Waarom?
“Waarom mocht Bart De Wever op Canvas de studiostoel innemen van Bruno Valkeniers, die in zijn achtertuin werd geïnterpelleerd over een kindercrèche met nazi-symbolen?”


Halfslachtig
“De argumentatie van het N-VA-boegbeeld in Terzake (8 september) was overigens halfslachtig: ook deze politicus verschuilt zich achter de vrijheid van onderwijs om geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen. Nochtans is dit een politiek issue van de hoogste orde.”


Nazisymbolen en symbolen van de islam
“Nazisymbolen en negationistische lectuur zijn bij wet verboden, wegens incompatibel met de principes van onze democratische rechtsstaat. Maar doorstaat de koran de lakmoesproef? En welke rol speelt die hoofddoek daar nu eigenlijk in, als symbool?


Het doodlopend straatje van het multiculturalisme
“De paradox van de multiculturaliteit, door weldenkend links gecultiveerd, bestaat erin dat zij geen grenzen en geen scheidslijnen meer kan trekken. Dus wurgt ze zichzelf, traag maar gestaag. Dat is de ‘inconvenient truth’ waar onze politici vandaag mee te maken krijgen.”


***

Verlies niet uit het oog : Bart Dewever maakt deel uit van de Antwerpse bestuursmeerderheid en van de Vlaamse regering.

Ik ben van oordeel dat het verschrikkelijk dwaas en politiek crimineel is om onze legitieme en volstrekt vreedzame strijd voor het behoud van onze identiteit en welvaart te bezoedelen met een oorlogsverleden waar geen zinnig mens trots op kan zijn. Punt.

Dixit Frank Vanhecke

Klik op de gele tekst : het is een bruggetje naar de blog van Frank

De grote Amerikaanse nieuwszenders plaatsen dezer dagen op Youtube volledige herhalingen van hun verslagen van de laffe moslim-aanvallen op de WTC-torens in New-York en het Pentagon.  Wij kozen er één video uit, namelijk deze van Fox News, een zender van conservatieve strekking die wij in 2001 niet kenden en die hier trouwens ook niet op de kabel was (evenmin als nu). Ik herinner mij als de dag van gisteren dat ik rond drie uur in de namiddag op 11 september2001 op  internet een bericht zag passeren dat de beurskoersen in Amerika pijlsnel naar beneden gingen. Ik heb toen direct CNN aangezet en hoorde de ontzette commentatoren die het hadden over een vliegtuig dat in moeilijkheden verkerend, een toren had aangevlogen.  Een aantal minuten later kwam een tweede vliegtuig aangevlogen dat zich ook vastboorde in de tweede toren en toen drong het langzaam door dat hier iets gaande was dat we niet konden vatten : Amerika werd aangevallen !  Was dit een herhaling van Pearl Harbour ?  Ik heb toen met mijn twee oudste zonen getelefoneerd. Zij waren op hun kantoor maar iedereen was op de hoogte en kon niet geloven wat er aan de hand was.  Ik ben blijven kijken, zappend tussen CNN, BBC en Nederland.  Bij de VRT was men té verrast om onmiddellijk te reageren ; ik geloof dat ze toen Boer Charel om een technische uiteenzetting gevraagd hebben over wat er volgens hem aan de hand was in Amerika. Het doet er niet toe.

Een dag later toen wij vernamen dat er in sommige wijken van grote steden (ook in onze eigen stad) gedanst en gejuicht was door jonge moslims, drong de harde waarheid pas goed tot ons door.  De islam had de oorlog verklaard op een stiekeme, wrede manier door 3000 burgers een ijselijke dood in te jagen en duizenden anderen te verminken en te traumatiseren voor de rest van hun dagen. 

Het is heel vreemd, dat 8 jaar na deze gruwelijke feiten de regeringen van de vrije Westerse wereld een politiek voeren die op geen enkele manier rekening houdt met de gebeurtenissen van 11 september 2001.  Het zou ons niet verbazen mocht binnenkort de jankende islamgemeenschap laten horen, dat zij gekwetst zijn door onze herdenkingen van 11 september.  Wacht maar af.

Ons Bijhuis biedt een montage van verschillende Amerikaanse TV-zenders die op de fatale datum hun kijkers informeren. http://www.angeltjes.net/

Ik heb dus een fobie van islamofilie. Het onderdrukken van de eigen angst door al de anderen te betichten van irrationeel denken, vertroebelt het eigen rationeel denkproces en is intellectueel vals en intrinsiek minderwaardig gedrag.

"Ik ben bezig met het oewarme oewater uit te vinden"

België, heerlijk land waar elke minister bij tijd en wijle een Geweldige Uitspraak mag doen.  Nu we verlost zijn van Napoleon de Gucht, wiens kwebbel zelden stil stond en die binnen-en buitenlanders met genoegen verrot schold, is het nu de beurt aan de kleinere goden van de regering Van Rompuy om zich te laten flitsen met gemeier en gebimbam.

Vorige week pakte drankorgel Daerden uit met de opwekkende toogpraat dat na 2015 de uitbetaling van de pensioenen in het gedrang dreigde te komen.  Dat zijn zaken die de menschen graag horen, er is wat afgelachen in vele huishoudens.

Vandaag is het de beurt aan de Waalse liberale ministerin Sabine Laruelle om met veel bombarie aan te kondigen dat we nog 15 tot 20 jaar verder kunnen maar later ... :  "Ok, pour les quinze, vingt ans à venir, on n'aura pas de problème pour payer les pensions. Mais après... ».

Sabine legt uit dat we naast de bestaande 3 pensioensystemen een vierde weg moeten bewandelen. Het wettelijk pensioen bestaat uit de maandelijkse procentuele afdrachten op de brutowedde die zowel de werknemer verplicht  afstaat als de werkgever even verplicht aanvult.  Het tweede systeem is de vrijwillige "groepsverzekering" die niet in alle bedrijven toegepast wordt en die steunt op een gemengde maandelijkse bijdrage door werkgever en werknemer. En tenslotte bestaat het systeem van het pensioensparen, waar zowat 2,5 miljoen belgen gebruik van maken. Een individuele operatie op vrijwillige basis.

En wat is nu dit vierde systeem dat door Laruelle het "belgo-zweeds" model genoemd wordt ? "Een kapitalisatie op basis van een deel van het loon dat afgehouden wordt...". Eigenlijk wat nu ook bestaat maar met een andere naam.

Jawel, dat verklaart met een uitgestreken gezicht de ministerin voor zelfstandigen, landbouw, KMO'S en Wetenschappelijk Onderzoek.  Het is in die laatste hoedanigheid dat zij vermoedelijk doende is het warme water uit te vinden.

Mogen wij u in herinnering brengen dat deze zelfde ministerin in de regering van Nonkel Kruk den volke kond deed dat de pensioenen van zelfstandigen zouden gelijkgeschakeld worden met deze van de werknemers ?  Dat mevrouw fantaseert, vinden wij prima, een levendige geest in een duffe regering, zorgt voor spetters. Het gaat hier echter over serieuze zaken : de toekomst van onze portemonnee, die eerst uitgedund wordt door een Waals drankorgel en vervolgens het voorwerp uitmaakt van de goocheltrucs van een Waalse liberale fantaste.

Vlaanderen, wanneer rukt gij u los uit deze waanzin ?

Savat

Bron : Vers l'Avenir

Het is geweten dat wij bij Angeltjes niets van sport afweten, wat wij compenseren en camoufleren door enorm enthousiast mee te juichen met de overwinningen van Kim Clijsters, Tom Boonen of de Rode Duivels. En sedert gisteren :  Yanina Wickmayer. Alstublief.  Haar naam klinkt nogal Duits, gelukkig beoefent ze enkel tennis en geen kinderopvang.

Het enige wat wij van judo afweten, is dat de spelers gehuld zijn in een onelegant, zwaargeweven, loszittend pak, bijeengefrommeld met een gekleurde band die de vechtcapaciteit van de drager weerspiegelt. Zwart is het ergste, geel is voor de mietjes, zwart en geel samen bestaat niet, vandaar dat de gewezen judocoach Dedecker met die kleurencombinatie niet overweg kan ; liefst van al heeft hij er rood bij.

Er zijn nog andere elementen uit de sport die Jan-Maria in zijn politieke carrière meesleurt : de wil om steeds te winnen, de drang om graag gezien te worden en het genieten van de populariteit.  Menselijke ijdelheid in de sport kunnen we billijken, want vaak presteren die lui toch unieke fysieke patserijen, kijk naar de Rode Duivels die staan op de 68ste plaats in de Coca Cola Wereldrangorde. Dat is niet de absolute top maar de wil om hoger te klimmen naar 67 of 66 is prominent aanwezig. Het kan ook 69 worden, dat hangt van de locatie af.

We hadden het over Jan-Maria die in New-York op vraag van Chris Martin ( sedert september kabinetsmedewerker van Geert Bourgeois) een bezoek brengt aan het Vlaams Huis in New-York. Wij weten intussen wat er daar gebeurde en verteld werd en enkele weken later, vooral dankzij de trompetstoten van Dedecker, wordt de directeur van het Vlaams Huis ontslagen wegens gerommel met de financiën en brol met het personeel.

Of heel deze affaire zou uitgelekt zijn  zonder Dedeckers bezoek, valt dik te betwijfelen. Vermoedelijk zou er veel onder de tapijt geveegd worden, want de Vlaamse Gemeenschap is absoluut geen Vlaams glazen Huis.  Vandaar ook de boze reacties van Kris Peeters : de elegant smilende George Clooney wordt meer en meer Graaf Dracula, de Opperste Vlaamse Tjeef. De streken waren in potentie al lang aanwezig, de fysiek volgt.

Dedecker zat gisteren in het Vlaams Parlement prominent in de parlementszaal, in plaats van op de publieke tribune.  Natuurlijk is dat om last vragen en om aandacht smeken. Een zoveelste aanstellerijtje.  Vervolgens wil hij tijdens het debat tussenkomen ... wat kinderachtig en dom is.

Wij weten het niet juist hoe het zit in de judo maar voortgaande op de reacties van de partijvoorzitter van LDD denken wij, dat bij elke greep die de tegenpartij in onevenwicht brengt, de gesmade een eerbetoon moet brengen aan zijn opponent. Is dat zo ?  Want dat is de houding van Dedecker : hij wil niet alleen een dossier dat hij terecht aankaart als een mini-schandaal laten afwikkelen met een duidelijke maatregel maar hij wil geprezen en geloofd worden voor zijn manhaftige inspectiewerk.  Ditmaal door hemzelf gedaan en niet door een privé detective.

Wie tegen het establishment en het regime inrijdt moet nooit lof verwachten. Behalve als het regime heimelijk baat vindt bij een geënsceneerde en gemanipuleerde oppositie. Maar dat is een ander verhaal. Dat komt ooit nog aan bod.

Herinner u intussen, Mijnheer Dedecker de woorden uit de rede van Marcus-Antonius bij het stoffelijk overschot van de neergestoken Julius Caesar : "Ik ben hier om Caesar te begraven, niet om hem te loven ..." 

 Ray

Binnenkort kan onder meer de Belgische banksector rekenen op een gespecialiseerd overheidsteam dat computervirussen en andere bedreigingen bestrijdt. Het Belgische Computer Emergency Response Team (CERT), de zogenoemde internetbrandweer, moet vanaf 1 januari 2010 op poten staan om cyberaanvallen in de kiem te smoren.

Dat heeft de woordvoerder van minister van Ondernemen en Vereenvoudigen Van Quickenborne dinsdag bevestigd. Op 1 januari 2010 moet de internetbrandweer uit de startblokken schieten onder voogdij van het Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie.

***

Er zijn op dit moment nog geen computers, netwerken of programma's ter beschikking maar de virussen zijn aangevraagd bij het Tropisch Instituut te Antwerpen. Voorlopig wordt er geoefend met "alsof" materiaal (zie foto).  De benoemingen zijn echter gebeurd en zorgvuldig gespreid over de politieke kleuren en talen. Zo zal de hoofdpompier een Franstalige PS-er zijn, gezien de ervaring op het vlak van fraude in die partij.  De tweede in bevel is uiteraard een Vlaamse Tjeef die zal instaan voor het doorspelen van de dossiers naar regering en justitie, opdat er geen onverwachte dingen zouden gebeuren : "De menschen verwachten dit van ons" sprak de Deftige Dame van de Grote Tjevenpartij.  De partij van Q is nog intern aan het ruzieën wie zij zal voordragen : gedacht wordt aan ex-medewerkers van het vroegere kabinet van Trientje Moerman, waar heel wat expertise aanwezig was op het vlak van sjoemel.

Alweer een grote stap voorwaarts voor het Modelland B.

Fats

De verontwaardiging over de gouden handdruk van aftredend Waals parlementsvoorzitter José Happart (PS), ter waarde van 530.000 euro, slaat over naar Vlaanderen. Dat schrijft De Morgen donderdag.

De Vlaamse parlementairen zijn, net als hun Waalse collega's, gewonnen voor de afschaffing van de vertrekpremie van de parlementsvoorzitter. "Die vergoeding, één van de best bewaarde geheimen van dit land, moet verdwijnen", zegt Vlaams fractieleider Ludwig Caluwé (CD&V). Ook de federale regering laat zich niet onbetuigd. "In alle parlementen moet de discussie gevoerd worden over deze vergoedingen", zegt justitieminister Stefaan De Clerck (CD&V), die eerder een regeling uitwerkte voor gouden handdrukken in de privésector. (belga) *** Allemaal goed en wel, maar de Vlaamse parlementairen hebben strikt bekeken niets in de pap te brokkelen met het koken-eten van de Walen. En de federale overheid evenmin. Dat wil niet zeggen, dat wij Happart niet mogen afschieten, natuurlijk wel : die vent is zo slecht dat hij zelfs de hel niet in mag. Wat wij veel liever zouden horen, is de afscheidsregeling in het eigen Vlaams parlement. Zoals we gisteren suggereerden door de naam van Bert Anciaux te laten vallen.  Riep iemand iets ? Neen zeker. We dachten het al. Ray

Elsschot- citatenroute in Antwerpen

10/9/2009 - 31/12/2009

Op 8 plaatsen op de route van Het Dwaallicht integreren professionele letterkappers citaten uit de novelle van Elsschot.

Het Dwaallicht

Het Dwaallicht is Willem Elsschots laatste en meest raadselachtige werk. Laarmans laat zich door drie Afghaanse matrozen doorheen de Antwerpse metropool meeslepen op zoek naar de mysterieuze Maria van Dam. Op een stukje karton heeft ze in een moeilijk te ontcijferen handschrift haar adres geschreven: Kloosterstraat 15. Maar dat blijkt niet te kloppen. De avondlijke wandeling van de vier heren wordt een zoektocht vol verrassingen waarbij de stad Antwerpen een hoofdrol speelt.

De citatenroute

Vanaf 10 september zullen op acht plaatsen op het parcours van de wandeling professionele letterkappers bekende of veelzeggende citaten uit dit meesterwerk integreren. De letterkappers die deelnemen zijn Pieter Boudens, Kristoffel Boudens, Sofie De Groote, Maud Bekaert, Jeroen Boudens, René Rosseel, Jos Geusens en Merlijn Van Loo & Goedele Soetewey (duo). Ze selecteerden elk een treffend citaat dat ze vereeuwigden in de Antwerpse straten als inscriptie, tegel, zitbank, zuil of neonreclame. Zo blijven de citaten voor altijd zichtbaar in de stad.
‘U schijnt de stad niet goed te kennen?’ is het eerste citaat op het parcours van Het Dwaallicht.

Expo Letterbeelden en kalligrafieparcours

In het Mercator Orteliushuis kunnen bezoekers van 10 september tot 11 oktober kennis maken met LETTERBEELDEN, een overzichtstentoonstelling van wat hedendaags letterkapwerk te bieden heeft. Met werk van Christophe Annys, Luc Baeye, Maud Bekaert, Beuselinck, Pieter Boudens, Jeroen Boudens, Kristoffel Boudens, Sofie De Groote, Robrecht de Hert, Marie-Anne Denecker, Marinette Fioole, Jos Geusens, Trui Hooft, Lutgarde Maebe, Frank Missant, Goedele Soetewey, Linda Truyers en Merlijn van Loo.
Daarenboven stelt TINTA, een kalligrafiegroep uit het Antwerpse, in de etalages van negen boekhandels op het parcours van de citatenroute gekalligrafeerde citaten van Elsschot tentoon.

De Stad van Elsschot

Het literaire en culturele stadsfestival De Stad van Elsschot viert vier jaar lang Willem Elsschot als Antwerps schrijver van verhalen die iedereen aanspreken. In 2010 vindt de apotheose plaats. Dan vieren we een jaar lang Willem Elsschot, als Antwerpse schrijver van verhalen en gedichten die iedereen aanspreken.

Praktisch

Citatenroute vanaf 10 september 2009 langs het parcours van de Dwaallichtwandeling -
gratis stadsplannen te verkrijgen bij Toerisme Antwerpen en het Letterenhuis, Minderbroedersstraat 22, 2000 Antwerpen, tel. 03 222 93 20

Expo LETTERBEELDEN van 10 sept. tot 11 okt. 2009 – Mercator Orteliushuis, Kloosterstraat 15, 2000 Antwerpen - open van maandag tot zondag van 10 tot 17 uur – gratis toegang

 Angeltjes : steeds ten dienste van onze talrijke moslimitische lezers.

ImHalal.com from AZS Media Group on Vimeo.

Een nieuwe speler is gelanceerd op de markt van zoekmachines. ImHalal.com richt zich op de markt van de gelovige islamieten die enkel ‘zuivere’ zoekresultaten willen zien.

Indien men wil zoeken op zoektermen die resultaten kunnen opleveren niet conform aan de islamitische geloofsovertuiging, krijg je een waarschuwing. De eerste 2 levels van waarschuwingen vragen een bevestiging van uw keuze alvorens u de zoekresultaten krijgt te zien. De derde level zegt vlakaf dat u een ander trefwoord dient in te geven. U krijgt dan ook geen resultaten te zien.

Je kan je wat amuseren met het ingeven van dubieuze termen. Hardcore porno trefwoorden geven bijvoorbeeld een derde level blokkering. Bij het zoeken naar ‘Geert Wilders’ krijg je een waarschuwing te zien  . Het Vlaams Belang wordt dan weer blijkbaar koosjer genoeg gevonden. geen waarschuwing voor hen.

Op het eerste zicht toont de zoekmachine veel gelijkenissen met Google’s Safe Search instelling. Alleen wordt de grens met (politieke) censuur snel flinterdun.

Omdat deze zoekmachine nog in zijn kinderschoenen staat, verwachten de makers veel van de feedback optie voor gebruikers om de resultaten te ‘verfijnen’. Het valt dus nog af te wachten of bv. ‘ Salman Rushdie’ en ‘Hitler’ ook in de toekomst nog bereikbaar zullen zijn.

Bron : edwindesign

Als u nog nooit in het theater van de Hemel geweest bent, krijgt u nu de unieke kans.  U wordt verwelkomd met Hemelse zang, wat dacht u anders ? Het is een voorstelling van de Canadese regisseur Robert Carsen die zijn visie geeft op de  fenomenale proloog uit "Mefistofele" van Arrigo Boito : het traditioneel gegeven van Faust, de man die terug jong wil worden, wie niet,  en zijn ziel verlapt aan de duivel.  De regisseur maakt van de hemel een theater en de hemelbewoners zijn de toeschouwers die kijken naar het spektakel dat wij op aarde elke dag bieden. Het echte publiek in het theater kijkt naar een stuk op de scène dat zelf een schouwburg is.  Een ingewikkelde uitleg voor iets dat zichzelf verklaart. Maar wie van indrukwekkend, melodieus koorwerk houdt en nieuwsgierig is naar de Hemel (ja, met een Hoofdletter want het is die van ons, ook al mag er getwijfeld worden) zit goed bij Angeltjes, de blog met weinig surprises maar toch enkele verrassingen.

 Boito is vooral gekend geworden als librettist (tekstschrijver) voor de Shakespeare-opera's  van Giuseppe Verdi, want zijn eigen eerste operacompositie, deze Mefistofele, werd bijzonder slecht ontvangen bij de première en Boito trok zich volledig terug van de compositie. Hij heeft zich nog eens gewaagd aan een Julius Caesar thema, maar daar is het bij gebleven. Boito zal vooral overeind blijven als de magistrale Italiaan die Gounod's Faust overvleugelt.  Alhoewel dit natuurlijk een persoonlijke mening is.

Bij ons Bijhuis kan u naar een concertante uitvoering van deze zelfde proloog luisteren (en kijken) in een openluchtvoorstelling te Napels met onze gewezen Munt-dirigent, Antonio Pappano. Ook de moeite maar dan moet u de Hemel er zelf bij fantaseren.

Uw nederige Platenruiter.

Op de achtste verjaardag van de terroristische aanslagen van 11 september 2001, verschijnt in Frankrijk een stripboek over Osama bin Laden. Of dat getuigt van veel goede smaak zullen we eens aan Bart de Wever vragen, hij is een expert in goede smaak en we hebben hem vandaag nog niet gehoord of gezien.

De controversiële strip heeft als titel Bin Laden Dévoilé (Bin Laden ontmaskerd).    

De auteur en zijn familie zijn al met de dood bedreigd op allerlei fora door fundamentalistische moslims, die vinden dat het niet kan dat er met hun held gelachen wordt. Maar ook vanuit het politiek-correcte is er gemor : "Is het wel gepast om de draak te steken met terrorisme ?" Neen natuurlijk niet, beschermheren van de islam, want onrechtstreeks ist es verboten te lachen met jullie verraderspolitiek.

Het stripboek begint in 2016. Op 6 mei van dat jaar wordt in een klein Afghaans dorp aan de grens met Pakistan de meest gezochte en beroemdste terrorist ter wereld door het Amerikaans leger opgepakt. "Yes I speak English", zijn de eerste woorden van Osama bin Laden wanneer hij in de boeien wordt geslagen en de inlichtingendienst hem aan de tand voelt.      

Auteur van de strip is de Fransman Mohamed Sifaoui. Samen met tekenaar Philippe Bercovici brengt hij het honderd pagina's tellende stripboek op de markt.

Ze kregen het idee na de commotie rond de Deense Mohamed-cartoons. Beiden wilden een lans breken voor een betere integratie van moslims en een sterk signaal geven tegen het terrorisme zeggen ze, want "de grootste slachtoffers van het moslimterrorisme zijn de moslims zelf."  Dat laatste is niet alleen  een controversiële maar vooral een dommige vaststelling. Vraag het even na bij familie en kennissen van de slachtoffers in New-York, Londen, Madrid, en zovele andere plaatsen op de wereld.

De aanhangers van de godsdienst van de vrede horen thuis in hun eigen Prachtlanden, waar zij prettig en ongestoord, of gestoord zoals zijzelf verkiezen, met mekaar kunnen omgaan in hun door allah en de profeet geregeerde maatschappij.  En voor de rest kennen wij ze hier in het Westen vooral als gefrustreerde zuurpruimen en boosaardige zeurpieten die waar zij ook verschijnen boel en herrie veroorzaken. Dat komt vooral door de islam, waar wij nota bene niet bang van zijn, maar we moeten hier geen middeleeuwse en vreemde rituelen gedogen, vermomd als religie.  Het is maar even om duidelijk te maken, dat de term islamofobie ons de keel uithangt. Het mooiste bewijs is dit stripboekje : geschreven en getekend door twee naieve bloempotten met de bedoeling de integratie een handje toe te steken en als beloning kunnen zij binnenkort onderduiken.

De enige fobie die wij koesteren zullen wij niet kenbaar maken : het is een schattig, persoonlijk trauma dat ons soms overvalt als we bepaalde programma's op de televisie bekijken. Moeten we meer zeggen ?

Ray

*

Er is goed nieuws voor Willem Elsschot-fanaten : het Antwerpse Letterhuis heeft dinsdagnamiddag het volledige Elsschot-archief overhandigd gekregen.

Elsschots jongste dochter Ida, die afgelopen vrijdag overleed, had altijd geijverd om het archief in zijn geheel te verkopen, zoals nu is gebeurd. Eerder was hierover bij de erven onenigheid gerezen en bestond de vrees dat het opgedeeld en versnipperd zou raken. Tot Ida aan de hand van een door haar vader zelf geschreven brief kon aantonen dat hij er op stond het integraal te bewaren.

Dankzij de gemeenschappelijke aankoop van de stad Antwerpen en de Vlaamse Gemeenschap, die gezamenlijk 500.000 euro's betaalden, wordt het volledige archief nu bewaard in het Letterenhuis.

 Het bevat niet uitsluitend de literaire nalatenschap van de auteur van “Kaas” en “Het dwaallicht”, maar ook zakelijke papieren en persoonlijke prullaria, zoals reisherinneringen.

 Dat is gesneden brood voor onderzoekers, die op basis hiervan zullen trachten het beeld van de schrijver bij te stellen :  2010 is immers het laatste Elsschot-jaar van het luik 2007-2010 en moet de apotheose worden. Dan vieren we een jaar lang Willem Elsschot, als Antwerpse schrijver van verhalen en gedichten die iedereen aanspreken. Op de feestagenda staan een overzichtstentoonstelling van Elsschots leven en werk, lezingen en voordrachten, theater en muziek, en natuurlijk heel veel literatuur.

Maar er is nog ander heuglijk nieuws : tegemoetkomend aan de vraag van verschillende onzer lezers, zitten wij momenteel te broeden op een tweede Elsschot-reeks, als verlengstuk aan de eerste die een drietal maanden geleden werd beëindigd. Zeer binnenkort pakken wij er mee uit en de verwachting is dat ze zal lopen tot einde december. Dit als opwarmertje voor 2010, dat ongetwijfeld een glansjaar wordt.

Tot dan !

                                                                       Raymond

* Brief van 11 december 1934 van Willem Elsschot (Fons de Ridder) aan zijn Nederlandse vriend, de schrijver/dichter Jan Gresshof : "Beste Jan, Zondag wilde ik iemand den Ned. tekst van het door mij vertaalde "Dans l'Impasse" laten lezen. En ik heb dat gedicht in je verz. verzen niet gevonden. Als het er in staat, op welke pagina staat het dan ? En staat het er niet in, hoe komt dat dan ? Hartelijke groeten. Fons".

Eigenlijk begrijpen we de hele heisa rond het ‘Leve België’ van Clouseau niet goed. Wat kinderlijke rijmelarij en karamellenverzen en ook muzikaal stelt het nummer volgens kenners niet veel voor. “Het lijkt me vooral een goede stunt, zeker omdat hun meest recente singles niet echt meer scoorden”, stelt Adriaan Van Landschoot, een begrip in de Vlaamse muziekwereld. “Als trekker van hun nieuwe album is ‘Leve België’ ongeacht of het een hit wordt, door deze gigapromotie uiterst geslaagd.” Daarmee is het voornaamste gezegd.

Vlamingen in de val

Het Clouseaulied is een goedkope mediastunt die het zingende duo aardig wat gratis publiciteit oplevert. Lachwekkend en oubollig, een beetje zoals het land dat ze uit volle borst bezingen. Veel woorden moet je daar niet aan vuil maken. Dat had minister Geert Bourgeois beter ook niet gedaan, toen de Belgische staatszender hem opbelde voor een reactie. Bourgeois had beter gezegd dat hij zich als politicus niet inlaat met kunst of muziek en dat artiesten wellicht ook beter bij hun leest kunnen blijven, maar hij tuinde er met open ogen in. Bourgeois liet verstaan dat hij het maar niks vond. Een dwaas propagandaliedje voor België en slecht bestuur. Helemaal ongelijk had Bourgeois wellicht niet, maar hij kreeg meteen de verzamelde meute van pers, links en Belgisch-voelend Vlaanderen over zich heen. Het land was maar net ontsnapt aan ‘een aanslag op de vrije meningsuiting’, aan ‘censuur’ en ‘dictatuur’, klonk het schuimbekkend. Zo, nu weet Bourgeois ook hoe het voelt als je dingen in de mond gelegd worden die je niet gezegd hebt.

De laatste Belgische troepen werden gemobiliseerd. Die open doelkans lieten ze natuurlijk niet liggen. In venijnige krantencommentaren en lezersbrieven werden flaminganten en Vlamingen in het algemeen ‘ontmaskerd’ en gebrandmerkt als ‘bekrompen’ of ‘onverdraagzaam’. Nu, over de Belgische ‘verdraagzaamheid’ kunnen we een stevige boom opzetten.

Tricolore verdraagzaamheid?

‘Artistieke vrijheid bedreigd’, zo beweerden boze commentatoren. Waarop kritische lezers zich afvroegen of de Clouseaus evenveel bijval zouden gekregen hebben als ze een lied pro Vlaamse onafhankelijkheid hadden gemaakt, of over de miljardentransfers naar Wallonië? Of zo’n nummer ook grijsgedraaid zou worden op de landelijke radiozenders? Waar zaten de heldhaftige ridders van de ‘artistieke vrijheid’ en de ‘vrije meningsuiting’ toen De Strangers werden uitgeroepen tot publieke vijand omdat ze – o schande – een keertje optraden op een bijeenkomst van het Vlaams Blok en wat volkse nummers schreven over de multiculturele samenleving. De populaire Sinjoren werden het slachtoffer van een jarenlange boycot. Tot zover de ‘artistieke vrijheid’ in België.

In de Verenigde Staten van George Bush kon je zonder enig probleem voor het Witte Huis postvatten met een spandoek “Bush is een varken”. Vlaamse actievoerders die het Belgische koningshuis verbaal op de korrel nemen, worden met politiematrakken uit elkaar geranseld, in de boeien geslagen en urenlang opgesloten in het ‘cachot’. Tot zover de vrije meningsuiting. Over het cordon sanitaire zullen we hier maar zwijgen.

Neen, we zijn de Vlaamse folkzangeres niet vergeten die niet naar het Eurosongfestival mocht omdat ze in haar jeugdjaren wel eens te zien was op een Vlaamse betoging. Maar, de Belgische staatsveiligheid waakt! De zoetgevooisde stem bleef thuis. We zijn niet vergeten hoe mijnheer Morel – een alom gerespecteerde China-kenner en in een rolstoel – geweerd dreigde te worden uit een Belgische handelsmissie met prins Filip naar Peking. Omdat zijn dochter Marie-Rose hem wilde begeleiden en omdat die dochter een van de boegbeelden van het staatsgevaarlijke Vlaams Belang is. Tot zover de Belgische verdraagzaamheid…

Wij zijn de uitwassen van de brutale anti-Vlaamse repressie na de Tweede Wereldoorlog niet vergeten. Een mensonwaardige repressie die niet zozeer de fouten uit de collaboratie wou afstraffen, maar voor eens en altijd wou afrekenen met de Vlaamse beweging. België is het land van de haat. Het enige land in Europa dat er meer dan zestig jaar na de feiten nog altijd niet in slaagt om de spons te vegen over fouten uit het verleden, het enige land dat geen amnestie verleende aan ‘foute’ landgenoten.  En neen, wij zijn Herman De Croo niet vergeten, die Vlaamsnationalisten ooit ‘mentaal gehandicapt’ noemde. Zeg nu zelf, zijn al die belgicisten niet bijzonder slecht geplaatst om ons Vlamingen lessen in verdraagzaamheid te geven?

Gebrek aan argumenten

Wat in het hele verkrampte discours van de belgicisten opvalt – Koen en Kris Wauters incluis – is het schrijnende gebrek aan rationele argumenten. Hun hele pleidooi voor het behoud van België berust louter op angst en emoties. ‘Ons landje is al zo klein’. Alsof dat een argument zou zijn. De Europese Unie telt vandaag 12 landen die kleiner zijn dan Vlaanderen en zelfs 6 die kleiner zijn dan Wallonië. Met zes miljoen inwoners en zijn internationaal georiënteerde economie hoeft Vlaanderen niet onder te doen voor welvarende landen zoals Ierland (4,1 miljoen inwoners), Finland (5,2 miljoen) of de begin jaren negentig onafhankelijk geworden Baltische staten: Estland (1,3 miljoen), Letland (2,2 miljoen) en Litouwen (3,6 miljoen inwoners).

Kris en Koen groeiden op in de Vlaamse rand rond Brussel. In een interview in de krant zeggen ze dat ze al die taal- en communautaire twisten niet goed begrijpen. ‘Toen wij jong waren, speelden we voetbal op straat. Als er drie Walen in de ploeg zaten, schakelden wij allemaal automatisch over naar het Frans. Ik heb dat nooit raar gevonden, eerder vanzelfsprekend”, aldus Koen. Dat éne onschuldige zinnetje legt meteen de hele kern bloot van het communautaire samenlevingsprobleem, niet alleen in de Vlaamse rand maar in heel België. De Vlaamse meerderheid past zich aan en de Franstalige minderheid wil dat graag zo houden. Net zoals ze hun bevoorrechte positie en de miljardenstroom van Vlaanderen naar Wallonië intact willen houden.

België is failliet

“België is virtueel failliet”. Met die onheilspellende boodschap pakte begrotingsminister Guy Vanhengel (VLD) afgelopen weekend uit. De achterliggende boodschap is dat het rijke Vlaanderen straks een stevige duit in het zakje zal moeten doen om de schatkist te redden en het Belgische schip drijvende te houden. Alsof we de voorbije decennia – of zeg maar 175 jaar – ooit wat anders hebben gedaan...

Volgens Vanhengel hebben de opeenvolgende staatshervormingen er voor gezorgd dat België werd uitgekleed. Als het aan Vanhengel en de Belgische VLD-vleugel ligt, mogen de klok en de fiscale autonomie best wat teruggeschroefd worden. Bij deze mogen we er toch op wijzen dat de Vlaamse fiscale autonomie (ongeveer 25 %) slechts een habbekrats is in vergelijking met wat bijvoorbeeld de Catalanen en de Schotten intussen hebben verworven (75 of 80 % van de belastinginkomsten).

Maar er is ook goed nieuws. De Belgische roep om federale ‘solidariteit’ en Vlaamse centen – doorgaans is dat hetzelfde – geeft Vlaanderen een geweldig wapen in handen om alsnog een  ingrijpende staatshervorming en de overheveling van belangrijke bevoegdheden af te dwingen. Alleen moeten de Vlaamse onderhandelaars de politieke moed en het strategisch doorzicht hebben om het te doen. Geen staatshervorming? Geen splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde? Sorry hoor, maar dan kunnen jullie fluiten naar ons geld!

Waarom?

Laat u niks wijsmaken. Ook na de Vlaamse onafhankelijkheid zullen trams en metrostellen echt niet stoppen aan de rand van Brussel. De internationale gemeenschap zal Vlaanderen echt niet uitspuwen. En neen, er wordt geen muur gebouwd rond Vlaanderen – waar halen ze het? En ja, ook in een vrij Vlaanderen zijn Franstaligen welkom aan de Vlaamse kust en mag iedereen nog genieten van Belgische frieten en pralines. Maar als ultiem argument om dit zieke landje in stand te houden, is het toch wat mager. Zo denkt ook Bart Sturtewagen (De Standaard) erover: “Nu het nationale voetbalelftal ons in het buitenland belachelijk maakt, blijven nog slechts Brussel, de koning en Clouseau over om het land bijeen te houden. Maar het vermoeden dat dat wel eens niet zou kunnen volstaan, wint in brede kring veld.”

Waarom zouden wij van België moeten houden? Een land waar de Vlamingen – zeker in de hoofdstad – als tweederangsburgers worden beschouwd. Een land van communautaire wafelijzers, corruptie en vriendjespolitiek, een catastrofaal justitiebeleid. Een land waar álles vierkant draait en dat er niet eens in slaagt om één van zijn meest prioritaire taken, de bescherming van zijn burgers, naar behoren uit te voeren. Een land waar de Vlaamse belastingbetaler schaamteloos wordt uitgemolken en waar de demografische meerderheid werd uitgeschakeld met bijzondere meerderheden, belangenconflicten en alarmbelprocedures. België is slecht bestuur, een mislukte staat, een manke democratie. Dáárom houden wij niet van dit land.

In tegenstelling tot de wanhopige pleidooien voor het behoud van België, is ons pleidooi voor Vlaamse onafhankelijkheid een pleidooi van hoop. Vlaamse onafhankelijkheid is al lang geen sentimentele droom meer, maar een bittere economische noodzaak geworden. De enige manier om weg te geraken uit de politieke impasse en het Belgische moeras. België is het verleden, een eigen Vlaamse staat is de toekomst. We zouden daar zelfs een liedje over kunnen maken. Maar neen, dat laten we graag aan anderen over.

Bruno Valkeniers

/

Wat een grote verrassing toch : nadat de Kamer van Volksvertegenwoordigers al beslist had dat Napoleon De Gucht niet moest vervolgd worden voor de 'vreemde' verkoop van Fortis-aandelen in zijn familie, heeft nu ook de rechtbank in Gent dat bevestigd. Tussen haakjes: dezelfde rechtbank die destijds het Vlaams Blok veroordeelde na een politiek proces.

 
Het is nu dus juridisch niet mogelijk om nog langer te zeggen dat De Gucht met Fortis-aandelen gesjoemeld heeft. Waarvan akte. Maar wij zullen blijven herinneren aan die belangrijke onthulling in de juridische nota van het gerecht, namelijk dat Napoleon aanvankelijk beweerde dat hij de dag voor de Fortis-crash geen enkel telefonisch contact had met zijn bankdirecteur, wat nadien een leugen bleek. Later beweerde de VLD-er dat hij dat 'vergeten' was en dat het gesprek ging over een lening voor zijn zoon. Dat een minister vergeet dat hij de dag voor de grootste bankcrisis ooit belt met zijn bankdirecteur, is natuurlijk totaal ongeloofwaardigen dat er een pakket aandelen verkocht werden op instructie van aanverwanten, is louter toeval.

In het Europees Parlement werd Karel De Gucht geïnterpelleerd door Frank Vanhecke. 

Langs dit bruggetje komt u terecht bij een videoverslag uit het Europarlement

In het kleine Zuidfranse stadje Opio (2000 inwoners) heeft de keuning nog een optrekje gekocht voor gasten en personeel als hij verblijft in zijn domein van Châteauneuf-Grasse.  Het zijn wankele tijden voor de monarchie die zwaar gebukt loopt onder de gevolgen van de economische en financiële crisis. Hopelijk vinden Sire en Madame en hun hardwerkende nakomelingen hier enige rust na de vele ingewikkelde verwikkelingen waarin zij gewikkeld geraken, vaak door toedoen van boosaardige onderdanen die de regels van het protocol niet respecteren.

"Ge muut niet zieng naar Los zand, geniet moar van tschoein weer boite" *

De afdeling drama van het Antwerps Conservatorium heeft een richtlijn klaar voor haar docenten. Daarin wordt gevraagd strenger op te treden op het vlak van taalgebruik.

De richtlijn is geen reactie op de kritiek die fictiereeksen als Los zand en Code 37 krijgen. Die oogsten de jongste dagen veel aanmerkingen over de dialectgekleurde 'tussentaal'.  Niet alleen over de kromtaal wordt kritiek geuit. Een van de hoofdrolspelers uit Los zand, Koen de Bouw, stelde in een vraaggesprek dat het beter is 's avonds op een terras van de buitenlucht te genieten dan naar de serie te kijken. Artiesten zijn vaak niet van de slimsten, behalve als het over politiek gaat, dan zijn het primussen.

'We zien de studenten verder afglijden naar verkavelingsvlaams', zegt Marleen Vertongen van het Antwerps Conservatorium. 'Iedereen lijkt dat te aanvaarden. Zowel in het spreken als het schrijven zien we studenten die tot in hun tweede en derde jaar kromtaal gebruiken. De taalgevoeligheid en de taalzuiverheid zijn tot een kritisch minimum gedaald.'

Daarom vraagt het Conservatorium zijn docenten om in alle vakken de teugels aan te halen. Eens de deur van de taaloefeningen achter zich dicht getrokken, spreken de studenten amper nog Algemeen Nederlands.

Docenten denken dat een eenzijdige aandacht voor 'naturel acteren' aan de basis ligt van de dialectinvloed in de taal. 'Het primaat ligt op inhoud', zegt Vertongen, 'de rest is ondergeschikt'.

De makers van de fictiereeksen verbazen zich over de kritiek op hun producten.

Bron : de Standaard 

* Je moet niet kijken naar Los zand, geniet buiten van het mooie weer

Wij hebben geen uitgesproken boon, integendeel,  voor het groene Vlaams Parlementslid,  Luckas Vander Taelen maar we erkennen dat de man intelligent is en over een vlotte pen beschikt.  Voor de rest is hij een typische Vlaamse Brusselaar die een eigen belgische identiteit nastreeft om zich vooral niet te vereenzelvigen met het Vlaamse Vlaanderen.  Bovendien is Vander Taelen een linkse centenjager die de politiek als een carrière beziet en een hater van al wat Vlaams en christelijk is.

In de Standaard heeft hij een merkwaardig stuk mogen schrijven onder de titel "Koninklijke bootvluchtelingen". Vander Taelen heeft het over de boot van 4,6 miljoen euri die Albert heeft aangekocht. Hij betitelt de leden van de koninklijke familie als veredelde steuntrekkers en hij legt uit met welke financiële constructie die van Laken er in gelukken de BTW van bijna 1 miloen euri te omzeilen.  De keuning van dit land is een échte belg : waarom BTW betalen, als het in het zwart goedkoper is...

Het opmerkelijke van dit stuk is, dat Groen ! steeds een loyale, belgicistische houding heeft aangenomen in het verleden.  Als Mieke Vogels op het paleis werd geroepen, poetste ze haar tanden met Pepsodent in plaats van met groene zeep. Ludo Dierckx, voor enkele maanden verscheiden, deed het in zijn broek van ontroering als iemand in zijn zakdoek de brabançonne blies en heel de agalev-en groen-santeboetiek van kamer en senaat staat steeds paraat om het antieke  belgië overeind te houden.

Vander Taelen die het Vlaams-nationalisme enkel beoordeelt vanuit  gevoelens van haat en afkeer, laat een nieuw geluid horen in verband met de monarchie.  Als dat maar goed afloopt.

Ray