Ik ben Rosy
Ik ben een vrouw en woon in het Pajottenland (België) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/06/1966 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: babbelen, dansen, bakken en bloggen.
Ik heb een lieve man, twee kinderen en al twee kleinkinderen
Vriendelijke gesprekken van een ongewone vrouw met sympathieke mensen over alles en nog wat. Zie jezelf en anderen graag. Maak jezelf en anderen gelukkig.
Zon en regen, regen en zon. Ik durf niet naar buiten gaan zonder paraplu. Maar het is toch wel warm. En kijk eens hoe mooi de bladeren van de bomen zich openvouwen, en van hoeveel kleuren en bloemen je tegenwoordig kunt genieten.
Ik heb je in een van mijn vorige tekstjes beloofd iets over mijn lieve man te vertellen. Wel, nadat zijn eerste vrouw gestorven was, en hij met twee kleintjes achterbleef, ontmoette ik hem heel toevallig aan het busstation. Met aan elke hand een kleine kapoen die hij naar de kinderopvang deed.
We kwamen in gesprek en zoals dat soms gaat, van het een kwam het ander. Wij ontmoetten elkaar nog dikwijls en ik merkte stilaan dat ik voor die man heel veel voelde. Vlinders in mijn buik zelfs. En hij was ook attentvol en lief tegen mij. Ik wilde een relatie met hem, maar ik dacht: waren die kinderen voor mij daarvoor geen belemmering? Eigenlijk niet, want ik, transvrouw, zou toch zelf geen kindjes kunnen krijgen. En ik hield van kinderen.
Het grootste probleem leek mij te zijn: Hoe gaat Frank – want zo heet hij – reageren als hij verneemt dat ik een transgendervrouw ben? Want ik had hem nog nooit gezegd dat ik niet als meisje geboren ben, maar als kind een jongetje was…. Doch, als we een serieuze relatie wilden hebben, moest hij dat weten en aanvaarden. Toen ik Frank leerde kennen was ik vooraan in de twintig en zag er lichamelijk helemaal uit als een vrouw. Nu nog, en ik gedraag en voel me vrouwelijk, heb de verlangens van een vrouw. Heb een vrouwelijke stem. Heb zelfs seks als een vrouw… Ja, ja! Dat hoort toch ook bij het leven. Ik vertelde hem ook alles wat ik daarna bewust heb willen beleven en wat ik je in de volgende bijdrage "ramadammadam" ga vertellen.
Ik had geluk, want toen ik hem dat allemaal vertelde wou Frank mij eerst niet geloven en bekeek mij met de mond open van verwondering en scheen mij niet te willen geloven. Ik wilde dat Frank mij moest kennen zoals ik was en ben. Ik voelde mij toen heel onzeker en had angst dat hij mij niet zou aanvaarden en zou weggaan. Maar in zijn ogen zag ik dat het goed zou komen, hij nam mij in zijn armen, zijn mond zocht de mijne en hij kuste, kuste mij. Hevig en hartstochtelijk. Hij was blij dat ik hem zo eerlijk mijn geheimpjes had verteld. En dat hij, niettegenstaande alles, wel graag met mij zou willen trouwen. Als ik dat wilde?
En of ik dat wilde!
Wij zijn nu bijna 25 jaar man en vrouw. Ik zie hem nog altijd heel graag, en ik ben er zeker van dat hij nooit een andere vrouw zou willen hebben. Lieve, lieve Frank. Hoe gelukkig ben ik dat ik jouw vrouw ben! Jouw Rosy.
********
Een lieve knuffel voor jou, lieve lezer/es, als je dat wenst, van
In een van mijn vorige bijdragen heb ik je beloofd je wat meer over mezelf te vertellen. In de kolom hiernaast zeg ik je al een en ander, en zie je een recente foto van mij. Ja, dat ben ik en zo zie ik eruit. Vind je dat ik een knappe vrouw ben?
Maar zo zag ik er niet altijd uit. Want bij mijn geboorte dacht iedereen dat ik een jongetje was... Maar ik wilde altijd een meisje, een vrouw zijn. En dat verlangen groeide naarmate ik groter werd.
Gelukkig hadden mijn ouders daar begrip voor, en ze zagen dat het niet zo maar iets voorbijgaands was. Daarom consulteerden ze met mij dokters, psychiaters, specialisten enz. enz. Met als resultaat dat ik, toen ik 20 jaar was, de volledige transitie van man naar vrouw had doorgemaakt. Totaal! Compleet! De meeste mensen geloven niet dat ik niet altijd vrouw ben geweest.
En dat heeft van mij een heel gelukkige vrouw gemaakt. Ik was bevrijd van mijn "handicap". Voelde mij normaal. Heb geen complexen en frustraties meer. Ben geworden wie ik eigenlijk ben en altijd was.
Zo veranderde de jongen (Am)broos, Brosy, in het meisje Rosy.
Sommige mensen kunnen moeilijk of niet begrijpen dat men van gender wenst te veranderen; maar wees dan tevreden en gelukkig dat je dit veranderingsproces om je gelukkig te kunnen voelen niet moet doormaken. Ik zou beter zeggen: aanpassingsproces aan je echte identiteit. Wees blij als je bent zoals je je voelt.
Ik ben later ook getrouwd met een pracht van een man. Maar daar vertel ik je later nog wel wat over.
Voorlopig hou ik op en als je het wil krijg je een lieve knuffel van
Ik heb pech gehad. Mijn gasmaaiertje doet het niet meer. Vorige maandag was er gelukkig een beetje zon, en vermits het gras in mijn tuintje toch al tamelijk hoog stond, besloot ik het een kleine maaibeurt te geven. Maar ik had nauwelijks een meter met mijn maaiertje gereden of het viel stil. Even controleren of alles wel goed aangesloten was? Ja, alles was in orde, behalve dat dat ding niet draaide en maaide. Pech, pech. En juist nu regende het niet.
Ik ben dinsdag mijn grasmaaiertje voor reparatie gaan binnendoen. Hoe lang moet ik het missen? Kan wel drie weken duren. Maar men zal me verwittigen. Daar ben ik vet mee... Hoe hoog zal mijn gras dan wel zijn? Nu in een periode dat alles geweldig snel groeit.
Maar kom. Er zijn ergere dingen. En als alles terug in orde is, dan is het plezier weer wat groter.
Voorbij het lang weekend van Hemelvaart. En we hadden geluk met het weer! Heb je moederdag kunnen vieren? Of ben je er eens op uitgetrokken? Of was je niet bij de gelukkigen?
Ik denk hier aan de mensen die niet van het langere weekend konden te genieten. Je lag toch niet in een ziekenhuisbed? Dan wens ik je van harte snel beterschap. Was je misschien eenzaam? Wel, ik heb een hart voor jou alhoewel ik je niet ken. Schrijf me iets, ik antwoord je.
Ikzelf ben rustig thuis gebleven en we hebben vorige zondag moederdag gevierd. De kinderen waren gekomen met hun partner. Het zijn wel niet mijn eigen biologische kinderen, maar voor hen ben ik hun moeder. Na drie jaar huwelijk verloor mijn lieve man zijn eerste echtgenote. Zij had hem twee kindjes gegeven. Enkele tijd daarna leerden we mekaar kennen. We hielden zielsveel van mekaar en trouwden. En zo werd ik de lieve mama van een meisje en een jongetje. Zij zijn nu volwassen, afgestudeerd, en gaan hun eigen weg. Maar ze houden van me. Dat maakt mij gelukkig.
Voor jou, lieve lezer/es, een knuffel of een zoentje als je dat wenst van
Het regent weer eens. Triestig hé. Gisteren, zondag, was het wel zonnig. In Groot-Bijgaarden ging de processie uit ter ere van de heilige Wivina. Ik heb een zwak voor die vrouw. Zij was iemand die niet met haar voeten liet spelen. Zij leefde hier wel ongeveer 900 jaar geleden, en stichtte een klooster. Dat klooster bestaat niet meer, maar de herinnering aan haar wordt levendig gehouden. Je kan wel haar kapel bezoeken. Ik ga daar af en toe eens met haar praten en vragen dat ik een echte goede vrouw mag zijn en blijven. En dat lukt, als je maar vertrouwen hebt.
Gisteren ben ik haar eventjes gaan groeten, maar ik heb de processie niet zien passeren. Ik was er niet op voorbereid. Schande dat ik een feest van een van mijn lievelingsheiligen uit het oog verloren heb. Sorry, Wivina. Maar je verstaat me wel. Ik ga een dikke kaars voor jou offeren.
Dag, lieve lezer/es. Een lieve knuffel van mij, als je het verlangt..
Maar het weer viel niet echt mee. Vorige week was het prachtig zomerweer, maar deze week is het er maar triestig mee gesteld. Daarom ben ik niet aan de kust gebleven. Ik heb wel het geluk daar ook een woning te bezitten, maar als de weergoden niet meewillen, blijf ik toch liever in mijn woning in het groene Pajottenland. Ik heb er mijn gewone bezigheden en boekenkasten vol met verhalen, romans en andere interessante werken.
Hopelijk wordt het de volgende weken beter en is de vakantiesfeer wat meer gelijk het zou moeten zijn.
En hoe gaat het met jou, lieve lezer/es? Ik hoop dat het met jou goed gaat. Beter dan met het weer...
“En doe je werkelijk niet mee?” vroeg ik plagend aan Frank.
Ik had een chador gekocht en daarin gehuld stond ik voor Frank. Mijn lieve partner bekeek mijn verschijning en vroeg zich af wat mij bezielde.
“Nee, Rosy’tje lief, was het nu carnaval, dan zou ik je graag dat plezier doen, maar nu… Nee… doe maar. Mij niet gelaten.”
Dat gesprekje hadden wij op 8 maart. Dat was enkele dagen voordat dit jaar de ramadan begon. Die begon op zondag 10 maart ‘s avonds en die zou duren tot dinsdag 9 april inbegrepen. En ik was van zins daar zo goed mogelijk aan mee te doen en mij te gedragen als een voorbeeldige dochter van Allah en navolgster van Mohammed.
Het was niet de eerste keer dat ik een “experiment” wilde doen. Ik ben een vrouw die alle facetten van het vrouw-zijn zo goed en zo volledig mogelijk wil ondergaan en beleven. Jullie weten misschien al dat ik in de eerste decennia van mijn leven een - ongelukkige - man was. Uiterlijk althans. Nu leef ik al 30 jaar lang, ook lichamelijk, in de sekse die met mijn persoon overeenstemt en mij gelukkig maakt. Ik ben blij dat ik geen man (meer) ben. Ik ben een vrouw. Helemaal.
En nu wilde ik de ramadan beleven. Zo goed als het kon. Vasten van zonsopgang tot zonsondergang.
Tot nu heb ik die “beproeving” of liever het “ramadan-experiment” goed kunnen volhouden. Ik ben zelfs een beetje afgeslankt, hetgeen mijn figuur zeker ten goede komt. Ik heb mijn vriendin Paula kunnen overtuigen af en toe met mij, samen in chador, en zelfs in boerka, te gaan wandelen. Ik weet wel dat dit laatste in België verboden is, maar af en toe doen we het toch, al was het maar om de reactie van de mensen en de politie te kennen. Dat vinden we soms heel opwindend en vaak grappig. Veel mensen, zelfs bekenden, reageren vaak totaal anders dan gewoon, soms zelfs vijandig.
Ik hoop het tot 9 april vol te houden. Nu gaat het goed, maar de eerste dagen was het toch moeilijk. Af en toe zie ik dat Frank mij peinzend, of dromend, bekijkt en soms onbegrijpend nee schudt… Maar hij laaat me doen. Gaat wel over, denkt hij. Hihihi! Misschien bekeer ik me wel en word een echte moslima...? Ach nee, waarom zou ik? Geen haar op mijn hoofd dat daaraan denkt of het verlangt. Ik voel me goed als vrije onafhankelijke vrouw.
Ik was een tijdje uit de circulatie omdat ik geopereerd ben. Niet zo heel erg hoor, maar toch wel ambetant. Ik ben mijn galblaas kwijt. Dat was de boosdoener. Ik voelde me al een tijd niet meer fit, had geen eetlust, moest overgeven, begon er geel uit te zien, plaste donkergeel...
Ik liet dat onderzoeken. Resultaat: stenen in de galblaas die een afvoerkanaal verstopten. Remedie: galblaas weghalen. Is eigenlijk niet zo erg als het eruitziet.
Nu ben ik fit, fit, fit. En optimistisch. Goed genezen. Slechts oppassen dat ik niet te veel vettige schadelijke dingen eet. En voorlopig ook geen alcolhol! Maar dat glaasje cava af en toe kan ik gerust missen.
De winter lijkt op zijn laatste benen te staan, want vandaag schijnt de zon. En deze week is het carnaval. Ik doe mee, verkleed mij, doe zo zot mogelijk, flirt, vrij, zing en dans!! Zotte Rosy, zullen ze me weer noemen. Maar eigenlijk ben ik toch een serieus meisje. Geloof je het niet? Dan heb je het mis.
Een kusje voor jou en een ferme knuffel als je dat wenst van
Dit weekend vieren we carnaval. Hay no carnaval sin cuaresma, (geen carnaval zonder vasten), zegt een Spaans spreekwoord.
Maar het begin van de vastentijd valt dit jaar samen met Valentijn. En op die dag zullen verliefde paartjes en paren liefst niet de strenge gebruiken van Aswoensdag toepassen. Maar als men van goede wil is en toch de vastentijd in goede zin wil beleven (al was het maar omdat dit meestal goed is voor de gezondheid), kan men wel een en ander aanpassen. Wij leven immers niet voor de wet, de gewoonte, de traditie, of wat dan ook, maar het moet omgekeerd zijn.
Nog een fijne carnaval en eventueel een liefdevolle Valentijn!
Ik zit meer dan eens voor mijn computertje en schrijf. Schrijf jij mij ook eens iets liefs of interessants? Graag zal ik het lezen je eventueel een antwoordje sturen.
Rosy
NB. Dit berichtje staat altijd bovenaan. De andere berichten vind je hieronder, de recentste eerst.
Ik ben Rosy
Geloof je het niet? Dan heb je het mis.
