Ik ben brighteyes, en gebruik soms ook wel de schuilnaam brighteyes.
Ik ben een vrouw en woon in overijssel (nederland) en mijn beroep is allroundmedewerkster supermarkt.
Ik ben geboren op 05/08/1978 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen met de hond samen met mijn man en mijn zoontje. Uitgaan en winkelen. .
Ik vind mijn gezin en mijn familie het allerbelangrijkste op deze wereld.
Ik voelde me de hele zwangerschap ziek zwak en misselijk.. Ik hield weinig binnen.. Maar heb wel gewoon doorgewerkt tot ik 8 maanden zwanger was.
Elke keer als we bij de gynacoloog waren zei ik tegen hem dat het niet goed voelde in mijn buik. hij was veel te rustig. Maar elke keer zei de gynacoloog dat het niet erg was en dat ik gewoon te druk was. als ik het wat rustiger aan zou doen dan zou ik hem wel meer gaan voelen.
Niet dus............
Ik was net met zwangerschapsverlof toen ik tegen mijn man zei.. ik voel ons kindje niet meer. Vanacht heeft hij niet bewogen en nu ook al niet. we hebben toen onze oudste zoon naar school gebracht en zijn meteen naar het ziekenhuis gegaan. Daar aangekomen werd er meteen een filmpje gemaakt van mijn babytje's hartslag.. ik was nl 35 weken en 5 dagen zwanger.
Dat was dus niet goed, want hij lag heel stil.. heb de hele dag daar in dat ziekenhuis bed gelegen tot dat 's avonds een andere gynacoloog kwam kijken hoe het met ons kindje was.
ze maakte een echo en besloot toen meteen dat hij per direct met een keizersnee eruit moest worden gehaald. Hij was heel ziek.
Mijn man gebeld en hij kon het nog maar net afrijden.. Het ging allemaal zo snel en een kwartier later werd onze 2 zoon genaamd nick geboren..
In het begin deed hij het goed, maar hij werd met de minuut witter en slapper. Toen bleek dat hij weinig bloed in zijn lichaampje had. Al zijn bloed was in mijn bloedbaan terecht gekomen.
Och och och wat waren we bang... Maar de kinderarts was er bij dus we dachten dat komt wel goed.
Mijn man is toen naar huis gegaan met mijn andere zoontje en ik werd naar mijn kamer gebracht zodat ik uitkon slapen/rusten van de ingreep.
s'nacht om 0300 stormde de kinderarts mijn kamer binnen en vertelde dat ik meteen mijn man moest bellen, want ons kindje zou de ochtend niet halen.. iedereen kwam naar het ziekenhuis toe, mijn moeder, zusje en mijn man met mijn andere zoontje..samen zouden we afscheid gaan nemen van onze kleine nick.
Maar toen gebeurde er een wonder... nick werd geintubeerd en er kwam heel veel water uit zijn longetjes. Hij ging zelf ademen en werd zelfs al een beetje roze..
We zijn toen met spoed naar zwolle gebracht.. Mijn zoontje in de ene ambulance en ik en mijn man in de andere ambulance.. Mijn oudste zoontje werd opgevangen door mijn moeder en zusje.
We hebben toen drie dagen in spanning gezeten. Ik moest ook nog bij komen van de keizersnee. En na de derde dag vertelde de arts dat onze kleine nick weer naar hengelo mocht, hij was weer stabiel.. hij was van de beademing af en had alleen nog zonde voeding.
toen ging het allemaal zo snel. we hebben nog een week in het ziekenhuis in hengelo gelegen en toen mochten we weer naar huis. Was ons gezin weer compleet...
tjoh je wordt dan wel even wakker geschud en met bijde benen op de grond gezet...
Nu is onze nick alweer 7 maanden en het gaat super goed met hem
Vorig jaar september hebben mijn man en ik besloten dat we er nog een kindje bij wouden. En eindelijk was ik dan ook in oktober zwanger!!! We waren zo blij. We hadden het nog niemand verteld omdat het nog zo pril was. Wel aan mijn vader en moeder en aan mijn schoonouders maar verder nog niemand. We wouden eerst wachten tot de derde maand..
Eindelijk was ik drie maanden zwanger en de volgende dag zouden we het aan meer mensen gaan vertellen, tot er iets gebeurde. Ik werd s'avonds wakker in mijn bed en voelde dat mijn dekens nat waren. Ik dacht??????????? wat is dat nou?? Dus keek ik onder de dekens en wat zag ik tot mijn verschrikking!!!! Allemaal bloed.
Ben snel naar beneden gegaan waar mijn man nog zat, hij schrok zich helemaal wezenloos en belde meteen de verloskundige. Dat duurde een half uur en toen waren ze er.. ze heeft geluisterd bij mijn buik maar ze hoorde nog geen hardslag... ze zei er ook bij dat het waarschijnlijk een miskraam werd, maar dat we tot de volgende ochtend moesten wachten tot we bij het ziekenhuis terecht konden.
Nou ik kan je vertellen dit is de rotste nacht uit mijn hele leven geweest, samen met mijn man.. we hebben alleen maar gehuild.
De volgende ochtend zijn we naar het ziekenhuis gegaan (waar we ook pas om 11 uur terecht konden) en hadden een afspraak met mijn eigen gynacoloog. Hij wist niet wat hij hoorde, dus heeft hij meteen een echo gemaakt van mijn babytje in mijn buik... Ik was zo ontzettend gespannen, zou hij nog leven of was hij er echt niet meer...
Meteen toen hij het apparaat op mijn buik zette hoorden we een hele harde hartslag... JOEPIE JOEPIE JOEPIE hij leeft nog..
ik kon mijn gynacoloog wel knuffelen van blijdschap.. Ons kindje leefde nog.
Nou toen het onderzoek waarom ik zoveel bloed verloor. Toen bleek dat ik een hematoom onder de baarmoeder had zitten. Ze vertelden me dat dat een hele grote bloeduitstorting was, maar hoe ik daar nou weer aan gekomen ben is ons nog steeds een raadsel.
Ik moest het rustig aan doen en dan zou de bloeduitstorting vanzelf weer weggaan
Die is idd na 2 maanden vanzelf verdwenen.
Dus kon ik gaan genieten van de rest van mijn zwangerschap...
hee hallo leuk dat je op mijn blogje bent!!!!! Laat je een berichtje achter dan weet ik wie er op mijn blog is geweest en kan ik ook op de jouwe komen kijken
.gif)
