De gekleurde vallende bladeren,
bedekten haar ziel en haar hart.
De kale bomen keken haar donker aan,
de regen zong een mistroostig lied,
de tijd was gekomen om te gaan.


De wind blies de wolken opzij
en de donkere hemel brak open.
Een engel met hemels blauwe ogen,
reikte haar zijn gouden hand.
En na een zoektocht van jaren,
was haar geest nu eindelijk vrij.

Alice Lanting

29-07-2008 om 15:49 geschreven door André & Ida

Als ik eenmaal zal sterven,
weet ik de waarheid écht.
Hiér was 't steeds grote twijfel.
Een eindeloos gevecht.
Het werd nooit: "zeker weten".
Alles bleef voor mij vaag.
Maar nu... heb ik het antwoord.
Het antwoord op mijn vraag....

28-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Met onzichtbare draden
waren wij met elkaar verbonden,
ons daarvan losmaken
was iets dat wij niet konden
in je ogen zag ik angst,
 pijn en verdriet,
maar weggaan, 
                             dat wilde je niet.

Jouw leven was fantastisch,
en....die onzichtbare draden
zijn niet breekbaar maar elastisch,
Je blijft voor altijd bij ons,
zij het op een andere manier,
en via deze draden
geef je ons toch nog
een leven met plezier.

27-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

  André

26-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoveel jaren staan geschreven
in het werkschrift van haar leven,
zoveel daden, zoveel drrom
maar ooit sterft de sterkste boom.
Zoveel dagen vol van zorgen,
denkend aan de dag van morgen,
aan het water en het vuur,
maar ooit komt het laatste uur.



Zij die leven gaf en deelde
van haar innerlijke weelde,
is op het einde van haar reis
in Gods handen aangekomen,
kent nu de zin van de dromen,
spreekt voor ons in 't Paradijs...

Christina Guirlande

25-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Terwijl jij dood bent
gaat het leven door…
men zegt wel dat 'het went' -
ik vind het niet het goede woord ervoor…
Want, ach, je hele leven
en je naam zijn nooit uit te wissen -
ik zal je altijd, elke dag
verwachten en toch missen…
Daarom vraag ik onhoorbaar zacht
of jij me toch wil geven
een teken, bijna niet te zien,
dat je nog bent nà dit leven.

(Jan Coghe)

24-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Blijf gezond en gelukkig



Van liggen naar kruipen,
van kruipen naar staan
zo is het in ieders leven gegaan.
Van geluk naar verdriet,
daaraan ontkomt men niet
want zo is het leven,
aan een ieder gegeven.
Het ene leven lang,
het andere maar even,
dit is mijn wens:
"Blijf gezond en gelukkig
in het leven."

23-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kon niet meer zeggen
wat ik wilde,
Ik had het ook niet uitgelegd
Maar toch wist jij wat ik voelde,
de stilte had het al gezegd.

22-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 



Weinig nemen en veel geven,
altijd hartelijk en warm,
als de mensheid was als jij,
 was deze wereld niet zo arm.

21-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Je levensreis, kan spannend zijn
wat kan er veel gebeuren
verdriet en vreugde zijn je deel,
van alles krijg je hier heel veel.

De reis duurt heel lang, in je ogen
maar alles gaat zo snel vandaag,
de reis snelt voort, steeds sneller, sneller
de dag is om, voor hij begon!

Probeer dus steeds iets goed te doen
en pak het met beide handen vast,
je leven snelt zo naar het einde,
waar God met open armen wacht!

Hij zal je leiden op je reis,
Hij leidt je keer op keer;
Hij wacht op jou in 't paradijs,
zo keer je tot je oorsprong weer!

Ina Emmink

20-07-2008 om 21:24 geschreven door André & Ida

De avond komt zo stil, zo stil
zo traagzaam aangetreden,
dat niemand weet, wanneer de dag
of waar hij is gegleden.

't Is avond, stil... en mij omtrrent,
is iets, of iemand onbekend,
die, zachtjes mij beroerend zegt :
" 't Is avond en 't is rustens recht".

Guido Gezelle

19-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het leven is wat het altijd geweest is.
De draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet ?
Nee ik ben niet ver,
juist aan de andere kant van de weg.
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt,
zonder hem te benadrukken,
zonder zweem van droefheid.
Zie je, alles is goed.
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er tederheid terugvinden,
zuiverder dan ooit.
Dus, droog je tranen
en ween niet als je van mij houdt.

18-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De bomen komen uit de grond
en uit hun stam de twijgen
en ied'reen vindt het heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen.

We zien ze vallen naar de grond
en dan opnieuw weer groeien
zo heeft de aarde ons geleerd
dat al wat sterft zal bloeien.

Toon Hermans

17-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zoals een brandende kaars
die langzaam maar zeker ten einde gaat,
zo ben jij van ons heengegaan.
Je was zo sterk,
zelfs wanneer je lichaam
door ziekte verzwakt was.
Je bleef zo moedig,
want een sterke geest
en een groot optimisme
leefden in jou.

We zullen je missen
in zovele kleine eenvoudige dingen.
In ons hart
zal je altijd bij ons blijven.

16-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Huil niet deze dagen,
droog het vocht
uit betraande ogen,
verbijt emoties,
bewaar mij,
koester mij,
zoals ik
jullie heb liefgehad

                               U.V.

15-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Op een morgen zijn Gods engelen
op bezoek geweest
met een ticket "enkele reis"
naar een nieuwe tijd.
Je liet ons achter zonder afscheid.
Je vertrek heeft vele mensen gekwetst,
nu ben je voor eeuwig in onze harten geëtst.

14-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Vergeet ze niet
die haar ganse leven
God en plicht
is trouw gebleven;
die man en kinderen,
die bloedverwanten en vriend
tot voorbeeld heeft
en troost gediend;
die moe gesloofd,
die moe geleden,
een beter land is ingetreden,
alswaar zij u,
vergeet ze niet
en bid voor haar,
                                          eens wederziet.

                                            Guido Gezelle

13-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Daar ligt wie eens mijn moeder was.
Haar gaaf gelaat nog ongekorven
is zij bij het dagen van de dag
ongeweten stil gestorven.

Haar gelaat omfloerst met grijze haren.
Een verholen glimlach rond haar mond,
verhullend lege, sombere jaren,
waarin het heden niet bestond.

Zij keek mij aan met vertwijfelde ogen,
met een afwezige, wazige blik.
Het leek alsof zij iets wilde vragen,
maar haar mond verliet een zachte snik.

Want een gewetenloze wurger
heeft haar sluipende beroofd
van haar alom geprezen wijsheid
en haar gedachtegoed gedoofd.

Zo zat zij al jaren starend,
slapend, wachtend, plukkend, het eten gevoerd,
langzaam het evenwicht verliezend
in haar rolstoel vastgesnoerd.

Straks wordt de kist in de oven geschoven
"dag moekelief", verdriet doet zo zeer
en toch zal ik op mijn knieën danken die ene,
wijze, lieve Heer.... 

  Sandra Pijl

12-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Leven
Liefde uitdragen,
 geven en ontvangen
lachen, wenen en lijden
met uw naasten
veel verdragen
mens zijn
leven.



Dood
wegglijden
in het niet
zonder klacht
de laatste oogopslag
als afscheid
zonder woord
dood.

11-07-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De jaren begonnen te wegen.
Je strijd is nu gestreden
niemand heeft geweten
wat je hebt geleden.
Nu zijn er geen zorgen meer
en ook geen late avondzeer.

Alles is nu voorbij
en toch zo dicht nabij.

10-07-2008 om 11:14 geschreven door André & Ida