Als ik 's ochtends iets na acht uur wakker word kun je aan de kleur van het dakluik zien of de zon schijnt. En da's gelukkig meestal het geval. Als Lola me hoort geeuwen en uitrekken komt ze direct in actie: rekkend en gapend komt ze naar 't slaapgedeelte van de camper om die man van de brokjes te begroeten. Met haar enorme poten  staat ze tegen het bed en probeert haar snuit tegen me aan te drukken. Als ik er in slaag het bed uit te komen was ik me snel, kleed me aan en open de deur en daar is ie dan: de zon!