Twee van één,

Ja beste mensen, die date laatst met een madammeke in een stadspark blijft me maar parten spelen.

Verdorie, ik had al van tevoren het gevoel dat het niks kon worden, maar kon de oefening wel gebruiken na zo lang niet meer weg te zijn geweest.

Eigenlijk had ik het allemaal kunnen weten, maar ja , je hebt niet altijd alles maar te kiezen; ik zit namelijk met een klein probleempje.

Dus...na die laatste nefaste ervaring heb ik toch maar eens mijn stoute schoenen aangetrokken, 't is mijn laatste paar want zo stout worden ze niet meer gemaakt, ben er daarom wel zuinig op.

Schoenen aan en naar mijn dokter gestapt. Een jong manneke, nog niet zo lang afgestudeerd en die heb ik niet zo maar gekozen, want deze keer wou ik er toch eentje die hoogstwaarschijnlijk langer zal leven dan ik. Mijn vorige huisdokters zijn allemaal al overleden, en nee, ik had daar niets mee te maken, maar op de duur zou men je nog gaan verdenken. Deze jongeman kan ooit eens dat koud ijzerke tegen mijn borst houden en dan zeggen, “ die is naar beter oorden”. Niet dat ik daar in geloof, verre van, maar ik ga het zelf toch niet meer horen en moet het ook zelf niet meer betalen, dus dat die brave jongen al zegt wat hij wil op dat moment.

Wel ja, ik leg dus mijn “klein “probleem uit aan de dokter, en echt, het stelt ook niet veel voor. Je hoeft er geen zware medicatie voor te nemen en collocatie komt er ook niet bij kijken.

Toch zei de dokter dat het heel goed was dat ik hem opzocht want alles begint klein, maar als je er niets aan doet wordt het meestal alleen maar erger. Hopla, ik ken er al eentje die nu begint te lachen terwijl ze dit leest. Nee, ik ga geen namen noemen want dat is tegen het reglement.

Dat klein probleem dus. Het zit namelijk zo, dat ik de laatste tijd het gevoel heb dat er een tweede persoonlijkheid in mij zit. Ik praat nogal veel tegen mezelf de laatste tijd, wel ja niet echt tegen mezelf, tegen die tweede dus, en we hebben ook regelmatig ambras, en dat is nu toch niet iets wat je jezelf zo maar aan doet zou ik denken.

Dan nog iets, ik eet de laatste tijd ook echt voor twee. Niet dat ik meer honger heb , maar die ander zit altijd maar te zeuren voor koekskes, chokolade of ijs met kriekskes.

Ik schreef me een tijd geleden in op een datingsite en dat ging in het begin beter dan verwacht. Ik had er al met veel aardige dames contact, en ze vonden mij ook wel een vriendelijke man, maar toen is de ander op zijne poot beginnen spelen want die moet niks hebben van vrouwen, die wil alleen maar op zijn eentje genieten. Dus soms neemt hij eens stiekem het initiatief om in te loggen op die site en bij allen waar het vandaag nog wit mee was, wordt het de volgende dag zwart, en ik weet van niks. Als ik eens bel voor een afspraakje, dan belt hij dat weer af. Behalve laatst met die ene, maar dat kan ik begrijpen, hij zal wel gelachen hebben.

Soms als ik iets lekkers eet proef ik bijna niks en dan weet ik dat de andere met mijne smaak parti is. Ik hoor ook slecht, maar als er iemand heel stilletjes zegt” banoen, er ligt voor u nog een reep chocolade in de kast, dan hoor ik plots goed, maar als ik dan een blokje in de mond steek is den andere er weer mee weg. Zo heb ik eens een stukske chocolade in mijne mond gestoken en meteen daarna een flinke slok azijn gedronken. Amaai, ik had mijn smaak meteen weer terug.

Als ik met een lieve vrouw praat, probeert hij me heel de tijd te doen stotteren. Het wordt tijd dat het stopt want zeg nu zelf, dat is toch geen leven meer.

De dokter keek me ietwat bedrukt aan en zei, “je gaat toch moeten proberen van overeen te komen hoor. Ik geloof ook dat er nog een tweede identiteit in u zit, maar die ga je zomaar niet weg kunnen sturen. Een dissociatieve (schoon woord he, klinkt bijna adellijk) identiteitsstoornis kan heel hardnekkig zijn. Beter is van te leren water bij de wijn te doen en hem ook zijn plezierke te gunnen”.

Ik zei, “jawadde seg, is dat alles wat de wetenschap er aan kan doen, dan ben ik aardig de pineut”.

“Tja, wij kunnen nog altijd niet toveren , maar ik wens jullie beiden veel plezier samen. Dat is dan vijftig euro”.

“Stuurt u de rekening maar naar den andere, dokter, want hij heeft me beloofd dat bij goed nieuws voor hem, hij wel zou betalen. Ik wens u nog een prettige dag”.

Bij deze, mocht het u ooit overkomen dat ik onvriendelijk ben, weet dan dat ik er helemaal niets aan kan verhelpen. Die ander ontsnapt al eens en ik hoor of lees ook meestal pas achteraf wat hij uitgespookt heeft. Zelf blijf ik de allervriendelijkste die er maar is natuurlijk, al zal er misschien wel eens eentje zijn die het niet wil geloven, maar die mag altijd eens een praatje maken met mijn tegenpool. Of misschien laat ik hem wel eens een blogje schrijven (als hij het al niet deed).

Ps: Nee, 't is niet wat je denkt. Ik wou nog maar zeggen dat ik de dokter achteraf toch maar betaald heb. Het mocht vereffend worden met zes flessen Dom Pérignon 1966, ik heb er toch genoeg liggen in de kelder. Nu de dokter toch sprak van water bij de wijn te doen, dacht ik meteen, wat hij mij aanraadt zal voor hem ook wel prima zijn, dus heb ik hem al dat werk bespaard en heb van die zes flessen er maar meteen twaalf gemaakt. Lege flessen had ik nog ruim genoeg.