Een goei fleske,

Nu heb ik een paar dagen geleden toch wel een heel straf verhaal horen vertellen door een oude kennis en ik moet zeggen, ik was er heel blij mee want ik zat al een tijdje met een writersblock, je weet wel, zo'n moment dat je gewoon geen woord op papier krijgt ook al duim je dag en nacht aan één stuk door.

Kom nu hieronder niet af met een reactie van “dat kan niet, zoiets is onmogelijk”, want eerlijk gezegd, die kennis heeft echt niet genoeg fantasie om dat zomaar te verzinnen, dat weet ik wel zeker.

Dus...Het is corona tijd en Wannes (fictief, alweer), de fictieve voorzitter van de fictieve “red het groen” afdeling van onze gemeente is weer eens op wandel langs een bosweg waar er regelmatig wat gedumpt wordt door enkele ijverige sluikstorters. In de ene hand zijn grijpstok, in de andere een zak, waar met uiterste precisie al de rommel in wordt gemikt die Wannes langs de kant ziet liggen.

Zo is die zak alweer bijna vol, en terwijl Wannes aanstalten maakt om om te keren, want met volle zak verder gaan heeft geen zin, begrijpt u vast wel, ziet hij een paar meter verder een fles liggen en flessen laat je nooit zomaar liggen, veel te gevaarlijk.

Hij raapt de fles op en merkt dat er nog een bodempje licht amberkleurige vloeistof in zit. Nieuwsgierig draait Wannes de dop van de fles en ruikt voorzichtig aan de fleshals. Cognac, zegt hij luid op, geen twijfel mogelijk. Weer brengt hij de fles bij zijn neus en snuift nu wat steviger door.

Hola!!! Klinkt het plots met hevige galm door het bos. “Wil je me dood man! Laat me los, of ik verbouw die neus vanbinnen!” Wannes , totaal verrast, stopt ogenblikkelijk zijn snuiven en dan ziet hij een lichtgrijze wolk uit zijn neus komen. Langzaam vormt die nevel zich tot een grillige gedaante, wel ja, laat het ons een geest noemen, moeilijker moeten we het niet maken.

“Nu had u verdorie geluk dat ik dronken ben manneke,” roept de geest. “Ik had u anders meteen omgetoverd in een steriele bosmier.”

Nu had ik hier kunnen vermelden dat Wannes hevig schrok, maar jullie, als volwassenen , weten dat zo ook wel, dus daar hoef ik niet ene letter aan te besteden. Wat er volgt weten sommigen onder jullie waarschijnlijk ook al wel, maar voor die ene die het toch niet weet ga ik het verhaal helemaal vertellen. Tweede reden waarom ik verder ga, ik schrijf graag minstens een A-viertje vol, dan lijkt het toch meer alsof ik echt gewerkt heb aan deze blog. Derde reden; ik weet zelf nog niet wat er allemaal nog komt en ben ook wel een beetje nieuwsgierig.

“Maar”, sprak de geest ietwat minzamer, terwijl Wannes van verbazing even tegen een boom was gaan zitten, “u hebt me wel uit die fles bevrijd, waar ik verdorie alweer een jaar zat in opgesloten door ene slimmerik die mij serieus bedrogen heeft. Die liet me los, kreeg en wens en mocht zelfs meedrinken, maar toen ik zelf een slokje nam duwde die leperd de stop weer op de fles. Dus, als beloning kan ik u niet minder aanbieden, maar ik waarschuw je wel, lap mij niet hetzelfde als dat manneke of ge gaat er van weten.”

Wannes, al een beetje bekomen van de grootste schrik, krabt efkes in zijn haar, wel ja, in zijn wenkbrauwen , want verder is hij kaal, en komt er dan eindelijk toch toe van te praten, al is het wel een beetje schokkerig, maar wat wil je, hoe kan een mens nog harder schrikken dan bij het zien en horen van een geest? Je zou naast uw schoonmoeder kunnen ontwaken, dat is natuurlijk nog erger schrikken.

“Mag ik wensen wat ik maar wil mijnheer de geest? “ “Ja dat mag u , maar met uitzondering van zaken die mij in een fles doen belanden”, sprak de geest.

“Goed, dan weet ik al wat ik ga wensen” zegt Wannes. “Ik wil een gratis abonnement van twaalf maanden bij vijftig plus en daten met al de knapste vrouwen die daar ingeschreven zijn”.

“Mijn beste vriend”, sprak weer de geest, “dat zijn eigenlijk twee vragen, maar omdat ik vandaag in een uitzonderlijke goede bui ben, laat ik ze beiden in vervulling gaan. Neem die fles mee naar huis, en wanneer je er met een theelepeltje op tikt zullen uw wensen in vervulling gaan. Tik na een jaar nog eens, dan kom ik langs om uw relaas te horen over uw avonturen op vijftig plus.”

Wannes sprong recht en kon niet vlug genoeg thuis zijn. Hoeveel jaren het geleden was dat hij nog zo hard had gelopen wist hij zelf al niet meer, maar vandaag ging het hem verbazend goed af.

Thuisgekomen tikte hij meteen met de schoonste theelepel die hij had op de fles en ging meteen de pc aan en kijk verdorie, er stonden al wel vijventwintig berichten met “ die vindt u leuk en die vindt u leuk”, wel ja, je weet wel zoiets waar de meeste mannen hier jaren op wachten zonder resultaat. Wannes keek zich de ogen uit naar al dat schoons dat met hem op stap wou en dacht, “ik begin verdorie met de allerknapste” en zo gezegd, zo gedaan. Ik zou haar naam hier kunnen vermelden, maar daar komt alleen miserie van, dus dat laat ik maar.

Wannes had een chique restaurantje uitgekozen want hij wou echt goed uitpakken. Er werd heerlijk gegeten en gedronken, Wannes was echt in zijn nopjes met het gezelschap en droomde al van een toekomst , samen met zijn ongelooflijk knappe date.

Tot de rekening kwam. Twaalfduizend zeshonderdachtenvijftig euro en 99 cent. Wannes trok zo bleek weg, nog bleker dan je zou worden als je tussen uw schoonmoeder en haar moeder zou ontwaken, en zijn mond viel open van totale verbazing. De ober werd er bijgeroepen, om enige uitleg te verschaffen, maar die wist niet beter dan dat het bedrag ook met Visa betaald mocht worden.

Het werd allemaal wat zwart voor de ogen van de arme Wannes en hij wou nog maar één ding, zo vlug mogelijk naar huis.

Thuisgekomen zonk hij moedeloos neer op een stoel en staarde somber voor zich uit. Wie hem op dat moment had kunnen zien zou er vast van overtuigd geweest zijn dat de man al overleden was. Zo bleek. Dan kreeg hij plots de fles in de gaten, die nog op de tafel stond en begon er meteen met de theelepel op te rammelen.

“Hela, hela, zal 't gaan ja!” klonk er plots door de kamer. “Het jaar is nog niet om hé, waarom roep je me? “ Wannes deed, alweer stotterend, zijn verhaal en vroeg aan de geest hoe dat in hemelsnaam toch mogelijk was dat hij zoveel moest betalen.

“Wel”, sprak de geest, “dat zal ik eens heel eenvoudig uitleggen. Een jaar geleden zat ik nog in die fles, ze zat nog halfvol Cognac, dus ik had nog niet dadelijk zin om er uit te komen. Maar toen moest ik verdorie plots plassen en dat wou ik echt niet in die fles doen want dan was al die heerlijke drank naar de bliksem. Gelukkig kwam er toen een wandelaar voorbij, die net als u de fles opraapte en mij er uitliet zodat ik efkes tegen een boom kon zweven. Man, dat deed zo'n deugd dat ik die mens ook een wens liet doen en ik weet nog heel goed wat die wens was. Die man wou met het vriendinnetje dat hij uitkoos op vijftig plus twintig keer uitbundig gaan dineren met de allerbeste wijnen er bij. De rekening zou betaald worden door de volgende die een wens zou doen, en jammer genoeg was jij dat , mijnheer Wannes.”

“Dat was verdorie echt wel een slimmerik”zei Wannes, “veel slimmer dan ik verdorie. Ken je soms zijn naam ook nog heer geest? “ “ja, natuurlijk ken ik die nog, zo'n man vergeet je niet zo snel. Zijn naam was Banoen”.

Je ziet, beste mensen, wees voorzichtig met wat je wenst want onbezonnen ergens aan beginnen kan verdorie raar uitdraaien.