Foto
Je ging bruisend en lachend door het leven
straalde kracht en liefde uit

Plots, een knal,een lichtflits
alles was voorbij

Weg je jonge leven
nooit weer die twinkeling in je ogen
nooit meer die speciale lach,zo eigen aan jou

Ik zal je nooit meer zien
nooit meer voelen
nooit meer ruiken
niets
bleef er over

Alleen
stilte
eeuwige stilte

Verdriet 
oneindig veel verdriet
Pijn
helse pijn

Een doffe leegte is in mij gekomen

Geen afscheidskus kon ik je geven
want je kwam terug uit Zaïre
in een houten kist
verzegeld

Jacqueline
 

 

Foto
Zilte tranen
vloeien
over wangen
glijden over prevelende lippen
druppelen op gevouwen handen
in doodse stilte hopeloos
hopen

Jacqueline
Foto
Hongerig
lopen woorden
over papier
ze vormen
jou naam
in stille
schrijnende pijn

Woorden zwevend
in de hoge
ijle lucht
ontsnappend
uit een
diepe zucht

Kringelend
schrijven ze
je naam
 
Jacqueline
Foto
De nacht omringt mij
als een zwarte sluier
ik droom mijn droom
zwevend neemt hij me mee
naar een vreemde wereld
een wereld
waar jij voor eeuwig blijft
ik zie ons
samen
lachend, pratend
even
heel even maar
wil ik je aanraken
mijn hand
reikt naar jouw hand
ben je echt?
mijn droom
voorbij
hij ging
zoals jij ging
plotseling

Jacqueline
Foto
Starend
in het duister
gedachten
passeren voorbij
tranen
glijden
over mijn wangen
waarom
duurt pijn
soms een
leven lang

Jacqueline
Foto
Het dagboek , mama van Gert Maris

Klik hier voor meer gratis....
Klik hier voor meer gratis...
Klik hier voor meer gratis...

MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com.
.
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.5 november 1991
HASSELT
Dinsdag 05 - 11 - 1991
10.30 u
Gert wordt begraven

Doodsklokken luiden
Een massa mensen
Para's
vormen een erehaag
Een kist
Een foto van Gert
Zijn rode muts
Alles
lijkt even onwezenlijk
dit kan toch niet
niet mijn Gert
niet zijn kist
Dag en nacht
heb ik deze woorden herhaald
"The last post"weerklinkt.
Alles schreeuwt in mij,
nee, nee
niet voor Gert
straks word ik wakker
dan staat hij naast mij
lacht naar mij
Dit is een nare droom
maar deze vreselijke nachtmerrie duurt voort.

Op het kerkhof,
naast een diepe
holle kuil,
zijn kist.
Afscheid
in stromende regen.
De wereld huilt,
ik huil
Koen huilt
Samen
een laatste groet
een laatste blik
en gedachten
een zoen.
Hoe moeten wij nu verder leven?
Kunnen wij het samen aan,
die helse pijnen
die grote leegte
een leegte
voor eeuwig

taptoe (senryu)
---------------
Bedekte doodskist
schaduw van taptoeblazer
glijdt mee in het graf
 
Klik hier voor meer gratis...

Klik hier voor meer gratis...
.
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.3 november1991

Neder-Over-Heembeek

Het militair hospitaal waar zes gewonde para's verblijven

Vandaag gaan we hen bezoeken
Eén zwaar gewonde
Vijf lichtgewonde

De ontmoeting met hen schrikt me een beetje af,
toch wil ik ze even zien,
misschien even praten.
Maar
er valt niets te zeggen
er is alleen stilte
In hun ogen zie je
pijn, verdriet, verslagenheid
ze kunnen het zelf niet vatten.
Een gebeurtenis
die hun jonge leven voor altijd zal tekenen.
De zwaargewonde jongen kan nauwelijks praten
Toch doet hij een teken naar mij om naderbij te komen
Zacht fluistert hij "probeer verder te leven ondanks je grote verdriet "
Ik huil om hem, om de anderen.
Hun ziel gekwetst voor het leven.

Jacqueline


Klik hier voor meer gratis...
.
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allerheiligen 1991
Klik hier voor meer gratis...

Naast het graf van mijn vader
sta ik
roerloos
Vraag me af,
Pa, waarom?
ben je hem zo vroeg komen halen
Was je niet gelukkig
Daarboven
Had je Gert zo nodig
En ik ?
Ik heb hem ook nodig
Mijn twee zonen
Heb ik nodig
Moeten bij mij zijn

Zinnen
ze gaan door mijn hoofd
Ik kijk rond
Zie mensen bloemen neerleggen
Even stil staan
De tijd terug draaien
Zal het voor mij ook zo worden?
Naar zijn graf gaan
Telkens weer
Staan
voor een ijskoude steen
Die niets zegt
Niets antwoordt
Staan voor
een eeuwige stilte

Jacqueline


Klik hier voor meer gratis...
.
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.donderdag 31-10-1991
MELSBROEK 15u.30
Gert wordt gerepatrieerd

Meneer,
is het wel Gert Maris ?
Heb je alles wel goed nagekeken ?
Ja mevrouw,
het is u Gert.
NEE
mijn Gert gaat niet dood
Straks is hij hier
levend
zal ik hem vasthouden
hem kussen
trots zijn op mijn held
U vergist zich meneer.
Mevrouw
het is geen vergissing
het is u Gert
Gert Maris
Ijskoud voel ik mij
Iedereen praat maar
Waarover ?
Ik weet het niet
Uren zit ik te wachten
Wanneer komt hij nu
18.00 uur
Eindelijk komt men zeggen
we kunnen gaan
Er waait een harde, koude wind
het raakt mij niet
Iemand doet mijn jas dicht
Ik kijk over het plein en zie
een levende haag
gevormd door para's
die Gert vergezelden
op zijn laatste reis
Eén voor één bekijk ik hen
hoop, dat Gert er toch bij staat
Maar
hoe ik ook zoek
ik kan hem nergens vinden.
Trompetgeschal, gevolgt door doodse stilte
Gert is daar
Mijn Gertje ?
In die lijkwagen ?
Langzaam komt hij aangereden
ik word gek
dit is de hel
Het kan Gert niet zijn
nee, nee
het kan niet
Wezenloos kijk ik toe
traag
rijdt de lijkwagen aan mij voorbij
Ik wil er naar toe gaan
hem uit die auto halen
Ik kan niet bewegen
Hij rijdt voorbij
de koude nacht in,
terug naar Hasselt
daar
waar ik voor het eerst
Gert
in mijn armen nam

Jacqueline

Klik hier voor meer gratis...
.
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.28 oktober 1991
28 oktober 1991 -'s morgens

een brief van Gert uit Zaïre
De radio meldt dat de para's spoedig terug keren
Gert zou weldra thuis zijn.
wat was ik gelukkig
Die dag

Nacht van 28 en 29 oktober 1991

Alles is rustig, vredig, iedereen slaapt
droomt zijn eigen fantasierijke droom
Plots rinkelt de telefoon
akelig en kil klinkt het door de holle nacht
Ik spring uit bed en ren er heen
Een stem klinkt aan de andere kant van de lijn
GERT IS DOOD
Eén zin
verwoest mijn leven
vernielt al mijn dromen
mijn toekomst
Het dreunt door mijn hoofd
NEEN, het kan niet, het mag niet
niet mijn Gertje
Lieve God, alsjeblieft, niet mijn zoon
Luister je nog, klinkt het dringend, heb je gehoord wat ik zei
Gert is dood, begrijp je, hij is dood
Het is niet waar, nee, nee, het kan niet
hij komt toch volgende week naar huis
Als gehypnotiseerd ga ik naar Koen
kijk naar hem
naar zijn rustige ademhaling
zachtjes raak ik hem aan
Koen, Koeneke, papa heeft gebeld
er is iets gebeurt met Gert
Gert is dood
Nee, nee, godverdomme nee
Woede, machteloosheid
Mama, nee, nee, niet mijn broer
niet mijn beste vriend
misschien is het een vergissing
is het toch niet Gert
Daar sta ik, sprakeloos, verloren
Mijn eigen Koeneke, ik kan hem niet troosten
omstrengeld in elkaar
samen wachtend, hopend, biddend
laat het niet ons Gertje zijn
Gert, onze mooie, sterke, stoere Gert
DOOD
In Zaïre, een vreemd, duister land
zeeën van ons verwijderd
een granaat is ontploft
Humanitaire opdracht "Bleu Beam"
één dode, zes gewonden
Hij stierf als een held

Jacqueline

Klik hier voor meer gratis...
.
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zondag 22 september 1991
Een station heeft altijd iets van afscheid nemen.
Soms voor even.
Soms voor het leven.
Maar dat besef je op zo een moment niet.
 Gert zijn weekend zit er op, hij keert terug naar zijn bataljon.
Telkens weer moet ik huilen.
Ik geef hem nog een zoen, zwaai tot de trein uit het zicht verdwenen is.
Zijn laatste trein.

Jacqueline

Klik hier voor meer gratis...


Foto

hoog boven de wolken
sta jij
je hand
stoer in je zij

trots
draag jij je rode baret
dapper
heb jij je daarvoor ingezet

glimlachend
kijk je op me neer
met ogen zo helder
als een meer
 
ik lach naar jou
jij knipoogt naar mij
en toch
ben je een schilderij

Jacqueline


Foto

Ik schrijf je
letters op papier
met
je praten je aanraken
je huid voelen
doe ik
in letters op papier
een oceaan
scheidt ons
van elkaar
maar
nooit
letters op papier

Jacqueline

Foto

Gekleed
in eenzaamheid
loop ik
verlaten
door het
lege huis
elke kamer
een eigen
herinnering
klevend aan muren
verborgen tussen
bloemetjesbehang
leegte
spookt rond in
leegheid
ondergedompeld
in vergetelheid

Jacqueline

Foto

Slapen
eeuwig slapen
zodat ik kan
vluchten
voor de werkelijkheid
wegzinken
in een roes van vergetelheid
doch is er weer
het pijnlijk ontwaken
langzaam
als een dodelijk gif
dringt de pijn
mijn leven binnen
het vreet
aan mijn lichaam
het beneveld mijn verstand
mensen beweren wel
scherpe kanten
slijten af
maar wie
helpt mij
om die scherpe kanten
te slijpen

Jacqueline

Foto

Schemerige weg
wazige beelden
windvlagen
koude rillingen
een oneindig zicht
zoekend
naar het
einde
van een
lange weg

Jaqueline

Foto

Foto

eXTReMe Tracker
.
Free counter and web stats

Blog tegen de regels? Meld het ons!
Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!