Hij dacht : ' Hier zijn de werelden en hun gebieders. laat Ik nu voedsel voor hen scheppen.'
Hij mediteerde over de wateren en uit die meditatie kwam een vorm tevoorschijn. Die vorm is voedsel.
Het voedsel, aldus geschapen, vluchtte weg van de mens. De mens trachtte het te grijpen met spraak, doch faalde; was hij erin geslaagd, dan was erover te spreken voldoende geweest.
Hij trachtte het te grijpen met reuk, doch faalde; was hij erin geslaagd, dan was het in te ademen voldoende geweest.
Hij trachtte het te grijpen met zijn ogen, doch faalde; was hij erin geslaagd, dan was ernaar te kijken voldoende geweest
Hij trachtte het te grijpen met zijn oren, doch faalde; was hij erin geslaagd, dan was ernaar te luisteren voldoende geweest.
Hij trachtte het te grijpen met zijn huid, doch faalde; was hij erin geslaagd, dan was het aan te raken voldoende geweest.
Hij trachtte het te grijpen met zijn geest ,doch faalde, was hij erin geslaagd, dan was erover te denken voldoende geweest.
Hij trachtte het te grijpen met de neerwaardse adem Apana en slaagde. Apana alleen neemt voedsel op ; Apana leeft van voedsel.
Hij ( De Schepper) dacht ; ' Kunnen zij zonder Mij leven ? Hoe zal Ik het lichaam binnengaan ? Hij wist dat zij , zelfs al sprak de tong, al ademde de adem, al zagen de ogen, al hoorden de oren, al voelde de huid , al dacht de geest , al trok Apana naar binnen , al wierp het voortplantingsorgaan uit, dat zij Hem niet zouden kennen.
Hij opende de naad van de schedel en trad binnen door de poort die de Poort van Vreugde genoemd wordt. Hij vond drie plaatsten in het lichaam, waar Hij kon wonen , drie toestanden waar Hij kon optreden; Waken ; dromen; slapen ( Drie staten van bewustzijn ).
Hij tad het lichaam binnen , gaf namen aan de verschillende delen, vroeg zich af of er iets kon zijn dat niet Hijzelf was, vond tot zijn vreugde dat er niets was dan Hijzelf.
Daarom staat Hij bekend al Indandra - Hij die ziet - of wel , afgekort tot Indra. Want zelfs de goden houden ervan om iets achter een naam te verbergen.
Toen deze goden geschapen waren , keerden zij terug in de wateren. Toen schonk Hij dat wezen honger en dorst. Toen zeiden de goden ; 'Geef ons een plaats waar wij kunnen leven en eten. '
Hij schiep een koe uit de wateren. zij zeiden ; ' Neen dat is niet genoeg. ' Hij schiep een paard. Zij zeiden : ' Neen, dat is niet genoeg.'
Hij schiep een mens. Toen zeiden zij : Ge hebt wél gedaan . Omdat zij voldaan waren is de mens het hoofd van de schepselen. Hij zeide tot de goden: ' Neem uw plaats in.'
Vuur, in de vorm van spraak, trad de mond binnen ; lucht, in de vorm van adem , trad de neus binnen; zon,in de vorm van gezichtsvermogen, trad de ogen binnen; ruimte, in de vorm van het gehoor, trad de oren binnen ; plantengroei, in de vorm van haar, trad de huid binnen; maan, in de vorm van geest, trad het hart binnen ; dood, in de vorm van Apana, trad de navel binnen; water in de vorm van zaad, trad de lendenen binnen.
Honger en dorst zeiden : ' Waar is onze plaats ?' Hij zeide ; ' Neem uw plaats in naast alle goden, want Ik heb u deelgenoten van allen gemaakt. Aan welke god de mens ook offers brengt, honger en dorst zullen er altijd aan deelnemen.'
Moge Gij in mij geopenbaard worden! Moge mijn spreken en denken één zijn.Moge zij mij de Veda's openbaren. Moge ik dag en nacht deze kennis bij mij houden, moge ik het nimmer vergeten. Waarheid zal op mijn lippen zijn, waarheid in mijn gedachten. Moge waarheid mij beschermen; mijn leermeesters beschermen.
AUM. Moge vrede en vrede en vrede overal zijn.
1
In den beginne was er één enkel Zelf , geen oog knipte. Hij dacht: ' Laat ik nu werelden scheppen '
Hij schiep deze werelden, die van het eerste water, het eerste licht , de wereld van de aarde en de wateren daarin. De Hemel en daarboven is het gebied van het eerste water; het uitspansel is dat van het licht; dit sterfelijke gebied is dat van de aarde; onder de aarde is dat van het water. Hij dacht; ' Dat zijn de werelden ; laat Ik nu hun gebieders scheppen ' Uit het water tilde Hij een ei.
Hij verwarmde het en tengevolge van Zijn warmte verscheen door een barst een wezen met een mond, want Zijn eigen vorm lag erin besloten. Uit de mond kwam spraak ; uit spraak vuur. Een neus verscheen; uit zijn neusgaten kwam adem, uit adem lucht. De ogen verschenen ; uit de ogen kwam het zien ; uit het zien de zon. De oren verschenen ; uit de oren kwam het horen ; uit het horen de vier windstreken. De huid verscheen ; uit de huid kwam haar ; uit haar de plantengroei. Het hart verscheen, uit het hart kwam geest; uit geest kwam de maan. De navel verscheen; uit de navel kwam voortplanting, daaruit kwam de dood. Het voortplantingsorgaan verscheen ; uit dit orgaan kwam zaad ; uit zaad water.
