Vanaf Pointe Du Hoc gaan we verder via Sainte Marie Du Mont (het plaatsje is nog net zo als 60 jaar geleden) en vervolgen onze weg richting kust over de D 913.  

Utah Beach, het eerste strand dat door de geallieerden werd bestormd in de ochtend van 6 juni 1944. Op het einde van de dag landden meer dan 23.000 Amerikaanse troepen om een titanenstrijd te voeren en Frankrijk te bevrijden.

Het museumgebied is gebouwd rond een Duitse bunker. Het vertelt in tien reeksen de gebeurtenissen van D-Day, van de voorbereiding tot de voltooiing en het succes ervan.  Je ontdek hier een verzameling van objecten, voertuigen, apparatuur en getuigenissen. Op het grote plein staan verschillende monumenten. Ook verschillende militaire voertuigen en militair geschut staan buiten tentoongesteld.

De vele monumenten, in de buurt van het museum, zijn een eerbetoon aan de Naties die deelnamen aan de D-day zoals o.a. het “Federaal monument of the USA” dat werd opgericht in 1984. De  grond waarop dit monument staat werd geschonken aan de United States.   

Hier staat ook de kilometerpaal “00”.  Hier begint de 4th Division Liberty Highway. Deze loopt door Frankrijk en via België tot in Nederland. Op deze palen staat steeds datum en de gevorderde afstand sinds D-day.

Utah Beach (utah-beach.com) (site in het frans of engels)

Het Memorial op het domein van Pointe Du Hoc, bij de plaats Saint-Pierre-du-Mont, is opgericht als eerbetoon aan The Second Rangers Battalion.  Het domein is een groot complex van 6 geschutsopstellingen boven op de klippen. Deze plek ligt tussen de invasiestranden Omaha Beach en Utah Beach, waar de Geallieerden tijdens de Tweede Wereldoorlog aan land kwamen. De klip steekt ongeveer dertig meter uit boven de zee.  Het geschut was een grote bedreiging voor de invasievloot voor zowel Utah- als Omaha Beach. 

De Duitsers bouwden hier talloze bunkers. Enkele dagen, voordat de landing in Normandië plaats zou vinden, werd Pointe du Hoc al zwaar gebombardeerd. 

Omstreeks 7 uur in de ochtend na een inleidende beschieting, door het slagschip Texas, begonnen Rangers met ladders, touwen en zelfs dolken, de dertig meter hoge kliffen naar boven te klimmen om zo deze belangrijke positie te veroveren. Ondanks verschillende Duitse tegenaanvallen slaagden de Geallieerden er in deze zo strategisch belangrijke locatie te behouden.   

Pointe du Hoc is weinig veranderd sinds juni 1944. Het terrein is bezaaid met bomkraters, kazematten en bunkers. Meer dan indrukwekkend en zeker een bezoek waard.

Het meest indrukwekkende monument voor de omgekomen Duitse soldaat is de begraafplaats nabij het dorp La Cambe.

Dit was origineel een gecombineerde begraafplaats voor Amerikaanse en Duitse doden. De La Cambe begraafplaats dateert uit de zomer van 1944, toen het Amerikaanse leger twee tijdelijke begraafplaatsen aanlegde op het slagveld in de buurt van het dorp La Cambe, één gereserveerd voor Amerikaanse soldaten, de andere voor de Duitsers. In 1947 werden de Amerikaanse soldaten gerepatrieerd of herbegraven te St-Laurent.

Binnen op het veld staan verspreid kleine groepjes. Dit symboliseert voor de Duitsers "kameraadschap in de dood".  Hier liggen meer dan 21.200 doden, waaronder 296 in een massagraf (een heuvel midden op het terrein). In tegenstelling tot de geallieerde begraafplaatsen zijn de kruisen en grafstenen donker. Dit was reeds bepaald in het Verdrag van Versailles in 1919 voor de begraafplaatsen van de Eerste Wereldoorlog. Een groot contrast door de eenvoudigheid en soberheid maar daardoor des te indringender. 

Via de N13 zoeken we terug de parking op in Bayeux voor de nacht en de volgende dag staat een bezoek aan “Pointe Du Hoc” op het programma.

Vanaf Vierville sur Mer tot 6 kilometer naar het oosten loopt OMAHA-Beach, toegewezen aan de Amerikanen werd deze verdeeld in de sectoren "DOG", "EASY" en "FOX" .

We vervolgen onze weg via St.Laurent sur Mer (het pad dat de troepen vanaf het strand de duinen invoerde is nog altijd aanwezig) en nemen de kustweg langsheen de stranden van Vierville sur Mer en Grandcamp-Maisy. Als we de stad naderen valt een enorme chromen beeld op dat u met gespreide armen verwelkomt en rijden circa 5km landinwaarts.

Een bezoek aan het Amerikaanse Memorial en Begraafplaats in Colleville sur Mer mag zeker niet ontbreken.  

Deze ligt op de top van de klif met uitzicht op het beroemde strand van Omaha. De indrukwekkende begraafplaats is 172 hectaren groot en bevat 9.387 Amerikaanse graven waarvan 307 onbekend.  Geflankeert door twee bronzen urnen staat het standbeeld The Spirit of American Youth Rising From the Waves. Achter het 'Memorial' is de Garden of the Missing met de namen van 1557 vermisten. De kruizen zijn allemaal naar het westen gericht, naar het geboorteland. De perfecte uitlijning van de graven op het prachtige verzorgde gazon en de alomtegenwoordige zee zorgen voor een gevoel van vrede en sereniteit.  

Via een trap bereiken we het strand van de sector Easy-Red met uitleg op borden over de invasie. Het is een van de vijf landingsstranden van de geallieerden van 6 juni 1944 in Normandië. Het was op dit strand, bijgenaamd "Bloody Omaha", dat de meest tragische episode van de landing plaatsvond.

Enkele km verwijderd van de kust ligt de mooie stad Bayeux. Langs de ring rond Bayeux bevind zich het Musée Mémorial de la Bataille de Normandie en het Britse Memorial en Begraafplaats.  

Bayeux was de eerste grotere plaats die op D-Day bevrijd werd. In de avond van 6 juni 1944  kwamen de eerste Britse troepen van Gold Beach aan bij de stad. Daar ondervonden zij geen weerstand van de Duitsers. Hierdoor bleef de stad van verwoestingen bespaard. Op 7 juni werd de stad bevrijd. Op 14 juni hield generaal Charles de Gaulle zijn eerste toespraak in bevrijd gebied.

De regering van het bevrijde Frankrijk zetelde enkele dagen in Bayeux en Bayeux werd voor die periode tot hoofdstad van het bevrijde Frankrijk verklaard.

Midden in de stad kan je overnachten op de Place G. Despallières met MH-service en gelegen op wandelafstand van de winkelstraat, de Cathédrale Notre Dame en Vieuw Bayeux.  Ook de Tapisserie de Bayeux en het Musée Memorial De Gaulle zijn te  bezichtigen.   

https://nl.normandie-tourisme.fr/bezienswaardigheden/musee-memorial-de-la-bataille-de-normandie/

Van hieruit kan je ook naar de Batterie de Longes sur Mer of naar het Musée des Épaves sous-marines du Débarquement in Port en Bessin maar wij trekken iets verder, naar Omaha Beach.

Volgende stop met serviceplaats Arromanche. Hier zijn we reeds eerder geweest maar met de 2^de wereldoorlog in gedachte ga je de plaats toch anders bekijken. In het stadje bevind zich het Musée du Debarquement en het pad achter het museum leid je naar de falaise waar je een reis in de geschiedenis kunt meemaken in de Arromanches 360°, een 3-dimentionele cinema over de gebeurtenissen in en rond Arromanches op 9 schermen.

Van op de fallaise heb je een goed uitzicht op de nog 20 aanwezige Phoenix, in zee en op het strand, van de kunstmatige Mulberry haven.  (Het was Lord Mountbatten die met het idee naar boven kwam “As we have no harbour at our disposal, we shall bring our own”  Blokken met een gewicht van rond de 7000 ton en een lengte van 70m werden tot zinken gebracht en zo ontstond de Mulberry haven). http://www.normandy1944.com/debarquement_presentation_01.php

Vanaf nu staan de landingsstranden op het programma.

Ik stond eerst een beetje negatief over deze reis maar door het voorbereiden en opzoeken van de te bezichtigen plaatsen werd ik toch nieuwsgierig over de hele toestand bij de landing. 

Te beginnen bij Juno Beach stappen we het gelijknamige park binnen in Courseulles sur Mer en bezoeken er “Les Jardins de la Mer” (een openlucht museum, geopend in 2005, en gelegen rondom het Centre Juno Beach) We nemen er de tijd voor en wandelen door de duinen, langsheen de bunkers, militaire voertuigen en de goed nagemaakte gebeurtenissen van de nacht van 6 juni 1944. Het Juno Beach Centre is Canada's 2de WO museum. Het centrum is een eerbetoon aan de 45.000 Canadezen die hun leven verloren tijdens de oorlog.  (Parking aan het Centre, geen overnachting)

Juno Beach Centrum

De eerste indrukken over de oorlog zijn gemaakt en het beleven ervan doet U toch een beetje rillen (daar wij niets van die oorlog hebben meegemaakt kunnen we het ons alleen maar voorstellen). 

De MH-plaats in Honfleur is op wandelafstand van het centrum en Le Vieux Bassin, al eeuwen gekend door grote en kleine kustenaars, met zijn gekleurde hoge huizen.

Waarom deze zo hoog zijn? heb ik opgezocht : In 1630 werd de plaats verdeeld in loten waarvan de facade niet breder mocht zijn dan 25 voet en daarom bouwde ze in de hoogte.  

De huizen op de Quai Catherine hebben ook 2 in-gangen, één op het gelijkvloers aan de  voorkant en de andere op de eerste verdieping aan de achter-gelegen straat.  Bij het verkennen van het stadje ontdekken we dat in elk hoekje of kantje er wel iets moois te zien zoals o.a. de traditionele waskuipen bij de église Saint Léonard en de in hout gebouwde église Saint Catherine met zijn losstaande klokketoren.  Alsook 4 musea zijn er te bezichtigen.  Ook de kleine steegjes, achter de oude haven met allerlei winkeltjes, zijn gezellig.  De lange wandeldijken, omkaderen en beschermen de ingang van de nieuwe haven en leiden U naar de fleurige Jardin Public en vervolgens via de Tuin der beroemdheden naar het stand. En nog veel meer.  Je moet er geweest zijn.

Na het meeste gezien te hebben rijden we verder via de Cote de Fleurie en vervolgen we onze weg langs de beroemde zandstranden van Deauville, via Houlgate, Cabourg en Quistreham.

We  vinden een geschikt plaatsje voor de nacht op de gratis en verzorgde MH-service van Colleville Montgomery (gelegen bij de sportterreinen). Veel is er niet te zien maar wel heel rustig en alles voorzien voor het binnenste van de mens en zijn voertuig.

Onze medereizigers spraken al jaren over deze reis. 

En zo vertrokken we met 2 motorhomes 3 weken doorheen Frankrijk. Ditmaal naar "de landingstranden aan de Normandische kust".

De 1ste stopplaats in Duinkerke was eigenlijk alleen voor de nacht voorzien maar daar er animatie was op de dijk de volgende dag  besloten we hier toch 2 nachten te blijven.

Nog 3 weken te gaan, dus op dat moment dachten we : tijd genoeg.

Op de 3^de dag, langs Cap Blanc Nez, waar we door de mist alleen het monument zien staan, naar de serviceplaats aan de hyppodrome in Le Touquet. 

Veel motorhomes, maar ja het is een verlengd weekend (14 juli) voor de Fransen.

Het is warm en het zonnetje schijnt volop. En die avond was het vuurwerk. Maar dat viel wat tegen.  De mist was er terug en het vuurwerk werd toch afgeschoten. Al wat we zagen was een fel gekleurde hemel en dit met de nodige knallen en de ooh's van het publiek.   

De dag nadien was het zonnetje terug van de partij en ging onze trip verder naar de baai van de Somme, langsheen St. Vallery, met een stop in het kleine visserhaventje Le Hourdel, waar de rivier uitmond in zee en zo via Cayeux naar Dieppe. 

De MH parking staat goed vol maar toch nog 2 plaatsjes gevonden. ’s Avonds was er ook vuurwerk en deze keer zonder de mist. Het vuurwerk in Frankrijk is een echt spektakel. 

De volgende dag was het marktdag en daar hebben wij gretig gebruik van gemaakt. Al zoveel jaren komen we in Dieppe en vroeg mij al lang af wat er boven ons op de klif te zien was.  Dus langsheen de trappen (viel goed mee) naar boven. Er staan vele huizen daar boven en ook een kerkje.  Langsheen de randen heb je een volledig zicht op de hele stad, het strand en de haven. ’t Is de moeite om er naar toe te klimmen.

En klimmen dat moeten we zeker.  Verder via Le Havre naar de Pont de Normandie, met een hoogte van 52m boven het wateroppervlak en een overspanning van 856m, gaat onze reis verder naar het pittoresque Honfleur.