Daar rende ik dan bibberend van de kou in Schiphol naar de trein, de laatste trein naar Maastricht was natuurlijk al uren geleden vertrokken maar gelukkig haalde ik nog net de laatste trein naar Eindhoven waar ik mijn slapende zoon Jeroen wakker maakte om aldaar te overnachten.

Hoe blij of ik ook was om mijn kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden en kennissen terug te zien al gauw bekroop me weer het gevoel, dat ik wil weg uit dit koude kikkerland.

Maar ja, ik ben een onafhankelijke vrouw en er moet brood op de plank komen dus niet zeuren gewoon weer aan het werk gaan.

Na enkele weken begon het toch wel weer erg te kriebelen, al voor terugkomst uit Gambia had ik me voorgenomen om de reis ooit nog eens op mijn eigen tempo te doen.

Ik  miste de  warmte van de zon en de goedgeluimde mensen op straat en toen ik me  betrapte dat ik op Ebay, Marktplaats en Kapaza steeds vaker naar busjes en 4x4 zat te kijken vond ik het tijd worden om eens om me heen te kijken of er iemand gek genoeg was om kommer en ontberingen te doorstaan voor wat avontuur.

Al snel had ik in  Dikkie en haar man Bertus gevonden wat ik zocht, ze wilde de reis naar Gambia heel graag eens over land doen.

Toen ik dit wist kon  ik na mijn baas gaan en proberen hem nog eens te vermurwen  mij een  langere vakantie te geven…….of dit 2 jaar achter elkaar zou lukken???  

Wat mag ik me gelukkig prijzen met een fijne baan en een goede baas, het koste me helemaal geen moeite om vrij te krijgen

Tijd om alle 2^e hands sites na snuffelen, zou ik in Nederland kopen? Of België? Of Duitsland?   Soms wordt het er niet gemakkelijker op dat je in de grensstreek woont.

.

Toen ik al surfend bij dit schoolbusje uit België kwam was de keuze snel gemaakt, is het geen schatje???

Nu ben ik niet van gisteren ( helaas al van oervoorgisteren) en heb ik geen automechanica gestudeerd dus heb ik eens goed gekeken naar de reclame op de bus en ben in de telefoon geklommen om de directeur van de basisschool in As te bellen om naar de technische toestand van de bus te vragen.

Dit bleek dik in orde te zijn, dus was de auto snel gekocht.

Dacht ik dat de “Strange Rover” al een bak van een kar was, ( zie blog Adventure2Care)

in deze verzoop ik helemaal, het ding nam bijna mijn hele oprit in beslag, even dacht ik nog zal ik mijn eigen Suzuki mee smokkelen en daarmee terugrijden., maar ik vond het toch wel jammer om de bankjes eruit te halen, tenslotte was de bus met de bankjes een ideale bushtaxi voor Gambia.

Zo en nu nog wat aanpassingen, keuring en wachten op de vakantie!

Had je gedacht!!!!! Natuurlijk moest er weer een klink in de kabel komen. Dikkie en Bertus waren door familie omstandigheden gedwongen om de reis af te zeggen, jammer maar begrijpelijk..

Daar stond ik  helemaal alleen met mijn busje, alleen gaan zou toch wel erg onverantwoordelijk zijn dus nog maar eens goed om me heen kijken en vragen, vragen, vragen en nog eens vragen.
Op een avond kwam mijn ex -collega en vriendin Anita op bezoek, samen met haar vriend Dominque.

Dominque was al eens met Amsterdam-Dakar meegereden en kan  hier nog steeds enthousiast over vertellen, in hem vond ik een handlanger……..”Anita dat moet je doen, zo’n kans krijg je nooit meer!!” het duurde niet lang of Anita, die van nature al avontuurlijk is aangelegd stemde in om mee te gaan.

06-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

07-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

Anita ging meteen naar haar baas om te proberen wat meer dan de normale 3 weken vakantie te krijgen, dat lukte en onze vertrekdatum werd vastgelegd op 2 januari 2007.

Nu was het weer mijn beurt om de vakantie verlegd te krijgen en zoals verwacht ging dit ook nu weer zonder problemen.

Ik ken Anita al jaren en weet dat ze haar mannetje kan staan, toch vonden we beide dat het wel fijn zou zijn als er nog een man meegaat en dan liefst iemand met een beetje verstand van auto’s.

Helaas de mannen in onze omgeving konden vanwege verplichtingen niet ,of………waren ze misschien niet avontuurlijk genoeg aangelegd?

Ons restte niets anders dan een oproep op het net te zetten en met succes na een poosje melde Klaas zich aan, geen automonteur maar een brandweerman, toch ook niet slecht dachten we, hij is vast gewend om in crisissituaties handelend op te treden.

Een 1e kennismaking volgde, de stemming kwam er al snel in toen we onder het genot van een lekkere BQ en swingende afrikaanse musiek de foto-cd van mijn vorige reis “Adventure2Care “bekeken.

Na enkele pilsjes en wat babbeltjes over van alles en nog wat, wisten we het wel, Klaas mocht mee.

08-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

Ondertussen zijn Dominique en Anita verhuisd naar België en wonen nu 2 straten bij mij (Tiny) vandaan.

We hebben op enkele rommelmarkten gestaan om ons vakantiepotje wat te spekken.

Ik heb me bezig gehouden met het verwijderen van de plakletters op de auto alleen de SIS van basisschool heb ik er maar op gelaten,een kleine hint naar mijn dochter Ciska, wiens roepnaam Sis is.

We zijn bij Pierre van de Renault garage in Lanaken geweest om sponsoring te vragen.

Dat was trouwens heel leuk want wat blijkt hij heeft zelf Renaults naar Brazilië gebracht en is daar ook geweest om vrijwilligerswerk te doen.Hij was dan ook meteen bereidt om te helpen.

Volgens Pierre zouden we met de bus weinig tot geen problemen krijgen. Hij zorgt voor een check-up en de keuring, ook probeert hij nog een paar reserve banden te regelen. Met de wegen in Gambia die iets weg hebben van gatenkaas zullen we dat zeker kunnen gebruiken.

Vandaag zijn we nog eens gaan kijken en kregen het bericht dat de wagen volgende week klaar zou zijn.

Klaas heeft ons met een 2^e bezoekje verblijdt, we hebben nog eens alle details besproken en onze samenwerking beproeft met het bijeenrapen van de walnoten in de tuin van Dominique en Anita.

Anita zal als hobbyfotograaf voor de foto’s zorgen, onderstaand heb ik er vast enkele gezet om jullie al iets van haar artistieke kunsten te tonen.

09-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

10-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

11-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

12-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

Gisteren is Anita naar Brussel gereden om ons visum te halen bij de Mauritanische ambassade, heeft u het ticket vroegen ze, nee we gaan met een busje antwoordde Anita.

Hebt u de papieren van de auto, nee antwoordde Anita weer terwijl ze dacht o,o dat klinkt niet goed.

Gelukkig was het een aardige ambtenaar, ik zal kijken wat ik kan doen vertelde hij, wacht maar even. Na ruim 2 uren wachten ging Anita toch maar eens vragen hoe het zat, Tja de ambtenaar die moet tekenen zit in vergadering, het kan 1 uur duren of 2 uren of………. U kunt het ook vrijdag komen halen.

Daar Anita gepland had om nog wat te gaan snuffelen in de Brusselse shops besloot ze maar te vertrekken. Terwijl ze door de straten struinde begon ze zich te ergeren aan een jongeman die haar de weg belemmerde, plotseling voelde ze dat er iemand in haar rugzak zat. Het was al te laat, de 2 jonge mannen rende weg met zoals al spoedig bleek Anita’s autopapieren en rijbewijs..

Op naar het politiebureau, heeft u legitimatie, nee, was het antwoord dat ligt bij de ambassade! Gelukkig werd er toch een proces verbaal opgemaakt.

De terugreis verliep in mineur stemming.

Nu moet u weten dat Anita sinds kort verhuisd is naar België, is dus uitgeschreven in Nederland. Zodra ze de Belgische verblijfsvergunning binnen heeft kan ze de auto invoeren, helaas nu niet meer eerst zal ze nieuwe autopapieren en platen in Nederland moeten aanvragen en omdat ze geen adres meer in Nederland gaat dit niet de gebruikelijke 2 dagen duren maar 14 dagen. En het rijbewijs?........ Hopelijk gaat dit sneller!

De brief met het dringende verzoek om de procedure te versnellen is de deur uit en nu maar hopen dat het lukt voor ons vertrek op 2 januari, zoniet zullen we het met een chauffeur minder moeten doen, of Anita dit zo erg vindt weet ik niet, ik zie haar al lekker uit het raampje kijken en foto's schieten terwijl Klaas en ik ons de pleuris werken om de geiten, koeien en gaten te vermijden.

13-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

Gisteren is Klaas  nog eens uit het hoge noorden afgereisd om al wat spulletjes te brengen, we hadden al van alles voor die dag gepland maar Anita’s uitje naar Brussel gooide roet in het eten, dus besloten we om vast een voorproefje te nemen op onze gezamenlijke autovakantie en samen af te reizen naar Brussel om ons visum op te halen. Voor de zekerheid neem ik de autopapieren mee zei ik.
Plotseling ging mij een lampje branden. 
Ojee ik heb ze nog!!
De garage kan dus helemaal niet met de bus naar de keuring !!! We besloten om bij terugkomst de papieren te gaan afgeven.

Dit keer namen we de navigatie mee die ons vlekkeloos tot voor de deur bij de Mauritanische ambassade bracht. Waar we binnen 5 minuten weer buitenstonden, het paspoort met visum in de hand.

Wat nu naar Brussel of  Leuven ? Wat denkt u……………natuurlijk Leuven, Brussel trok ons niet meer zo na Anita’s avontuurtje van de dag voordien.

We hebben genoten van ons wandelingetje door de mooie stad, hebben lekker in een bruin eetcafé geluncht en zijn toen vertrokken naar het reizigers café “VIA VIA”, waar we onder het genot van een exotisch drankje en gesnuffel in de reisboeken al aardig in de stemming kwamen.

Deze keer verliep de terugreis zeker niet in mineur stemming.

Bij thuiskomst vertrokken we meteen naar de garage om de autopapieren af te geven, nog net op tijd voor de keuring morgen.

Zo nu nog een lekker diner bij de “Schurk” in Maastricht en dan is het al weer tijd voor Klaas  om terug naar het noorden af te reizen.

Wij zitten te springen om met de bus te gaan rijden dus vandaag na het werk snel op naar de Renault garage, Pierre vertelde dat de bus prima in orde is alleen………….. voor de poort van het keuringstation hadden ze de motor stilgelegd en kregen hem niet meer aan de gang, de startmotor bleek stuk te zijn.

Nou ja, dat kan gebeuren bij een occasion, begin volgende week wordt het gemaakt en wordt alsnog naar de keuring gegaan.
Wij waren allang blij dat het nu gebeurde en niet tijdens de reis.

15-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

Ik kan de auto niet verzekeren hoorde ik want hij staat BC geregistreerd en je hebt geen rijbewijs D.
WAT??? Ik heb dat toch niet nodig als ik geen personen vervoer, toch wel hoor!.
En als ik hem nu laat ombouwen naar grijs kenteken, ook dan heb je dit nodig omdat hij ook dan nog steeds BC geregistreerd is was het antwoord van Lieven.

Wat nu gedaan? Het is nog maar 10 dagen voor vertrekdatum! Nog snel mijn rijbewijs D halen kan ik wel vergeten.

Wat als Klaas rijbewijs D heeft kan dat wel, vroeg ik aan Lieve, ja dan schrijf ik hem als bestuurder in was het antwoord.

In mijn naïviteit was ik er van overtuigd dat Klaas als ex-brandweerman natuurlijk een rijbewijs D had.
Een telefoontje later kwam ik weer met beide benen op de grond, niet elke brandweerman heeft een groot rijbewijs vertelde Klaas.

In mijn wanhoop belde ik Deutsch  een vriend met het zo hard benodigde rijbewijs, als we je nu eens beloven dat je niet hoeft te koken en af te wassen wil je dan  met ons meegaan? Absoluut niet was het antwoord, ik ben wel gek maar niet zo gek.
Wel  dat was te verwachten... dan maar een oproep op Gambia prikbord gezet wetende dat de kans erg klein zal zijn.

Nog een telefoontje naar Pierre om te vertellen dat hij de bus niet hoefde te brengen, hij beloofde meteen nog eens te gaan nazoeken of een grijs kenteken of exportkenteken echt niet kon.

Klaas die ik gevraagd had om na te gaan wat de mogelijkheden in Nederland waren indien de bus op zijn naam kwam te staan belde me met de mededeling dat dit wel kon maar erg duur zou worden, de bus moest n.l. opnieuw gekeurd worden, Nederlandse platen krijgen, dan weer exportplaten, en misschien moest er ook nog BPM ( belasting)op betaald worden..
Men had hem naar het RDW in Elsloo verwezen en hij stond op het punt om ze te bellen, laat maar zei ik het is maar een ½ uurtje rijden van mij vandaan, ik ga er wel persoonlijk heen.

Zo gezegd zo gedaan, ik werd zéér goed geholpen door Jos en zijn collega’s, ze hebben echt voor een oplossing gezocht en…..HOERA gevonden!!

Op 2 januari start een nieuwe regeling wat betreft transitplaten.
Dusheb ik meteen een afspraak gemaakt voor 3 januari in de ochtend.
De aanvraag moet dan wel nog naar Veendam gestuurd worden maar volgens Jos zouden we hem zéér waarschijnlijk op 4 januari in de bus hebben

Ik kreeg van Jos ook nog het tel. nummer van een bureau in Nederland het WVE, waar ze de bus dan waarschijnlijk zouden verzekeren.

En ja hoor ze vertelde dat dit via het grenswisselkantoor in Maastricht kan. met wat geluk vertrekken we dus op 4 januari, welliswaar 2 dagen later dan gepland maar VERZEKERD!!

Mijn oorspronkelijk idee om de reis in mijn eigen tempo te doen is door dit alles wel in het water gevallen omdat zowel de transitplaten als de verzekering maar 2 weken geldig zijn. 

Helaas zullen we het mooie Marokko binnen die 2 weken achter ons moeten laten.

We kunnen natuurlijk ook nog 2 dagen wachten en ons bij Parijs-Dakar aansluiten ik heb begrepen dat die op 6 januari vertrekken, voor degene die dat op de TV volgen, als jullie  bovenstaand busie voorbij zien vliegen, zijn wij dat, na Marokko zullen jullie ons niet meer zien want genieten we een welverdiende rust en rijden we alleen nog als we er zin in hebben.

21-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny

Nog even een kort berichtje om jullie van de vorderingen op de hoogte te brengen.

Het is heel druk geweest, niet alleen heb ik gewerkt tijdens de feestdagen en moet zo meteen weer aan de slag, maar tussen die bedrijven door heb ik nog nieuwe banden moeten kopen omdat Pierre van de Renault garage schijnbaar geen reserve te pakken heeft gekregen, ze zaten er toch niet bij toen de bus teruggebracht werd.

Daar de garage dicht is tot 3 januari, wilde ik toch niet het risico lopen zonder reserve banden te vertrekken.

Dat was dus wielen eraf halen, naar de bandenspecialist en dan weer de wielen erop. Zo dat heeft het vrouwtje toch goed gedaan, al zeg ik het zelf. Een goede oefening voor onderweg,.

De banken heb zijn er ook uitgehaald en nu maar hopen dat hij als gewone bus wordt geaccepteerd en niet als personen vervoer.Er lag nogal wat troep achter de banken, dus een goede poetsbeurt moest ook nog volgen.

Rene, ( nog wel bekent van Adventure2Care) heeft er een 3^e stoel en de radio in gemonteerd.

Mario, een goede kennis bracht me nog rijplaten dus uit het zand geraken zal nu wel lukken.
Ook bracht hij nog wat spullen voor de school in Tujering, Gambia, waaronder een prachtige schoolkaart van Europa.
Mij komt weer voor de geest hoe blij het hoofd van de school was vorig jaar met de bureauleggers met wereldkaart, dus nog snel even op marktplaats gekeken om te proberen nog een kaart van de wereld en Afrika te bemachtigen, ik zie zijn blijde lach al voor me. Een wereldbol lijkt me ook wel mooi, de goedkoopste zijn met verlichting of dat zal lukken, ze hebben wel stroom op school maar hij valt meer weg dan dat hij het doet.

De tijd is wel erg kort, dus of het allemaal gaat lukken????? Jullie horen het nog wel.

31-12-2006 om 00:00 geschreven door anita/tiny