Roken,

Nu we met corona serieus in een crisis zitten

moet ik toch weer eens terugdenken aan een bezoek bij

mijn huisarts, ergens verleden jaar. Ik zat met een vervelende hoest

en als ik daar nu mee rond moest lopen had men mij er al lang op gewezen dat ik

waarschijnlijk corona had en niet meer lang zou leven.

Mijn dokter zei dat een tijd geleden toen ik bij hem was, ook tegen mij. Waarom hij dat zei?

Dat zal ik je hier eens in 't kort vertellen, want een eerste blog is best niet te lang, kwestie van er niet teveel energie in te steken want je weet niet of iemand het wel leest. Buiten mezelf dan, want ik lees wel mee terwijl ik schrijf. Nogal wiedes want ik heb nooit geleerd van blind te typen.

Ik zat dus al enkele dagen met een vervelende hoest. Droog en kriebelend, en dokter Google wist ook geen eensluidend verdict op te stellen , dus maakte ik uiteindelijk toch maar een afspraak met mijn huisarts, al had ik me eerst nog voorgenomen dat ik dat pas zou doen als ik dood was.

Het werd dus iets eerder.

Mijn dokter is nog zo'n paternalistisch figuur die je altijd graag een donderpreek geeft als hij ook maar enige reden kan vinden om te zeggen dat het uw eigen schuld is dat je ziek bent. Verder een heel lieve man, heb ik van horen zeggen.

Ik mocht al vlug mijn bovenlijf ontbloten en me op de tafel zetten, en dan ,je kent het wel, duwt de brave man zo'n ijskoud ijzeren ding tegen je lijf en bromt “diep ademen”. Ik heb nooit zo diep geademd als op zo'n bevel.

Met uitermate strenge blik keek de dokter me aan en vroeg, “rookt u? , wat ik alleen kon bevestigen. “Rook je al lang?”, en weer moest ik bevestigend knikken.

“Van wie heb je dat roken ooit geleerd?”. Wel, ik vertelde hem dat ik dat al heel lang geleden van mijn vader zaliger had geleerd en altijd was blijven doen. “Dan is er in uw opvoeding wel wat misgelopen moet ik eerlijk zeggen”, sprak de dokter met een stem die van verre een beetje geleek op wat gedonder. Gelukkig had ik horen zeggen dat het best een lieve man was.

“Met of zonder filter?” vroeg hij nog. Tja, zei ik hem, altijd zonder filter, want mijn vader heeft gezegd dat je de rook niet mag hinderen. Die moet voluit zijn gang kunnen gaan.

“Je weet toch dat roken heel schadelijk is en dat je waarschijnlijk niet meer lang zal leven als je zo verder doet!”.Zijn stem klonk nu nog een slagje luider.

Nu had vader altijd beweerd dat die rook helemaal niet schadelijk was. Je moest wel weten hoe te roken , maar hij had het van zijn vader geleerd en die weer van zijn vader en elke generatie was toch behoorlijk oud geworden. Dat vertelde ik ook de dokter die me aankeek alsof hij me aanstonds ging villen. “Dan doe je maar verder “, zei die, “maar zeg later niet dat ik je niet heb verwittigd”.

Daarna mocht ik meteen afrekenen en werd ik er op gewezen van eerst een week goed mijn medicatie te nemen en dan nog eens langs te komen.

Dus zeven dagen later, weer vrij van hoest en andere ongemakken ga ik terug naar mijn huisarts en bij het binnenkomen leg ik meteen een pakje voor hem op de tafel.

“Wat heb jij meegebracht dat zo sterk ruikt? “ vroeg de dokter meteen nieuwsgierig, als was hij bang dat ik hem kwam vergiftigen. Wel dokter, zei ik, ik ben gisteren weer eens aan 't roken gegaan en dacht dat u misschien toch wel eens zou willen proeven van deze versgerookte paling. Dan kan je meteen zelf vaststellen of roken echt zo schadelijk is. Ik heb nooit mijn huisarts zo verwonderd zien kijken, maar een tijd later heeft hij me toch de raad gegeven om vooral toch te blijven roken en ik mocht nog wel eens zo'n pakje meebrengen. Nee, roken is echt niet schadelijk.

Zolang je je hoofd niet in de rookton steekt natuurlijk.

Boske,