Je dag heeft geen uren meer,
geen naam, geen gezicht.
Zo slibt heel langzaam en teer
verdriet je denken dicht.

De toekomst is wat gister was
al neemt de tijd een keer
en verdwijnt wat toen bestond,
het doet ons beiden zeer.

Buiten spelen kinderen.
Vandaag schijnt de zon door de ruit.
Jij hebt de strijd verloren.
Jij staart weerloos voor je uit.

18-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ook al ben je ver van ons vandaan
Er is één ding dat je moet weten
In ons hart blijf je altijd voortbestaan
We zullen je nooit vergeten.

16-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

                                                             
Bidprentje uit 1880.

                                             

12-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Huilen is niet erg zelfs niet een beetje.
Het maakt niet uit of je nou huilt of lacht
 want huilen hoort erbij voor alle mensen
en daar is de zakdoek voor bedacht.

Huilen is niet erg zelfs niet een beetje.
Huil maar als je pijn hebt of verdriet.
Ook grote mensen moeten wel eens huilen.
Mensen die nooit huilen zijn er niet.

10-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Weggaan is een beetje sterven,
sterven aan wat men bemint.
Je laat iets na van wat je vindt,
altijd weer, op alle erven.

Spijt zal steeds een eed bederven,
een vers, verwaaiend in de wind;
weggaan is een beetje sterven.
En men gaat; het lijkt wel zwerven.

Tot het afscheid echt begint,
kunnen vrienden, vrouw en kind
van elk afscheid iets verwerven.
Weggaan is een beetje sterven...

Ton Oosterhuis

08-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je moet plannen maken
alsof het leven eeuwig is,
en leven alsof je morgen
kan sterven...

07-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Op zekere dag
zal voor ieder van ons
voor de laatste keer de zon opgaan.
Het beste is elke dag te leven
alsof het de laatste was,
of, nog beter,
alsof het altijd de eerste was.

Dom Helder Camara

06-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik weet
dat er een Almachtige God is
die mij lief heeft
en zich over mij ontfermd,
hoe zou ik dan
bekommerd kunnen zijn
of ongerust ?

Toon Hermans

05-08-2008 om 16:20 geschreven door André & Ida

Sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf
't is vreemd, maar die vergeet je.

Het is je dikwijls zelf ontgaan
je zegt: ik ben wat moe
maar op een keer dan ben je
aan je laatste beetje toe.

                                            T. Hermans

04-08-2008 om 22:39 geschreven door André & Ida

 


     Niemand weet
      waarom geluk 
          soms wegwaait...

03-08-2008 om 22:17 geschreven door André & Ida

Wat zijn woorden,
wanneer er geen woorden zijn.
Wat is een gedachte,
als je niet weet wat je denken moet.
Wat is de waarde van een leven,
wanneer je de waarde niet kent.
Wat is een antwoord,
wanneer het er niet is.


Ik heb geen woorden
en mijn gedachten vragen zich af,
waarom ... waarom ??? 
maar het antwoord vind ik niet.

02-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen.
We zeggen veel te gauw : het is weer voorbij
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen
niet wie je was en ook niet wat je zei.

01-08-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een zucht is onzuchtbaar
net als de wind.
De nacht is onzichtbaar
als de dag begint.
Onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
en die ik nooit meer vind.

Maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint.

31-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je van iemand houdt, is niets teveel.
Je lacht, je huilt, je helpt.
Je geeft en krijgt eindeloos veel.

Als je van iemand houdt, wil je meer.
Meer dan de tijd die je krijgt.
Meer dan het geluk voor jezelf.

Als je van iemand houdt, is het gemis
zwaarder dan het ergste zwaar.
De leegte holler dan het holste leeg.

Als je van iemand houdt,
neem je afscheid met tere vingers
en blijft de liefde sterker dan het liefste lief.

Als je van iemand houdt,
is niets verloren.

30-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 De gekleurde vallende bladeren,
bedekten haar ziel en haar hart.
De kale bomen keken haar donker aan,
de regen zong een mistroostig lied,
de tijd was gekomen om te gaan.


De wind blies de wolken opzij
en de donkere hemel brak open.
Een engel met hemels blauwe ogen,
reikte haar zijn gouden hand.
En na een zoektocht van jaren,
was haar geest nu eindelijk vrij.

Alice Lanting

29-07-2008 om 15:49 geschreven door André & Ida

Als ik eenmaal zal sterven,
weet ik de waarheid écht.
Hiér was 't steeds grote twijfel.
Een eindeloos gevecht.
Het werd nooit: "zeker weten".
Alles bleef voor mij vaag.
Maar nu... heb ik het antwoord.
Het antwoord op mijn vraag....

28-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Met onzichtbare draden
waren wij met elkaar verbonden,
ons daarvan losmaken
was iets dat wij niet konden
in je ogen zag ik angst,
 pijn en verdriet,
maar weggaan, 
                             dat wilde je niet.

Jouw leven was fantastisch,
en....die onzichtbare draden
zijn niet breekbaar maar elastisch,
Je blijft voor altijd bij ons,
zij het op een andere manier,
en via deze draden
geef je ons toch nog
een leven met plezier.

27-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  André

26-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoveel jaren staan geschreven
in het werkschrift van haar leven,
zoveel daden, zoveel drrom
maar ooit sterft de sterkste boom.
Zoveel dagen vol van zorgen,
denkend aan de dag van morgen,
aan het water en het vuur,
maar ooit komt het laatste uur.



Zij die leven gaf en deelde
van haar innerlijke weelde,
is op het einde van haar reis
in Gods handen aangekomen,
kent nu de zin van de dromen,
spreekt voor ons in 't Paradijs...

Christina Guirlande

25-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida