05-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

03-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

02-03-2007 om 21:46 geschreven door André & Ida

Dood

Je lichaam was warm.

Je lichaam is koud.

Je mond was zo zacht.

Je lippen zijn koud.

Je ogen zo helder en diep.

Je ogen zijn koud,

kleine vensters van de nacht.

Alles valt stil.

Wie kan je nog strelen,

nog zeggen, dat hij van je houdt.

Je bent zo eindeloos ver.

Je hart is stilgelegd?

Je benen worden stijf.

Je armen, je mooie handen, je ogen.

Alles valt stil.

Daareven was je nog hier.

Eén moment en je huis was leeg,

je lichaam verlaten.

Ben je nu zo ver weg, onbereikbaar ver?

Of hoor je mijn roepen.

Misschien zie je mijn tranen.

Ik weet het niet.

Waarom laat je mij dood

en kies je zelf het leven?

01-03-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Al sterven wij ook maanden, jaren,
Al ligt de wanhoop uit te staren
Naar 't dalen van den laatsten nacht,
Het leven met verbeten kracht
Wil nog zijn murwe buit bewaren:
De dood komt immer onverwacht.

Geliefde, maak mijn uren zacht,
Leg stille handen op mijn haren,
Spreek woorden, die de pijn bedaren,
Want weet: het is nog niet volbracht,
De dood komt immer onverwacht.

                                                                              H.W.J.M. Keuls

28-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de lijkdienst is geëindigd en iedereen is weggegaan;
Als mijn stoel aan tafel dan voor altijd leeg zal staan;
Als mijn jassen niet meer aan de kapstak hangen;
Als jij op een stille avond heel erg naar mij zult verlangen,
probeer dan toch niet droef te zijn, want waar ik dan zal
vertoeven is geen angst meer en geen pijn.

Als jij bloemen op mijn graf zult leggen, als ik niets meer
tegen jou kan zeggen, als alles zwart zal zijn;
probeer dan toch niet droef te zijn want waar ik dan
zal vertoeven is geen angst meer en geen pijn.
Eens komt een dag, niemand weet wanneer, waarop jij
bij mij zult zijn in het Land waar geen angst is en geen pijn.

Voor de wereld is hij één van de velen,
voor ons was hij de wereld.
Groot is de leegte die hij achter laat,
mooi zijn de herinneringen die blijven.
Vaders gaan... maar sterven niet

Papa dank om wat je was... we vergeten je niet !

27-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de uren stil zijn

en de avond valt

 komt de vraag

waarom....

ben je van ons heengegaan ...

26-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je bent niet dood,
je bent anders.
Een beetje
stiller ben je
en een beetje wit.
Je doet niets terug
als ik voorzichtig
toch nog even
aan je zit.

Je haren streel
of zacht je wang.
Ik ben zó bang,
zo vreselijk bang
dat je
niet wakker wordt.
Je bent niet dood,
je bent anders.

Stef Grit

25-02-2007 om 23:55 geschreven door André & Ida

22-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

   

                   Bidprentje uit 1930 bij het overlijden van een kind in Lummen




                              

21-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik heb gedroomd, o moeder,
dat gij op sterven laagt,
en voor het al te sluiten,
mij lang in d' ogen zaagt.

Gij spraakt van eerlijk blijven,
van recht door 't leven gaan;
hebt toen nog eens geglimlacht,
en alles was gedaan.

'k wou om vergeving smeken,
waarvoor, ik wist het niet,
en bij u nederknielen;
mijn knieën bogen niet.

Toen wist ik dat 'k u nimmer
nog iets vergelden kon.
Uw stem deed mij ontwaken
in 't klare licht der zon.

Daar blonken grote tranen
van heil en droefenis.
En 'k voelde diep in 't harte
wat ene moeder is.

Willem Elsschot

20-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

En zo ging hij heen
naar een ver, ver land
over het water.
Het land van later.
En staat er een steen.

Waarom zo vlug ?
Zie ik je ooit nog terug ?
Waarom toch zo snel?
Het land van nu wordt een lege hel !

Maar het duurt niet meer zo lang...

En straks ga ik heen
naar een ver, ver land over het water.
Het land van later.
En dan staat er een steen.

Pascale

19-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kan helaas geen afscheid nemen
Ik kan helaas niet bij je zijn
Maar ik denk aan jou en voel de pijn
Pijn die een leven lang zal duren
Het had ook anders kunnen zijn...

18-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik zoek je tussen mensen,
en vind niemand die op je lijkt.
Ik zoek je tussen muziek,
en vind niemand met je stem.
Ik zoek je tussen veel discussies,
en vind niemand met jouw ideeën.
Ik zoek je tussen bloemen,
en vind er geen met jouw geur.
Ik zoek je overal,
en vind niemand zoals jij.
Ik zag  je zo graag !

17-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik keek door het venster maar je was er niet.
De kamer schijnt eensklaps te groot geworden
met weggeschoven stoelen, lege borden.
Je bril ligt in je boek, vergeet hem niet.

Van ergens dringt je stem nog tot mij door.
Ik weet het al, je bent waarschijnlijk boven,
Ik zal het kraken van de treden horen,
je woorden zijn je altijd even voor.

De deur staat op een kier, je komt terug
je was alleen maar weg om iets te halen.
Het duurt wel lang, mijn ogen staan vol tranen,
een onverdacht verdriet achter je rug.

                                                                                                Anton van Wilderode

16-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Twee Handen
Handen zo teder en zacht
Handen die troosten in de nacht
Handen die strelen
Handen die koesteren en liefde geven
Handen die tranen drogen
Handen die zeggen het is goed
rust maar zacht...
Je mag nu gaan..
. je taak hier is volbracht

14-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je word alleen geboren
en alleen ga je hierheen.
Zodra je dit begrijpen
gaat sta je wel alleen.
Dan heb je al wat meegemaakt
en sta je aan de kant.
Zodra je dit begrijpen gaat
is je kaarsje haast opgebrand.

13-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ze nam afscheid van het leven,
haar handen berustend in de schoot gevouwen,
een laatste groet aan de wereld om haar heen,
zo stierf ze,
vredig en vooral... niet alleen.

12-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Mijn laatste groet is
 voor hen
die mij in mijn onvolmaaktheid
kenden en mij liefhadden.

11-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten ...
op handen en voeten,
zeven maal, om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.

                                                  Ida Gerhardt

10-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida