Daar Ludo toch in Meeuwen-Gruitrode moest zijn om zijn verzameling te spekken, zochten we voor deze zondag een wandeling uit in de omgeving. Onze keuze viel op Peer. Deze wandeling werd door ons, als natuurliefhebbers, niet echt gesmaakt, daar ze voornamelijk over verharde wegen via woonkernen verliep. We kregen de indruk dat we een immobieliënwandeling maakten. We verdenken Wijchmaal ervan extra inwoners te willen aantrekken. Wat we wel geapprecieerd hebben waren het lekkere spek met eieren als ontbijt, de spekkoek als toetje voor onze dappere vriend en de Limburgse vlaaien voor ons. De eerste lentetekenen zijn wel opgemerkt : de katjes aan de bomen, hier en daar al een tikje groen en een mooi bosje sneeuwklokjes. We hebben zelfs al krokussen en jonge lammetjes gespot!!!
De Glazuur in Glabbeek was vandaag onze startplaats. Na de nodige formaliteiten en een kommetje soep begonnen we aan de afgesproken 21 km.. De eerste lus bracht ons via veldwegen, rustige dorpsstraatjes en de Velpevallei naar de rustpost in Kapellen voor de eerste maal. Een tweede lus bracht ons naar de wijk Kattebeek van het kerkdorp Kersbeek. Hier was het vooral de open ruimtes van het Kersbeekveld, en de fruitbomen dat we doorkruistte en zo via Zuurbemde weer naar de controlepost. De terugweg was deels langs de boomgaardenroute, de voormalige tramroute en de wijk Rode om zo weer ons beginpunt te bereiken. De nog kale fruitbomen konden ons niet zo bekoren, dit gaf het landschap een beetje een doods uitzicht. We denken wel als al deze bomen in bloei staan dat het dan prachtige zichten zal opleveren. Te noteren in onze agenda.
Deze wandeling liep over 2 verschillende trajecten, stads- of boswandeling. Met onze trouwe wandelgezel hebben wij maar gekozen voor het groene deel van de wandeling, het bos. Vertrokken vanuit het H.H. College te Heverlee met de 2O Km als doel. Eerste stuk was al direct kennismaking met de gladde ondergrond die ons vandaag de ganse tocht zal vergezellen. Met een enthousiaste Lois was het soms wel erg moeilijk stappen, gelukkig hebben we ons staande weten te houden. We werden weer getrakteerd op pure natuur van het Meerdaalwoud, Heverleebos en Egenhovenbos, de groene long van Leuven. Het was dus voor ons drietjes weer volop genieten, enkel wat meer uitkijken waar we onze voeten moesten plaatsen.
Onze trouwe wandelmaat, Lois, gunstig gesteld vandaag en naar Tielt-Winge gereden voor een wandeling van 17 km. Bestaande uit 2 lussen. Een eerste lus van een 12 km bracht ons richting Houwaart, via het Walenbos en dan via landelijke wegen naar ons vertrekpunt. Dan nog een kleine lus van 5 km langs de Blereberg naar Motbroek weer naar het eindstation. Dit laatste stuk had ik beter achterwege gelaten want daar heb ik mogen kennis maken met de Tieltse aardbodem. Het was weer genieten van de Hagelandse vergezichten en de enkele kuitenbijters.
Vandaag gekozen voor onze innerlijke vriend, we zouden toch eens ne Geuteling willen proeven. Vanwaar komt de geuteling? Toen de Nederlanden bezet werden door de Spaanse overheerser, waren ook in Elst troepen van Alva gekazerneerd. Na verloop van tijd zagen zij hun voorraad maïs opgebruikt, zodat zij geen tortillas meer konden maken. De legeraanvoerders gaven aan de plaatselijke bevolking bevel een soort tortillas te maken van het lokale meel : tarwebloem. En zo zouden de geutelingen ontstaan zijn !! Deze wandeling hadden we onze trouwe viervoeter thuis gelaten daar we verwachtten ovens in werking te zien en dat zou dan moeilijk geweest zijn om samen naar binnen te gaan. Ze bestond uit 3 lussen, geel, groen en blauw. En nu we toch dat eind gereden hadden, op voor alle 3. De eerste lus, geel, werd ons gezegd dat het de mooiste en zwaarste zou zijn, dus wij op stap. De lus bracht ons langs "Het hof van Sieregem", de Perlinckmolen, de kasseien van de Haaghoek, de Leberg, het monasterium Mariakluizen en eindelijk gevonden: het hol van Pluto. Na een tasje soep de groene lus verkend, deze ging richting Michelbeke en passeerde het huis van Panamarenko. Op deze lus hebben we dan ook gebruik gemaakt om de oven in werking te zien. Dan tijd voor de blauwe lus, langs de flanken van de Valkenberg, het bos te Elst en de wijken Dompels. Helaas niet binnen gegaan, maar een typisch volkscafé "In den hengst" lag ook op het parcours. Na dit alles werd het hoog tijd om de geuteling te proeven, en we zeggen beiden: Lekkerrrrrrrrrrrr. Anita heeft dan maar een uurtje staan aanschuiven om een pakje geurlingen mee huiswaarts te nemen. Het was een mooie wandeling en de weergoden waren ons zeer gunstig gestemd.
Na twee weekjes rust wegens verkoudheden en slecht weer, terug op tocht met onze kameraad. Gekozen voor de wandeling te Oud-Heverlee omwille van de belofte van veel natuur. En natuur was er, amper vertrokken kwamen we via bos en velden aan het natuurgebied de Doode Bemde, dat met zijn 9 kilometer wandelpaden het best toegankelijke natuurgebied van Vlaams-Brabant is. Na onze eerste rustpost in Sint-Joris-Weert effe met de taalgrens geflirt, voor onze Lois iets moeilijker, daar we verschillende poortjes moesten passeren en het even duurde voor hij het systeem beet had. Nadien via Meerdaalbos, waar we DOVO en de Chardonnay-druivenranken van het Domein Meerdael te Vaalbeek passeerden (zonde, gesloten, dus geen champagnebad of proevertje), terug naar ons vertrekpunt, het ZoetWaterPark. Psssssssst toch opletten, haaien aanwezig op het parcours (zie foto).
Voor de 15 km afstand gekozen vandaag, want we hadden afgesproken met Eddy, een ex-collega van Anita, zijn vrouwtje en de Rudy en Inge. Deze Gentenaars kwam met de Loeki naar Steenokkerzeel wandelen en daarom mochten wij niet op het appel ontbreken. Wel vroege vogels, voor één keer onze wekker moeten zetten op zondag, niet echt ons hobby. Maar een efforreke gedaan en om kwart voor acht waren we present, samen met Lois. De wandeling zelf ging over rustige wegen en boswegen, vanuit het vertrekpunt te Steenokkerzeel, richting Nederokkerzeel, waar we van een soepje konden genieten. Lekker warm, want de weersomstandigheden zaten niet zo mee. Een temperatuur van om en bij de 0° en op sommige plaatsen spekgladde wegen, vraag dat maar aan onze Eddy, die de bodem van dichtbij onderzocht heeft. Uiteindelijk nog verschillende Oostenrijkse vrienden ontmoet ook, lekkere nieuwjaarskussen... Een fijne wandeling, vergezichten en tot onze verwondering vrij veel in de natuur. En typisch voor deze streek : verschillende opstijgende vliegtuigen gespot.
Vandaag zonder onze trouwe metgezel op stap. Aangesproken door de omschrijving van de tocht en het bezoeken aan enkele kerststalletjes, trokken we naar Landen. Hier kozen we voor de langste afstand die ons langs landelijke wegen al snel naar ons eerste stalletje voerde, Waasmondse Kerstal. Gelukkig stond er net iemand buiten die ons er attend opmaakte dat we de kerk moesten betreden om de kerststal te bewonderen. Van hieruit trokken we richting Walshoutem waar we een lus van een 7 km maakten. In de verste verte geen huis te zien, dus genoten, ondanks het mistig weer, van prachtige panorama's. Nadien de kerk van Wezeren bezocht waar een tweede kerststalletje te bezoeken was. Dan weer tijd om de laatste kilometers aan te vatten richting finisch, waar ons Anitake genoten heeft van een lekker meloenenjenevertje. Na de modder van gisteren was dit een tocht geheel over verharde wegen. Blij dat we deze gedaan hebben. Zeker voor herhaling vatbaar.
Na een weekje verplichte rust, wegens de feestelijke beslommeringen, ging het richting Herselt - Blauberg. Onze viervoeter in zijn nopjes want hij mocht ook zijn wandeltenuetje weer aantrekken. Vanuit de startplaats kwamen we al snel in de bosrijke omgeving van het natuurgebied Hertberg. Hier ging het wandelen nog vlotjes over mooie verharde wegen. Na de rustpost in Bergom werden we langs de meanders van de Grote Nete gestuurd, dit was helemaal wat anders, ploeteren was de boodschap. Veel hebben we van de meanders niet gezien, was kijken waar we onze voeten moesten zetten. Via de bossen van Witbergen en het moerasgebied Elsschot kwamen we weer aan in de zaal te Blauberg. Flink bemodderd. Een fijne natuurwandeling.
