Oude rek en nieuwe veren.

Wie vroeger als kind naar zijn/haar grootouders ging, die leerde al heel snel, dat je jaren later in hetzelfde huis dezelfde mensen vond. De mensen bleven bij elkaar, soms uit vrije wil, soms uit noodzaak.

Als jonge stellen nu aan de kinderen vertellen dat ze op bezoek gaan bij oma en opa, dan hoor je vaak, “naar allebei?”.

Dan kom je met die pagadders binnen en de eerste vraag die ze stellen is “hoe lang blijf je hier nu wonen? “, en geen mens die er een antwoord op weet want misschien vindt oma morgen wel een lieve man en gaat ze bij hem wonen, en opa , die verleden week nog riep dat hij voor altijd alleen zou blijven zit nu alweer met het kleinkind van zijn nieuwe vriendin op de knie. Alweer voor nieuwe vriendjes zorgend.

We leven in een tijd waar iedereen verliefd wil zijn , en eens dat vlammetje wat kleiner wordt, dan kijkt men alweer verder. Na één week hoor je al, ik hou van jou. Na een maand, ik hou heel veel van jou, en ja, dan weet je al wat het volgende wordt, ik hou alles van jou. Oude grap, maar zo vol waarheid dat ik ze er graag tussen smokkelde.

Bij al dat scheiden is er maar één vrolijk gegeven. Dat zijn de heel originele annonces die je vroeger wel eens las in de wekelijkse reclameblaadjes.

Linkerhelft van dressoir zoekt nog rechterhelft. Ik heb twee luchters, wie heeft een plafond? Schel kaas zoekt twee sneden brood.

Man met zeer stabiele financiële toestand zoek gelijkwaardige vrouw. Als je dat laatste las wist je dat die man al jaren rood stond, en hoopte dat ergens een vrouw het toch anders zou lezen.

De dapperste durfden zelfs iets plaatsen zoals”hemd zoekt strijkijzer” en wees maar zeker dat er sommige van hen hun viske aan den haak kregen. Maar... ik moet al niet veel lachen met die vrouwen, want bij mij stond vroeger naar 't schijnt in grote letters op mijn voorhoofd, “negerke voor alle werk”. 't Was alleen niet te lezen door mezelf, maar ja, wie is er nu goed in spiegelschrift? Den deze alvast niet, ik word daar draaierig van, of mottig, voor hen die dat liever lezen.

Ook nu vandaag nog lees je vele leuke zaken in de profielen hier, al kom je er soms tegen waarbij je denkt, gelukkig heb ik ooit nog algebra gehad op school. Mijn persoonlijke mening is dat een profiel open en duidelijk moet zijn, zodat de mensen al dadelijk een beetje inzicht krijgen in wie je bent en waar je van houdt. Ik heb me daar altijd heel goed aan gehouden, ja echt. Wie mijn profiel leest die weet meteen, daar zijn kosten aan. Maar ik ben dan wel geen kat in een zak . Je kent meteen de risico's.

Er zitten hier zeker, net zoals er bij de vrouwen echt goeikes zitten, ook heel toffe mannen, want laat ons eerlijk zijn, zonder hen bleven hier ook geen vrouwen. We mogen aannemen dat wij allen hier , zowat een doorsnee zijn van de maatschappij, en iedereen past niet bij iedereen. Er zijn er die je nooit samen door één deur krijgt, maar er zijn er net zoveel , zo niet meer die je mettertijd als goede kennis of zelfs vriend/vriendin gaat beschouwen. Dat zie je best op Things2Share. Jammer genoeg wordt daar de laatste tijd niet veel meer gepost, dus ja, op de duur moet ik ook alles, maar dan ook echt alles uit mijn duim zuigen om toch maar wat te kunnen schrijven. Dus hierbij de boodschap aan alle mensen die wel eens op Things2Share posten, hou je vooral niet in, maar laat je lekker gaan, het is tenslotte voor een goed doel.

We zijn niet altijd even tolerant tegenover mensen die ons niet echt liggen, dat is eigen aan de mens denk ik dan maar. Zo verheven als men het vaak voorstelt zijn we helemaal niet, want dan zag de wereld er heel anders uit. Maar we zijn ook niet allemaal schurken, al kan het wel eens héél plezant zijn om die rol even te spelen. Je weet wel, een beetje opzettelijk ambras zoeken om het achteraf dubbeldik weer goed te maken.

De mens is een diertje dat veel aandacht nodig heeft, dat heeft de hele corona ervaring in ons leven wel getoond. Het had niet veel langer mogen duren of er kwamen nog een hoop meer problemen bij.

Nu al lees je dat er zoveel meer spanningen waren in de gezinnen van de thuisblijvers en ja, de één zijn dood is de ander zijn brood. Er is hier weer een toevloed aan nieuwe leden, allemaal weer oma's en opa's die aan hun kleinkinderen hebben verteld dat liefde zelden eeuwig duurt, en ze wel weer verliefd willen worden. Zo draait de liefdesmolen rond, net als op de foor.

Nog iemand een rittenkaart voor tien beurten kopen?