Springen!

Potjandorie, wat een mooi weertje toch de laatste tijd. Nu alles weer volop begint te groenen moest

ik toch dringend weer eens de bossen in, al heb ik die niet helemaal gemeden tijdens de winter, verre van.

De bossen hier bij ons zijn nog echte bossen, niet zoals ze in de stad te vinden zijn, de bomen mooi op een rijtje naast de weg. Nee, hier staan ze in een wirwar dooreen, de mooie en minder mooie exemplaren, net zoals hier op de site. (heb ik van horen zeggen he).

Het is mijn gewoonte, om wanneer ik het bos in ga, van meteen naar een goede wandelstok te zoeken, want het is hier nogal bergop, bergaf, Je waant je soms echt in de Ardennen, en zo'n goeie stok helpt dan toch wel om recht te blijven in het mulle zand. Nu gooi ik die stok meestal weer weg voor ik uit het bos ben, want sprokkelen is verboden en er staan daar strenge straffen op, maar deze keer dacht ik, ik waag het er op en neem die mee want ik had een ideetje.

Wat ging er dan door mijn hoofd?

“Gooi eens een stok in het hoenderhok 50+”.

Dus beste hanen , kuikens en kippetjes, effe uitkijken, want 't kan aankomen.

Waarom die stok? Wel, om de volgende reden: wie neemt het spelletje hier nog serieus op? Doen de gratis leden die hier al jàààààààren rondhangen dat nog? En hoe zit dat met de betalende leden, die hier om de haverklap verdwijnen bij einde abo, om dan even later weer te verschijnen. Is dat vol nieuwe moed? Of zijn ze het hier zo gewend dat het na jaren te moeilijk wordt om definitief afscheid te nemen. Zo lang er leven is , is er hoop zij de boer en hij deed zijn kakske. Weer een hoop erbij.

Als je naar de succesverhalen kijkt, dan zijn dat bijna zo goed als allemaal verhaaltjes uit de tijd dat wij hier allemaal nog getrouwd waren. Wie leest er hier nog eens een berichtje van een vers gelukkig koppeltje dat elkaar hier vond? Er is zo al heel weinig te lezen hier tegenwoordig, zelfs op Things2share gaat het met een slakkengangetje. Ik mei leggen alle vogels een ei, maar hier zitten er al jaren te broeden op 't zelfde ei. Jongens, wat daar ooit nog uit moet komen, ik zou het echt niet weten. Volgens mij zijn de meeste van die eieren al versteend.

Ik weet het, 't is moeilijk, de sprong wagen, terwijl je er diep van binnen al zeker van bent dat je midden in de beek gaat belanden, maar we zijn groot he mannekes, en wie doet er ons nog wat?

Vroeger kreeg ik er nog een pak slaag bovenop als ik in de beek was gevallen en kliedernat thuis kwam. Na een paar kletsen van vader was ik zo al veel droger, die tikte het water gewoon uit mijn broek.

Maar nu, wat kan je nog gebeuren als je nu nat wordt? 't Is verdorie ook al lente, het water is al lang niet meer op zijn koudste.

Ik heb hier al de raarste sprongen gemaakt, telkens de dieperik in, maar wat geeft het? Wie niet meer durft te springen mist ook de pret van de overkant te halen. Je kan ook via een bruggetje, maar bruggen bouwen duurt jaren, zeker nu met al die milieuwetgeving en eco systemen die onberoerd moeten blijven.

Je hebt ook nog “meester mag ik over varen, ja of neen”. Maar je stapt pas in dat bootje als er aan de overkant iemand al een tijdje staat te zwaaien en roepen “kom maar af”. Ondertussen is het wel belangrijk van dat bootje te onderhouden, want het zou toch maar eens zo zijn dat “DE WARE”aan de overkant staat te zwaaien en jij , amper twee slagen van de kant al naar de bodem zinkt met heel uw kist vol goede voornemens en toekomst. Tja, dan is er ook nog “gaan met die banaan”, maar daar een verhaal bij verzinnen laat ik aan een ander over. Zoveel verbeelding heb ik nu ook weer niet.

Al wie dat niet springt is h......l.

;-).