ik had een juf in d' allereerste klas ze heette juffrouw Salomé 'k weet nog precies hoe lief ze was 'k liep overal met haar mee ze toverde letters op het bord en geregeld ook een cijfer bij 't knutselen droeg 'k een bonte schort en toonde ik veel ijver dát was wat ik het liefste deed: nagels kloppen in een plank d'as al wat ik nog weet en, oh ja... ik zat op d' eerste bank!
Al rustend, met de glimlach op mijn wangen, schreef ik gisteren weer 'enkele' blaadjes vol. Eerst nog effe twijfel of ik het hierop zou zetten...
Maar goh, waarom ook niet ?
Als jobstudent wat gaan serveren dat deed ik jaren, tal van keren. Na twee maanden aan de kust heb ik een jaar in 't leger uitgerust. Mijn wagen droeg een groot rood kruis, ik reed er af en toe zelfs mee naar huis. Na den troep, al in d' eerste dagen kreeg ik van mijn baas een grote wagen. Die bak zat vol met wisselstukken, chauffages repareren, dat ging lukken ! Met mijn diploma elektriek trok ik naar een stinkfabriek. Vier jaar lang hield ik dat vol, m'n spaarpot raakte overvol. Ik kocht een huis, ik trouwde. 't Was toen da'k heel mijn huis verbouwde. Ik was zo heftig, zó verbeten ze hebben dat op de metsersschool geweten. 'k Leerde chappen, tegels zetten, metsen, voegen en een muur bezetten. Dat ging vlot, 't stond buiten kijf: ik zou gaan werken in een bouwbedrijf ! Twee jaar lang heel veel geleerd maar toen ging het in Den Bouw 'verkeerd'. Toen ik dat begrepen had deed ik een examen aan De Stad. Het leek de job wel van mijn dromen, ik maaide gras, ik snoeide bomen. Wéér een kans, wéér een examen ik wou gaan werken in de haven. Goed geslaagd en ik mocht gaan, zes jaar lang zat ik in een kraan. Daarboven op een meter of tien verstopte ik zelfs een typemachien ! Maar dankzij loopbaanonderbreking probeerde ik 'vertegenwoordiging'. Ik wist al snel van wanten, zocht in verhuur en verkoop mijn klanten. Het had mij altijd al geboeid, geen woonst of grond bleef ongemoeid. Ik kocht zelf een bos, zette een huis. In die branche voelde ik me het beste thuis. Kostuum en das weer aan de haak, carrièreswitch was in de maak. Ik kocht een machien en een remorque 't was heel veel hooi op mijne vork. 't Was bezetten en 't was voegen, het was zweten en 't was zwoegen. Het was slijpen en 't was spuiten, maar 't was ook zingen.. en veel fluiten ! Goh ! Wat deed ik die job toch graag ! Maar hernia was de eerste plaag. Hup, we begonnen wéér van voren en binnen drie jaar had ik twee immokantoren. We werkten met zes mensen. Wat kon een man zich nóg meer wensen ? Eén in Brasschaat, één in Sint Job en toen... toen hield het 'even' op... Met slechts drie man verder in Sint Job, dat was niet makkelijk, 'k zat soms strop. Dus na een mooie jaar of tien dacht ik het licht 't hebben gezien. 'k Verkocht mijn zaak met mij erbij en deed er nog enkele rustige jaartjes bij. 'k Hoorde nog nimmer van een gast die zó vaak in z'n loopbaan is verkast. Als ik nu enkel terugblik op dát stuk, vind ik dat ik mag spreken van enorm véél geluk. Ik was voortdurend in 't getouw maar ik heb altijd gedaan ál wat ik wou. Ben je nu van 't lezen moe ? Toch wens ik jou ook zo'n carrière toe !!!
stilletjes wordt dit continent dus ziek door die overdosis aan plastiek en al staat hun huis te stinken hun brommertje moet blinken het inkomen is hier tien keer lager dus gaat het leven ook tien keer trager het huwelijk is niet steeds gegeerd de meeste bovendien gearrangeerd kindjes maken is de nationale sport van die knappertjes zijn er geen tekort.
Sta positief in 't leven! Tracht mensen te vergeven. Wees dankbaar voor je gaven. Bouw voor je kroost een veilige haven. Stel niet teveel je eigen wetten. Heb respect voor wie jou op de wereld zette. Leef verstandig en gezond. Blijf met beide voeten op de grond. Kom, als de zon schijnt, uit je huis. Zit 's avonds niet voortdurend aan de buis. En ben je dan eens een 'beetje' ziek, denk dan aan hen in de kliniek. Hou het dan liever wat plezant en maak van een mug... geen olifant !
Soms kijk ik even vlug op m'n leventje weer terug. Bij die of gene kans, naar waar ging toen de balans ? 'k Deed vaak verkeerde stappen en incasseerde zware klappen. Die had ik dan wellicht verdiend, 'k heb het later nooit écht uitgekiend. Dat hoeft ook niet, da's tijd verloren, ik keek altijd weer gauw naar voren. Gepoetste schoenen, proper hemd, altijd hoopvol, blij gestemd. Goede humor, brede lach, open hemel, mooie dag. Nu zeg ik monter en voluit: "ik kijk alleen nog maar vooruit !"
Durven-dromen-doen
