Over vuurwerk en losse flodders,

als ik zo weer eens door de profielen struin, de verlangens lees, soms enkele, soms een hele lijst, dan weet ik meteen weer waarom het zo moeilijk is om hier nog iemand te vinden waarmee alles als vanzelf gaat.

Iedereen beschouwt het zijne als goed gerijpte wijn waar je best geen water bij doet, dat zou immers zonde zijn. Schrijver dezes is er even schuldig aan.

We willen in de laatste rechte lijn naar de meet echt nog eens ons volle goesting hebben, en dan is dat niet alleen aan tafel, maar in alles wat maar enigszins nog bereikbaar lijkt. Dat we met die instelling vaak onze eigen ruiten inslaan komt niet in ons op. Het lichaam mag dan wel ouder wezen, de geest is vaak nog even onstuimig als in onze beste jaren.

Als je nu ergens leest dat betreffende persoon nog heel avontuurlijk is aangelegd, bezie het dan maar als een schrijffout, en lees het als iemand die tijdens de avonduren nog wel eens van de zetel komt, waarschijnlijk om even naar de koekjeskast te lopen, want voor al de rest van de avondlijke behoeftes hebben we wel een afstandsbediening.

De profielen doen me soms denken aan het beloofde land , maar we mogen dan ook niet vergeten dat Mozes eerst veertig jaar door de woestijn dwaalde , en die tijd hebben de meesten onder ons hier niet meer. Veronderstel, veertig jaar op allerhande datingsites, veertig jaar op meestal dezelfde gezichten staren, wie houdt dat vol?

Er zijn er hier die er al wel op staan van kort na hun plechtige communie, dat zie je wel aan hun foto’s, maar de meesten zijn hier na een jaar of iets langer wel ribbedebie. Omdat de vijver leeggevist is? Nee, die haai zwemt er nog altijd, die kwal komt ook nog regelmatig boven drijven en de al bekende schelpdieren zullen er ook wel altijd blijven.

Maar de zalm, de forel, die zijn al lang over de toonbank gegaan, en kwaliteit blijkt altijd slecht aan te vullen. Je moet er altijd op wachten.

Heb je eens een goed contact, wordt je na enkele berichtjes weer verkeerd begrepen. Hij/zij vond jou wel ontzettend leuk, en nog altijd, maar er staat toch duidelijk in hun profiel dat ze gewoon vriendschap zoeken, geen kleffe relatie waarbij er altijd iemand aan hun lijf plakt.

Nee !!! Gewoon vriendschap. Er is daar zelfs een mooie naam voor bedacht. FWB. Friends with benefits. Dat gaat dan zoals bij de beenhouwer; mag het iets meer zijn? Het is alleen maar lekkers, geen gezeur aan je hoofd, je vertrekt na het ontbijt en kijkt al wie je volgende keer weer eens bezoekt, want dat mag hé, ja dat mag, ik las de regels eens door.

Eigenlijk zou beheer hier dus nog een extra categorie moeten toevoegen, zodat alles een beetje duidelijker wordt, want nu loopt het ene vijvertje over in het andere, wat leidt tot vele misverstanden en teleurgang van zoveel mooie beloftes en dromen.

De ene is al beter in beloven dan de andere, en ook in ‘t geloven is dat zo. Sommigen trappen overal in, dat merk je aan hun schoenen, er hangt altijd wel een geurtje aan.

Anderen zijn dan weer meester in het misleiden, waar jij dan weer onder gaat lijden, mocht je in hun valstrik trappen.

Soms is bloggen heel makkelijk, gewoon omdat je uit ervaring kan spreken, en eerlijk gezegd, mij hebben ze ook al wel eens serieus liggen gehad. Beloftes en zijn spotgoedkoop dezer dagen, en de dure eed is ook niet meer zo duur als vroeger.

Wat helpt hier dan het meest bij het trotseren van alle mogelijke listen en valkuilen? Ervaring. Hoe doe je die dan op? Door heel lang lid te blijven, je door niemand te laten verleiden ondertussen en iedere dag weer met volle aandacht bij te leren. Geeft dat dan garantie op enig succes nadien?

Uiteraard niet, maar je zorgt er wel voor dat de mallemolen blijft draaien, dat ik af en toe weer eens een beetje inspiratie heb voor een blogje en dat de kosten voor de site betaald worden, en dat is uiteindelijk toch het voornaamste, de site moet blijven bestaan, want ondanks alles wat er mis kan gaan, blijft het wel een bron van tijdelijke troost voor sommigen, voor anderen de laatste manier om nog een beetje hoop vast te houden, en voor sommigen een mooi vijvertje, met vers uitgezette visjes

die happen naar elk lokaas dat hen voorgehouden wordt.

Is een ontmoeten elders dan beter? Nee, daar geloof ik niks van. We zijn wie we zijn, en of we hie rop de site staan, of we lopen in een parkje, staan bij het fruit in de Colruyt, het is allemaal om het even.

Je moet een begaafd hengelaar zijn, wil je met een visje naar huis. Als vis moet je verdorie erg lekker ogen, of je wordt weer in ‘t water gegooid. Niet altijd meteen, soms wil er wel eens iemand eerst eens proeven, maar dan lig je daar op ‘t droge te snakken naar al die beloftes, en even later spartel je weer in deze poel. Maar….zolang het plezierig is, waarom ook niet. ;-)