commentator van de Morgen gunt ons eveneens een inblik in zijn morele opvattingen en civiek fatsoen met zijn pro deo pleidooi :
Zelfs als je ervan uitgaat dat iedereen te koop is, dan nog zal zelfs de ergste tegenstander van het echtpaar De Gucht moeten toegeven dat een prijs van 8.000 euro voor hun integriteit wel erg laag is, tenminste voor een minister en een politierechter.
Het gerecht zou dan ook het best zeer snel tot een besluit komen. Al was het maar om de ranzige operatie politieke beschadiging, waarin Vlaams Belangvoorzitter Bruno Valkeniers en sp.a-fractieleider Peter Vanvelthoven elkaar zo innig gevonden hebben, te doen ophouden.
Iedereen is te koop en de politici die klacht neerleggen tegen De Gucht voeren een ranzige operatie uit. Met andere woorden, Valkeniers en Van Velthoven zijn in deze affaire de smeerlappen en De Gucht is het slachtoffer.
Zo kennen we ze weer, de linkse gewetenloze kerels zonder eer.
Ze zijn geland. Op het slechtst denkbare moment, dat wel.
Jawel, het is gebeurd, ze zijn geland. Met een flits en en knal, alsof het een kleine herhaling is van de Oerknal. Net nu de planeet in volle crisis verkeert, komen de dames en heren ET's "Hallo, Oewist met de mannekes ?" vragen.
Het kan natuurlijk ook gewoon een meteoriet zijn die neergesuisd is in Saskatchewan (Canada). Als er iets van over blijft en het wordt gevonden, dan kan men aan de slag om assumpties op te stellen, hoe ons zonnestelsel er 4 miljard jaar geleden aan toe was.
Biza & Buza, de wrakken van de democratie
En dan is er nog Patrick Dewael, de blauwe vliegenpikker die deze week in de Kamer een schaamteloos nummertje opvoerde, naar aanleiding van een vraag over de stelende eksters bij de Brusselse politie. U kent het verhaal, het is een zoveelste aflevering in de schandroman van een sjoemelpolitiecommissaris die na enkele maanden het vertrouwen van zijn agenten kwijt is en een burgemeester die op ontploffen staat van het overdadige zuipen en schransen.
Dewael wond zich vreselijk op tegen de kamerleden die de euvele moed hadden, hem Zijne Excellentie, nadere inlichtingen te vragen over deze affaire. Over affaires weet Dewael heel veel, maar over de deze nu net niet. Hij riep en tierde, dat hij de populisten in de politiek zat was. Populisten stellen altijd vervelende vragen en oefenen lastige kritiek uit op het systeem, het regime en de machtigen die de wet aan hun laars lappen. "Over al wat goed gaat, zwijgen jullie" brulde de moraalridder en er tekende zich een korrelige blos af op zijn geschonden gelaat. Geschonden gelaat, geschonden reputatie, aangeschoten wild, het is allemaal van toepassing op de man die eervol zijn ministercarrière aanvatte 20 jaar geleden en intussen een wrak van de democratie geworden is.
Patrick Dewael heeft van zijn kabinet een bizar oord van wuft vermaak, intriges en machtsmisbruik gemaakt. Hij is omringd door dames en heren die weten wat hen te wachten staat bij deze pilaar van de belgische corruptie en wat er voor hen te rapen valt. Dat gebeurt dan ook, tot ze tegen de lamp lopen en Dewael meesleuren. Op dat moment offert hij ze een voor een op, en klampt hij zich vast aan zijn ministerszetel als een drenkeling aan een vlot.
De VLD heeft nu twee topministers, die van binnenlandse en die van buitenlandse zaken die alle moreel gezag zijn kwijtgespeeld om de publieke opinie te trotseren. Zij roepen beiden dan ook om ter luidst, dat de populisten de schuld zijn van alles.
Hopelijk ook van de spoedige ondergang van die twee wrakken van de democratie.
Savat.
De voorleesoeweek
Onze immer glimlachende prinses Mathilde treedt op met onze immer fabulerende ex-premier Verhofstadt en met de kleine belgische zanger met het grote repertoire, Helmut Lotti gedurende de Voorleesoeweek.
Deze drie lievelingen van de Vlaamse publieke opinie lezen voor een goed doel sprookjes voor en dat verdient altijd een pluim.
U kan fragmenten beluisteren als u dit bruggetje overwandelt : niet blijven hangen aan de lippen van Mathilde.
Martine Aubry, de nieuwe bazin van de Franse Graai & Grabbel
Tegen veler verwachtingen in, heeft Ségolène Royal een nederlaag geleden als voorzitter van de Franse Graai & Grabbelpartij ter linkerzijde. De burgemeesterin van Rijsel ging met de erepalm aan de haal : wel bekome het haar. Om de zittende president een voetje te lichten, zal mevrouw Aubry (een links-links tante) veel praatjes moeten verkopen, want de heer Sarkozy is op dat vlak niet te kloppen. Nog even afscheid nemen per foto van de vrouw die het nooit haalt, die zelfs haar lutte finale verloor.
Rechts de verliezer Ségolène Royal - Links een imitator van Louis de Funès
Terwijl onze jongens en meisjes hun leven wagen in Afghanistan en elders ...
... is de Politieke Supergeneraal Pieter De Crembo op zwier in Amerika
Een avondje uit in New York krijgt voor minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) een parlementair staartje. Oppositielid Wouter De Vriendt (Groen!) wil weten of de zending naar de VS wel voldoende nut had.
De Antwerpse Nathalie Lubbe Bakker keek maandagavond raar op. In het New Yorkse B.Café, waar ze bijklust als studente aan de filmschool, kreeg ze niemand minder dan Pieter De Crem over de vloer. 'Ik geloofde mijn ogen niet, maar De Crem komt daar stiepelzat binnen gestrompeld', schrijft ze op haar weblog. De minister was in een vrolijke bui en bralde luidkeels over Adamo, de Strangers 'en andere Vlaamse folklore'. 'Door het restaurant liep hij te lallen over de lichtjes van de Schelde - maar dan zong hij over de lichtjes van Defensie. Ook andere Vlaamse folklores werden getransformeerd door de minister himself in behoorlijk vulgaire liedjes, waar hijzelf het hardst om liep te lachen.' De dame reageert dat ze 'diep, diep, diep beschaamd' was om zich nog Belg te noemen.
Tot daar de folklore. Maar de Vlaamse dienster-studente schrijft ook dat een lid van De Crems delegatie, Vincent Mertens de Wilmars, haar toevertrouwde dat de geplande diplomatieke ontmoetingen van De Crem bij de VN waren geannuleerd. Wat ze dan in New York kwamen doen, vroeg ze. Het antwoord: 'Het is momenteel zo stil in Brussel, er gebeurt niks, dus konden we evengoed naar New York gaan.'
Dat laatste schoot Kamerlid Wouter De Vriendt (Groen!) in het verkeerde keelgat. 'Dat De Crem buiten zijn werkuren een pint gaat drinken, gun ik hem. Al is het niet goed voor het imago van Defensie als dat verslag op internet tot in de details blijkt te kloppen', zegt De Vriendt. 'Maar als het inderdaad zo is dat De Crem in de VS geen nuttige contacten heeft, is dat wél heel erg. Daarover wil ik hem aan de tand voelen.'
Vanuit de VS, waar De Crem zijn reis nog altijd verderzet, laat admiraal Marc Ectors weten dat de missie wel degelijk vruchtbaar is verlopen. 'Woensdag waren we bij minister van Defensie Robert Gates', zegt de topmilitair. 'We hadden met hem een goed gesprek. Vandaag (gisteren dus, nvdr.) zijn we in San Diego voor contacten met de marine.' Toch erkent Ectors dat de voor vorige maandag voorziene vergadering in New York werd afgeblazen. 'Die is verschoven naar volgende maandag.' Maar het verslag op het internet is aangedikt, zegt de admiraal. 'De woorden van ambassadeur Mertens zijn uit hun context gerukt', aldus Ectors. 'U moet aan dat verslag niet te zwaar tillen.'
Wij zouden dergelijke commentaar niet durven leveren
Hier is uw Platenruiter terug, beste vrienden !
Hier is uw pluitendraver, beste verwende vrienden van Angeltjes met zijn bagage vol liedjes en muziekjes die u nooit wilde beluisteren en die hier geheel en alleen voor u worden uitgezonden op dit fantastisch behoorlijk rechtse blog voor populisten en ander gewaardeerd volk.
Deze week dragen wij, na veel over en weer gemekker met de collega's van de Frut van Koekestad die niet het geluk kennen een ruitenplater te bezitten, deze prachtige aria op aan de mama en de papa van Neleke. Geluid open aub en hou de kindjes even in de keuken met een grote koek.
Uit de meeslepende opera "Das Wunder der Heliane" van Erich Wolfgang Korngold zingt Renee Fleming met haar fenomenale stem : Ich ging zu ihm. Korngold was 30 toen hij dit meesterwerk componeerde, terwijl het vooral met "Die Tote Stadt" (Bruges la Morte) zal zijn dat hij bekend blijft tot op heden. Een symfonische orkestbezetting met meer dan 100 musici en veel extra instrumenten die de speciale Korngold-sound leveren. Er zijn weinig dramatische sopranen die dit aankunnen ; een geweldige stembeheersing en een interpretatie van Renee Fleming de je rillingen bezorgt. De Engelse ondertitels zijn een handige hulp, want van de Duitse tekst valt niet veel te begrijpen. U merkt het, dit is grote klasse. Maar uw druivenplater begrijpt ook, dat lang niet iedereen dit zal smaken. De gustibuset coloribusnon est disputandum. (De gust heeft zijn gekleurde bus gemist en de non is een lastige madame)
Uw immer toegewijde Platenruiter.
PS : Voor de vrienden die er vanuit gaan dat wij stiekeme aanhangers zijn van het derde rijk : Korngold was een Oostenrijks-Hongaarse Jood wiens muziek gecatalogiseerd werd door de fijnbesnorde nazi's als "Entartete Musik" en hij is Duitsland ontvlucht naar Amerika. Het thema van das Wunder der Heliane behelst het leven in een dictatuur, niet direct iets dat de snorremansen graag op de scène zagen. Alhoewel de muziek van Korngold duidelijk heel wat Wagnerianse invloeden telt.
PS na de PS : wie zingt zoals mevrouw Renee Fleming moet nooit meer in de keuken staan om te koken.
Mario de Koninck : middel tegen Piraten (tamelijk AAaRGH)
Voedselbankbedeling aangevallendoor Marokkaans Tuig & Co
Al wie feiten uit de maatschappij signaleert en er tegen protesteert, dat ze gepleegd worden door hangjongeren die prat gaan op hun tweede nationaliteit en hun onverbiddelijke godsdienst, wordt onveranderlijk gedoodverfd als een racist.
Als er iets is dat doorgedrongen is in de publieke opinie is het het begrip "racisme". Ik heb mensen horen klagen, zuchten, vloeken op de verloedering van onze maatschappij door toedoen van Tuig & Co, voorafgegaan door de mededeling "Maar ik ben geen racist, hoor".
Links gelukt er langs geen kanten in om de meeste vreemdelingen zich te laten integreren, niettegenstaande peperdure projecten en geldverkwistingen alom, maar links heeft wél bereikt dat de doorsnee-Vlaming die niets op heeft met de politiek, beseft dat het uitbrengen van kritiek op Tuig & Co hem rangschikt bij de verderfelijke soort van de racisten.
Wij kunnen enkel vaststellen in de menigvuldige contacten die we hebben met de meest diverse mensen, dat zeer velen de buik vol hebben van de arrogantie, de onverschilligheid en het a-sociale gedrag van vooral moslims. Da's een jammere vaststelling, ze wordt niet beluisterd door de machthebbers, ze is er niet minder waar om.
Nu gaat het al zo ver, dat de voedselbanken aangevallen worden door Tuig & Co en dat de sukkelaars die daar heen willen, geïntimeerd worden en afdruipen.
Deze onmenselijkheid aanklagen, levert racistische punten op, maar zoals u weet : het zijn de mensen met de meeste punten, die bij de eersten eindigen. U leest hierna het verhaal uit Spitsnieuws :
Werknemers van de voedselbank IJsselstein blijken te zijn belaagd en geïntimideerd door Marokkaanse hangjongeren.
Afgelopen weekend werden ze bestolen, getreiterd, en bekogeld met etenswaar. Ook werd een fles drank tegen de bestelbus geslingerd door jongens van circa 18 jaar, schrijft De Telegraaf.
Vrijwilliger Bertus Hoenselaar kan er niet bij dat juist voedsel voor de armsten werd weggegrist. "Het is diep triest". Er is geen aangifte gedaan "We willen niet drie uur bij de politie zitten, we kunnen onze tijd beter gebruiken."
Hoenselaar: "Sommige klanten komen al niet meer uit angst voor die gasten. Er is niet voor niets bewaking ingesteld."
De gemeente zegt 'bekend' te zijn met de problemen, maar de politie wil 'er niet op ingaan'
