Lieve lezer/es,

Deze bijdrage schreef ik al op 1 april 2024 maar heb ze niet direct op dit blogje gezet. Maar nu je toch al weet dat ik een transgendervrouw ben, gehuwd en zelfs een oma, vind ik dat dat moet kunnen. Ik zie eigenlijk niet in waarom ik niet eerlijk zou vertellen wat ik vroeger gedaan en geëxperimenteerd heb om bewuster en beter als vrouw te kunnen leven. Ik ben wel een persoon die niet zo normaal is en doet als anderen, maar daarom ben ik toch geen slecht mens. Ik zie jullie allemaal graag, zelfs als je het met mij niet eens bent. 

Ramadanmadam

“En doe je werkelijk niet mee?” vroeg ik plagend aan Frank.

Ik had een chador gekocht en daarin gehuld stond ik voor Frank. Mijn lieve partner bekeek mijn verschijning en vroeg zich af wat mij bezielde.

“Nee, Rosy’tje lief, was het nu carnaval, dan zou ik je graag dat plezier doen, maar nu… Nee… doe maar. Mij niet gelaten.”

Dat gesprekje hadden wij op 8 maart. Dat was enkele dagen voordat dit jaar de ramadan begon. Die begon op zondag 10 maart ‘s avonds en die zou duren tot dinsdag 9 april inbegrepen. En ik was van zins daar zo goed mogelijk aan mee te doen en mij te gedragen als een voorbeeldige dochter van Allah en navolgster van Mohammed.

Het was niet de eerste keer dat ik een “experiment” wilde doen. Ik ben een vrouw die alle facetten van het vrouw-zijn zo goed en zo volledig mogelijk wil ondergaan en beleven. Jullie weten misschien al dat ik in de eerste decennia van mijn leven een - ongelukkige - man was. Uiterlijk althans.  Nu al 30 jaar lang leef ik, ook lichamelijk, in de sekse die met mijn persoon overeenstemt en mij gelukkig maakt. Vrouw. Helemaal, ook lichamelijk.

In de eerste jaren van mijn transitie heb ik verschillende “experimenten” beleefd waarvan het zgn. “sexperiment” het ingrijpendste was. Als ik er nu op terugblik begrijp ik niet dat ik dat allemaal gedaan heb. Ik was en ben geen slecht mens, maar ik wilde echt weten wat vrouw zijn allemaal kon inhouden.

Omdat ik weet dat vrouwen dikwijls gebruikt en uitgebuit worden, wilde ik mijn vrouw-zijn op zoveel mogelijke manieren beleven, ook door ongewone en pijnlijke handelingen, ook hoe het is als je in de goot bent geraakt. Ik vermeld hier hier enkele:

Ik liet mij opsluiten, mij uitkleden en vastbinden, als mummie inpakken en ergens dumpen; zo beleefde ik wat het is “gebruikt” te worden en totaal niets te kunnen doen, totaal hulpeloos en onmachtig te zijn, je helemaal als niets, vuiligheid, te voelen.

Ik tippelde, onherkenbaar geschminkt, als een echte straathoer enkele weken in de stad rond en beoefende de hoerenstiel van hoog tot laag…

Ik was ook een tijdje lang een luxe callgirl dat fortuinen verdiende die soms de perverse grillen moest inwilligen van sjeiks, diplomaten, industriëlen en andere rijkelui. Maar achteraf werd ik verdoofd, soms geslagen, en ik moest alles aan een pooier afgeven.

Ik trad ook op in een nachtclub, danste en zwierde, deed aan striptease en liet mij dronken maken, en in mijn blootje amuseerde ik de mannen.

Ik werd door meesterlijke handen grondig in een gekleurde vluchtelinge en daarna ook in een lijvig lelijk wijf veranderd. Zo moest ik proberen aan de kost te komen en ondervond de reacties van allerlei soorten mensen… enz., enz. enz.

Ik was een week lang een vernederde uitgebuite “hygiëne-assistente” (een mooi woord voor “madam kaka”) in een autowegstation.

Ik had voor dat alles vrijwillig gekozen en bewust willen meemaken en beleven als vrouw. Ook wilde ik als lustobject en "minderwaardig ding" worden behandeld.  Het was zeker niet aangenaam, maar wel zeer leerrijk. Ik heb zelfs een paar keer willen opgeven, maar heb toch doorgezet. Ik heb enkele tijd als hoer willen leven, maar ik was geen hoer. Zo te moeten leven is vernederend. Ik ben daar achteraf wel als een sterkere en meer bewuste vrouw uitgekomen! Ik voel mij nu als vrouw meer waard dan een man. Ik ben blij dat ik geen man (meer) ben, want het waren meestal mannen die zich zo laag en verwerpelijk gedroegen. Daardoor ben ik ook een feministe van eerste rang geworden. Alleen Frank en enkele moreel hoogstaande en goede vrienden vertrouw en waardeer ik. Jij misschien ook, lieve lezer?

En nu wilde ik de ramadan beleven. Zo goed als het kon. Dat was wel tamelijk onschuldig en niet te vergelijken met mijn vroegere experimenten. Vasten van zonsopgang tot zonsondergang. 

Tot nu heb ik die “beproeving” of liever het “ramadan-experiment” goed kunnen volhouden. Ik ben zelfs een beetje afgeslankt, hetgeen mijn figuur zeker ten goede komt. Ik heb mijn vriendin Paula kunnen overtuigen af en toe met mij, samen in chador, en zelfs in boerka, te gaan wandelen. Ik weet wel dat dit laatste in België verboden is, maar af en toe doen we het toch, al was het maar om de reactie van de mensen en de politie te kennen. Dat vinden we soms heel opwindend en vaak grappig. Veel mensen, zelfs bekenden, reageren vaak totaal anders dan gewoon, soms zelfs vijandig.

Ik hoop het tot 9 april vol te houden. Nu gaat het goed, maar de eerste dagen was het toch moeilijk. Af en toe zie ik dat Frank mij peinzend, of dromend, bekijkt en soms onbegrijpend nee schudt… Maar hij laaat me doen. Gaat wel over, denkt hij. Hihihi! Misschien bekeer ik me wel en word een echte moslima...? Ach nee, waarom zou ik? Geen haar op mijn hoofd dat daaraan denkt of het verlangt. Ik voel me goed als vrije onafhankelijke vrouw. 

Heel vriendelijke groetjes.

zelfs als je misschien niet gelooft wat ik je nu verteld heb.

Maar

als je het nog verlangt

geef ik je toch

een kuis kusje en een brave knuffel. 

Rosy (anders dan je dacht, hé!)