Samen met mijn moeder en mijn (stief)vader ben ik om de tafel gaan zitten en ik vertelde ze dat ik graag mijn achternaam wilde laten veranderen.
Graag zou ik de achternaam willen hebben van mijn (stief)vader.
Ik schrijf (stief)tussen haakjes omdat hij gewoon voor mij mijn vader is, en ik hem voor geen goud zou kunnen missen.
Altijd heeft hij voor mij klaar gestaan en voor me gezorgd. Hij heeft me getroost als ik verdrietig was en met me gelachen als we weer wat leuks hadden meegemaakt.

Hij had tranen in zijn ogen staan en is natuurlijk erg trots dat ik  dit wou doen.

Nou ik heb toen een brief aan de koningin geschreven en gevraagd of zij alsjeblieft mijn achternaam wilde veranderen.

Mijn echte vader heeft hier nooit op gereageerd tot op de dag dat het definitief was en toen was hij te laat.

Toch snap ik niet dat je je andere kind gewoon links kan laten liggen. Je houd toch van je kind. Ik ben hier best wel verdrietig omgeweest en heb elke keer nagedacht over het feit dat hij niet van mij hield.

Gelukkig heb ik nog een vader die heel erg veel van mij houd.

Pap ik hou van je.