't Zijn droeve tijden als de oorlog woedt, Als mensen men slacht 'lijk dieren, Als mensenbloed bij beken vloeit. als vrede en liefde liggen geboeid Als haat en kwaad, Als nood en dood grijnzen en vloeken en tieren
"Waar is nu toch mijn arme man? 'k Verga van angst! Ik sterf ervan. Ach, wat verschil bij 't vor'g jaar. We zaten hier zo blij te gaar bij 't wiegsken van ons jongste kind En nu zo ver door sneeuw en wind en vorst...en dan...och God,och God heb meelij met mijn bitter lot!
"Ju!" roept het jongentje, "paardeke ju! he, moeder,waar is vader nu? Als vader komt, dan krijg ik een paard, een levend paard en een blinkend zwaard, een helm met pluim en een grote banier; dan gaan we rijden verre van hier; dan maken wij oorlog en nog, en meer...; zeg, moeder, wanneer komt vader weer?"
"Hoor" zegt het dochterke, "moederlief, 'k heb vader geschreven een schone brief, en dat wij bidden op beide knieen voor hem...en hem zo gaarne zien; en dat gij toch zo droevig zijt; en dat ik ook dan dikwijls krijt, en dat ons broerke vlijtig leert; en...of hij toch niet wederkeert!"
De moeder aanhoort 't eenvoudig schrift, en keert zich om met koortsige drift, en grijpt uit de wieg 't onnozele wicht, en houdt het naar de hemel gericht, en roept en snikt: o Heer, o Heer, geef ons de gade en de vader weer !
Terwijl de moeder aan 't bidden was, terwijl het meiske haar briefke las, terwijl het jongentje reed en sliep, terwijl het wicht in zijn wiegske sliep, daar verre, in 't vreemde verwoeste land, verlaten, langs een eenzame kant, met doorboorde borst en hijgend van dorst en de nagels geprent in 't bevroren veld, daar lag de vader, de dappere held, te sterven.
G.T Antheunis (1870)
Reacties op bericht (1)
05-12-2009
Welkom, en veel plezier met je nieuwe blog
Dat is heel droevig en hopelijk komt er nooit meer oorlog! Groetjes, Alida
weemoed
