Op deze minder zomerse zondag ging het richting Bierbeek, met als startplaats CC De Borre. Voor onze trouwe metgezel zijn deze weersomstandigheden wat gunstiger, dus op pad voor de 25 km. Vanaf de start mochten we direct kennismaken met één van de vele holle (kassei)wegen die we vandaag onder onze zolen kregen, alsook een kleine hindernis wegens werkzaamheden onderweg. Onze eerste rustpost was te Tourinnes-la-Grosse, in een aanpalend zaaltje van het plaatselijk café. Na de verfrissing mochten we een trap beklimmen die ons op het dorpspleintje bracht. Dit had echt wel een gezellig sfeertje rondom zich, mooie rustpost. Van daaruit stapten we richting Blanden waar we de pauze genoten in een voetbalkantine. Hier mochten we een lus maken door Meerdaalbos om dan via de rustpost de laatste kilometers af te leggen naar Bierbeek. De weergoden waren ons toch nog redelijk goed gezind, maar 2 kleine vlaagjes over ons heen gehad. Nadien genoten van een donkere Steenbrugge en onze Lois, een lekkere hotdog.
Hoegaarden was de place to be voor deze wandeling. Startplaats, het mooie Mariadalinstituut, waar onze wandelclub haar jaarlijkse Sint-Gillistochten organiseert. Nog maar net van start gegaan of we bevonden ons reeds in de Tuinen van Hoegaarden waar we konden genieten van de bloeiende pracht. Via holle- en veldwegen kwamen we in Meldert waar we onze pauze mochten nuttigen in het kasteel van Meldert of het St-Janscollege, ooit het decor van het VT4-programma De Jeugd van Tegenwoordig, het Internaat. Na de nodige verfrissingen maakten we een plaatselijke lus van om en bij de 8 km om voor de tweede maal te genieten van het kasteel. Weer op stap richting eindstreep waar we de oude brouwerij van de Witte van Hoegaarden passeerden, nu volop in renovatie voor woningproject. Deze 21 km wandeling bezorgde ons de nodige hellingen, die prachtige vergezichten opleverde. De gratis voetmassage van de plaatselijke kasseiboer kregen we er zo bij. Kortom we hebben weer genoten van deze prachtwandeling. Voor meer foto's kan je zoals altijd terecht op onze fotoalbums via de link op deze site of op de site van www.triptrapkumtich.be.
De militaire eenheid 8 KDR van Belgrade richtte vandaag hun mars in Dinant - Belgrade. Als fervente wandelaars en militairen, konden wij dus niet ontbreken op het appel. Vroeg uit de veren, rond kwart na zes vertrokken richting Namen voor de inschrijving voor de 33 km. Om 8u30 vertrokken de bussen aan hangar G2 om ons naar het startpunt, nabij Dinant (Bouvignes sur Meuse) te droppen. Deze tocht voerde ons om en nabij de 23 km langs de oevers van de Maas, waar we sassen, oude ruïnes en prachtige woningen langs deze rivier konden bewonderen. 8 KDR zorgde onderweg voor de nodige verfrissingen. Onderweg in een tuin langs de Maas, was onze verwondering groot. De eigenaar had een heel origineel zwembad in zijn tuin geplaatst, namelijk een oud vrachtschip met daarop het standbeeld van een kapitein die over zee kijkt. (zie onze fotoalbum). In Wépion, rustpost 5 verlieten we de Maas en mochten we al direct aan een serieuze klim beginnen. De laatste 10 km bleken de zwaarste van de ganse tocht. Over bos- en veldwegen bereikten we Flawinnes, thuisbasis van de Para's om dan over verharde wegen naar ons eindpunt te Belgrade te geraken.
Zand, zon en... water, we waanden ons aan zee. Alleen was het water de Oude en de Nieuwe Schelde. We vertrokken, weer samen met onze trouwe viervoeter, vanuit Branst, waar we een plaatselijke lus maakten, waarbij we al snel verrast werden met een mooi stukje groen en een bidplaats. Nadien ging het richting Weert, een gezellig vissersdorpje met mooie terrasjes en restaurantjes, voor elk wat wils. Ondertussen hadden we reeds een mooie rustpost bezocht, aan de openluchtschool te Branst, waar we bij een vijver met fonteintje van een mooi uitzicht konden genieten. In Weert, waar we een tweede pitstop maakten en dit in het Zilverreigermuseum waar je de plaatselijke Slijkneus kon nuttigen, maakten we een lus langs de Nieuwe Schelde, op de dijk. Deze hebben wij ingekort, daar we geen sprietje schaduw hadden en dit voor onze Lois niet zo aangenaam wandelen was. Ook de terugweg was in volle zon en mul zand, zodat het hoog tijd was dat we de eindstreep haalden, want onze viervoeter zat zonder drank. Gelukkig waren er lekkere pannenkoeken en zelfs zonder suiker vond onze Lois ze heerlijk.
Back to basics. Aan de oorsprong van onze
aansluiting bij de wandelclub lag het feit dat we met Lois telkens dezelfde
wandelingen maakten en we andere horizonten wilden verkennen. Dit samen met
onze trouwe viervoeter natuurlijk. Ondertussen heeft diezelfde vriend ons de laatste
twee wandelingen met lede ogen zien vertrekken in ons wandelplunje. Maar 50 km
is voor hem echt wel te hoog gegrepen. Dus, vandaag was het eindelijk zijn
dagje weer. Vivat! Verleden jaar een echt gesmaakte boswandeling.
Zozeer zelfs dat we ons aan mond aan mond reclame waagden. Dus wij zeker dit
jaar terug van de partij en vermits de jumping en de wandeling georganiseerd
worden ten voordele van de gehandicapte kinderen van militairen, konden wij
(als militairen) zeker niet ontbreken. Net als verleden jaar speelt deze hele wandeling
zich af in de bossen van het Zoniënwoud. Je komt alleen in de bewoonde wereld
aan de rustpost. Een genot voor de smaakpapillen, lekkere groentebouillon en
pistoletjes met gekapt die niet te versmaden waren. De wandeling zelf was in
onze ogen iets minder dan verleden jaar, ditmaal kregen we lange rechte wegen
voor de boeg. Een minder afwisselend parcours of loog het aan onze vermoeide
voeten en opgezwollen knieën van gisteren? Misschien ook wel daar de organisatie elk jaar een ander parcours uitstippelt, maar we zullen er volgend weer aanwezig zijn.
Omdat de 2de
editie van de Harten Vijf Trofee zich aankondigde, hebben we het zekere voor
het onzekere gekozen. Ludo heeft contact opgenomen met de voorzitter van WSC
Langdorp en via mail de belofte verkregen dat deze club voorlopige kaarten
opmaakt en onze stempel voor de 50 km van Wandelend Paal eveneens valideert. Wij dus vol goede moed
aan de 12de Panoramatocht van 50 km gestart in Gelrode, een
thuismatch dus. Rond half 7 ingeschreven
en na een lekker pistoletje en een tasje koffie, op weg naar Nieuwrode, via het
Kloesbos en het heidegebied s Hertogenheide. Van op de Kratenberg kregen we de
kerk van Nieuwrode al in zicht en diende onze eerste controlepost zich aan. Vandaar uit ging het
richting Kortrijk-Dutsel met onderweg een bezoek aan het Kasteel van Horst en
zijn bijhorende natuurgebied. Na een verfrissende cola, gingen we op weg naar
onze derde controlepost gelegen in Holsbeek, via het Dunbergbroek, een prachtig
stukje groen. In Holsbeek wachtte ons
een plaatselijke lus, die ons door het St-Gertrudisbos en de Meesberg voerde,
begeleid door een enorm kikkerconcert. Een tweede stop in Holsbeek en de
terugtocht kon beginnen. Via de Speel- en Molenberg bereikten we weer de
controlepost in Kortrijk-Dutsel. Na de controlepost van
Nieuwrode, moesten we nog enkele stevige kuitenbijtertjes beklimmen voor we
uiteindelijk terug in Gelrode van een welverdiend biertje mochten genieten. Een
Harten Vijf editie, die zijn naam waardig was. Prachtige panaramas en een
massa groen. Een dikke proficiat aan de parcoursbouwer. Wij staan telkens
verwonderd over de mooie plekjes natuur die onze eigen streek te bieden heeft.
