Volgende stop met serviceplaats Arromanche. Hier zijn we reeds eerder geweest maar met de 2^de wereldoorlog in gedachte ga je de plaats toch anders bekijken. In het stadje bevind zich het Musée du Debarquement en het pad achter het museum leid je naar de falaise waar je een reis in de geschiedenis kunt meemaken in de Arromanches 360°, een 3-dimentionele cinema over de gebeurtenissen in en rond Arromanches op 9 schermen.

Van op de fallaise heb je een goed uitzicht op de nog 20 aanwezige Phoenix, in zee en op het strand, van de kunstmatige Mulberry haven.  (Het was Lord Mountbatten die met het idee naar boven kwam “As we have no harbour at our disposal, we shall bring our own”  Blokken met een gewicht van rond de 7000 ton en een lengte van 70m werden tot zinken gebracht en zo ontstond de Mulberry haven). http://www.normandy1944.com/debarquement_presentation_01.php

Vanaf nu staan de landingsstranden op het programma.

Ik stond eerst een beetje negatief over deze reis maar door het voorbereiden en opzoeken van de te bezichtigen plaatsen werd ik toch nieuwsgierig over de hele toestand bij de landing. 

Te beginnen bij Juno Beach stappen we het gelijknamige park binnen in Courseulles sur Mer en bezoeken er “Les Jardins de la Mer” (een openlucht museum, geopend in 2005, en gelegen rondom het Centre Juno Beach) We nemen er de tijd voor en wandelen door de duinen, langsheen de bunkers, militaire voertuigen en de goed nagemaakte gebeurtenissen van de nacht van 6 juni 1944. Het Juno Beach Centre is Canada's 2de WO museum. Het centrum is een eerbetoon aan de 45.000 Canadezen die hun leven verloren tijdens de oorlog.  (Parking aan het Centre, geen overnachting)

Juno Beach Centrum

De eerste indrukken over de oorlog zijn gemaakt en het beleven ervan doet U toch een beetje rillen (daar wij niets van die oorlog hebben meegemaakt kunnen we het ons alleen maar voorstellen). 

De MH-plaats in Honfleur is op wandelafstand van het centrum en Le Vieux Bassin, al eeuwen gekend door grote en kleine kustenaars, met zijn gekleurde hoge huizen.

Waarom deze zo hoog zijn? heb ik opgezocht : In 1630 werd de plaats verdeeld in loten waarvan de facade niet breder mocht zijn dan 25 voet en daarom bouwde ze in de hoogte.  

De huizen op de Quai Catherine hebben ook 2 in-gangen, één op het gelijkvloers aan de  voorkant en de andere op de eerste verdieping aan de achter-gelegen straat.  Bij het verkennen van het stadje ontdekken we dat in elk hoekje of kantje er wel iets moois te zien zoals o.a. de traditionele waskuipen bij de église Saint Léonard en de in hout gebouwde église Saint Catherine met zijn losstaande klokketoren.  Alsook 4 musea zijn er te bezichtigen.  Ook de kleine steegjes, achter de oude haven met allerlei winkeltjes, zijn gezellig.  De lange wandeldijken, omkaderen en beschermen de ingang van de nieuwe haven en leiden U naar de fleurige Jardin Public en vervolgens via de Tuin der beroemdheden naar het stand. En nog veel meer.  Je moet er geweest zijn.

Na het meeste gezien te hebben rijden we verder via de Cote de Fleurie en vervolgen we onze weg langs de beroemde zandstranden van Deauville, via Houlgate, Cabourg en Quistreham.

We  vinden een geschikt plaatsje voor de nacht op de gratis en verzorgde MH-service van Colleville Montgomery (gelegen bij de sportterreinen). Veel is er niet te zien maar wel heel rustig en alles voorzien voor het binnenste van de mens en zijn voertuig.

Onze medereizigers spraken al jaren over deze reis. 

En zo vertrokken we met 2 motorhomes 3 weken doorheen Frankrijk. Ditmaal naar "de landingstranden aan de Normandische kust".

De 1ste stopplaats in Duinkerke was eigenlijk alleen voor de nacht voorzien maar daar er animatie was op de dijk de volgende dag  besloten we hier toch 2 nachten te blijven.

Nog 3 weken te gaan, dus op dat moment dachten we : tijd genoeg.

Op de 3^de dag, langs Cap Blanc Nez, waar we door de mist alleen het monument zien staan, naar de serviceplaats aan de hyppodrome in Le Touquet. 

Veel motorhomes, maar ja het is een verlengd weekend (14 juli) voor de Fransen.

Het is warm en het zonnetje schijnt volop. En die avond was het vuurwerk. Maar dat viel wat tegen.  De mist was er terug en het vuurwerk werd toch afgeschoten. Al wat we zagen was een fel gekleurde hemel en dit met de nodige knallen en de ooh's van het publiek.   

De dag nadien was het zonnetje terug van de partij en ging onze trip verder naar de baai van de Somme, langsheen St. Vallery, met een stop in het kleine visserhaventje Le Hourdel, waar de rivier uitmond in zee en zo via Cayeux naar Dieppe. 

De MH parking staat goed vol maar toch nog 2 plaatsjes gevonden. ’s Avonds was er ook vuurwerk en deze keer zonder de mist. Het vuurwerk in Frankrijk is een echt spektakel. 

De volgende dag was het marktdag en daar hebben wij gretig gebruik van gemaakt. Al zoveel jaren komen we in Dieppe en vroeg mij al lang af wat er boven ons op de klif te zien was.  Dus langsheen de trappen (viel goed mee) naar boven. Er staan vele huizen daar boven en ook een kerkje.  Langsheen de randen heb je een volledig zicht op de hele stad, het strand en de haven. ’t Is de moeite om er naar toe te klimmen.

En klimmen dat moeten we zeker.  Verder via Le Havre naar de Pont de Normandie, met een hoogte van 52m boven het wateroppervlak en een overspanning van 856m, gaat onze reis verder naar het pittoresque Honfleur.