Geluk,

Nu ik hier al even op deze site vertoef, komen er meer en meer gedachten in mij op over de toekomst. Soms denk ik, een goei lief, zo eentje die altijd zegt, “ja, voor mij ist goed”, daar gaat toch niets boven.

Maar dan praat je weer eens met één van de vele lieflijke dames hier, en komt de gedachte aan een zuinige platonische liefde weer in me op. Er is eigenlijk niets mooier dan dat, zeker niet op onze leeftijd, dat zal iedereen toch moeten toegeven. Geen risico's op een hartaanval, breuken of verstuikingen, ontwrichte ledematen, overdadig zweten, en noem maar op.

Gewoon een hele goede vriendschap dus.

Maar, vriendschap is ook altijd niet wat het lijkt. Je kan wel denken dat vriendschap meer oprecht is dan de meeste vormen die mensen verbindt, maar mijn beste vriend ooit was begrafenisondernemer, en zoals die me soms aankeek, had ik dan wel eens het vermoeden dat hij dacht, die blijft maar leven.

Het was ook elke keer dat ik hem zag , “en , hoe is het er mee?”, en soms wou ik dan gewoon wel eens zeggen, “heel slecht maat”, gewoon om zijn reactie te zien, maar daar ben ik dan weer veel te braaf voor. Je ziet , niet alles wat ik schrijf is verzonnen. Braaf dus.

Als ik terug kijk op mijn leven, zo ver mijn geheugen het toelaat dan wel, dan heb ik wel geluk gehad. Even over dat geheugen, dat van mij is verbazend goed, het gaat terug tot in mijn geboortejaar. Ik heb het ooit laten testen, gewoon om mezelf gerust te stellen, want je leest alle dagen over dementie, dus , op de duur ga je twijfelen en zoek je een hele dure specialist op om zekerheid te krijgen. Die specialist vroeg mij, “hoe ver kan u terug gaan meneer Banoen?”.

Ik zei meteen, “doe maar tot 1954”, en ik weet zelfs nog wat ik toen die zomer had als ontbijt, middagmaal en ook nog het avondmaal met dessert, en dat van iedere dag.

De goede man keek mij aan alsof hij dacht dat ik er serieus mee aan 't zwansen was, dus ik bood meteen aan om het te bewijzen, door van één week alles te noteren. Ik kreeg twee a viertjes en een balpen, en mocht beginnen. Hij zou zich ondertussen even terug trekken in zijn labo, zodat ik rustig de tijd had om alles te noteren, maar hij was nog niet aan de deur toen ik riep, “klaar!”.

Totaal verbijsterd draaide de goede man zich om en zijn blik op dat moment zal ik nooit vergeten. Stel je voor als man, dat uw vrouw naar de kapper is geweest, onderweg nog wat heeft geshopt, en ze vertelt je dan hoeveel dat alles maar gekost heeft. Wel, zo keek ook die man.

Ik wachtte tot hij zich in zijn dure stoel zette en overhandigde de specialist de twee blaadjes papier.

Het bleef een tijdje stil, tot hij uiteindelijk toch hardop begon te lezen. “Moedermelk “.

Tja, meer was het in die tijd ook echt niet, dat wist ik wel zeker. Hij kreeg pas weer kleur toen ik mocht betalen, en het mijn beurt was om bleekjes te worden.

Dus...waar waren we ook alweer gebleven?

O ja, ik heb dus veel geluk gehad in mijn leven, dat is een zekerheid. Het enige waar ik nog niet helemaal mee klaar was is waarom dat geluk naar mij kwam, een tijdje bleef, en er dan weer vandoor ging.

Maar ondertussen heb ik ook dat mysterie doorgrond. Geluk verplaatst zich als geld, dus het wil altijd bijeen zitten, liefst met zoveel mogelijk,en ook nog eens bij zo weinig mogelijk mensen.

Dus , wat moet je doen als je gelukkig wil zijn? Gewoon doen of je heel veel geluk hebt, zeker boven het gemiddelde, zet het gerust in uw profiel, want geluk kan lezen, en je zal het na een poos gaan merken dat je alsmaar gelukkiger wordt. Je wordt als een zwart gat in de ruimte, alle geluk zuig je op om nooit meer los te laten.

Wat leert ons nu heel dat verhaal; je moet eerst zelf al heel gelukkig zijn, voor je uw geluk wil delen, want eens gedeeld, moet er wel boven 't gemiddelde overblijven, anders vliedt de rest mettertijd weer weg.

Ik wens jullie allen heel veel geluk.