Pink Floyd is een Engelse rockband die vroege erkenning kreeg voor zijn psychedelische rockmuziek. De groep evolueerde tot pioniers van de progressieve rock en symfonische muziek. Pink Floyd is bekend door zijn filosofische
songteksten, klassieke rockcomposities, experimenten met geluid,
grafisch en artistiek vernieuwende hoesontwerpen en niet in de laatste
plaats door vele spectaculaire live-concerten.
Als een van de meest succesvolle en invloedrijke bands in de
rockmuziek verkocht Pink Floyd wereldwijd meer dan 300 miljoen albums.
Syd Barrett, Roger Waters en het latere bandlid David Gilmour kenden
elkaar van school in Cambridge, terwijl de overige leden Mason en
Wright samen met Roger Waters architectuur studeerden aan het
Polytechnic in Regent Street in Londen.
Pink Floyd had in de late jaren '60 aanvankelijk bescheiden succes als een psychedelische band die indertijd nog geleid werd door Syd Barrett.
Barretts toenemende onbetrouwbaarheid en zijn moeizame gedrag dwongen
de overige bandleden om een nieuwe gitarist en leadzanger toe te
voegen. Dat werd David Gilmour, die Syd Barrett later helemaal zou vervangen. Na het vertrek van Barrett werd zanger en basgitarist Roger Waters langzaamaan bandleider en belangrijkste songwriter. Dit leidde tot enkele wereldwijd bekende albums zoals Dark Side of the Moon 1973, Wish You Were Here 1975, Animals 1977, en The Wall
in 1979. In 1985 stapte Waters uit de groep na jaren van onenigheid
over de richting die de band moest inslaan. De overgebleven leden, nu
geleid door Gilmour, gingen door.
Waters trad voor het eerst in 24 jaar weer samen met de band op op 2 juli2005 tijdens het London Live 8-concert. Op 3 februari 2006 verklaarde Gilmour tijdens een interview met de Italiaanse krant La Repubblica dat de band geen nieuw materiaal meer zal uitbrengen en geen tour meer zal houden.. Echter de individuele bandleden sluiten niet uit om solowerk of in klein samenwerkingsverband verder te musiceren.
Hoeveel geld Lindsay Lohan ook op haar bankrekening heeft staan, ze is
niet van plan zelf voor haar verjaardagsfeestje te betalen. De
socialite, die op 2 juli 22 jaar wordt, is op zoek naar geldschieters
voor de fuif. "Sponsoren zullen een unieke mogelijkheid hebben om hun
product onder de aandacht te brengen op een internationaal
nieuwswaardig evenement", staat te lezen op een speciale website van
marketingbureau Talent Resources.
Media-aandacht Bedrijven
die bereid zijn hun portemonnee te trekken voor het feestje van Lohan,
worden vermeld op een flyer. Ook zullen Lindsay en haar vrienden met
het bedrijfsproduct op de foto gaan. Sponsoren kunnen volgens Talent
Resources bovendien rekenen op media-aandacht van een tv-zender en een
entertainmentblad.
Nicole Richie en Eva Mendes Het
marketingbureau verwijst naar het feestje dat de actrice gaf voor haar
twintigste verjaardag. Weekblad Life & Style vulde toen enkele
pagina's met foto's van het verjaardagsfeestje, waarbij sterren als
Nicole Richie en Eva Mendes aanwezig waren. In het begeleidende artikel
werden toenmalige sponsoren, waaronder een wodkamerk, in beeld en tekst
onder de aandacht gebracht. Lezers van het blad konden bovendien een
'goodie bag' winnen met daarin de producten die op het feestje werden
aangeprezen.
Luxevilla Lindsay viert haar
verjaardag dit jaar in een luxevilla in Malibu. Het feestje heeft een
Marokkaans thema. Voorafgaand aan de festiviteiten laten Lindsay en
tien van haar vriendinnen zich 's middags in een spa verwennen met
massages, gezichtsbehandelingen en manicures. 's Avonds arriveren 75
vip-gasten.
Afkicken Vorig jaar zou
Lindsay op 1 en 2 juli haar 21e verjaardag groots vieren in een
nachtclub in Las Vegas. Haar opname in een afkickkliniek gooide toen
roet in het eten.
Ashlee Simpson is zaterdag getrouwd met haar vriend Pete Wentz. De
23-jarige zangeres gaf haar jawoord in het huis van haar ouders in
Encino, een plaatsje dichtbij Los Angeles. Dat meldt het Amerikaanse
tijdschrift People. Simpsons vader Joe trouwde zijn dochter en haar
28-jarige verloofde. Grote zus Jessica Simpson diende als getuige.
Alice in Wonderland Simpson
trouwde in een jurk van modeontwerper Monique Lhuillier en droeg een
ketting en oorbellen met diamanten. De receptie die volgde op de
ceremonie was geheel in de stijl van 'Alice in Wonderland'. Zo was de
hoge bruidstaart versierd met een hoed, een theepot, een stopwatch en
een bloempot.
Zwanger? Het muzikale
liefdespaar leerde elkaar in de herfst van 2006 kennen. Begin vorige
maand maakten de twee hun verloving bekend. Al snel staken geruchten
over een zwangerschap de kop op, maar die worden door het koppel
stellig ontkend.
Simpson, die hits scoorde met onder meer
'Pieces of me' en 'La la', bracht vorige maand haar nieuwste album uit,
'Bittersweet world'. Wentz is bassist van de band Fall Out Boy.
Donna Summer heeft niet het idee dat ze harder moet lopen om de
concurrentie in de muziekindustrie voor te zijn. Volgens de zangeres
komt haar nieuwe album 'Crayons' uit op een markt die wordt gedomineerd
door zangeressen die haar dochter konden zijn. "Ik wedijver niet met
mijn eigen dochters", zegt de zangeres tegen persbureau Reuters. "Ik
hoef mezelf niet zo nodig opnieuw te bewijzen."
Queen of Disco De
Queen of Disco is na zeventien jaar terug met een nieuwe cd en ze
steekt daarop ook de draak met zichzelf in het nummer 'The Queen is
back'. "Het is een knipoog naar het hele Queen-imago dat zo lang voor
mij heeft gewerkt", zegt de 59-jarige zangeres. Hits als 'Hot stuff' en
'Bad girls' werden eind jaren zeventig grijsgedraaid in discotheken.
Eigen nummers Voor
haar nieuwe album schreef de zangeres alle twaalf nummers zelf. "Ik had
er veel lol aan en ik kan eindelijk weer zeggen dat ik weer helemaal
terug ben", zegt ze.
Walk of Fame Tijdens
haar muzikale carrière werd Summer bekroond met vijf Grammy's en een
Oscar. Ook heeft de zangeres een eigen ster op de Walk of Fame in
Hollywood.
Stephanie Mills (22 maart1957) is een Amerikaanse zangeres, die in de jaren '80 enkele hits scoorde.
Stephanie Mills is geboren in Brooklyn, New York. Als kind zong ze in gospel-groepen
en in de kerk en op negen-jarige leeftijd won ze een belangrijke
talentenjacht. Als prijs mocht ze meezingen bij het concert van The Isley Brothers.
In 1974 kwam het debuutalbum van Stephanie Mills, Movin' in the right direction uit. Een jaar later kreeg ze de hoofdrol in de musicalThe Wiz. Daar maakte ze op velen een grote indruk en kreeg ze de bijnaam "het kleine meisje met de grote stem".
Op aanraden van Jermaine Jackson kreeg Stephanie Mills een contract aangeboden bij Motown. In oktober 1976 verscheen haar album bij Motown, getiteld For the first time.
Twee jaar later tekende ze een contract bij 20th Century Records. Daar
bracht ze in datzelfde jaar een succesvol album uit, waarvan enkele
singles werden getrokken. In 1980 kwam ze met het album Sweet Sensation. Op dit album stond de single 'Never knew love like this, dat in Nederland de nummer 1-positie haalde in de Top 40. In deze tijd was ze kortstondig getrouwd met Jeffrey Daniels, afkomstig van de groep Shalamar. In het voorjaar van 1981 kwam haar album Stephanie uit.
Later in 1981 veranderde Stephanie Mills weer van platenmaatschappij
toen ze een contract tekende bij Casablanca Records. Bij deze
platenmaatschappij bracht ze een aantal LP's uit. Ook presenteerde ze
een praatprogramma voor de Amerikaanse televisiezender NBC en speelde ze opnieuw in de musical The Wiz.
In 1985 kwam het album Stephanie Mills
uit. Inmiddels zat Stephanie Mills bij de platenmaatschappij MCA
Records. Gedurende de tweede helft van de jaren '80 scoorde Stephanie
Mills regelmatig kleine en grotere hits (vooral in de Amerikaanse R&B-lijsten,
in Nederland scoorde ze haar laatste Top 40-hit in 1984) en bracht ze
verschillende albums uit. In het begin van de jaren '90 nam Stephanie
Mills nog enkele albums op, waaronder een gospelalbum.
Bronski Beat was een Britse popgroep uit de begin jaren 80.
Op het hoogtepunt van hun succes bestond Bronski Beat uit Jimmy Somerville (zang), Steve Bronski (keyboard en percussie) en Larry Steinbachek (keyboard en percussie). De groep scoorde in 1984 een aantal hits, waarvan Smalltown Boy in Nederland de nummer 1-positie haalde. Nadat Jimmy Sommerville de groep had verlaten om de band Communards op te richten, liep het succes van de groep snel terug.
In 2006 werd door het Zweedse dance-project Supermode de sample van het nummer "Smalltown Boy" gebruikt voor een dance-nummer genaamd "Tell me why", wat Jimmy Somerville op de achtergrond zingt.
Vanavond zag ik een spiegelbal vol met glinsteringen
Vanavond zag ik een spiegelbal vol met glinsteringen
Vanavond zag ik een spiegelbal vol met glinstering en met in elke glinstering een diepe herinnering over hoe het leven toch zou moeten kunnen zijn glitter plezierig beter als dit leven vol pijn de spiegelbal draaide ook wel erg traag rond en bedacht me dat ik in elke glinstering bestond zag mezelf in die kleine spiegels zo vrolijk en hier zit ik op de bank en het voelt zo moelijk
maar de spiegelbal vertelde me vanavond ook zoveel de waarheden in de kleuren groen rood en geel
Als kind treedt Anita Meyer (eerst nog met haar broer) op. Maar de grote doorbraak komt in 1976, als Anita Meyer haar debuutsingle "The Alternative Way" (samen met Hans Vermeulen) uitbrengt. Dit nummer wordt een nummer 1-hit. Ook haar volgende singles verkopen goed.
Na enkele succesvolle singles neemt het succes van Anita Meyer wat af. In 1980
verandert ze van platenmaatschappij en wordt ze begeleid door een nieuw
team van mensen. De derde single die ze bij deze platenmaatschappij
uitbrengt, "Why Tell Me Why" staat wekenlang op de nummer 1-positie in de Nederlandse hitparades en wordt de bestverkochte plaat van 1981 in Nederland. Het is het begin van een periode waarin Anita Meyer veel hits scoort.
In 1983 treedt ze voor het eerst op met Lee Towers. De verkoopcijfers nemen tijdelijk even af, maar in 1986
scoort het duet met Lee Towers "Run To Me" weer hoog in de hitlijsten.
Het wordt de laatste top 10 hit in Nederland voor Anita Meyer. Haar
albums blijven echter goed verkopen en ook haar optredens worden goed
bezocht. Eind jaren '80 en begin jaren '90 speelt ze een aantal malen
voor een uitverkocht Ahoy.
Rond 1992
besluit Anita Meyer het rustiger aan te gaan doen om meer tijd te
kunnen besteden aan haar gezin. Ze treedt vooral op op kleine feesten.
In 2000 treedt ze op bij een galavoorstelling van Lee Towers in Ahoy en neemt zij haar laatste album tot nu toe op, "Spanish Guitar" met allerlei Latin covers.
In 2005 staat ze weer in de belangstelling door teamcaptain te zijn in het muziekprogramma Het gevoel van. Tussen 17 en 28 mei 2006 staat Anita na geruime tijd weer in Ahoy om mee te werken aan "Musicals in Ahoy".
Anita Meyer wordt de oude glamourpoes Grizabella in de musical Cats.De zangeres zal afwisselend met Vera Mann, Lone van Roosendaal, Antje Monteiro en Pia Douwes
de rol van Grizabella spelen in de musicalklassieker Cats. Van de vijf
Grizabella's begint Anita als eerste. Ze speelt tijdens de première in
Rotterdam op 7 oktober 2006 en zal in ieder geval de gehele
speelperiode in de Maasstad te zien zijn.
In 2008 doet Anita een groot aantal gastoptredens bij de luchtmachtkapel in het kader van de concertenreeks Hollywood in concert. Deze gastoptredens verzorgt Anita samen met Lee Towers.
De taxichauffeur die me gisteren van het centrum naar mijn hotel bracht, heeft gelijk gekregen.
Nostalgie "Morgen
gaat het regenen, en dan zal er nog minder volk rondlopen. Ach, het
festival heeft veel van zijn charme verloren. Er is dit jaar nog wel
60.000 man opgedaagd, maar tien-vijftien jaar geleden stond de hele
stad in rep en roer. Ja, ook La Bocca, de buurt van je hotel (op zeven
kilometer van het 'Palais du Festival', het epicentrum van het
Filmfestival, nvdr). Toen kwam er nog een massa 'gewone' mensen. Alain
Delon flaneerde over de Croisette om te laten zien dat hij er was. Nu
zie je de sterren hooguit enkele minuten op de trappen van het paleis,
daarna vluchten ze naar hun hotels of hun villa's in het achterland.
Vroeger kwamen klassen tieners uit Duitsland, Engeland, zelfs Amerika,
om te zien hoe het hier toegaat en hoe film gemaakt wordt. Dat is
allemaal voorbij, de hotels zijn te duur geworden en vaak al een jaar
op voorhand volgeboekt. Ik zeg het niet graag, maar het is waar: het
festival is sinds enkele jaren een incestueus gebeuren van de
filmindustrie. Ons kent ons, 'vous voyez?' Wie niet meeheult met de
promomachines van de grote filmhuizen of de luxemerken die de stranden
afhuren, loopt hier toch wat verloren. Dat weten de Fransen inmiddels,
dus blijven ze thuis".
La vache qui pisse Vanochtend
bleken zijn woorden profetisch: het regent 'comme la vache qui pisse'
en de drukte die de voorbije dagen de Croisette typeerde, is verdwenen.
Afrikaanse venters verkopen paraplu's. Ik dok tien euro voor een
exemplaar dat uit een kauwgomballenbak lijkt te komen. Als er straks
een windvlaag opsteekt, hangt het ding uiteen. Soit, ik waag het erop
en probeer een accreditatie te bemachtigen. Een Nigeriaanse collega
vertelde me dat je zo'n toegangsbadge kan kopen voor 140 euro. Blijkt
niet te kloppen, voor persmensen is er niets voorzien. Mijn aanvraag
werd in februari afgewezen wegens 'te veel aanvragen'. Nochtans zijn we
geen klein medium, argumenteer ik aan de verschillende balies waar ik
door potige portiers heen gestuurd word. "Inderdaad, u werd geweigerd,
ik kan niets voor u doen", krijg ik in variaties te horen. "Kust dan
mijn kloten", wil ik zeggen, maar ik hou me in. Niet omwille van mijn
gebrekkige Franse woordenschat, dat lukt nog wel, maar omdat mijn
moeder me heeft geleerd mijn manieren te houden.
Hoedjes van luxepapier Ik
struikel bijna over de aan dranghekken vastgeketende plooiladders van
de fotografen en zie de wanhoop in de ogen van een koppel
filmliefhebbers dat een klein fortuin veil heeft voor een invitatie
voor de première van 'Three Monkeys', een Turkse film. De glossy bladen
die de festivalorganisatie dagelijks gratis uitdeelt worden als dakjes
tegen de regen boven pas gecoiffeerde hoofden gehouden.
Miss Diamond Een
opzichtige oudere dame, zoals er wel meer in Cannes rondlopen, spreekt
me aan. "Dit is James Bond", en ze wijst naar haar al even wansmakelijk
aangeklede hondje. Ik schat dat ze tegen de zeventig loopt. "Ja, ik
woon in Cannes, en ook in Londen. Ik ben Miss Diamond, danseres. Of ik
nu nog dans? Je weet maar nooit dat ze me vragen voor een film. Ik ga
mijn badge halen voor het Paleis, ga je mee?". Ik aarzel, haar ogen
staan dof, alsof er een mist van vergane rijkdom en mislukte liefdes
voor hangt. Of ze slikt elke dag een halve apotheek, kan ook. "Veel
succes, en blijf dansen", zeg ik, en kies de andere richting. Een
Nederlandse collega slaat het tafereel gade en lacht. "Nou, wat is het
hier toch nep, hè. Een schijnvertoning, dat is het. Je staat erbij en
je kijkt ernaar. Bizarre fauna, precies het incestfeest van de jetset".
Zo is het maar net.
Paris Hilton en Benji Madden zijn nog maar drie maanden samen, maar
overwegen al een bruiloft. "Benji wil snel trouwen", vertelt de
hotelerfgename aan het Amerikaanse tijdschrift People. "We praten er
veel over." De 27-jarige blondine heeft ook al nagedacht over haar
bruidsjurk. "Ik wil een prachtige witte jurk", zwijmelt ze.
"Waarschijnlijk eentje van Dolce & Gabbana."
Erg nuchter Hilton,
die maandag begint met opnamen voor haar realityshow 'I wanna be
Paris's new best friend!', is nog altijd in de wolken met de Good
Charlotte-rocker. "We passen perfect bij elkaar", vertelt ze. "We
houden er niet van om zonder elkaar te zijn." Volgens zijn vriendin is
de 29-jarige Madden 'erg nuchter' en een 'harde werker'. "Hij heeft een
hart van goud", vindt Paris. "Hij zou mij nooit pijn willen doen."
Er was al heel wat te doen rond het rood-witte jurkje van Ishtar en dat
zal er vanaf nu niet minder op worden. Tijdens de tweede repetitie voor
het Eurovisie Songfestival zakte het kleinood gisteren eventjes naar
beneden, voldoende om de borsten van Soetkin Baptist naar buiten te
laten floepen. Gelukkig droeg de knappe brunette een bh, maar de
aandacht in Belgrado heeft ze op deze manier wel getrokken.
"Gek
hé?", reageerde Soetkin. "Iemand van de VRT had een paar dagen geleden
gedroomd dat mijn jurk zou afzakken, en dan gebeurt zoiets écht.
Gelukkig was het tijdens de repetities. Als dit zou gebeuren tijdens de
liveshow, dan zou ik het erg vinden." Aan de verraste reactie van de
zangeres van Ishtar te zien, hoeven we in de halve finale duidelijk
geen Nipplegate à la Janet Jackson te verwachten.
Voor diegenen die de Ishtar-rit niet volledig kunnen uitzitten: het incident doet zich voor na 1'56"
Boudewijn de Groot werd geboren in 1944 in Nederlands-Indië, in een Japansconcentratiekamp bij Batavia (het huidige Jakarta), waar zijn moeder overleed in 1945. In 1946 keerde de familie De Groot terug naar Nederland. De vader van Boudewijn moest echter terug naar Indië, dus kwam hij te wonen bij zijn tante in Haarlem. In 1951 kwam zijn vader weer terug en in 1952 verhuisden ze, met een pas aangetrouwde stiefmoeder, naar Heemstede. Boudewijn woonde in Heemstede in dezelfde straat als zijn latere tekstschrijver Lennaert Nijgh, die bevriend was met Boudewijns stiefbroertje.
In 1965 scoorde Boudewijn zijn eerste hit met Een meisje van 16 (een bewerking van een chanson van Charles Aznavour). Al snel kreeg hij succes met onder meer maatschappelijk geëngageerde liederen.
In 1973 bracht hij het belangrijke album Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser uit.
In 1990 trouwde De Groot met Anja Bak. Het nummer "De Avond" dat
Nijgh in 1973 schreef voor Bak, zijn toenmalige vriendin, herschreef De
Groot in 1995 tot "Avond" voor zijn nieuwe album "Een nieuwe herfst".
Van 1991 tot 1993 speelde hij de titelrol in de musicalTsjechov. In 2000 ging de musical in reprise met opnieuw De Groot in de hoofdrol.
Veel van de teksten van nummers waarmee Boudewijn succes had, werden geschreven door Lennaert Nijgh, die ook een goede vriend van Boudewijn was. Nijgh overleed op 28 november2002. Nijgh en De Groot schreven ook veel hits voor andere (veelal Nederlandse) muzikanten, zoals Rob de Nijs, Liesbeth List en Adèle Bloemendaal. In Groot-Brittannië mislukte een poging tot doorbreken onder de naam 'Baldwin'.
In 2004 was Boudewijn als acteur te zien in het zesde seizoen van de Vlaamse politiereeks Flikken als Robert Nieuwman, een Nederlandse profiler, die het team bijstaat in haar zoektocht naar een seriemoordenaar.
Een jaar daarna, in 2005, belandde Avond van De Groot eenmalig op de nummer 1-positie in de Radio 2Top 2000. In alle voorgaande edities van de lijst bezette Bohemian Rhapsody van Queen
die plaats. In 2006 neemt Queen de nummer 1-positie weer over. Naar
aanleiding van de plotselinge populariteit van De Groot, werden het
laatste album Eiland In De Verte en de single Avond opnieuw uitgebracht, onder de naam De Avonden. Net als in 1997, bij de eerste uitgave, bleef de single in de tipparade steken. In 2006 en 2007 stond Avond op nummer twee in de oudejaarslijst van Radio 2.
Boudewijn de Groot is getrouwd met Anja Bak. Hij heeft drie kinderen Marcel, Caya en Jim uit eerdere huwelijken.
Op 19 januari2007 bracht hij het nieuwe album Lage Landen uit. Het album is bijna geheel door hemzelf geschreven op een paar teksten van Lennaert Nijgh en Freek de Jonge na. Het album werd in Nashville
gemixt. Op 3 februari kwam het op nummer 1 de hitlijsten binnen, voor
het eerst sinds hij ruim 30 jaar geleden nummer 1 stond met de elpee Hoe sterk is de eenzame fietser uit 1973.
Op 19 januari werd ook de gelijknamige single uitgebracht. Op 27
oktober 2007 zond de TROS een registratie uit van de concerttoernee van
mei van dat jaar uit[1].
Op woensdag 3 oktober 2007 kondigde De Groot in het NRC Handelsblad
aan een sabbaticalbreak te nemen omdat hij, naar eigen zeggen, de
afgelopen 12 jaar veel heeft opgetreden in Nederland en België. Wel
voegde hij daar aan toe bezig te gaan met het schrijven van nieuwe
liedteksten.
Met Gabriel Rios & Jef Neve en The Herbaliser op het programma is
de affiche van het Gent Jazz Festival compleet. Het festival, tot vorig
jaar bekend als het Blue Note Records Festival, vindt plaats van 10 tot
20 juli op de Bijloke in Gent.
The Herbaliser The
Herbaliser, één van de grondleggers van de Britse hiphop, opent het
festival op donderdag 17 juli. Eerder was al bekend dat later die avond
ook souldiva Erykah Badu op het programma staat.
Rios & Neve Gabriel
Rios Piano & Percussion featuring Jef Neve & Kobe Proesmans
spelen in Gent op de afsluitende dag van het festival. Het trio met
popartiest Rios, jazzpianist Neve en percussionist Proesmans ontstond
eerder toevallig na de Zamu-awards, in de catacomben van de Brusselse
Ancienne Belgique. Tijdens een aantal spontane muzieksessies voelden de
muzikanten dat er magie zat in hun samenspel, en dat resulteerde in een
tournee langs verschillende zalen in Vlaanderen.
Ook Herbie
Hancock, Jimi Tenor, Pat Metheny, Diana Krall, Buscemi, Orquesta Buena
Vista Social Club en Marcus Miller staan dit jaar op het programma.
Falco studeerde in Wenen aan het conservatorium. Na het conservatorium werd hij bassist in de hard-rock-groep Drahdiwaberl. Hij brak in 1981 door als soloartiest met de internationale hit Der Kommissar. Het vervolg op dat succes kwam pas nadat hij in 1985 ging samenwerken met het Nederlandse producersduo Bolland & Bolland.
De samenwerking verliep niet altijd even vlekkeloos aangezien Falco
soms dronken en/of stoned kwam opdagen of helemaal niet kwam opdagen.
Inhakend op het succes van de speelfilm Amadeus (1984), schreven Bolland & Bolland voor hem het nummer Rock me Amadeus. Het werd een wereldwijde tophit en stond drie weken op 1 in de Amerikaanse Billboard-lijst. Ook Jeanny was succesvol en tegelijk omstreden omdat het vertelde over de ontvoering
van een meisje, vanuit het standpunt van de, kennelijk door seksuele
motieven gedreven, ontvoerder. Hoewel sommige radiostations het nummer
niet wilden draaien, werd het een nummer 1-hit in onder meer Nederland. Daarna wist Falco buiten het Duitse taalgebied geen grote successen meer te behalen.
De inmiddels naar de Dominicaanse Republiek
geëmigreerde zanger overleed begin 1998 op veertigjarige leeftijd aan
hoofdverwondingen die hij had opgelopen bij een auto-ongeluk in de
buurt van Puerto Plata. Dezelfde stoere motorrijders die destijds in de clip van Rock me Amadeus hadden gefigureerd, droegen tijdens de begrafenis zijn kist.
Ter ere van zijn vijftigste verjaardag werd een dubbel cd "Hoch wie Nie"
en een dvd uitgebracht in 2007. Dit album behaalde meteen dubbel
platina in Oostenrijk en behaalde in de Album top 40 van Oostenrijk
plaats 1, Duitsland plaats 2 en in Zwitserland plaats 5.
Rechtszaken Frank Verstraeten en Javier de Rijcke uitgesteld
Rechtszaken Frank Verstraeten en Javier de Rijcke uitgesteld
Het Antwerpse gerecht heeft de zaken van twee BV's, Frank Verstraeten
en Javier de Rijcke, respectievelijk uitgesteld tot 12 juni en 19 juni.
Ex-Zillionbaas Verstraeten wordt vervolgd voor het uitbaten van een
dancing zonder de gepaste vergunningen. Hij had enkel de toelating om
een polyvalente zaal uit te baten, maar pootte in de Jan Van Gentstraat
toch een megadancing neer.
Vuurwerk Het
gebouw was bovendien niet in orde met de brandveiligheid en tijdens een
huiszoeking werd een grote partij vuurwerk aangetroffen onder een vloer
in de dancing. De advocaat-generaal vorderde een bevestiging van de
straf die Verstraeten drie jaar geleden in eerste aanleg kreeg. De
rechter legde toen een celstraf op van tien maanden, waarvan de helft
effectief. Hij eist ook dat de onvergunde verbouwingen ongedaan worden
gemaakt.
De ex-Zillionbaas wordt ook vervolgd voor het belagen
van Think Media-topman Maurice De Velder en zijn levensgezellin Ann
Nisot. Verstraeten kreeg in 2006 hiervoor een werkstraf van 46 uur. Ook
hier kon de advocaat-generaal zich vinden in de eerste straf.
Big Brother Javier
De Rycke wordt dan weer vervolgd voor misbruik van vertrouwen. Jeroen
Feytens, een halve finalist van de Mister Antwerpen verkiezing van
2006, beweert dat organisator De Rycke er met 500 euro aan sponsorgeld
vandoor ging en diende klacht tegen hem in. De Rycke, die ooit deel uit
maakte van de boysband Dreamlovers en in het Big Brother-huis verbleef,
ontkent de feiten.
Countryzangeres Shania Twain en haar man, producer Robert 'Mutt' Lange,
zetten na veertien jaar een punt achter hun huwelijk. Het koppel heeft
een zoontje van zes, Eja.
Lange
was het brein achter Twains succesvolle stap richting popmuziek. Hij
produceerde haar albums 'The woman in me', 'Come on over' en 'Up'. Met
nummers als 'That don't impress me much' en 'Man! I feel like a woman'
scoorde de zangeres grote hits.
Vorig jaar vertelde Twain dat
ze in 2008 een nieuw album wilde uitbrengen. Of de scheiding roet in
het eten gaat gooien, moet nog blijken.
Adele Laurie Blue Adkins (Londen, 5 mei1988) is een Engelse soul- en jazzzangeres.
Adele slaagde in mei 2006 voor de BRIT school, op deze school
leerde ze de technieken van haar stem naar een hoger niveau te brengen.
Later dat jaar toerde ze met onder andere Raul Midon, Amos Lee en Keren Ann
door Groot-Brittannië als voorprogramma-act en op festivals. In 2007
begon Adele aan een solotournee door Engeland. Hierbij plaatste ze
zichzelf op de internetsite Myspace, om te zien of de media aandacht
aan haar besteedden en ook om een testpunt te vormen voor haar nummers.
Op 22 oktober2007 bracht ze haar eerste single uit in Groot-Brittannië, genaamd Hometown Glory. Hierin bezingt ze de mooie kanten van de Londense wijk Tottenham, waarna ze een contract tekende bij het label XL records dat in januari 2008 haar tweede single Chasing Pavements uitbracht.
Nadat het nummer Chasing Pavements aandacht kreeg in de ochtendshow van Giel Beelen op 3FM, werd het nummer in week zes tot 3FM Megahit uitgeroepen in Nederland.
Ik wil je niet bezitten Bezittingen kun je niet liefhebben Jij bent niet mijn eigendom Eigendommen zullen verdwijnen Twee mensen kunnen elkaar liefhebben Andere opties zijn niet mogelijk. Liefhebben en weten dat je geliefd bent is een groot goed Een vleug van vertouwen een blik die iets beloofd Een wereld vol vreugde is niet mogelijk Jezelf terug vinden in je kinderen is een groot goed Daarvoor te mogen leven samen en met elkaar Is de belofte van het leven wat je met elkander deelt. Een stem, een uitroep, een kreet van liefde Iedereen die horen kan weet wat dit betekent, begrijpt dan wat gezegd wordt. Uiterlijk is loze schijn terwijl schoonheid zeer mooi kan zijn. Ook na mijn leven is er nieuw leven wat verder gaat op de levensweg des levens. Samen met jou deze weg bewandelen is het mooiste wat mij kan overkomen.
Borsato is geboren in het Wilhelmina Ziekenhuis in Alkmaar als zoon van Roberto Borsato en Mary de Graaf. Het gezin verhuisde naar Italië, waar Borsato's vader een restaurant aan het Gardameer ging runnen. Borsato heeft dan ook veel tijd in Italië doorgebracht en spreekt vloeiend Italiaans. Het gezin telt verder nog een zoon Armando en een dochter Sylvana.
Borsato brak door als zanger nadat hij op 7 april1990 de Soundmixshow in Nederland won met zijn vertolking van het nummer At This Moment van Billy Vera. Vanaf 1990 bracht Borsato drie Italiaanstalige albums uit. In 1994 stapte hij over op Nederlandstalige nummers (waarvan vele vertaald zijn uit het Italiaans). Hij zou vervolgens uitgroeien tot een van Nederlands meest succesvolle zangers.
Sinds 1998 vervult Borsato de rol van ambassadeur van de Stichting War Child, een organisatie die zich inzet om kinderen te helpen traumatische oorlogservaringen te verwerken. Ook trouwt hij dat jaar met Leontine Ruiters in Venetië. Samen krijgen ze drie kinderen: Luca (1998), Senna (2001) en Jada (2002).
Het vermogen van Borsato wordt door de Quote 500 geschat op 27 miljoen euro[1]. Hij is daarmee de bestbetaalde zanger van Nederland.
20 Maart2008 kondigt de zanger aan dat hij een multimediaal drieluik getiteld 'Wit Licht' gaat uitbrengen[3], bestaand uit een album, een concertreeks en een film. De eerste single en tevens titeltrack van het album komt uit in april. De film komt uit in december2008.
In 1994 stond zijn Nederlandstalige hit Dromen zijn bedrog (een cover van het Italiaanse lied Storie di tutti i giorni[4] twaalf weken op de eerste plaats in de Nederlandse hitparade. Hij kwam hiermee in het Guinness Book of Records, doordat hij als eerste met een single 12 weken achter elkaar op nummer 1 stond. In de Nederlandse Top 40 staat dit record nog steeds, in de Mega Top 50 wist Que si que no van Jody Bernal echter 15 weken op één te staan. Enkele maanden later stond ook het nummer Waarom nou jij op de eerste plaats.
In 1996 speelde hij op Parkpop in Den Haag. En in 1998 scoorde hij opnieuw een nummer 1-hit met De bestemming (ook een cover, van het Celtische The Destiny). Eind 1999 behaalde ook zijn nummer Binnen die status.
Op 20 december2003 belandde zijn nummer Afscheid nemen bestaat niet op nummer 1 en hield het daar acht weken vol. Hij was daarmee de eerste artiest in de geschiedenis die het lukte om met twee verschillende platen acht weken of langer boven aan de Nederlandse Top 40 te staan. Een paar weken later kwam ook het nummer Voorbij, een duet met zangeres Do, op de eerste plaats. Destijds schreven ze hier popgeschiedenis mee, want deze single maakte de grootste sprong naar nummer 1 in de Nederlandse Top 40, namelijk van plaats 35 naar 1. In mei 2006 werd dit record verbroken door eveneens Borsato met zijn single Rood, die van plaats 36 naar nummer 1 steeg.
In juni 2004 gaf Borsato zes uitverkochte concerten in De Kuip. Een van de artiesten die daar een gastoptreden verzorgden, was de rapper Ali B. Samen zongen ze een bewerking van het lied Nooit meer een morgen. Op 25 september 2004 kwam deze live-versie vanuit het niets op nummer 1. De opbrengsten van deze single zouden naar War Child gaan.
Borsato heeft tot nu toe alle versies van de TMF-awards gewonnen als Beste Zanger Nationaal. Ook won hij in 2004 en 2005 de Vlaamse TMF Award voor Beste Zanger Internationaal.
Op 19 maart 2006 ontving Borsato de Radio 2-zendtijdprijs, diverse collega's waren aanwezig en zongen een liedje van hem en van zichzelf. Deze show was live te horen op radio 2 en een week later te zien op tv.
In mei 2006 begon Borsato met de verkoop van zijn tour "Symphonica in Rosso", die dat zelfde jaar tussen 20 oktober en 4 november plaats vonden in het Gelredome te Arnhem. De eerste 4 concerten waren al snel uitverkocht en uiteindelijk zijn er 10 uitverkochte concerten gegeven.
Met "Rood" behaalde Borsato zijn tiende nummer 1-hit in de Nederlandse Top 40. Na de Beatles is Borsato de 2e artiest die zoveel nummer 1-hits op zijn naam heeft staan. De Beatles hadden er zes meer.
Borsato heeft voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis in week 23 van 2006 vier nummer 1-hits in de Top 40 gehad die langer dan 5 weken op deze positie hebben gestaan. En in week 24 het volgende record: 50 weken lang een nummer 1-hit. Tot en met week 29 van 2006 heeft hij met het nummer Rood op 1 gestaan, hij heeft inmiddels dus 55 weken op 1 gestaan in de Nederlandse Top 40. Ook in België had deze single van Borsato veel succes.
Een nieuw record voor Borsato. De succesvolle zanger heeft een heel jaar op nummer één gestaan in de Nederlandse hitlijsten: "Stiekem ben ik daar toch wel erg van onder de indruk!" schrijft hij op zijn website.
Later in 2006 heeft Borsato een duet opgenomen met de Britse zangeres Lucie Silvas, genaamd Everytime I think of you (oorspronkelijk van The Babys). Dit is zijn 12de nummer 1-hit. Hierdoor heeft hij wederom een record op zijn naam staan; zijn laatste 7 singles zijn allen op nummer 1 gekomen.
Momenteel is Marco bezig met de film Wit Licht, waarin hij voor het eerst optreed als acteur. Naast deze film verschijnt er in april ook een nieuwe single met de naam Wit Licht. Zijn nieuwe album, wat later dit jaar verschijnt heet eveneens Wit Licht (album), net als zijn reeks concerten in het Geldredome, in oktober 2008.
Onze man in Cannes: 'Aanrijding in Moscou' gigantisch succes
Onze man in Cannes: 'Aanrijding in Moscou' gigantisch succes
Ik had 'Aanrijding in Moscou' thuis al eens gezien. Ik ben een
Gentenaar en vond het een prachtprent. Maar ik dacht dat ze vooral zou
aanslaan door het sappige Gentse taaltje. Groot was mijn verbazing toen
ik zonet nog eens in Cannes ging kijken. De film is hier geselecteerd
voor de Semaine de la Critique, trok een eivolle zaal en bleef overeind
voor een internationaal publiek. Sterker nog: dat publiek was laaiend
enthousiast. Er werd zelfs meer gelachen dan in de Gentse bioscoop.
Regisseur
Christophe Van Rompaey en hoofdrolspelers Barbara Sarafian en Jurgen
Delnaet leken even verrast als ik. Later op de middag spreek ik met
hen. Straks dus meer daarover.
150.000 bezoekers Het
filmdebuut van Van Rompaey speelt zich af in de volkswijk 'Moscou' aan
de rand van Gent en vertelt het verhaal van Matty (Sarafian), een door
het leven getekende vrouw van 41. Na een banale botsing op een parking
van een grootwarenhuis raakt ze verbaal én emotioneel in de clinch met
de veel jongere truckchauffeur Johnny (Delnaet).
Bij ons kwam
'Aanrijding in Moscou' eind januari 2008 in de zalen en haalde meteen
de absolute top qua bioscoopbezoek. In Gent liet de film negen weken
lang alle Amerikaanse concurrentie achter zich. Ondertussen is de film
de kaap van 150.000 bezoekers voorbij.
Semaine de la Critique Het
is sinds 1995, met 'Manneken Pis' (Frank Van Passel), geleden dat er
een Vlaamse speelfilm geselecteerd werd voor de Semaine de la Critique.
Bekende namen zoals Bernardo Bertolucci, Ken Loach, François Ozon en
Wong Kar-wai begonnen hun carrière met een selectie voor de Semaine de
la Critique. De film dingt ook mee naar de Caméra d'Or.
'Aanrijding
in Moscou' is één van de films die werd gemaakt in het kader van de
tweede reeks 'Faits Divers', een initiatief van vtm met steun van het
VAF. Eerdere titels in deze reeks waren 'Verlengd weekend', 'De hel van
Tanger', 'Vidange perdue', 'Dennis van Rita', 'Happy Together' en
'Linkeroever'. De Engelstalige titel van de film is 'Moscow, Belgium'.
Het Filmfestival van Cannes is vandaag van start gegaan met de vertoning van de openingsfilm 'Blindness'. De donkere dramafilm van de Braziliaanse regisseur Fernando Meirelles dingt mee naar de felbegeerde Gouden Palm, de meest prestigieuze prijs van het festival. Ook 'Changeling', een film van Clint Eastwood met in de hoofdrol Angelina Jolie, en 'Two lovers', met Joaquin Phoenix en Gwyneth Paltrow, gaan voor de hoofdprijs. De serieuze films staan in schril contrast met de blockbusters die traditiegetrouw op het festival in première gaan. Aankondigingen van 'Indiana Jones and the kingdom of the crystal skull' en de animatiefilm 'Kung fu panda' beheersen het straatbeeld van Cannes.
Panda's De twee potentiële blockbusters doen niet mee aan de competitie. Terwijl 'Blindness' werd vertoond, kwam komiek Jack Black de paparazzi tegemoet. Aan het strand gaf hij, omringd door veertig als panda's verklede mensen, een demonstratie kung fu. De link valt niet ver te zoeken, want in de animatiefilm 'Kung fu panda' spreekt hij de stem van een pandabeer in.
Een jury, bestaande uit acteur Sean Penn, actrice Natalie Portman, regisseur Alfonso Cuaron en regisseuse Marjane Satrapi, beslist later deze maand welke films, acteurs en regisseur worden onderscheiden. De prijzen, waaronder ook die voor beste script en beste korte film, worden op 25 mei uitgereikt.
Jolie Van sterren als Angelina Jolie, Harrison Ford, Woody Allen, Scarlett Johansson, Penelope Cruz en Robert De Niro wordt verwacht dat ze hun gezicht laten zien in Cannes. Madonna en Sharon Stone maken hun opwachting tijdens een benefietgala voor een Amerikaanse stichting die onderzoek doet naar aids.
Vorig jaar ging de Gouden Palm naar de Roemeense film '4 months, 3 weeks and 2 days'. Julian Schnabel kreeg voor 'The diving bell and the butterfly' de prijs voor beste regie.
Hollywoods meest glamoureuze ouders, Angelina Jolie en Brad Pitt, verwachten een tweeling. Dat bevestigde de actrice woensdag in een tv-interview in Cannes.
Acteur Jack Black versprak zich tijdens een gezamenlijk interview met Jolie voor de promotie van hun film "Kung Fu Panda".
"Met hen erbij gaan we net de Brady Bunch lijken", zei de acteur tijdens het gesprek met Natalie Morales van de Today Show. Jolie bevestigde de verspreking van Jack Black. "Ja, ja, we hebben dat al bekendgemaakt. En Jack heeft het net bevestigd."
Met de spruitjes breiden Jolie en Pitt hun gezinnetje uit tot zes kinderen. Het Hollywoodkoppel heeft al vier kinderen, onder wie de 3 adoptiekindjes Maddox (6), Pax (4) en Zahara (3) en een biologische dochter Shiloh, die deze maand twee wordt.
Vanaf het begin van de jaren 70 stond Urbanus in de Vlaamse theaters met de begeleidingsgroep Anus. Al snel ging hij solo de theaters in als Urbanus van Anus. In 1974 kwam zijn eerste LP uit, Leevend. Dit debuut was goed voor vijf hit-singles. Naar aanleiding van zijn theatersuccessen werd hij door de BRT gevraagd een komische act te verzorgen in het programma Zorg dat je d'er bij komt. Urbanus' antwoord hierop was: Nu gaan zelfs de blinden mij herkennen. Uiteindelijk liet hij zijn achternaam vallen en noemde zichzelf simpelweg Urbanus. Na Vlaanderen was Nederland aan de beurt en trad hij vanaf 1975 ook in Nederlandse theaters op. Zijn plaat Een bakske vol met stro (1979), een kerstlied dat de geboorte van Jezus Christus parodieerde, zorgde voor veel ophef bij de Katholieke Kerk, maar het volk kon de plaat best waarderen; zo'n 150.000 exemplaren werden ervan verkocht.
In 1983 haalde zijn dubbelelpee 10 jaar Urbanus live platina, en zijn single Quand les Zosiaux chantent dans les bois ("Als de vogeltjes zingen in 't woud") was wederom een groot succes. In 1983 maakte en schitterde hij in het TV-programma Beter 10 crises in de lucht dan 1 in ons land.
Urbanus is ook de naam van de stripreeks, die in 1983 startte. In deze strips worden de komische avonturen uit de fictieve jeugd van Urbanus uit de doeken gedaan in zijn woonplaats Tollembeek. De stripverhalen worden door Urbanus samen met tekenaar Willy Linthout gemaakt. De eerste strip "Het fritkotmysterie" werkte aanstekelijk en er verschenen 4 tot 5 albums per jaar bij de Antwerpse Uitgeverij Loempia. Van de strip zijn er ondertussen al 128 albums gemaakt.
In oktober van 1987 kwam Urbanus met zijn eerste film Hector op de proppen. Hij schreef het scenario samen met de debuterende regisseur Stijn Coninx. Het werd een enorm succes. De film won de eerste prijs op het Internationale Festival van de Komische Film in Chamrousse (FR) en Urbanus ontving er de prijs "beste acteur" van Radio France en Dauphiné Libéré. Hector was op dat moment ook het grootste kassucces ooit in de Belgische geschiedenis.
Dit succes op het witte doek vroeg om een vervolg en in 1990 kwam Koko Flanel uit, opnieuw met de samenwerking van Stijn Coninx. Deze film verpulverde zelfs het vorige record van Hector en is nog steeds het grootste kassucces in de Belgische filmgeschiedenis. In 1993 vertolkte Urbanus de hoofdrol in een film van de Fransman Jean-Paul Lilienfeld; "De Zevende Hemel", maar de film kon het grote publiek niet bekoren. Maar later in 2006 leende hij zijn stem aan Takel in de disney film Cars
In 1995 zagen we Urbanus schitteren in de 12-delige televisiereeks "Genoeg gelachen, nu humor", wat goed was voor een wekelijkse notering in de top vijf van de kijkcijfers. Er kwam ook een single uit, nadat hij tien jaar geen plaat meer gemaakt had. Het nummer "Poesje Stoei" was meteen goed voor een nummer één-hit.
In 1996 zetten Urbanus en Willy Linthout een punt achter de uitgeverij Loempia (opgericht door Linthout zelf), en gaven voortaan hun strips uit bij de Standaard Uitgeverij.
In 2005 verscheen de serie "Urbain", 7 afleveringen van 30 minuten, waarin Urbanus zichzelf speelt in een fictieve reeks over z'n leven. Deze was te zien op de Vlaamse zender één en een jaar later op het Nederlandse Nederland 2. In datzelfde jaar nam hij het Nederlandstalige commentaar van de film March of the Penguins voor zijn rekening. Ook was Urbanus dat jaar één suggestie voor de nominatie voor De Grootste Belg in Vlaanderen, maar hij haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en eindigde op nr. 34 van degenen die buiten de nominaties vielen.
In januari 2008 kreeg hij de Nova Civitas-prijs van de Vrijheid. Filosoof-publicist Johan Sanctorum sprak de lofrede uit (zie Externe Links). In dezelfde maand was hij ook te zien in De Lustige Lezers, een Man Bijt Hond-rubriek, waarin hij een strip van Nero voorlas.
De Nederlandse punkgroep De Heideroosjes ontleent haar groepsnaam aan een conference van Urbanus waarin hij spottend zei dat hij een liedje had geschreven voor "de Limburgse hard-rock formatie de Heideroosjes". In 2004 trad Urbanus samen met de groep op tijdens Rock Werchter.
In het Nero (strip)album "De Zonen van Dracula" (1982-1983) wordt Nero in strook 31 door een groepje inboorlingen de jungle ingejaagd en op het hart gedrukt "nooit meer terug te komen." Nero verzucht hierop verbitterd: "Zomaar, alsof ik Urbanus was."
In het Neroalbum "De Terugkeer van Geeraard de Duivel" (1983) is hij in strook 76 in de hel te zien, samen met Napoleon Bonaparte, Adolf Hitler, Jozef Stalin, Yasser Arafat en Khomeini. Hij houdt een bakje vol met stro vast. Sleen verwees hiermee naar Urbanus' gelijknamige single "Bakske vol met Stro" die spotte met de katholieke leer en hem blijkbaar hierom in de hel deed belanden. Sleen en Urbanus zijn overigens goed bevriend met elkaar.
Urbanus komt voor in het Suske en Wiskealbum "de Krimson crisis" (1988) als één van de "Vlamingen die Vlaanderen tegenwoordig groot maken." Hij verschijnt terwijl hij "Madammen met een Bontjas" zingt en verwijst tijdens het gevecht tegen Krimson naar zijn sketch: "Wreed Accident" ("ernstig ongeluk").
Urbanus' "Bakske Vol Met Stro" is één van de "verzoeknummers" die Raymond Van Het Groenewoud moet zingen in het nummer: "Je Veux De L' Amour".
Urbanus had een gastrol als "de Knoerifast" in de Vlaamse jeugdreeks Kulderzipken.
Uit een onderzoek onder 1600 Nederlanders, in opdracht van de Vlaamse regering in 2007 gehouden, blijkt dat Urbanus de bekendste Vlaming is. Hij eindigde voor Clouseau-zanger Koen Wauters en wielrenner Eddy Merckx.
In 2001 veroorzaakte een artikel in MaoMagazine opschudding toen bleek dat Urbanus alleen al via zijn BVBA een vermogen van meer dan 2 miljoen euro bleek te bezitten.
Op 1 april2008 werd Urbanus voor 1 dag benoemd tot hoofdredacteur van Het Belang van Limburg. De naam van de krant werd dan ook vernanderd in Het Belang van Urbanus.
Lieve vrienden in mijn leven ik wil jullie nooit meer kwijt Vriendschap niet voor even maar voor altijd!!! Vrienden om veel mee te delen vaak een lach en soms een traan Om te bellen of te mailen en een arm om de schouder te slaan Vrienden om bij uit te huilen als het lachen soms vergaat Ik zou met niemand willen ruilen een echte vriend, een lieve maat Vrienden die ik kan vertrouwen in een mooie maar ook slechte tijd Vrienden waarop ik kan bouwen ik wil jullie nooit meer kwijt! Voor alle vrienden in mijn leven die er zijn en komen en waar ik ontzettend veel van hou is dit gedicht geschreven als dank voor hun vriendschap en trouw.
Victoria Beckham krijgt alleen nog aandacht van homo's. Andere mannen
zien haar niet meer staan, jammert 'The Queen of WAG's'. "Alleen homo's
vinden me nog leuk maar daar is niks mis mee, ik hou wel van homo's",
aldus Beckham.
George Clooney Toch een
uitzondering en dat is niemand minder dan George Clooney, haar nieuwe
vriend. "Ik ken hem nog maar pas maar hij is zo lief. George is een
echte gentleman en grappig met een groot gevoel voor humor", weet Posh.
"Maar ik vind wel dat mijn David er beter uitziet."
Helpen op school Een
complimentje voor haar man kan er zeker af, nu hij in LA op de kinderen
past. "Brookly, Romeo en Cruz houden wel van de States. Ze praten al
met een Amerikaans accent en Brooklyn is gek van het woord awesome."
Samen met haar man zet ze zich ook in op de school van de kinderen. "We
zijn er vaak, gaan er helpen met het opdienen van de luch en ik ga ook
altijd mee op schoolreis. De kinderen vinden het te gek als mama en
papa mee komen helpen. Ook onze ouders doen het."
Grappig met Tom Dat
familie Beckham dik ik met de familie Cruise is al langer geweten.
Onlangs nog bood Cruise, Victoria een rol aan in zijn nieuwe film maar
ook Seal en Heidi Klum, Kate Beckinsale en Len Wiseman mogen ze tot hun
selecte vriendenkring rekenen. "Soms is het wel grappig als we het
hebben over onze lievelingsfilms. Ik ben gek van 'Top Gun' en zo zat ik
maar te vertellen over de avonturen van Maverick met Tom in mijn
gezelschap."
Wendy Van Wanten (48) is gisterenavond rond 22 uur bevallen van een
dochtertje. Ze heet Estelle, weegt 3,750kg en is 53 centimeter lang, zo
meldt de Showbizzsite.
Op basis van haar eerste nacht stelt de
woordvoerder vast dat Estelle een rustig kind is. "De baby heeft al zes
uur aan één stuk geslapen", klinkt het.
Wendy en Frans, de man
die ze via het VTM-programma 'Wie wordt de man van Wendy' leerde
kennen, hopen de komende weken rustig te kunnen genieten van hun
pasgeboren spruit.
Justine Henin zal deze namiddag op een persconferentie in haar
tennisclub La Palestre afscheid nemen van de tenniswereld. Even werd er
gedacht dat Henin een pauze zou aankondigen, maar deze morgen bleek dat
Henin wel degelijk een punt achter haar rijk gevulde carrière zal
zetten. Ze behaalde maar liefst 41 toernooizeges, waaronder zeven Grand
Slams (4 keer Roland Garros, 2 keer US Open en 1 keer Australian Open)
en olympisch goud in Athene 2004. Nu stopt ze onmiddellijk met
tennissen.
Definitief? Of het afscheid
definitief is, is niet duidelijk. Maar over haar beslissing is
duidelijk heel erg lang en goed nagedacht. De persconferentie was
normaal voorzien voor gisteren, maar werd afgelast om dan uiteindelijk
naar vandaag verzet te worden.
Burn-out Volgens
mensen uit haar omgeving kampt Henin met een burn-out en kan ze het
niet meer opbrengen om zich nog voor elke wedstrijd op te laden. Na
haar succesvolle 2007, met tien toernooizeges, beleeft Juju een
bijzonder moeilijk jaar met kansloze nederlagen tegen Sharapova op de
Australian Open en Serena Williams in Miami. Vorige week ging ze
onderuit tegen Safina in Berlijn en besloot om af te zeggen voor Rome.
Safina "Wat
ik nu meemaak stemt me niet gerust", sprak Henin na haar verlies vorige
donderdag tegen Safina, die daarna ook wel Serena klopte en het
toernooi won in de finale tegen Dementieva. "Ik hoop mijn vertrouwen
terug te winnen, al vallen deze nederlagen me zwaar. Of de veer
gebroken is, weet ik niet, maar ik mis momenteel de juiste middelen om
op terug te vallen. Ik heb tijd nodig dit te verwerken."
Studeren en reizen Ook
voor het toernooi van Berlijn viel er al merkwaardig nieuws uit het
kamp van Henin te horen. Juju, die op 1 juni 26 wordt, zou opnieuw
willen gaan studeren. En reizen. "Ik wil graag de wereld verkennen, ver
weg van de druk op de tenniscourts. Dingen doen die door het tennis
nooit mogelijk zijn."
De broers zijn geboren op het eiland Man, maar in 1958 emigreren ze naar Australië. Daar begint hun carrière, en in 1967 keren ze terug naar Engeland, waar ze een groep vormen met Vince Melouney, (gitaar) en Colin Petersen, (drums). In Australië en Nederland hebben ze rond dat moment hun eerste hit met Spicks and specks, in Engeland en elders volgen nummers als New York mining disaster 1941, Massachusetts, Words, World, I've gotta get a message to you en Holiday.
Na het album Odessa (1969) verlaat Robin de groep wegens artistieke meningsverschillen, en scoort een solohit met Saved by the bell. Maurice Gibb trouwt met de Schotse zangeres Lulu. De groep wordt later opgedoekt en opnieuw opgericht. Vanaf het moment dat Jive talkin' in 1975 verrassend een Amerikaanse Nummer-één hit wordt, wordt de draad weer opgepakt en met het uitkomen van de soundtrack van Saturday Night Fever in 1977 is de groep plotseling weer immens populair, en één van de belangrijkste proponenten van de disco geworden.
Na 1981 wordt het stil rond de groep, maar in 1987 maken ze hun tweede come-back met het nummer You win again, een Britse nummer-één hit. Een vierde broer, Andy Gibb, eind jaren '70 van vorige eeuw een populair tieneridool, sterft in 1988, juist toen hij als vierde lid bij de groep zou komen. Op 12 januari2003 sterft Maurice onverwacht aan een darminfarct. Dit is een onderbreking van de bloedtoevoer naar de darmen, een zeldzame medische complicatie die soms optreed bij een draaing van de darmen waarbij het darmkanaal (meestal gedeeltelijk) afgekneld wordt. Hiervoor was Maurice in eerste instantie ook opgenomen in het ziekenhuis. Robin en Barry gaan daarop hun eigen weg met als meest opvallende resultaat een hernieuwde samenwerking tussen Barry en Barbra Streisand, Guilty pleasures in 2005. Ook de samenwerking tussen Robin en Alistair Griffin met het nummer My lover's prayer gaat goed en komt binnen op drie in Engeland. Barry en Robin zeiden dat ze nooit meer muziek zouden maken onder de naam Bee Gees, onder de naam "Brothers Gibb" traden Barry en Robin in februari 2006 voor het eerst sinds de dood van hun broer weer samen op.
Het geluid van de Bee Gees is apart te noemen, vooral opvallend is hun zang met hoge falsetstemmen.
Candy Dulfer is dochter van Hans Dulfer,
ook een bekend saxofonist. Al op jonge leeftijd treedt ze op met haar
vader. Op 11-jarige leeftijd maakt ze haar eerste plaat met hem. In
1982 treedt ze met haar band Own Cultivation op, op het North Sea Jazzfestival.
Met drummer Joost Kesselaar, bassist Tom Jaburg (broer van de eveneens
bekende Bas Jaburg), gitarist Eddy Polak (Tup) en trompettist/zanger
Winfried Splinter schrijft ze geschiedenis: De Faya Lobbi zaal is
bomvol om de jongste band uit de geschiedenis van het North Sea te
zien. Drie jaar later richt ze haar eigen band op, de Funky Stuff. Vrij snel hierna treedt ze regelmatig op voor radio en televisie. Ook speelt ze mee op de soundtrack van Een Maand Later.
In 1987 speelt Candy Dulfer in het voorprogramma van Madonna in het Feyenoord-stadion in Rotterdam. Later vraagt ook Prince
haar om op te treden in zijn voorprogramma voor zijn concerten in
Nederland. Drie dagen voor het optreden zegt Prince de Funky Stuff
onverwachts af. Na een boze brief van Candy Dulfer, mag ze een nummer
met hem spelen, dat zo'n indruk op Prince maakt dat hij haar vraagt om
met hem aan enkele projecten in de Verenigde Staten te werken. In 1989 maakt Candy Dulfer enkele nummers met Dave Stewart, gitarist van Eurythmics. Eén van deze nummers, Lily was here, de titeltrack van de Nederlandse speelfilm De Kassière, wordt eind 1989 een nummer 1-hit in Nederland.
Een jaar later komt een debuut soloalbum, getiteld Saxuality uit. Op dit album, waarvan er wereldwijd meer dan een miljoen exemplaren worden verkocht, staan enkele grote hits. In 1993 verschijnt het album Sax-A-Go-Go, gevolgd door Big Girl in 1995 (de titel Big Girl is een knipoog naar een vroeger album van haar vader, dat Big Boy
heette). Tussen al haar eigen promoactiviteiten door speelt Candy
opnieuw met grootheden als Prince en Van Morrison tijdens hun
concerten. Het vierde studioalbum For The Love Of You ziet in 1996 het levenslicht en bevat bijdragen van o.a. Trijntje Oosterhuis en Berget Lewis.
Het album wordt een succes in Nederland, Japan en de VS. Opnieuw tourt
Dulfer de halve wereld af om haar nieuwe materiaal aan de man te
brengen. In de navolgende jaren volgen de albums Girls Night Out, Live in Amsterdam en Right In My Soul, allemaal met wisselend succes. In 2005 speelt Candy mee op enkele nummers van het album Grip van Lohues & the Louisiana Blues Club. Candy's nieuwe studioalbum Candy Store wordt in 2007 uitgebracht door haar nieuwe platenmaatschappij Heads Up International, één van de meest toonaangevende hedendaagse jazzlabels ter wereld. Candy Store
verschijnt in Nederland, België en Zwitserland op 22 juni, in Spanje op
18 juni, in Duitsland en Oostenrijk op 29 juni, in Frankrijk begin
juli, in Japan op 25 juli en in de Verenigde Staten op 18 september.
Simply Red is een Britse band momenteel bestaande uit Mick Hucknall (lead zanger) en verschillende achtergrond musici. De naam van de band komt deels van Hucknall's passie voor de voetbalclub Manchester United. De naam is ook een verwijzing naar Hucknall's krullerige rode haardos, als ook zijn politiek linkse voorkeur.
De debuut single van de band was meteen een groot succes. Money's too tight to mention scoorde in 1985 in diverse Europese landen in de hitlijsten. In 1986 bereikte Holding Back the Years de nummer één positie in de VS, dat ze in 1989 nog eens herhaalden met hun cover versie van Harold Melvin & the Blue Notes' If you don't know me by now.
De band trad ook op met Tom Jones voor een track op zijn album uit 1999Reload.
In 2005 brachten ze het album Simplified uit met daarop een verzameling van Simply Red klassiekers in een akoestische versie.
Een jaar later volgde het album Stay, met alleen maar nieuwe nummers.
In oktober 2007 maakte zanger Hucknall bekend dat Simply Red er na
de tour in 2009 mee gaat stoppen. Hij gaf aan meer tijd voor een
solocarrière te willen en vindt het na 25 jaar mooi geweest met Simply
Red. The World And You Tonight wordt de laatst uitgebrachte
single. Op zondag 18 november 2007 maakte Simply Red haar laatste
optreden op TV in Nederland bij het programma 'Life And Cooking'.
Ex-Beatle Paul McCartney is officieel gescheiden van voormalig topmodel
Heather Mills. Een rechter in Londen bekrachtigde de echtscheiding
vandaag met een decreet.
Bij gebrek aan een minnelijke
schikking sprak rechter Hugh Bennett de echtscheiding uit op basis van
de vaststelling dat het paar al twee jaar lang gescheiden leefde.
McCartney noch Mills waren aanwezig op de rechtbank.
In maart
oordeelde de rechter dat McCartney Mills een geldsom van ruim 30
miljoen euro moest overmaken. Dat bedrag ligt beduidend lager dan de
160 miljoen euro die Mills eerst had opgeëist.
Het gevelde
decreet maakt een einde aan één van de meest gemediatiseerde en
turbulente vechtscheidingen van de voorbije jaren. Het paar was vier
jaar gehuwd en heeft één dochter.
Regisseur Steven Spielberg wil een film maken over het leven van
Abraham Lincoln, de zestiende president van de Verenigde Staten, die in
1865 werd vermoord na een burgeroorlog om de afschaffing van de
slavernij.
Volgens berichten in de Amerikaanse media zou de
rol van Lincoln vertolkt worden door de Ierse acteur Liam Neeson,
bekend uit Schindler's List.
Paul Frederic Simon (Maplewood, 13 oktober1941) is een Amerikaans zanger en liedjesschrijver. Hij was de helft van het duo Simon and Garfunkel (met Art Garfunkel), en schreef de meeste songs. Zij brachten een aantal invloedrijke albums uit, waaronder Parsley, Sage, Rosemary & Thyme (1966), en Bridge Over Troubled Water (1970). Ook de soundtrack van de film The Graduate (1968) bevat veel van hun muziek, waaronder het lied Mrs. Robinson.
Nadat het duo in 1971 uit elkaar ging begon Paul Simon onmiddellijk aan een soloalbum. Hij bracht het album Paul Simon uit in 1972, alhoewel het niet zijn eerste soloalbum was. Dit was de Britse release op LP van The Paul Simon Song Book uit 1965. Door de jaren blijft hij bijzonder materiaal uitbrengen.
Behalve als vernieuwer van de (Amerikaanse) folkmuziek, heeft Simon
- in de tweede helft van zijn carrière als soloartiest - een naam
opgebouwd als ontdekker van niet-westerse muziekstijlen. 'Graceland'
uit 1986
is hiervan het bekendste voorbeeld. De vermenging van Zuid-Afrikaanse
en westerse muziek leverde wereldhits op als 'Homeless', 'Boy in the
Bubble' en 'Diamonds on the Soles of Her Shoes'. Ladysmith Black Mambazo, één van de bands die meewerkten, kreeg door het album wereldfaam.
'Rhythm of the Saints' uit 1990 volgde het recept van 'Graceland',
ditmaal met Zuid-Amerikaanse rootsmuzikanten. Het album werd minder
goed ontvangen, al werd 'The Obvious Child' een kleine hit. Voor de
musical 'Songs from the Capeman' uit 1997 putte Simon uit een reeds bestaand amalgaam van stijlen, namelijk de mix die sinds 1920 in New York
was ontstaan uit populaire Amerikaanse muziek en de door Puerto
Ricaanse immigranten meegebrachte en verder ontwikkelde Latinmuziek
(onder meer salsamuziek). Voor 'Songs from the Capeman' zocht Simon de medewerking van bekende Puerto Ricaanse muzikanten, waaronder Marc Anthony.
In 2004 verschenen de solo-albums die Simon tussen 1972 en 2000
uitbracht in een geremasterde heruitgave. De oorspronkelijke albums
werden uitgebreid met demo's en werkopnamen.
In mei 2006 volgde het album 'Surprise', dat Paul Simon met producer Brian Eno opnam (bekend van zijn werk met Talking Heads en U2).
ik zou de dagen willen vullen met enkel voetstappen in het zand achterlaten de zon achterna te gaan tot in het gemis de stilte willen vinden die enkel een adem van ons verwijdert is
Ik zou de spiegels kapot willen slaan omdat ze toch enkel uiterlijk vertonen en van de scherven mijn harnas bouwen zodat ik eindelijk, rust vind achter besloten muren wonen
Maar de mensen laten me niet toe wat eenzaamheid mij al vergeven heeft ik mis doorslaggevende gevoelens voel me nu enkel dralen in een wanhopig gezweef
Ik probeer te ontsnappen als een vlinder uit jouw zicht en verlang nog heviger naar ijskoud water om mij heen waar de maan mij verlicht
zal ik ooit antwoorden vinden op alle vragen die ik dagelijks stel mijn verleden spreekt niet meer maar zal mijn toekomst dat eigenlijk wel?
Khadja Nin (27 juni1959) is een Burundese zangeres en muzikante. Ze is geboren in Burundi als jongste van 8 kinderen. Haar vader was diplomaat.
Ze studeerde muziek op jonge leeftijd, net als de meeste van haar
broers en zusters. Met haar uitzonderlijke stem werd ze al op
zevenjarige leeftijd solozangeres in het koor van Bujumbura en trad ze op in de plaatselijke kathedraal.
Khadja verhuisde van Burundi naar Zaïre in 1975 en trouwde in 1978. In 1980 emigreerde ze naar België met haar zoon van twee jaar. In 1985 ontmoette ze de muzikant Nicolas Fiszman, die haar aan een platencontract hielp bij BMG. Haar tweede album uit 1994, Ya Pili, kreeg goede kritieken. Ze brak echt door in 1996 met haar succesvolle album Sambolera, gezongen in het Kiswahili, Kirundi, en Frans. Khadja Nin gebruikt een mengeling van Afrikaanse ritmes en moderne popmuziek om haar eigen unieke klank te vormen.
Robert Nesta (Bob) Marley (Nine Miles, 6 februari1945 Miami, 11 mei1981) was een Jamaicaansreggae-artiest.
Hij was een van de belangrijkste verantwoordelijken voor de doorbraak
van reggae buiten Jamaica en gold tevens als belangrijk voorvechter van
het rastageloof.
Om twee minuten voor half drie 's nachts werd, in Jamaica te Nine Miles in de provincie Saint Ann, Robert Nesta Marley geboren. Zijn moeder, het 18-jarige donkere tienermeisje Cedella Malcolm, was van Afrikaanse afkomst; zijn vader, de 50-jarige blanke Captain Norval Marley, had Engelse
ouders. Norval was supervisor voor de Britse koloniale macht op het
gebied van landbouw. Vrijwel direct na de geboorte van Bob verhuisde
hij naar Kingston.
Bob zou hem later slechts sporadisch zien. Hij overleed toen Bob tien
was. Volgens Bobs moeder had Bob Marley zijn zachtaardige karakter en
geringe lichaamslengte geërfd van zijn vader.
Bob praatte veel over muziek
met Clarence Malcolm (een familielid), een voormalige gitarist. Op zijn
tiende, terwijl hij nog op een armoedig schooltje zat, verdiende Bob
een pond met zingen op straat. Zijn gitaar
maakte hij van afval. Hij had veel vrienden en was een mooie, aardige
jongen. Zijn beste vakken waren Wiskunde en Frans, maar hij ging liever
voetballen.
In 1962, het jaar dat Jamaica onafhankelijk werd, nam Bob Marley solo zijn eerste single op Judge Not. Later dat jaar volgden nog twee andere nummers, echter zonder succes. Na al een tijdje met Bunny Livingston te hebben opgetrokken, besloten de twee om samen met Peter Tosh, een andere jongen uit de buurt een groep op te richten. Ze noemden zichzelf de Wailing Rudeboys, later werd dit The Wailers. Hun eerste opname was Simmer Down
(1964) voor het Studio One label van Clement "Coxsone" Dodd, één van de
meest succesvolle producers van dat moment. Het nummer werd al snel een
succes en vanaf dat moment waren The Wailers niet langer weg te slaan
uit de Jamaicaanse hitlijsten. Deze eerste Wailers songs waren
gebaseerd op de populaire dansmuziek ska.
De relatie tussen de Wailers en hun producer verslechterde echter na
enkele jaren. Niet alleen bleven de rechten voor de nummers in handen
van Clement Dodd, ook betaalde hij hun slechts een fractie van datgene
hij verdiende aan de hits. Ontevreden over deze situatie besloten de
Wailers in 1967 om een eigen muzieklabel op te richten.
Bob Marley trouwde op 10 februari1966 met Rita Anderson;
een jaar later werd hun eerste kind geboren. Onder invloed van Rita
kreeg Marley belangstelling voor de Rastafari-beweging. Hij zou later
uitgroeien tot een van de bekendste uitdragers van dat geloof.
In 1962, het jaar dat Jamaica onafhankelijk werd, nam Bob Marley solo zijn eerste single op Judge Not. Later dat jaar volgden nog twee andere nummers, echter zonder succes. Na al een tijdje met Bunny Livingston te hebben opgetrokken, besloten de twee om samen met Peter Tosh, een andere jongen uit de buurt een groep op te richten. Ze noemden zichzelf de Wailing Rudeboys, later werd dit The Wailers. Hun eerste opname was Simmer Down
(1964) voor het Studio One label van Clement "Coxsone" Dodd, één van de
meest succesvolle producers van dat moment. Het nummer werd al snel een
succes en vanaf dat moment waren The Wailers niet langer weg te slaan
uit de Jamaicaanse hitlijsten. Deze eerste Wailers songs waren
gebaseerd op de populaire dansmuziek ska.
De relatie tussen de Wailers en hun producer verslechterde echter na
enkele jaren. Niet alleen bleven de rechten voor de nummers in handen
van Clement Dodd, ook betaalde hij hun slechts een fractie van datgene
hij verdiende aan de hits. Ontevreden over deze situatie besloten de
Wailers in 1967 om een eigen muzieklabel op te richten.
Bob Marley trouwde op 10 februari1966 met Rita Anderson;
een jaar later werd hun eerste kind geboren. Onder invloed van Rita
kreeg Marley belangstelling voor de Rastafari-beweging. Hij zou later
uitgroeien tot een van de bekendste uitdragers van dat geloof.
1972 was een goed jaar voor de Wailers. Tijdens een verblijf in Londen ontmoetten ze Chris Blackwell,
eigenaar van Island Records. Hij had al enkele nummers van de Wailers
gehoord en was ook onder de indruk van hun stoutmoedige en
zelfverzekerde houding. Hij besloot het erop te wagen en bood hen een
contract en een bedrag van 8000 pond aan om een album op te nemen. Het
was voor het eerst in de geschiedenis dat een gerenommeerd label een
platencontract aan een reggaeband gaf. Ze keerden terug naar Jamaica en
gingen onmiddellijk aan de slag in de studio. Het eerste album Catch a Fire was geen groot succes. Er waren in een jaar maar 14.000 exemplaren verkocht. Voordien verscheen reggae alleen op singles of goedkope compilatiealbums en werd buiten Jamaica meestal als een vorm van novelty-muziek beschouwd.
In 1973 verlieten zowel Peter Tosh als Bunny Livingston de groep om een solocarriëre uit te bouwen.
In 1974
gaf Marley de groep een nieuwe 'look'. Doordat de vocale ondersteuning
van Peter en Bunny wegviel, besloot Bob om zangeressen Rita Marley, Marcia Griffiths en Judy Mowatt (samen de I-Threes) in de band op te nemen. Het eerste album dat in de nieuwe bezetting werd opgenomen, was het alom geprezen Natty Dread. Het nummer No Woman, No Cry
uit dit album zou hun eerste internationale hitsingle worden. Met
nieuwe energie en een opeenvolging van internationale tours tilde Bob
de reggaestijl naar internationaal niveau. In 1976 was er een heuse reggae-mania in de Verenigde Staten en Bob Marley & The Wailers werden door Rolling Stone Magazine uitgeroepen tot "band van het jaar".
In december 1976 werd een aanslag gepleegd op Marley en zijn
familie. Schutters slopen het huis binnen en losten meerdere schoten op
Bob. Hij werd wel geraakt in zijn buik en arm, maar was niet in
levensgevaar. Hoewel hij volgens sommigen wist wie de daders waren
heeft hij de politie niet ingelicht, omdat dit volgens hem niets zou
oplossen. De precieze omstandigheden rond deze aanslag blijven tot op
vandaag onbekend, maar er wordt aangenomen dat het om een politiek
geïnspireerde aanval ging. Door deel te nemen aan het Smile Jamaica concert,
georganiseerd door de toenmalige eerste minister enkele dagen later,
vonden bepaalde groeperingen dat Bob duidelijk een kant had gekozen.
Ondanks de aanslag en de opgelopen verwondingen besloot Bob toch
deel te nemen aan het concert. Hij wou de mensen laten zien dat
'politricks' hem niet konden tegenhouden. Echter voor zichzelf had hij
besloten dat het beter zou zijn om Jamaica voor een tijdje te verlaten.
Vrijwel onmiddellijk na het optreden nam hij het vliegtuig richting Londen. Tijdens hun verblijf in Londen namen Bob en de Wailers de nummers op die op beide albums Exodus en Kaya kwamen. Enkele van deze nummers verwijzen duidelijk naar de moordaanslag.
Na bijna 16 maanden in het buitenland te hebben verbleven, trad Bob in april 1978 voor het eerst terug op in Jamaica op het One Love Peace Concert.
Het was een concert om de wapenstilstand tussen de twee belangrijkste
politieke groeperingen in Jamaica te onderstrepen. Vlak voor het einde
van zijn optreden vroeg hij de politieke leiders, die beiden
uitgenodigd waren, op het toneel te komen. Daar liet hij de twee
aartsvijanden elkaar de hand schudden met de boodschap: One Love. Later dat jaar kreeg Bob "the Peace Medal of the Third World" van de Verenigde Naties.
Een andere gebeurtenis waaraan door de rasta's een groot symbolisch belang werd gehecht was in 1977, toen Bob de ring werd overhandigd die afkomstig was van de Ethiopische keizerHaile Selassie, die in 1975 was gestorven.
In het najaar van 1978 begon Bob aan een droomproject van hem te
werken: een eigen opnamestudio. De studio werd gebouwd op de
benedenverdieping van zijn huis in 56 Hope Road in Kingston. De studio werd Tuff Gong Studio
genoemd, naar Bob's bijnaam toen hij in Trenchtown leefde. Toen de
studio afgewerkt was, begonnen ze vrijwel onmiddellijk met de opnames
voor hun volgende plaat, Survival. Om dit album te promoten volgde in 1979 een uitgebreide tour door de VS.
In 1977 kreeg Bob Marley last van een wondje aan zijn grote teen. Hij nam aanvankelijk aan dat het een voetbalblessure was maar toen de wond niet genas werd de diagnose melanoom
(huidkanker) onder zijn nagel gesteld. Hij wilde de teen niet laten
amputeren omdat dat in strijd met zijn geloofsovertuiging was. De
kanker sloeg vervolgens over naar zijn maag, zijn longen en zijn hersenen. In 1980 stortte hij tijdens het joggen in ten gevolge van een hersentumor.
Volgens dokters had hij niet langer dan drie weken meer te leven. Toch
stond Bob erop verder te reizen voor zijn volgende concert. Hij gaf
zijn allerlaatste concert op 23 september in Pittsburgh, VS. Hierna
werd hij te ziek om nog verder op te treden. Hij ging voor behandeling
naar Duitsland, waar ook longkanker en maagkanker werden geconstateerd. Hij besloot terug te vliegen naar Jamaica om daar te sterven, maar kwam niet verder dan Miami waar hij op 11 mei1981 overleed. Zijn lichaam werd bijgezet in een mausoleum in zijn geboortedorp.
Sandrine Van Handenhoven (3 juli1984) is een Belgischezangeres en omroepster bij televisiezender één. Ze is de zus van de voetballer Gunther Van Handenhoven. Sandrine nam in 2004 deel aan de Vlaamse talentenjacht Idool.
Ze werd door velen beschouwd als de winnares, maar uiteindelijk werd ze
derde. Aanvankelijk zou platenfirma Sony-BMG maar één contract
uitreiken, aan de winnaar, maar besloot Sandrine ook een contract aan
te bieden. In juli2005 kwam haar eerste single uit, Goosebumps. De single, geschreven door de Britse zangeres Beverly Knight, behaalde de vierde plaats in de Vlaamse hitlijst. Hierna kreeg zij een een TMF-award en een Zamu-award. In het najaar van 2005 verscheen haar eerste CD, That's Me .Haar single uit 2006, Story of Us, was de soundtrack van de film Windkracht 10- Koksijde Rescue. In 2007 vormde Van Handenhoven een eigen band, met muzikanten als Patrick Dorcean (Zap Mama), Nina Babet (Ozark Henry), Daniel Romeo (Axelle Red) en Hans Francken (Clouseau). Sandrine nam in 2007 deel aan het tweede seizoen van de televisiedanswedstrijd Sterren op de Dansvloer op VTM waarin zij als eerste werd weggestemd. In februari en maart 2008
nam Van Handenhoven deel aan de Vlaamse voorrondes van Eurosong. Ze won
de vierde voorronde en werd uiteindelijk tweede in de finale met het
nummer I Feel The Same Way. Vanaf mei2008 zal Sandrine ook te zien zijn als omroepster bij één.