IML - 14th US Freedomwalk Festival te Arlington Dag 4
Na de wandelingen is het weer tijd voor cultuur. Om 10.50 stond ons groen busje voor het hotel om ons naar Old Town Alexandria te brengen. Dit was ooit de grootste slavenhaven. Net voor het binnen rijden van de stad hield Charles even halt bij het George Washington Masonic Memorial, een monument opgericht door vrijmetselaars. Freedom House Museum waar de Franklin and Armfield Co alle binnenkomende slaven van Amerika en zelfs voor Europa registreerde. We reden verder langs het Lyceum, plaats voor redevoering en wetenschappelijk experiment, maar door het uitbreken van de Burgeroorlog gebruikt als hospice en nu dienst doet als museum van Alexandria's History. Aan het Old Presbyterian Meeting House stapten we van de bus om door de vriendelijke concierge uitgenodigd te worden om onvoorzien een bezoek te brengen aan deze Calvinistische kerk. In deze kerk volgde George Washington regelmatig de dienst. Het uurwerk in deze kerk is stil gezet op het tijdstip van zijn overlijden, 10.20 uur. Na het bezoek wandelden we langs het Athenaeum, de eerst bank van de stad. Langs voormalige pakhuizen ging het richting haven, waar de voormalige Torpedo Factory en nu dienst doet als Torpedo Factory Art Center.Verder door King Street naar het Stabler Leadbeater Apothecary Museum, deze man was ooit de rijkste en dit door het verkopen van "Hot Drops", een soort hoestbonbon gemaakt met paprika en alcohol. Dagelijks stonden er duizenden in de rij. Hij verkocht er zo'n 100.000 per dag. Door de opkomst van de synthetische geneesmiddelen raakte hij aan lager wal. Nog een bezoekje aan het marktplein en stadhuis, waar wekelijks een boerenmarkt plaats heeft en dit sinds de tijd van George Washington (wel niet goedkoop, 5 dollar voor 3 appels). Achter de hoek ligt Gadsby's Tavern, was het centrum van politiek, zakelijk en het sociale leven in het vroegere Alexandria. De oorspronkelijke balzaal bevindt zich heden in het Metropolitan Museum of Art in New-York. Deze taverne heeft zijn eigen ijskelder. Tijd voor onze middagpauze die we namen in een Irish Pub. Om 13.30 afspraak aan het Metrostation waar de bus ons oppikte voor een bezoek aan Mount Vernon, het voormalige landgoed van George Washington. We bezochten het woonhuis, de tombe van George en Martha, het slavenmonument, de bijhuizen en het slavenhuis. Nadien bracht de bus ons naar het Iwo Jima monument, dit is opgericht ter ere van al de gesneuvelde Mariniers sinds 1775. Als je rond dit monument wandelt met het oog gericht op de vlaggemast lijkt het net of die rechtop komt te staan. Einde van het bezoek, tijd voor het avondmaal en de nachtrust.
Na gisteren de marathonwandeling was het vandaag een trip van om en bij de 34 km. De eerste kilometers waren net als gisteren, daar we aan het winkelcentrum vandaag links moesten afslaan. Onder een brug door vervolgden we onze weg langs woonwijken om in het Wildlife Sanctuary at Potomac Overlook Regional Park aan te komen. Hier was onze eerste rustpost van de dag. We verlieten het park, om via de Military Road het Gulf Branch Park te bereiken. Langsheen het Robert Walker Log House en de smidse ging het verder door bos naar de tennisterreinen waar we rechts naar Old Glebe road moesten. Op deze weg passerden we de slagvelden van The Civil War en Fort Ethan Allen. Nadien wandelden we, zoals ze in Amerika zeggen, op de Bike Trail. Net voor het einde van de Chain Bridge sloegen we links af richting C&O kanaal waar we de tweede rustpost, Fletcher's Cove, bereikten. Nu een drietal kilometers het kanaal volgen om daarna linksaf te slaan om de tunnel onder het kanaal te bewandelen. Nu kwamen we op bekend terrein want het volgende deel tot aan de volgende post hadden we gisteren reeds gewandeld in de andere richting. Net voor sluitingstijd bereikten we de volgende rustpost. We wandelden verder langs River Road naar Western Avenue waar zich Fort Bayard bevindt, dit is een van de forten die Washington omringen. Terug op River Road komen we in de staat Maryland terecht waar de Mc Donalds dienst doet als volgende stop. Hier dan maar eventjes genoten van een Big Mac. Via het Capital Crescent Trail gingen we weer naar het C&O kanaal waar Fletcher's Cove ons een tweede maal zat op te wachten. Weer een lang stuk langs het kanaal, ongeveer een 4 kilometer, tot we onder enkele bruggen wandelden om daarna de voetgangersbrug te nemen en via het Francis Scott Key Park de Key Bridge te bereiken. Van hieruit was ons hotel reeds zichtbaar. Dus nog enkel de brug over en de 2de wandeldag was een feit. De nodige formaliteiten werden vervuld om daarna te genieten van de nodige drankjes. We hebben genoten van deze 2 wandeldagen en de weergoden waren ons gunstig gezind.
Onze marathonwandeling van vandaag startte om 7.OO hr, na een lekker ontbijt, vanuit ons hotel. Via de overbekende Rout 66 ging het via de Custis Trail naar onze eerste rustpost (je raadt het nooit) een Mc Donalds. Via Trails en natuurwegen kwamen we op onze tweede rustpost, een sportcentrum terecht. Vervolgens kwamen we bij de Potomac River, die ons naar de 3de rustpost leidde. Van dan af kregen we reeds een zicht op Washington DC. Het volgende stuk ging langs de Ronald Reagan Airport, daarna de Rochambeau Memorial Bridge over en kwamen we terecht bij het Jefferson Memorial. Vandaar via het US Holocaust Memorial Museum, Smithsonian Castle, het Hirschorn Museum, The National Museum of the American Indian, The US Botanic Garden en The Supreme Court tot aan het House of The Reserve Officers, waar de koffie al klaar stond. Langs de lange Massachusetts Avenue naar Mont Vernon Square naar Dupont Circle om weer te belanden in de Embasy Row, waar we weer alle ambassades mochten bewonderen. Rechts afgeslagen wandelden we voorbij het huis van de Vice-President Joe Biden. Volgende rustpost was de National Washington Cathedral. Het laatste stuk ging via boswegen en de Francis Scott Key Bridge naar ons hotel terug. Eenmaal de badge voor de marathonwandeling ontvangen, rechtstreeks naar de 17de verdieping, waar ons een lekkere verfrissing wachtte.Ditmaal genoten van ribbetjes in de Ruby Thuesday alvorens ons bed in te duiken voor een welverdiende rust.
Voor een fotoreportage van deze wandeldag, klik op onderstaande link :
IML - 14th US Freedomwalk Festival te Arlington Dag 1
Om 8.50 uur hadden we afspraak in de lobby voor onze eerste bezoekdag. Vandaag stond Washington DC (DC= District of Columbia) op het programma met zijn overheidsgebouwen en verschillende Memorials. Ons busje reed eerst met ons via Washington National Cathedral om daarna door Ambassady Road zo The White House een bezoekje te brengen. Helaas is het voor toeristen niet meer mogelijk om het witte huis te bezoeken. Via China Town arriveerden we aan het National Archives, dat zich bezig houdt met het bewaren en archiveren van gouvernementele en historische documenten en opnames. Vervolgens reden we langs het FBI-gebouw en het Old Post Office naar het Washington Monument. Via het World War II memorial stopten we aan het Lincoln Memorial en het Korean War Veterans Memorial. De volgende stop had plaats bij het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Dit is ondervedeeld in 4 kamers, de Inauguratie, de depressie, zijn handicap en als laatste zijn uitvaart. Via de verschillende musea bracht de bus ons tot aan Union Station waar we tevens afscheid namen van onze chauffeur. We zouden terugkeren met de metro. Aan Union Station kregen we voldoende tijd om ons middagmaal te nuttigen. Om 13.30 hadden we rendez-vous aan monument van Columbus om zo te voet verder te gaan naar het US Capitol. Hier werden we rond 14.30 verwacht voor een geleid bezoek. Nadien konden we langs een ondergrondse tunnel het Library of Congress bezoeken. Terug in het hotel was het tijd om de innerlijke mens te versterken en het bed op te zoeken.
Voor de foto's van deze dag kan je klikken op volgende link:
IML - 14th US Freedomwalk Festival te Arlington Reisdag
Donderdag 15 oktober, gepakt en gezakt, namen we om 7.09 uur de trein richting Zaventem voor onze reis naar de Verenigde Staten. Om 10.45 ongeveer, na de nodige formaliteiten, stegen we op met een Boeing 757 van US Airways richting Ronald Reagan Airport in Washington met een tussenlanding te Philadelphia. Circa 17.00 uur plaatselijke tijd, stapten we met zijn allen op de metro die ons naar Rosslyn bracht waar we de volgende dagen verbleven in het Holiday Inn hotel, tevens de startplaats van de 2-daagse wandeltocht. Na het inchecken en het uitpakken van de bagage ging het richting stad voor het avondmaal bij Heavy Seas om daarna ons bedje op te zoeken na een vermoeiend dagje.
Na een midweekje Nederland met de gasten hebben we gisteren een bezoek gebracht aan het Brabants Strip Spektakel te Veldhoven. Dus nu een dagje voor de was en de plas. Volgende zaterdag gaat het richting Puurs voor de voorstelling van de nieuwe strip van Luc Morjaeu. Dus hopelijk pikken we volgende week zondag weer een wandelingetje mee.
8.30 uur en we verzamelen op de Grote Markt van de kattestad, Ieper, voor de laatste wandeldag van de Vierdaagse. Net voorbij de impossante Sint-Maartenskathedraal, op het Vandenpeereboomplein, splitsen we ons af van de andere afstanden. De kleinere afstanden gaan richting Astrid Park terwijl wij richting Veemarkt stappen. We steken de Diksmuidseweg over en duikt het Kanaal van Ieper op, welke we zullen volgen gedurende een zevental kilometers. Onderweg komen we langs het “Essex Farm Cemetry”, één van de drukst bezochtte Brits militaire kerkhoven. Precies 100 jaar geleden werd hier het beroemde gedicht “In Flanders Field” van John McCrae geschreven. Aanleiding van dit gedicht waren de eerste chloorgas aanvallen op 22 april 1915 te Boezinge. Diep onder de indruk schreef hij toen op 3 mei het meest bekende gedicht uit deze oorlog. We stappen verder langs het kanaal en na 5 kilometer bereiken we Boezinge. Verder op stap tot we een bemalingsstation waar een kleine pitstop inlassen. Daarna is het tijd om onze neuzen richting Langemark te draaien. Juist voor het bord van de 10 km herkennen we een oorspronkelijke Duitse bunker, Viking Ship genoemd naar zijn vorm. Een volgende bevoorradingspunt met melk staat ons op te wachtten, en hoe kan het anders, dit in de Melkstraat. Wat verder slaan we links af naar de Duitse militaire begraafplaats, “Studentenfriedhof” genoemd. We vervolgen onze weg naar de markt van Langemark-Poelkapelle. Ondertussen zijn we halverwege dus stilaan tijd om weer richting Ieper te stappen en dit in eerste instantie langs de drukke Zonnebekestraat, om aan het monument van “St Julian Canadian Memorial” te komen. De Canadees staat met zijn hoofd gericht naar de plaats van waar de gaswolk kwam aandrijven, zijn houding is de traditionele militaire groet aan de doden. Via een paar kleine wegen en kerkwegeltjes komen we aan bij 4 Duitse schuilplaatsen die behoorden tot de ‘Canopus Trench’, zoals de Duitse loopgraaf die hier liep door de Britten werd genoemd. Op de boerderij naast de bunkers is er tijdelijke kantine opgericht voor diegene die geen dorst willen lijden. Op het einde van de straat wandelen we links af en beseffen in feite niet dat we hier over de plaats stappen waar de eerste gasaanval uit de Eerste Wereldoorlog heeft plaats gevonden. 200 meter verder, aan je rechterzijde, ligt het herdenkingsmonument “Kitchener’s Wood” en wat verder een gedenkplaat voor het derde Bataljon (Toronto Regiment) van het Canadese Expeditieleger. Op de splitsing slaan we recht en passeren “Buff Road Cemetry” en wat verder “New Irish Farm Cemetry”. Vervolgens trekken we naar Sint-Jan en dit via de nieuwe viaduct onder de ring van Ieper. We komen uit in Wieltje waar we als herkenningspunt de Gedenkzuil voor de 50th Northumbrian Division zien. Als we wat later weer de Zonnebeekseweg op komen stappen we de Franse militaire begraafplaats “Saint Charles de Potyze” voorbij. Nu is het echt niet ver meer en stappen we richting aankomst en komen uiteindelijk aan op de wijk Torrepoort, maar eerst werden we met dit warme weer vandaag, vergast om een frisse tuinslangdouche. Na het in ontvangst nemen van onze medaille en Gouden Klaver drinken we op het pleintje een goede trippel om dan naar de Menenpoort te stappen waar de Last Post om 15.30 wordt geblazen, gevolgd door de einddefilé richting Grote Markt. Collega’s van het werk waren ons komen opzoeken te Ieper, dus samen wat gaan drinken op een terrasje voor we onze zouden gaan klaarmaken voor de laatste avond Ieper van dit Vierdaagse evenement. Het was voor ons zeker een geslaagde 43ste editie en misschien tot volgend jaar, maar we zouden wel eerst de MESA nog op ons palmares plaatsen.
Onze derde wandeldag brengt ons naar Poperinge. We konden lekker wat uitslapen want de pendelbussen vertrekken pas om 8.30 uur vanuit Ieper. Het thema dit jaar is “de medische verzorging tijdens de Eerste Wereldoorlog”. De organisatie kiest dan ook een parcours dat langs verschillende sites gaan waar vroeger hulpposten of hospitalen ingericht werden. Na de start splitsen de verschillende afstanden, de 32 km slaan rechts af richting bibliotheek, daar weer naar rechts brugje over en zo het Burggraaf Frimoutpark in. Als we het park verlaten zien we links een oude brug die in 1915-1916 over de Poperingsevaart is aangelegd om de noordelijke omloop rond de stad dicht te maken. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Poperinge een knooppunt voor de aanvoer van mensen en materiaal van het leger. We zijn vertrokken voor een vijftal kilometers onverharde paden langs de Poperingsevaart. Halverwege passeren we het “Gwalia Cemetry”, de hoeve vlakbij de begraafplaats werd door de Britse soldaten “Gwalia Farm” genoemd, naar een plaatsje in Wales. Op 29 juni 1917 nam de “143th Field Ambulance” haar intrek in de hoeve. Later werd het kamp uitgebouwd tot een groter hospitaalcomplex. We vervolgen onze weg tot aan de Wippehoek. Via de Legerweg komen we in de Westvleterseweg. Deze naam doet bij ons een leuk belletje rinkelen. We wandelen door een dreef om dan bij de Sixtusabdij te belanden. Wat zouden we doen? Ok, toch maar eens dag gaan zeggen bij de “paterkes” en proeven van hun blonde Westvletteren. Weer verder langs de zijkant van het klooster naar de Sixtusbossen waar we het “Dozinghem Military Cemetry” passeren. We trekken verder door de bossen en wandelen langs het Jagershof, waar je kon genieten van een terrasje en muziek. De wandelaars die tijd zat hebben kunnen hier ook bezoekje brengen in het privémuseum. Net voor het verlaten van de bossen kan je één van de best bewaarde en meest volledige V1-lanceringssite bewonderen. Iets verderop stappen we onder de “Chinese poort” en komen zo in “De Lovie”. Dit is een instelling voor de begeleiding van meer dan 500 jongeren en volwassenen met matig, ernstig en diep verstandelijke handicap. Linksaf, het domein in waar we nog een authentieke barak zien die gebruikt werd in het hospitaal in Houtem. Wij wandelen nu verder richting Sint-Jan-Ter-Biezen om uiteindelijk in het Helleketelbos arriveren, waar je een lekkere Picon kon nuttigen. Weer op stap naar Wally’s Farm, jammer genoeg gesloten, dus op zoek naar de Vleterbeek. Via een ommetje stappen we naar het “Lyssenthoek Military Cemetry”. Na “Tyne Cot Cemetry” is Lyssenthoek, met bijna 10.000 graven, de grootste Britse militaire begraafplaats in België. Ook een vrouw vond hier haar laatste rustplaats, staff nurse Nellie Spindler. We doorkruisen het nieuwe bezoekerscentrum. Je kan er de dagboeken van de veldhospitalen inzien, elke dag een ander verhaal van een soldaat die op die datum in één der oorlogsjaren sneuvelde. Na de doorgang trekken we door de boerderij richting Vleterbeek. We vervolgen onze weg naar de bruisende markt van Poperinge waar alles deze morgen begon. Nog een terrasje als afsluiter voor we de pendelbus naar Ieper opzoeken. Morgen alweer de laatste dag….Ieper
Vandaag starten de pendelbussen om 7.20 uur om ons naar Diksmuide te brengen. We verzamelen met zijn allen op de Grote Markt met het gerenoveerde stadhuis, de tweede grootste markt van Vlaanderen. Voor we ons naar de startzone begeven halen we ons flesje water en het dag plannetje aan de infostand. Na het startschot vertrekken we via de Admiraal Ronarchstraat, deze ereburger had de leiding over Franse marinefuseliers die de stad, tot de inname van de Duitsers, verdedigden. Via de kleine straatjes komen we aan de grote baan en volgen die tot iets voorbij het kerkhof van Diksmuide. Iets voorbij het kerkhof slaan links af en langs allerlei sluipwegeltjes wandelen we in de richting van het gehucht “De Warande”. Eenmaal hier voorbij gaat het in rechte lijn naar Jonkershove. Ondertussen hebben we het bord van de 5 km gepasseerd om wat verder Houthulst binnen te stappen. Na houthulst komen we toe in Jonkershove, deze parochie kreeg het zwaar te verduren tijdens de Eerste Wereldoorlog. Na de vlucht van de inwoners eind 1914 werd het een heus spookdorp. Ondertussen zijn de eerste tien kilometers ook een feit en slaan de eerste boerenwegel in waar we een Britse vlag zien en stappen door een voormalig Duits kerkhof. Verder langs de wegels en de gevaarlijke Groenebosdreef naar een mooie dreef met een prachtige naam: Mooiweg. Aan onze rechterzijde zien we de Vrijboshoeve om direct daarna de bossen te verkennen. Na het bos hebben we de 15 km in de benen en gaan we verder door de velden tot we aan de Belgische militaire begraafplaats van Houthulst komen. Hier rusten 1.723 Belgen en 81 Italianen. Deze begraafplaats werd na 1923 (na ruiming van springstoffen en bij het begin van de herbebossing) in een stervorm. We vervolgen onze weg achter de begraafplaats door en trekken door het Vrijbos. Wat verderop in het bos kan je nog de restanten van een V1-lanceerinrichting uit de Tweede Wereldoorlog gaan bekijken. Er wordt ook gezegd dat de geest van Bakelandt hier nog zou ronddwalen. Wat je ook nog kan gaan bezoeken hier is de “Lourdesgrot”. We verlaten het bos en stappen naar de markt van Houthulst, met het “markthuis” en het oorlogsmonument “De Stervende Man”. We laten de stadskern achter ons en wandelen naar Klerken. Ondertussen zijn de wandelaars van de 24 ons komen vergezellen en gaan we op zoek naar de “Vredesmolen”. Deze was oorspronkelijk een houten graan- en oliemolen. Omdat hij op het hoogste punt van het dorp ligt, gebruikten de Duitsers deze molen als uitkijkpost. Nu is hij gerestaureerd en wie nog genoeg energie over heeft kan de molen beklimmen via een draaitrap en kan je genieten van een fabelachtig uitzicht. Nu weer verder richting Klerken en aansluitend naar Zarren. We slaan linksaf richting Esen en stoppen aan een loods die ingericht is als kleine “bar” waar je Straf bier kan drinken. Via onverharde wegen komen we terecht in de Bethoosterse Broeken. Dit is een onderdeel van het Krekedal of de Handzamevallei, een belangrijk gebied voor fauna en flora. Hier kunnen we genieten van de prachtige panorama’s. We vervolgen onze weg via de Handzamedijk tot in Diksmuide, waar we aan de post de trapjes naar beneden nemen onder de straat door. Nog een stukje langs het water tot aan de Vismarkt en dan is het nog een boogscheut tot de Grote Markt. Hier snel een plaatsje zoeken op een terrasje en genieten van een lekkere pint om dan ons naar de parking van de bussen te begeven die ons weer veilig en wel in Ieper droppen. Afspraak morgen in Poperinge.
Vierdaagse van de IJzer - Wandeldag 1 Oostduinkerke
Voor onze eerste wandeling van 32 km (34 effectief) moesten we reeds vroeg uit de veren want de pendelbussen starten om 7 uur richting Oostduinkerke. Na de nodige speeches van het organiserende comité werd het startschot gegeven door Minister van Defensie om 8.30. Voor het gemak van de duizende wandelaars was er onmiddellijk een splitsing voor alle afstanden. Wij steken de Leopold II-Laan over om zo de Piet Verhaertstraat in te duiken. Eens we Sunparks zijn gepasseerd volgen we nog even de drukke baan om dan rechts af te slaan richting het zorgcentrum en vakantieverblijf Ter Duinen. We doorkruisen dit domein en genieten onderweg van een kleine versnappering. De havengeul is onze volgende bestemming waar we het bord van de 5 km waarnemen. We steken de Koninklijke Baan over en verkennen het eerste groen in het Prins Mauritspark. Even linksaf, de promenade op zo richting zeedijk. Hier profiteren we even om een koffiepauze in te lassen. Wat verder zitten we reeds in Oostduinkerke waar we door de Zeebermduinen trekken, wat wel best zwaar te noemen viel. Na de duinen hebben we de 10 km ook achter de rug en gaan we weer een stukje dijk bewandelen om net af te slaan voor Oostduinkerke-Bad. Daar het net marktdag was hier gaan we nog wat over de Koninklijke Baan en gaan dan weer op de dijk. Verderop stappen we door de Schipgatduinen met daarna een serieus stukje strand onder voeten. Via de kleine paadjes komen we op de dijk van Koksijde waar we toch wel wat bezienswaardigheden aantroffen, bv. het monument opgericht voor de Zouaven. Net voor we weer samensmelten met de andere afstanden ronden we de kaap van de 15 km af. Op deze parking biedt de "Orde van de Paardevisser" ons het traditionele garnaalsoepje aan. Samen trekken we verder langs de dijk tot we Sint-Idesbald veroveren waar we het koekje van Destrooper aangeboden krijgen. Wat verder splitsen we weer af van de 16 km en vervolgen onze weg naar De Panne. Voorbij het Canadezenplein worden wij getrakteerd op een versnappering om daarna te kunnen genieten van het breedste strand van de Belgische kust. Langs verkeersluwe straatjes is het tijd om de Calmeynbossen te doorkruisen. Onder het toeziend oog van de Militaire Politie steken we de Zeelaan over om aan te komen aan de Belgische militaire begraafplaats. We verlaten De Panne en wat verder rapen we de wandelaars van de 16 km op, waar we weer op een drankje worden getrakteerd. Na een goede 2 km verharde wegen stappen we de weides in om uit te komen aan de vroegere schoolhoeve "Ten Bogaerde". Deze hoeve was vroeger een onderdeel van de Duinenabdij. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hier ook een vliegveld gevestigd. Nu is het een onderdeel van het Abdijmuseum Ten Duinen 1138. Als we de poort voorbij zijn zien we links het graf van Valentijn en rechts de aangelegde papavervelden. Na het oversteken van de baan komen we aan het clubhuis van de West Aviation Club op het militair vliegveld. We dwarsen de landingsbaan en passeren de loodsen waar de helikopters rusten. We konden genieten van de "ouwe getrouwe" Seaking en de "nieuwe" NH-90.Na het verlaten van het vliegveld betreden we het vakantiedomein 't Liefoord waar we op het terras genieten van een lekker Choufke. We vervolgen onze weg en komen langs de brandweerkazerne richting Sportpark om dan in rechte lijn naar de eindmeet te stappen, het binnenplein van het visserijmuseum en de Peerdevisscher. Eventjes rustten en dan richting parking pendelbussen die ons weer naar Ieper zullen brengen. Avondeten, wat napraten en den de verdiende nachtrust. Morgen afspraak in Diksmuide.
Na een periode van lange afwezigheid hier op onze blog startten wij weer met volle moed met de 43ste Internationale voettocht van Defensie.
Samen met Anita, mijn collega Marc en diens echtgenote Yvette besloten we om Ieper te nemen als uitvalsbasis van deze Vierdaagse. Maandag 17 augustus palmden we ons appartement in, op nog geen 200 meter vanwaar de pendelbussen ons elke morgen naar de startplaatsen zouden brengen. Na de nodige formaliteiten met de eigenaar konden we onze valiezen uitladen en een verkennig maken door de stad Ieper.
Op een kleine wandelafstand komen we aan de Rijselpoort. Deze poort is de oudste en nog enige bewaarde stadspoort uit de 14° eeuw. Via deze poort kom je op de Ieperse vestigingen waar het Ramparts Cemetry zich bevind. Dit is een Britse Militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog. De Franse graven werden na de oorlog verwijderd en de 198 op de Ramparts Cemetery bleven over. Daarbij zijn er 163 Britten (9 konden niet geïdentificeerd worden), 10 Canadezen, 11 Australiërs en 14 Nieuw-Zeelanders (waarvan er 10 tot het New Zealand (Maori) Pioneer Battalion behoorden). Vier lichamen van militairen die werden opgegraven bij de Sint-Jacobskerk werden hier op 11 oktober 1999 bijgezet. We wandelen verder de vestiging af langs de linkse zijde en komen dan aan de Menenpoort. Op de Menenpoort staan de namen van 54.896 vermiste soldaten en officieren van het Britse Gemenebest. De poort heeft de vorm van een Romeinse triomfboog. Omdat de Menenpoort te klein bleek te zijn, werden alle Britse vermisten gesneuveld vanaf 16 augustus 1917 vermeld op het Tyne Cot Memorial. Als scheidingsdatum tussen deze twee groepen werd de nacht van de Slag bij Langemark genomen. Vermisten van Nieuw-Zeeland en Newfoundland staan op aparte memorialen. De stoffelijke overschotten van deze soldaten hebben geen bekend graf en liggen ofwel ergens verloren in de Ieperse velden, ofwel op een oorlogskerkhof rond Ieper met als vermelding op de grafsteen Known Unto God (alleen gekend bij God). Sinds 1928 (uitgezonderd 1940 tot 1944) wordt hier iedere avond, klokslag acht uur door een groep klaroenblazers van de Stedelijke Brandweer de Last Post gespeeld opdat we niet vergeten hoe zij voor ons streden (Lest we forget ...). Via de Menenpoort gaat het richting Grote Markt. Deze geeft een middeleeuwse uitstrling en is volledig omringd door oude gebouwen. Hier bevinden zich de Lakenhallen, het belfort en Nieuwerck. De Laken halle van Ieper is één van de grootste burgelijke gebouwen in Europa waar ook het Flanders Field Museum is ondergebracht. Het belfort is 70 meter hoog en sinds de 12° eeuw tot 1817 werden hier echte katten uit de toren geworpen. Sinds 1955 zijn dit pluchen katten, vandaar de bijnaam van Ieper, de kattestad. Nieuwerck is een oostelijk aanbouw aan de Lakkenhalle waar zich momenteel de stadsadministratie zijn gevestigd. Als afsluiter nemen we ons avondmaal op de Grote Markt om dan weer te keren naar ons appartement.
Door problemen met de achillespees was het voor ons een lange tijd stil op wandelgebied. Kiné, electrische schokken en een infiltratie in de pees waren hiervan de oorzaak.
We gaan nu stilaan weer starten met wandelen dus zullen we weldra hier weer wat verslagen en foto's posten...enkel nog een weekje geduld want dit weekend gaan we richting Amersfoort onder ons beiden.
Hopelijk tot gauw en sorry voor de volgers dat het zo lang heeft geduurd voor ik hier weer wat neerpende.
Vandaag trokken we naar de rand van onze hoofdstad, Sint-Pieters-Leeuw waar de Zuunvallei de hoofdrol speelde in het parcours. Wij kozen voor de 20, bestaande uit de lussen van de 6- en 13 km, dit samen met nog Trip-Trappers en onze trouwe viervoeter. Een eerste lus brengt ons via veld- en landwegen over de noordelijke rand van de Zuunvallei richting Negenmanneke waarbij we een ommetje maken door het park van het Missiehuis van de Scheutisten. Een tweede lus brengt ons over de hellingen van de Zuun naar Vlezenbeek waar we onderweg kennis maken met de historische site van Rattendaal van de Continental Theological Seminary, waar hier belangstellenden de bijbel bestuderen. Ook het natuurreservaat Vogelzang kunnen we bewonderen. Na de laatste rust stappen we weer richting Sint-Pieters-Leeuw waar we onderweg de "Witseboom" kunnen bewonderen. Het was weer een prachtige wandeling vergezeld van een heerlijk lentezonnetjes. Nadien was het nog even napraten met een streekbiertje alvorens weer huiswaarts te keren.
Woensdag 24 september hadden we afspraak om 05.00 uur te Temse om richting Tsjechië te vertrekken voor ons volgend IML-avontuur. De heenreis bracht ons na de nodige plas- en rustpauzes tot in Plzen waar we onze intrek namen in het Astory Hotel. Na de check-in en de verfrissende douche gingen we om 19.30 uur aan tafel voor het avondeten, nadien beetje verbroederen in de bar van het hotel. Na het ontbijt stond er een stadsrondleiding op het programma. Pilzen is gesticht in 1295 en de vierde grootste stad van het land. Het is een belangrijke industriestad door de aanwezigheid van de autofabriek Skoda en de brouwerij Pilsner Urquell. Op de stadstour passeerden we het theater, het West Boheemse Museum, de Synagoge, de Sint-Bartolomeüskathedraal met zijn pestzuil, Spejbl en Hurvinek (twee theaterpoppetjes ontworpen door Josef Skupa). Na de rondleiding hadden we vrije tijd voor het middagmaal en wat shopping om nadien een bezoek te brengen aan de grootste brouwerij van het land, Pilsner Urquell. Hier kregen we onder leiding van de gids een uitleg over alle gebruikte grondstoffen en konden we van achter glas de volgweg van de flessen volgen. Na het proeven in de kelders van het niet gepasteuriseerde bier ging het weer richting stad om het avondmaal gezamelijk te nuttigen in een plaatselijk restaurant. Nadien nog even gaan genieten van het lichtspel op de gevels van de kathedraal om dan af te zakken naar een plaatselijke pub om daar nog eens na te genieten van Tsjechische gerstennat. Tijd voor de nachtrust want morgen gaat het richting Brno. Na het inladen van de valiezen reden we naar Brno, na Praag de grootste stad van Tsjechië en tevens hoofdstad van Moravië. Tegen 13.00 uur waren we ter plaatste en was het tijd voor het middagmaal om nadien te genieten van een rondleiding in de stad. Hier kon je, tegen betaling, het Kapucheinenklooster met zijn natuurlijke mummies bezoeken. Verder trokken we langs de verschillende kerken, het oude en nieuwe stadhuis. Nadien vertrokken we met de bus naar de startzaal om de nodige formaliteiten af te handelen om de volgende 2 dagen deel te nemen aan de wandeltocht. Avondeten en kennis maken met de bar in het Voronez hotel. Om 06.30 uur ontbijt want Freddy bracht de wandelaars van de 30 en 42 kilometer om 7 uur naar de start. Wij kozen voor de 30 wat uiteindelijk 35 Tsjechische kilometers zouden worden. Vanuit de startzaal wandelen we richting de kerk en het gemeentehuis om dan de grote baan over te steken en een stukje de Svratkarivier te volgen. Wat voorbij het plaatselijk voetbalveld gaan we de brug over en stappen richting Kninicky. We blijven de blauwe markering volgen tot in Jinacovice waar we rechts afslaan en door de vallei onder de berg Mnisi hora. Nu verder naat het station van Kurim waar we de doorgang naar de andere zijde hebben gemist en dus maar over de sporen naar de overkant. Nu richting Lelekovice waar we een koffiestop inlastten en waar we de jeugd in traditionele kledij over straat zagen wandelen die overal rozemarijntakjes en Moravische wijn aanbood, dit is jaarlijkse traditie rond de periode van 28 september, de sterfdatum van de Tsjechische prins Wenceslas. Wij kregen dus ook een rozemarijntakje opgestoken aan de rugzak. Na de koffie wandelden we verder naar Ceska. Verder over de heuvels naar de volgende kontrole Airport Medlanky waar we konden genieten van een landing van een zweefvliegtuig. Nu ging het weer naar de Svratka rivier om zo weer te keren naar de startzaal. Het was een prachtige natuurwandeling door bossen en zijn klimmetjes. Laatste kontrolestempel ontvangen dus tijd voor verfrissing en wachten op de bus die ons weer naar het hotel zou brengen. Douchke, avondmaal en napraten in de bar alvorens onze beddenbak op te zoeken. Wandeldag 2, net als gisteren vroeg uit de veren. Het eerste deel van het parcours is net als dag 1 tot aan de rivier maar vandaag steken we de brug niet over en wandelen we tot aan de stuwdam van Brnenska prehada waar we een eerste kontrole hebben. Hier slaan we links af richting Helecina studanka waar we een jachthaven passeerden. Voorbij een camping vervolgden wij onze weg richting het kasteel van Veveri waar we reeds aan onze derde kontrolepost aankwamen. Hier had je de mogelijkheid om een bezoek te brengen aan de burcht maar wij begonnen aan de klim waar boven opnames plaats hadden. We volgden de rode wegwijzers en kwamen aan een moerasgebied links en rechts een rivier. Wat verder aan de brug was de volgende checkpoint. We stapten verder richting Trnuvka maar alvorens daar te geraken was het echt een calvarieberg, ik weet niet meer hoe dikwijls ik hier heb moeten stoppen, was geen weg maar gewoon over stenen en rotsen langs de zovele kapelletjes. Eens boven ging het in dalende lijn naar het dorp Rozdrojovice waar we in een plaatselijke restaurant wat hebben gedronken. Van hieruit was het nog een kleine 6 km om weer de startzaal te betreden. Vandaag was alweer een zware maar mooie wandeling en met meer variatie dan gisteren. Het waren twee zware maar prachtige wandeldagen en de weergoden waren ons super gezind. Wandelen eind september bij 22°, dan mag een mens niet klagen hé. Om 17.30 werden we opgepikt door Freddy die ons weer naar het hotel bracht. Lekker avondmaal in een plaatselijke bierkelder, met accordeonmuziek en een slaapmutsje in de bar als afsluiter. Morgen gaan we een bezoek brengen aan de Becherovka, een kruidenlikeur te Karlovy Vary. Om 8 uur zitten we op de bus voor wat de laatste bezoekdag zou worden van deze IML-reis. Becherovka is een typisch Boheemse sterkedrank. Het is een soort "kruidenbitter" die 38% alcohol bevat. Oorspronkelijk werd het gemaakt (1807) door stoker-slijter Johann Becher (Tsjechisch: Jan Becher) en een Boheemse apotheker als maagmedicijn waarvan nu al verschillende varianten van bestaan. Na de rondleiding en het proeven uiteraard (3 verschillende) kregen we van Patricia nog een rondleiding door de stad. In Karlovy Vary zelf, en in de directe omgeving, ontspringen zo'n 60 warme bronnen, die hun ontstaan danken aan het feit dat zij onder aan de voet van het Ertsgebergte liggen. Daar heeft zich in de loop der tijd vulkanisch gesteente ontwikkeld. De warme bronnen leveren het geneeskrachtige zout- en zwavelhoudende water op dat vooral een gunstige werking heeft op de spijsvertering en de stofwisseling. Vanwege de goede resultaten die de beroemde kuurgasten bereikten, werden in de 18e eeuw meerdere zomerhuizen gebouwd en kreeg Karlovy Vary wandelpromenades en kuurhotels. Het Becher kuurprogramma bestaat nu nog. Men drinkt het water rechtstreeks uit de bronnen uit speciale bekers, die overal te koop zijn in alle soorten en maten en die voorzien zijn van een hol handvat dat als een rietje dient. Hier werd ook de opnames gedaan van de James Bond film "Casino Royale". Na de rondleiding nog even vrije tijd om dan door te rijden naar het pittoreske dorp Loket voor onze laatste overnachting, Karlovy Vary was iets te duur om te overnachten. In Loket namen we het avondmaal in het hotel Bily Kun, om nadien in een non-stop cafe de avond en de reis af te sluiten met enkele medereizigers. Morgen vertrekt de bus weer naar België om 8 uur. Wij hebben enorm genoten van deze reis en hopelijk mijn collega ook die voor de eerste maal kennis heeft mogen maken met de IML. Foto's kan je bekijken op onze albums: https://plus.google.com/photos/116861435461558647073/albums/6065277030979897665 https://plus.google.com/photos/116861435461558647073/albums/6065275111877688033
Na een rustperiode van 6 weken werd het stilaan tijd om weer eens onze wandelschoenen aan te trekken en samen met de collega's Eric, Marc en diens echtgenote Yvette trokken we naar het vliegveld te Ursel. Daar het om een weekwandeling ging en de organisatie mede ingericht werd door Defensie hadden we eigenlijk geen al te grote opkomst verwacht. Hier hadden we ons dan weer eventjes miskeken, het was niet enkel een wandeltocht maar ook een mountainbike- en fietsparcours en dit met tal van bekende vlamingen o.a. Johan Museeuw, Serge Baguet, Jef De Smedt (Jan uit Familie), Jo Hens (Nico uit Familie), Ben Rottiers (Pol De Tremmerie uit FC De Kampioenen). We kozen voor het 24 km-parcours en dit bestaande uit 2 lussen van 12 km ongeveer. Het eerste deel wandelden wij door prachtig natuurgebied op en rond het militair vliegveld. Na de rust ging het tweede deel meer over verharde wegen. Het was een aangename wandeling met prachtig wandelweer. Op het eind heeft deze dag 1.000 euro opgebracht voor de ziekte van Duchenne.
Na onze succesvolle deelname vorig jaar hadden we besloten om dit jaar weer deel te nemen aan de bekendste 100 km-wandeltocht van België. We kregen het gezelschap van 2 rekruten, Erna en Sven, die deze belevenis ook eens wilde meemaken. Wij hadden rendez-vous bij Sven om dan samen naar Bornem te rijden waar Erna ons zou vervoegen. Baggage afgeleverd, dan wat gaan eten waar Dirk en Mireille ons vergezelde aan tafel. Om 19.15 was er afspraak aan de bagagehal om een groepsfoto te maken van de FaceBookvrienden, "de Teenstappers", helaas was de opkomst wat miniem. Dan was het tijd om onze plaats te zoeken aan de startlijn, helaas lag deze nog een 14 minuutjes verder. Om 20.50 klonk er wat door de luidsprekers zodat de 11861 wandelaars zich recht stelde om te starten. Enkele minuten later waren de hemelpoorten opengezet en kregen we een "Drash Nationale" op ons. Om 21.14 begonnen we aan ons 24 uren avontuur en hoopte dat de regen zou uitblijven, helaas was dit niet het geval, wat later weer een bui en dan nog ééntje tijdens de nacht. De geplande kousenwissels liepen dus wat in het honderd, eerste rust voetjes drogen en al wisselen van sokken. Door de hevige regenval lagen de boswegen er slecht bij en dit zorgde voor wat oponthoud, toch had je er enkelen die langs het kantje voorbij staken maar dat liep voor een Deens wandelaar met een plons in de beek af. Dit was tussen Weert en Bornem, kilometers 7,7 en 18,1, dus die mocht nog eventjes nat rondlopen eer hij zijn bagage (op km 51,1) kon raadplegen. In Steenhuffel (de Palm) was het tijd voor ontbijt en verversen van kledij. Na wat lekkere broodjes en koffie was het weer op gang trekken voor de retour naar Bornem. Ondanks de achillespees verliep alles verder vlotjes en onze 2 metgezellen ging nog dapper door. Om 18.14 kwamen we aan in de sporthal van Sint-Amands waar familie ons stond op te wachten. De dochter van Erna heeft dan laatste 10 km met ons mee gestapt. Hier begon het tempo voor mij wat hoog te liggen maar moe en voldaan behaalden we de finishlijn om 20.33 uur, exact hetzelfde uur als het jaar voordien enkel waren we later vertrokken en hebben dus deze tocht 9 minuten sneller gedaan als vorig jaar. Na het in ontvangst nemen van diploma en medaille was het snel terrasje zoeken en genieten van een paar lekkere duveltjes. Blij dat we deze, toch wel, zware editie tot een goed eind hebben gebracht en nu kijken wat we volgend jaar gaan doen... Langs deze weg nog een hele dikke proficiat aan Erna en Sven. Voor foto's van de dodentocht kan je steeds terecht op volgende link. Deze zijn van de organisatie zelf. https://www.flickr.com/photos/dotofoto/collections/72157645964610985/
Als laatste voorbereiding op de Dodentocht hebben we gekozen om samen met onze Lois naar Kasterlee, waar een bepaalde drankgelegenheid alle dagen is gesloten, te trekken om daar de wandeling van 20 km af te leggen. Met vertrek uit het MPI De mast trokken we naar Oosteneind voor onze eerste controle en dit grotendeels door woonwijken. Na de rust trokken we verder en ditmaal was het de natuur die ons vergezelde langs de Kleine Nete, het Prinsenpark om onze tweede halte te genieten op de terreinen van het Bosbeheer. Tijd om hier wat schaduw op te zoeken met onze viervoeter en zijn drinkbus te voorzien van vers, gekoeld water. We vervolgden onze wandeling door het Prinsenpark richting volgende halte, een hoeve vlakbij de Oudemolsedijk. Via deze weg wandelden we weer naar de startzaal, waar we de nog steeds ingepakte Keesesmolen passeerden en zo het Kabouterbergbos betraden. Hier werden kinderen verhaaltjes verteld over het kabouterbos. Een typisch verschijnsel zijn de luchtwortels aan de bomen. Nu maar aftellen naar vrijdag, hopelijk hebben we de weergoden mee. Voor de geinteresseerden die ons willen volgen: http://tracking.dodentocht.be Startnummers: 582 Anita & 584 Ludo
Daar de tekenaar van Suske & Wiske, Luc Morjaeu, aanwezig zou zijn op 1 en 2 augustus trokken wij met trein en tram naar Middelkerke waar naar jaarlijkse gewoonte het stripfestival plaats vindt. Het album "Het schrikkelspook" was dit jaar het thema van het festival, omdat dit zich afspeelt tijdens de oorlog. De tent is verdeelt in 3 compartimenten. Als eerste ga je door gangen die je beelden uit het album tonen, in het tweede deel kan je je ontbrekende strips van je verzameling aanschaffen en het laatste daar zitten de tekenaars en scenaristen te wachten om je albums te signeren of te voorzien van een dédicace. Dus voor mij een mooie gelegenheid om Luc nog eens aan het werk te zetten en ook wat ontbrekende stukken van mijn collectie aan te kopen. Ondertussen ook een babbeltje geslagen met andere stripverzamelaars en afspraken gemaakt voor een volgende beurs, 31 augustus in Valkenswaard.
Net zoals vorig jaar gingen we richting Bornem, met vertrek in het gemeenschapshuis Wintam, om na de wandeling onze startdocumenten af te halen voor de Dodentocht op 8 augustus en om 16.00 uur hadden we afspraak aan het kerkplein om een groepsfoto te maken van de "Facebookvrienden DoTo 2014". Samen met Sven gekozen voor de 30 km. De tocht verliep ten opzichte van vorig jaar in tegenovergestelde richting. Onze eerste stop was na 7,5 km in het gemeenschapshuis van Eikevliet, waar we extra een lus maakten door bosrijk gebied. Van hieruit ging het naar ZWOC (Zeesluis Wintam Onthaalcentrum), aan de kruising van het Zeekanaal Brussel-Schelde, de Schelde en de Rupel, en vanop de uitkijktoren heb je een prachtig zicht over de omgeving. Na de rust wandelden we een lus van 4,5 km. langs het "Noordelijk Eiland" waar de begrazing gebeurt door Heck-runderen en Konikpaarden en een ideaal gebied voor ornitologen. Onze laatste tussenstop nemen we weer in het ZWOC om dan weer te keren naar de startzaal. Hier sloten we voorlopig onze mooie wandeltocht af met Duvel en pannenkoeken. Nu snel naar Bornem voor de documenten en de foto. Aangekomen aan het kerkplein waren er een 25-tal Facebookers (De Teenstappers) om op de foto te gaan. Het was er een gezellige boel en leuk om deze mensen ook eens in het echt te ontmoeten. Hopelijk kunnen we hieraan een vervolg breien.
Daar de achillespees mij parten blijft spelen zijn we genoodzaakt om enkele weken verplichte rust in te lassen. Hopelijk gaan we volgende week weer ergens op stap om toch weer wat kilometers in de benen te hebben tegen de Dodentocht.
