Alliums zijn er in allerlei formaten. Het blad stelt meestal niet veel voor en verwelkt soms al, nog voor de plant goed en wel bloeit. Je kan ze dan ook best tussen lage beplanting zetten, dan valt dit niet zo op. De bloemsteel komt sowieso tussen het groen omhoog kijken wat er rondom gebeurt. De juiste naam van deze ben ik kwijt want één van de honden heeft mijn botanische kennis willen testen door naambordjes op te eten ! Dat belet niet dat de hommeltjes er gek van zijn !
De aurikel (Primula auricula) is een plant uit de sleutelbloemfamilie (Primulaceae). De plant is een relict uit de laatste ijstijd en oorspronkelijk afkomstig uit het Tiroler Gschnitztal.
De dikke bladeren zijn met een waslaagje bedekt om de plant tegen al te felle zon en uitdrogen te beschermen.
Aan het eind van de negentiende eeuw was het kweken van aurikels een ware rage. Er werden en worden soms waanzinnige prijzen geboden voor sommige planten met afwijkende bloemen. Er waren veel verschillende rassen in verschillende vormen. In Engeland zijn er ook nu nog veel liefhebbers. Ze proberen zo veel mogelijk verschillend gekleurde aurikels te verzamelen. Ze bestaat dan ook nog steeds een grote Primula- en Aurikelvereniging, de 'National Auricula and Primula Society', die regelmatig tentoonstellingen organiseert en in 1872 werd opgericht. Ik vind ik het gewoon een mooi bloemetje.
Het is elk jaar weer een verrassing te zien waar de akeleien gaan opdagen. Eén ding is zeker, het zal waarschijnlijk een andere plaats zijn dan vorig jaar ! En ook de kleur kan een verrassing zijn want de bloemen worden bestoven door insecten en als je meer dan één soort akelei in de buurt hebt staan ontstaan er zeer gemakkelijk spontane kruisingen. Spannend hé !
Choisya ternata is een compacte wintergroene groenbladige sierheester afkomstig uit Mexico. De plant wordt uiteindelijk circa 2 meter hoog en staat het liefst beschut in verband met vorstgevoeligheid. Het blad van Choisya ternata is leerachtig. De witte bloemetjes geuren heerlijk en verschijnen in april. Deze plant is goed te gebruiken in exotisch ogende tuinen, in patiotuinen en als kuipplant. Graag op een zonnige plek want dat zijn ze in hun thuisland gewend.
Bij mij staat Choisya in de halfschaduw onder een grote berk. Dat heeft als voordeel dat de struik nooit te nat staat want de wortels van de berk zuigen bijna alle vocht weg. Droogte is geen probleem, de plant komt uit Mexico. Het is wel belangrijk hem tegen de koude oostenwind te beschermen. Hier staat hij sinds een jaar of 6-7 en bloeit elk jaar uitbundiger en uitbundiger alhoewel de Kempen de koudste plek van Vlaanderen zijn in de winter !
10837, ik ben twee dagen bezig geweest met elk afzonderlijk kleine bloemetje van de Viburnum te tellen. Halverwege was ik de tel kwijt en moest opnieuw beginnen.
Nee, alle gekheid op een stokje, ik heb ze niet echt geteld. Maar als je gemiddeld voor elke "bol" 100 bloemetjes neemt en er staan minstens 200 bollen in bloei zit je wel direct in de tienduizenden ! Met andere woorden, de vlinders en de bijtjes kunnen zich nog even bezig houden !
Pulsatilla vulgaris, in het Nederlands ook wildemanskruid of pelsanemoon genoemd, is een bladverliezende polvormende vaste plant met zeer fijn, zilverbehaarde gevederde bladDe plant bloeit van maart tot mei met grote klokvormige paarse bloemen, later gevolgd door attractieve bloempluizen zoals bij clematis. Pulsatilla vulgaris houdt van een standplaats in de volle zon en een kalkrijke en humusrijke grondsoort.
Dat kalkrijk moet je niet te strikt nemen, mijn grond is licht zuur en ze doen het daar prima, ze zaaien zichzelf vrolijk uit ! Wildemanskruid is goed winterhard, redelijk droogte tolerant, verdraagt zeewind en heeft weinig last van ziektes en insecten.
De naam is groter dan het tulpje zelf. Tulipa pulchella 'Persian Pearl' is een botanische dwergtulpje dat bloeit met magentakleurige bloemen die in het centrum heldergeel zijn. Omwaaien zullen ze niet vlug doen want ze zijn max. 10 cm hoog, Ze bloeien in april en zijn geliefd bij bijen. Ze zijn geschikt voor verwildering, mits ze op een warm plekje geplant worden. Hun origine ligt in Noord-Iran en Koerdistan.
Euphorbia characias komt uit de steppe. Het is dus een plant die de droogte goed kan verdragen en liefst in de volle zon staat. Het bonte blad blijft heel het jaar aan de plant hangen en rond deze tijd maakt de plant zich op voor de bloei. De kleine gele bloemetjes blijven lang mooi. Opgelet echter met huisdieren of kleine kinderen. Euphorbia wolfsmelk) is giftig, als je een tak kneust komt er een giftig wit sap (melk) uitgelopen. Opletten ook dat je dit niet in de ogen krijgt tijdens werkzaamheden in de tuin. Als je dit echter in het achterhoofd houdt heb je voor de rest een probleemloze plant waar je jaren plezier aan hebt.
Ik ken geen enkel wasproduct dat zo'n smetteloos wit resultaat geeft als de bloemen van de stermagnolia. Met honderden hangen ze aan één struik en elke bloem is een kunstwerkje op zich. Niet slecht voor één van de oudst bloeiende plantenfamilies op aarde !
Nu alleen maar hopen dat ze tijdens het weekend niet bevriezen want daar kunnen ze echt niet tegen !
Iris danfordiae is een miniatuur iris afkomstig uit het Taurusgebergte in Turkije. Daar groeien ze op hellingen tussen 1000-2000 m waar ze, heel vroeg in het seizoen, soms nog door de sneeuw, komen kijken. Ze worden maar een 5-tal cm hoog. De bolletjes hebben de onhebbelijke gewoonte uiteen te vallen waardoor je het jaar nadien geen bloei meer hebt. Je kan ze dan ook beter elk jaar opnieuw aanplanten. Zet ze dan een pak dieper dan normaal om het uiteenvallen tegen te gaan. Ze staan graag zonnig.
Nog geen 5 cm hoog zijn deze botanische krokusjes die elk jaar trouw terugkomen. Dat heeft als voordeel dat ze morgen weinig last van de storm zullen hebben ! Of ze de krokusvakantie gaan halen valt nog af te wachten want dat duurt nog een paar weken. Maar tegen dan is het aan de Camelia's om de boel op te vrolijken.
Net als je denkt dat er in de tuin niet veel meer te beleven valt komt deze Mahonia in actie. Mahonia x media, ook wel grootbladige druifstruik of mahoniestruik genoemd, is een vrij grote, wintergroene heester met lange geveerde bladeren, waarvan de vele deelblaadjes leerachtig, donkergroen en stekelig zijn. Zet ze dus niet net naast de zandbak van kleine kinderen. Van november tot april bloeit hij met trossen van geurende, heldergele bloemen, later in de lente gevolgd door blauwzwarte, eetbare bessen. Als eind januari de eerste hommels beginnen uit te vliegen kan je deze hier dikwijls aantreffen. Deze Mahonia behoeft weinig snoei, houdt niet van volle middagzon, prefereert een licht zure tot pH neutrale bodem, die goed doorlatend en voldoende vruchtbaar is. De plant is goed winterhard en redelijk droogte tolerant. Dat laatste is eerder een "understatement" want de afgelopen droge zomers werden goed doorstaan.
Eupatorium (of leverkruid) zijn meestal nogal forse planten die makkelijk 1,5-2 m hoogte halen en in de nazomer met lichtpaarse bloemen de bijtjes en hommels lokken. Er zijn echter ook kleinere leden in de familie te vinden zoals deze ukkepuk die amper 30 cm hoog wordt en nu in bloei staat met een wolk aan kleine witte bloemetjes. Dat de plant bezoek krijgt van vlinders hoeft geen betoog. Bijtjes en hommels zijn iets minder geïnteresseerd omdat die liever enkelvoudige bloemen bezoeken.Tja, je kan niet voor iedereen goed doen zeker ?
Het was er vanmorgen bijna koud genoeg voor, maar neen, dit is geen ijsafzetting op de Miscanthus. Gewoon een opname met het tegenlicht van de reeds laagstaande zon in de gisteren namiddag. Dit jaar is de miscanthus mooi blijven rechtstaan met dank aan de droge zomer. Ooit lagen ze in augustus helemaal plat na een wolkbreuk en was het mooie eraf. Dit jaar hadden we zo'n situatie in juni maar toen stonden ze nog niet op hoogte en hadden er weinig last van.
Rosa Lavender Blue is een klein struikroosje dat heel de zomer bloeit en bloeit en blijft bloeien. Enkele jaren geleden had ik zelfs nog bloemetjes tot met Kerst. Nog leuk aan dit roosje is dat het één van de weinige soorten is die het langer dan enkele jaren uithouden op onze Kempense zandgrond. Begin augustus is er meestal een dipje in de bloei, dan pas ik een lichte zomersnoei toe waarbij alle uitgebloeide knoppen verwijderd worden. Enkele weken later staan ze terug mooi te wezen!
Photinia serratifolia 'Pink Crispy' is een bladhoudende bossige heester met zeer aantrekkelijke getande bladeren aan rode steeltjes. Het blad is gemarmerd met creme/licht en donkergroene spatten. Om het nog wat vrolijker te maken zijn de nieuwe scheuten felroze gekleurd. Snoeien hoeft niet echt. Te lange scheuten snoei je best in de nazomer, dan komen er nog voor de winter nieuwe gekleurde uitlopers.
Deze planten staan liefst op een goed doorlaatbare grond in de zon of halfschaduw en ze zijn volkomen winterhard (tot -20°).
Als alle andere planten zowat op hun retour zijn begint deze Hebe eraan. De mooie purperen bloeiwijzen blijven mooi tot de vorst er een einde aan maakt. Het struikje zelf is ook niet helemaal vorstvrij. Tot voor enkele jaren moest je er niet aan denken ze in volle grond te overwinteren. De laatste jaren lukt dit steeds beter. Ik plaats er een plastieken kuip omgekeerd bovenop als de temperatuur lager dan -4 of-5° gaat. Van zodra er terug een vorstvrije periode is gaat de kuip er af want het struikje moet licht hebben (is wintergroen). Ze zijn afkomstig uit Nieuw-Zeeland.
Ceanothus (herfstsering) is een geslacht van wintergroene, niet allen 100% winterharde heesters die voornamelijk uit Noord- Amerika afkomstig zijn en in zuidelijke staten als Californië veelvuldig voorkomen.
Gezien hun herkomst zijn deze seringen goed bestand tegen hitte, droogte en wind, ze houden van een goed doorlaatbare grond, zijn niet PH gevoelig maar worden niet graag verplaatst. Vermeerderen kan door zaad of door stekken te nemen van zacht of hard hout (van voorjaar tot herfst). Tijdens een strenge winter kunnen ze invriezen, ze lopen dan meestal wel terug uit vanuit de basis. Hier staan ze beschut tegen de noorden en oostenwind in de halfschaduw van enkele grote bomen.
Geranium psilostemon vind ik persoonlijk één van de mooiste tuingeraniums. Hun donkerpaarse bloemen met een bijna zwart hartje verschijnen van juni tot in het najaar. Zoals alle geraniums hebben ze graag zon maar deze doet het in de halfschaduw ook nog goed! Zeker met het hete droge weer tijdens de laatste 2 zomers doen ze het daar ook goed want ze hebben het niet graag te warm of te droog. Hier op Bernerhof hebben ze schaduw in de namiddag en dat schijnen ze niet erg te vinden!
De naam Geranium psilostemon werd gepubliceerd door Ledebour in 1842 en betekent “met de blote – d.w.z. haarloze meeldraden”.
Ik heb het reeds meermaals over phloxen gehad. Ze hebben misschien een beetje een oubollig imago maar het zijn echt fantastische planten die het bijna overal goed doen. Van de volle zon tot in de halfschaduw doen ze het prima en door combineren van verschillende soorten kan je bloei behouden van juni tot een heel stuk in september. Eén van de laatste cultivars die in bloei komt is deze bijna blauwe soort waarvan ik de naam helaas kwijt ben. Ze combineren goed met de donker lilaroze kleur van de persicaria. En als kers op de taart trakteert deze phlox je 's avonds op een zoete geur die je reeds vanop enkele meters afstand tegemoet komt. De plant doet dit waarschijnlijk om bepaalde nachtvlinders aan te trekken want overdag ruik je niets.
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
