Lieve lezer/es,
Ramadanmadam
![](http://blogimages.seniorennet.be/babbelrosy/2609547-0f27e519eeab50ae146b15c970ae0623.jpg)
“En doe je werkelijk niet mee?” vroeg ik plagend aan Frank.
Ik had een chador gekocht en daarin gehuld stond ik voor Frank. Mijn lieve partner bekeek mijn verschijning en vroeg zich af wat mij bezielde.
“Nee, Rosy’tje lief, was het nu carnaval, dan zou ik je graag dat plezier doen, maar nu… Nee… doe maar. Mij niet gelaten.”
Dat gesprekje hadden wij op 8 maart. Dat was enkele dagen voordat dit jaar de ramadan begon. Die begon op zondag 10 maart ‘s avonds en die zou duren tot dinsdag 9 april inbegrepen. En ik was van zins daar zo goed mogelijk aan mee te doen en mij te gedragen als een voorbeeldige dochter van Allah en navolgster van Mohammed.
Het was niet de eerste keer dat ik een “experiment” wilde doen. Ik ben een vrouw die alle facetten van het vrouw-zijn zo goed en zo volledig mogelijk wil ondergaan en beleven. Jullie weten misschien al dat ik in de eerste decennia van mijn leven een - ongelukkige - man was. Uiterlijk althans. Nu leef ik al 30 jaar lang, ook lichamelijk, in de sekse die met mijn persoon overeenstemt en mij gelukkig maakt. Ik ben blij dat ik geen man (meer) ben. Ik ben een vrouw. Helemaal.
En nu wilde ik de ramadan beleven. Zo goed als het kon. Vasten van zonsopgang tot zonsondergang.
Tot nu heb ik die “beproeving” of liever het “ramadan-experiment” goed kunnen volhouden. Ik ben zelfs een beetje afgeslankt, hetgeen mijn figuur zeker ten goede komt. Ik heb mijn vriendin Paula kunnen overtuigen af en toe met mij, samen in chador, en zelfs in boerka, te gaan wandelen. Ik weet wel dat dit laatste in België verboden is, maar af en toe doen we het toch, al was het maar om de reactie van de mensen en de politie te kennen. Dat vinden we soms heel opwindend en vaak grappig. Veel mensen, zelfs bekenden, reageren vaak totaal anders dan gewoon, soms zelfs vijandig.
Ik hoop het tot 9 april vol te houden. Nu gaat het goed, maar de eerste dagen was het toch moeilijk. Af en toe zie ik dat Frank mij peinzend, of dromend, bekijkt en soms onbegrijpend nee schudt… Maar hij laaat me doen. Gaat wel over, denkt hij. Hihihi! Misschien bekeer ik me wel en word een echte moslima...? Ach nee, waarom zou ik? Geen haar op mijn hoofd dat daaraan denkt of het verlangt. Ik voel me goed als vrije onafhankelijke vrouw.
Heel vriendelijke groetjes
en als je het verlangt
een kuis kusje en een brave knuffel
van
Rosy
![](http://blogimages.seniorennet.be/babbelrosy/2609547-156c02067fce9c059e11146802f7b40f.jpg)
01-04-2024 om 00:00
geschreven door Rosy
|