Ons wintertje, of wat daar moet voor doorgaan, kwakkelt rustig verder. Twee dagen geleden was het nog +10°, de regen kregen we er gratis bij. Deze morgen was het -2°C. Volgens de media gisteren de koudste nacht van deze winter! Nu, als het dat maar is dan valt het allemaal nogal mee vind ik. Terwijl de thermometer als een jojo over en weer gaat zijn er toch al twee wintermaanden gepasseerd. De lente begint zich, op een weliswaar nog bescheiden manier, kenbaar te maken. Het duidelijkst zie je dat aan de toverhazelaars, mahonia's & andere viburnums. Maar als je iets beter rondkijkt zie je ook allerlei andere tekens dat de lente niet meer zo ver weg is. De boshyacinten en narcissen komen overal tevoorschijn en ook vaste planten zoals o.a. heuchera zijn al volop bezig nieuw blad aan te maken.
Je hoort het ook aan de vogeltjes. Er is al allerlei getjilp te horen en het zal niet lang meer duren vooraleer de eerste merel zijn voorjaarsconcert zal geven. Dat vind ik altijd een magisch moment. Er zijn weliswaar minder merels vanwege een Usutu virusje dat lelijk heeft huisgehouden maar ik zie er hier toch nog alle dagen rondscharrelen op zoek naar wormpjes. Dat concert komt er dus wel, zeker weten!
We hebben ze nog niet veel gezien, ons gouden bolletje dat alles wat vrolijker maakt. Volgens ons KMI heeft de zon gedurende heel de maand januari nog maar een tiental uurtjes geschenen. Een goeie reden dus om met het fototoestel naar buiten te spurten als ze, zoals enkele dagen geleden, dan toch eens even kwam piepen.
De tuin wordt ineens veel kleurrijker en zelfs de vogeltjes beginnen allerlei serenades te kwelen. Een voorbode van een vroege lente ? Ik durf het te hopen. Nog een weekje en januari is voorbij. We hebben al een uurtje daglicht gewonnen sinds de donkere kerstdagen. We zijn op de goede weg zouden politici zeggen. Alleen heb ik meer vertrouwen in de natuur dan in de politiek !
Terwijl het grootste deel van Vlaanderen gisteren al even wit was geworden zaten wij hier 's namiddags nog steeds te wachten op de eerste sneeuwvlok. Rond halfvier was het dan zover, de eerste vlokjes. Tegen dat het donker werd lag er al zeker 2mm van het witte spul.
Rond zeven uur gisterenavond was het nog steeds lichtjes aan het sneeuwen. Ik denk niet dat het rekord van dikste sneeuwtapijt ooit in het gedrang is gekomen. Er lag toen zo'n centimetertje, net genoeg om de Berners het idee te geven dat ze op vakantie in hun vaderland waren. Ze werden allebei zo gek als een deur. De jongste wou alles meteen opeten en de oudste maakte de vreemdste bokkensprongen die ik ze ooit heb zien doen. Dat waren er dan toch minstens twee die blij waren met het winterprikje. Met mezelf erbij drie want ik heb toch, zij het met moeite, de sfeer kunnen vastleggen.
Helaas was deze morgen al een deel terug weg, een troosteloze natte smurrie heeft het overgenomen van het maagdelijke witte tapijtje !
Gisteren in de vroege voormiddag deed het zonnetje nog een schuchtere poging om door te breken maar helaas werd de mist steeds dikker en dikker en won het pleit. Dat resulteerde de hele dag in negatieve temperaturen, verder dan -0.5°C zijn we hier niet geraakt. Het leverde wel mooie plaatjes op zoals je hieronder kan zien. De mist zette een dun laagje rijp af op alles en nog wat.
De nevel wil niet verdwijnen, integendeel! Daarom voor één keer een fotootje van het internet met een bloeiende viburnum tinus. Bijna zo mooi als die van mij!
Oh ja, de buurman is eindelijk de ravage van zijn omgewaaide spar komen opruimen. Na 14 dagen niks te vroeg lijkt me. Straks de schade aan mijn Fatsia eens in detail gaan bekijken. Diep terugsnoeien misschien na de vorstperiode? Iemand suggesties ?
Herinner je je nog die warme dagen in augustus en september? Daarr kunnen we nu alleen maar van wegdromen. De droogte van toen pakken we er wel bij ! Maar nog even geduld, er wordt aan gewerkt. Al merk je er nog niet veel van, de dagen zijn al aan het lengen. Tegen eind januari hebben we al bijna een uur gewonnen ! Nog effe volhouden.
Ik kijk zelden achterom. Alleen op 31 december lijkt het me enigzins gepast om het toch even te doen.
Het was me het jaartje wel. Een winter hebben we niet of nauwelijks gehad afgelopen jaar. De lente had dan weer zomerse allures en was bovendien kurkdroog. In mei moesten we de sproeier reeds bovenhalen. Juli was een maand om snel te vergeten qua zonneschijn en vanaf het einde van die maand werd het heet, heter, heetst met temperaturen tot tegen de 40°. En dat voor het tweede jaar op rij. Veel van onze tuinplantjes waren hier niet zo blij mee. En ondanks veel extra water stond het gazon er maar belabberd bij. De emelten van de langpootmug beleefden gouden tijden met die droogte en smulden zich te pletter aan de wortels van het moegeplaagde gras.
En dan werd 2020 bovendien geteisterd door een klein vies virusje. Ik hoop dat je er niet al te veel last van gehad hebt en dat de gezondheid ok is. We prijzen ons gelukkig een tuin te hebben want de voorbije lock-downs op een klein appartementje doorbrengen lijkt me helemaal niks.
Ik stel voor 2020 snel uit ons geheugen te schrappen en naar 2021 te kijken, de tuin doet dat ook al. Kijk maar naar de knoppen van Camelia, Rododendron & Co. Helleborus en Mahonia konden al helemaal niet meer wachten en zijn er nu al aan begonnen.
En wij beginnen er morgen aan. Ik wens jullie allemaal een spetterend jaar - niet alleen op tuingebied - en een goede gezondheid! Tot volgend jaar !
Storm Bella is uitgeraasd maar heeft hier wel sporen nagelaten. Een spar van de buren, al effe dood, is afgeknakt en heeft zich "sierlijk" pal bovenop mijn Fatsia japonica neergelegd. Dat de fatsia hier niet heelhuids is uitgekomen spreekt voor zich. Van de 5 of 6 hoofdtakken zijn er maar 2 die weinig of geen schade hebben opgelopen. Onze Fatsia stond hier zo'n 5-6 jaar en was ondertussen meer dan 2 meter hoog geworden.
Het ergerlijke aan heel de zaak is dat ik buurman deze zomer nog had gevraagd iets aan die boom te doen. Zijn spar was waarschijnlijk aangetast door de letterzetter, een kevertje dat lelijk huis houdt onder de naaldbomen en was al meer dan een jaar naar de eeuwige jachtvelden. Ik heb hier zelf ook dennen en sparren staan die gelukkig nog niet zijn aangetast, maar dus ik was al even vragende partij om iets aan dit probleem te doen. En dit zijn dan de gevolgen als je er geen aandacht aan schenkt ! Nu kunnen de discussies gaan beginnen, leuk is anders !
"t Is amper winter en de lente komt al voorzichtig piepen. Gisteren heb ik het eerste geopend bloemetje op mijn toverhazelaar gespot. En er zullen er nog honderden volgen. Dit jaar zijn ze er extra vroeg bij. Daar zullen de temperaturen van 13-14° ook wel voor iets tussenzitten. Dat het regent zal onze toverhazelaar een zorg zijn. Elk jaar als ik deze bloemetjes zie word ik daar blij van. Gewoonlijk is dat zo begin januari, nu enkele weken vroeger. Vorst deert de bloemetjes absoluut niet, ze hangen dan slap als een dweil om na de vorst terug op te veren alsof er niks gebeurd was.
Als je heel veel Hamamelis (zo heet ie officieel) wil zien moet je zo de tweede helft van januari eens een uitstapje maken naar het arboretum in Kalmthout (B). Daar kan je Coronaproof genieten van tientallen verschillende soorten, de ene al mooier dan de andere. Ik denk dat ik er ook nog eens op af ga. Het treintje stopt er net voor de ingang, makkelijker kan niet ! En wat is er leuker dan op een zonnige vriesdag te genieten van de bloemen en de buitenlucht. De geur krijg je er gratis bij !
Welke winter? Met temperaturen van 12° en meer is het alles behalve winters. Een witte Kerst zal het waarschijnlijk ook dit jaar weer niet worden. Voor alle duidelijkheid : de foto hieronder dateert van februari dit jaar. Toen lag er heel even een ietsiepietsie dun laagje van het witte spul in de tuin. Voor de laatste serieuze sneeuwval in december moeten we al een jaar of tien teruggaan. Ik herinner me dat ik toen naar het Ruhrgebied in Duitsland moest voor het werk en zondagnamiddag in een echte sneeuwstorm ben vertrokken. Zo'n uur of 6 later kwamen we uiteindelijk in Essen aan. Hetzelfde traject doe je met normaal weer op 2.5 uur. En nu ik van de sneeuw zou kunnen genieten komt er niks. Nooit goed ! Je kan het vergelijken met een skiverlof. Iedereen wil pistes met veel sneeuw en zon maar het mag vooral niet sneeuwen tijdens ons verlof ! Ja sorry, wanneer dan wel ? Er is altijd wel iemand anders met verlof of op de weg !
Gelukkig wordt het weer nog niet op bestelling geleverd, het zou niet lang duren of we zaten middenin W.O. III !
Dus, als je een witte Kerst wil zien kan je best een Kerstkaartje kopen of heel ver weg gaan. Dat laatste is ook weer niet zo evident tegenwoordig ! Je kan ook genieten van wat op je afkomt, kan ook leuk zijn.
Terwijl ik dit schrijf is het toch al zo'n 9 uur en nog steeds niet echt licht buiten. De zonnepanelen zijn ook nog aan een winterslaapje bezig. Wat we met het relatief zachte weer uitsparen aan verwarming zijn we terug kwijt aan verlichting. Maar niet getreurd, nog een weekje en dan worden de dagen weer terug langer ! Voor we het weten zitten we terug in de tuin op het terras ! De toverhazelaar (Hamamelis) is ook al druk bezig met zijn voorjaar voor te bereiden. De knoppen waaruit binnen enkele weken de bloemetjes zullen ontluiken worden elke dag een beetje dikker.
Voor januari denk ik eraan om mijn gratis "Corona" railpas eens te gebruiken om naar Kalmthout te sporen. Het arboretum van Kalmthout ligt slechts 50m van het stationnetje en is beroemd voor zijn Hamamelis collectie. Zo kunnen we eens elders een frisse neus halen en het fototoestel mag ook mee op uitstap. Wel niet vergeten te reserveren ! De wereld is net iets minder geschikt gemaakt voor "Last Minute" bevliegingen.
Maar volgend jaar gaan we dat virusje een kopje kleiner maken en wordt alles hopelijk terug zoals we het gewoon waren.
Eén van de sterke punten van de tuin in mijn ogen is dat er veel wintergroene afscherming aanwezig is. Dat heeft zo zijn redenen. Ten eerste experimenteer ik nogal graag met plantjes uit verre oorden, een aantal daarvan zijn niet 100% betrouwbaar winterhard in de doorsnee tuin in de Kempen. Door wintergroene afscherming wordt de koude noorden- en oostenwind enigzins gebroken. Bovendien zorgen de dennenbomen achteraan voor een wintergroen dakje boven dat deel van de tuin. En geloof het of niet, dat scheelt een paar graden. De voorbije ochtenden zag het grote gazon telkens wit van de rijm terwijl achteraan in de tuin onder de bomen het gras nog mooi groen was. Die paar graden kunnen voor sommige planten wel degelijk het verschil meken tussen overleven of niet.
Voorts heb ik door deze afscherming wat meer privacy. In de zomer eet ik wel eens graag in de tuin maar de buren hoeven niet noodzakelijk te weten wat er op mijn bord ligt en omgekeerd hoeft voor mij ook niet.
En dan zijn er nog de vogeltjes, die verblijven ook graag in zulke struiken. Die zitten ook graag droog en uit de wind. Geen kat die het in zijn hoofd haalt om ze te achtervolgen in een stekelige hulst of mahoniastruik ! Zelfs de kippen voelen zich veiliger tegen roofvogels met zo'n groen dakje boven hen. Nu zijn hier niet zo veel roofvogels maar dat weet zo'n klein kippenkopje niet.
Iedereen tevreden dus, behalve dan de kat van de buren maar die waagt zich hier toch niet zo dikwijls. Hier lopen ook nog Berners rond weet je en die vinden het enig om de kat de stuipen op het lijf te jagen!
De Sint heeft geluk gehad. Vorige nacht was wel koud maar hier was het niet glad. Volgende nacht zou dat anders kunnen zijn maar tegen dan is de Goedheilige man al terug op weg naar warmere oorden.
Als ik aan mijn eigen -niet meer zo jonge- rug denk, kan ik alleen maar respect opbrengen om de manier waarop hij op zijn leeftijd nog kwiek elk dak op en afgaat. Ik had mijn virtueel schoentje gisterenavond klaargezet en ja hoor, deze morgen lag er een vriendelijk mailtje in mijn inbox van de computer. Sinterklaas gaat met z'n tijd mee !
Ik had gevraagd om volgend jaar wat minder engerlingen en leliehaantjes op bezoek te krijgen in de tuin. De brave man gaat het probleem bekijken. Er zat ook PDF bij met een bon voor een pakket gratis leliebollen. Dat lijkt me een goed voorteken !
Die regen hebben we wel niet gehad maar het zonnetje wel. De kleuren die de gouden bol nu tevoorschijn tovert zijn eigenlijk veel mooier dan in de zomer. Dan is het dikwijls zo hel licht dat je eigenlijk de details niet meer kan onderscheiden. Nu we bijna aan de kortste dagen van het jaar zijn kan dat wel. Alles krijgt een gouden gloed ! En het mooie is dat het geen cent kost. Profiteer er maar van want voor je het weet is het voorbij. Nog een week of drie en dan beginnen de dagen al terug langer te worden. Maar tegen dan hebben we weer andere dingen om naar uit te kijken. Zo blijft het het hele tuinjaar interessant !
Mist kan ook mooi zijn. Nu zullen ze daar op de Titanic heel anders over gedacht hebben maar met vaste grond onder de voeten en op bekend terrein voel ik me al een stuk veiliger. De voorbije ochtenden leek de natuur nog iets stiller dan gewoonlijk. Een deken van nevel had de tuin in bezit genomen waardoor geluiden schijnbaar ook extra gedempt werden. Een uurtje later kwam het zonnetje alle mistslierten opruimen en werd het terug " business as usual". Gelukkig ligt het fototoestel nooit ver uit de buurt !
De tuin is momenteel heel wat minder kleurrijk dan tijdens de zomer. Als jr echter wat rondkijkt is er toch best nog wat te vinden dat de boel opvrolijkt. De laatste rode blaadjes hangen nog aan de Japanse esdoorns tot de wind ook hier vat op krijgt. Ongeveer dezelfde kleur maar met iets meer roze erin hebben de bloemetjes van de Persicaria. Deze Persicaria bloeit reeds onafgebroken sinds augustus tot nu, wie doet beter ?
Nog een herfst of winterbloeier die nu zo ongeveer op zijn mooist staat is de Fatsia. Voeg daarbij nog de laatse rozen en de eerst Helleborussen en de tuin oogt al heel wat minder saai.
En nog een maandje geduld en dan is de toverhazelaar (Hamamelis) terug van weggeweest. Dit beschouw ik als één van de eerste echte voorjaarsbloeiers, de voorbode van de komende lente !
Het grote kleurenspektakel zit in de eindfase. Straks komen regen en wind langs om komaf te maken met de resterende blaadjes die voorlopig nog aan de bomen hangen. Ook de Japanse esdoorns beginnen nu stilaan kaal te worden. De inlandse eiken houden nog redelijk goed stand. Je moet wel een veiligheidshelm dragen om naar het kippenhok te gaan want de eikels vallen met tientallen tegelijk en als zo'n goedgemikte eikel op je hoofd valt heb je weliswaar nog niet direct een schedelbreuk maar voelen doe je het wel !
De Japanse keizer eik is veiliger wat dat betreft en zijn verdorde bladeren blijven nog heel de winter aan ons boompje hangen. Die vallen pas in het voorjaar als de nieuwe blaadjes al komen piepen !
Het tuinseizoen loopt zo ongeveer op zijn einde. Dat wil echter niet zeggen dat er niks meer gebeurt in de tuin. Ik heb er denk ik al eens iets over verteld maar de border op de foto gaat de schop op. Hier stonden een aantal struiken die een beetje te goed groeiden. Eén daarvan was een olijfwilg (Elagnus) die op zijn eentje zowat de helft van de border had ingepalmd. Er stond ook nog een zwarte vlier die het, op zijn zachtst uitgedrukt, heel goed deed. Voeg daarbij nog wat vlinderstruiken en een niet uit te roeien kolonie brandnetels en wilde bramen en alle ingrediënten voor chaos waren aanwezig.
Wie wel mogen blijven zijn (uiteraard) een Japanse eik, een witte sering (bijgesnoeid) en enkele weigelia's. Voorts valt volgend jaar nog af te wachten of een aantal lelies gaan terugkomen nu er terug zonlicht de bodem kan bereiken. Gelukkig had ik indertijd de plaats waar de lelies opkomen gemarkeerd zodat we de grond hier wat konden ontzien. Enkele doorbloeiende heesterrozen hebben we in september reeds geplant toen de grond nog lekker warm was. Waarschijnlijk gaan we op achteraande border enkele hoge dahlia's planten in het voorjaar. Die staan daar redelijk beschermd langs 2 zijden door een taxushaag.
De bedoeling is het geheel wat onderhoudsarmer te maken want we worden ook niet jonger. Maar dat neem ik me reeds jaren voor en telkens kan ik het niet laten om toch nog wat bij te planten zodat het toch uit de hand loopt. Herkenbaar ?
We zitten terug in lock-down. Ik prijs mezelf meer dan ooit gelukkig een huis met een tuin te hebben. Ik kan me hier best bezig houden want in zo'n tuin is altijd wel wat te doen. Als je nu alleen op een flatje zit is het waarschijnlijk een heel ander verhaal om de dag door te komen.
Met het sombere weer van de laatste dagen en de wintertijd moet je wel na een uur of vijf niet veel meer plannen buiten. Dit weekend gaat heel de tropische collectie naar warmere oorden verhuizen. Halverwege volgende week zou het gaan afkoelen en komt het kwik 's nachts dicht in de buurt van de nul graden. Voorts gaan we het gras nog een laatste (?) keer afrijden. Ik hoop dat we nog genoeg voorraad aan kalk hebben liggen om de grasmat nog eens te vertroetelen voor de winter. Of de tuincentra vanaf maandag nog open zullen zijn door de nieuwe Corona maatregelen is me nog niet helemaal duidelijk. Vandaag zal het waarschijnlijk een stormloop zijn op de winkels die gaan sluiten maar daar doe ik niet aan mee. Ik heb geen zin om een uur bij de kassa van het tuincentrum aan te schuiven met een zakje kalk of een potchrysant. Kalk geven kan in het voorjaar ook, vroeger deden we dat sowieso pas dan. Hopelijk zijn we tegen dan van dat vervelende Covid beestje af.
Blijf gezond, geniet van de tuin of maak een gezonde boswandeling. Zet misschien eens een kaars voor je raam. Doet me terugdenken aan het liedje van lang geleden, gezongen door Rob De Nijs.
Voor wie de laatste weken niet meer is buiten geweest of op een andere planeet woont : de zomer is voorbij! Langzamerhand beginnen zelfs de bomen het te beseffen en beginnen ze zachtjes aan te verkleuren. Het lijstje met geplande werken gisteren werd afgewerkt met zelfs nog een paar extra"s met dank aan de regen die pas een aantal uur later dan aangekondigd kwam.
De Madagaskarpalm staat binnen en nu pas valt het op dat ons boompje weer serieus gegroeid is tijdens het afgelopen half jaar. Als dat aan het huidig tempo doorgaat komen we binnen een paar jaar in de problemen. De oplossing is een serre zoals in Laken maar dat laat mijn huidig pensioentje dan weer niet toe! Maar ja, dat zijn problemen voor later.
De flessenpalm hebben we in één moeite ook mee verhuisd, die staat nu in de veranda tot volgend voorjaar. Die is gelukkig wat meer handelbaar wegens een paar maatjes kleiner.
Ons schaduwgazon is ingezaaid onder de intussen gesnoeide Mahonia en we hebben achter ons prieel eikeltjes uit het gazon geharkt, zo ongeveer een GFT container vol. Hopelijk kantelt de vuilniswagen niet om want het ding weegt behoorlijk zwaar!
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
