Muziek en Tijd…, wat hebben die met elkaar te maken…?

Muziek is tijd …..

Muziek kan een hulpmiddel zijn om het Nu te ontdekken en het fenomeen Tijd te doorzien.

Wij kunnen muziek horen en vervolgens waarderen (er een waarde aan toekennen) dank zij ons geheugen.

Wij horen muziek in feite als een opeenvolging van tonen in het Nu. Nu is het moment dat wij horen. Als het filmbeeldje wat nu voor de lens van de projector wordt geplaatst en met licht op het filmdoek wordt geprojecteerd. Het blijft niet bij één toon, of één beeldje.

Wij zijn altijd Nu aanwezig. Nu horen wij de toon, nu zien wij het beeld.

Toch nemen wij melodieën waar, maar niet de eerste keer dat wij een cd draaien of een nieuw nummer horen op de radio. Wij horen dan wel of de muziek rustig of druk is, en wie die zingt (wanneer wij de zanger of zangeres eerder hebben gehoord), maar wij kunnen het lied of het muziekstuk niet 'tot ons' nemen als een afgeronde eenheid. Dat gebeurt pas later wanneer wij het lied vaker gehoord hebben en ons geheugen ons helpt om met de opgeslagen informatie uit ons geheugen al iets vooruit te "horen" (terwijl nu een andere toon hoorbaar is) en iets te herinneren van wat wij gehoord hebben. Zo krijgt de muziek een toonvolgorde. Ons geheugen plakt herinnering plus werkelijk toon plus de verwachte volgende toon voor ons aan elkaar. Wij horen dan een melodie en die kunnen we jaren lang onthouden.

Na meerdere keren luisteren weten wij al wat wij kunnen verwachten. Wij kennen al de volgorde van de nummers op een cd. Wanneer je nummers die je kent op een verzamelplaat hoort, hoor je soms de eerste tonen al in je gedachten van het nummer dat op de oorspronkelijke cd op dat nummer volgde.

Zo werkt dus het geheugen met muziek. En zo werkt ons geheugen met alles. Zoals elk cd- nummer voor ons uit één stuk en een juiste volgorde bestaat en lengte of duur heeft, zo worden al onze ervaringen die wij louter alleen Nu kunnen opdoen in een longitudinaal kader geplaatst. Wij hebben het gevoel dat ons leven van daarnet naar nu naar straks gaat. Wij hebben zo tijd geschapen….. Wij reizen mee in de tijd. Althans dat maken wij onszelf wijs.

In wezen zijn wij alleen Nu, op dit moment aanwezig, zoals de oefening op de site met de klok heel duidelijk maakt. Nu klopt ons hart, nu kunnen wij zien en voelen. Wanneer wij opletten kunnen wij zien dat alles aan ons voor bij trekt. Nu luisteren naar de cd, ook wanneer wij deze afzetten is het nog altijd nu. Wij zijn geen tijd, maar zien tijd. Tijd is dus een duuraspect, een meeteenheid van afstanden tussen objecten, tussen mij en de boom, tussen het begin en het einde van een symfonie. Maar wij zijn geen tijd. Wij zijn altijd Nu.

 


'Ik' die ik werkelijk ben, maakt geen deel uit van de tijd, van het materiële leven, dat ik waarneem. Mijn werkelijke 'ik' bevindt zich niet in de wereld, ik sta daar buiten. De wereld is in mij (als het waarnemen).

Mysteries van het Water !!!

Al denk je er niet zo bij na als je de kraan open zet, water is een van de meest waardevolle en mysterieuze elementen op aarde. Water is in staat om zich aan alle vormen aan te passen en lijkt heel meegaand, maar pas op, want geef haar tijd en ze werkt zichzelf door het hardste gesteente. Als bron van al het leven is zij onmisbaar maar heeft ook de kracht om al het leven te verwoesten. Zij is een van de weinige elementen die zich binnen relatief kleine temperatuurverschillen in vaste vorm, vloeibaar en gas kan manifesteren.
Water heeft het grootste oplossende vermogen. Van deze eigenschap maken we handig gebruik als we onszelf of onze omgeving willen reinigen. Daarnaast is het een uitgelezen medium als drager van de meest uiteenlopende stoffen.





Hierdoor krijgt het water de kwaliteit van die stof.
Door al deze eigenschappen heeft water altijd een prominente plaats ingenomen. Niet alleen om te drinken, te bevloeien of te reinigen. Door het besef dat water aan de wieg staat van al het nieuwe werd zij ook ingezet bij transformatieriten, als medium om te schouwen en als bron van genezing. Water werd beschouwd als een entiteit, een plek waar geesten verbleven, en zodoende om raad konden worden gevraagd. Water werd gezien als de ziel van de mens. Zij kon de zonden weg doen vloeien. En als element van al het nieuwe zou zij de kracht hebben te verjongen.
Getuigen van al deze krachten zijn nog overal terug te vinden. Denk maar aan alle mythes en bijbelverhalen waarin water een belangrijke rol speelt. En aan alle wensputten en heilzame bronnen die door miljoenen mensen worden bezocht om van hun kwalen te worden verlost of hun wensen kracht willen bijzetten.
Het besef dat voldoende water essentieel is om gezond te blijven en schoon water helaas niet meer de gewoonste zaak van de wereld is draagt er aan bij dat bron en mineraal water steeds meer aftrek vinden.


 

Ook al weten we al een heleboel over water er is duidelijk nog een meerwaarde.
Een Japanse wetenschapper, Masaru Emoto heeft hier onderzoek naar gedaan.
Met de ontwikkeling van de homeopathie is gebleken dat water informatie van de stof kan bevatten zonder dat er fysiek nog een molecuul van die stof aanwezig is. Heeft water geheugen? Is zij instaat ook draagster te zijn van energie? Om de kwaliteit van water te visualiseren begon hij waterkristallen te fotograferen. Het viel hem op dat hoe schoner het water was, hoe gedetailleerder het kristal zich vormde. De mooiste kristallen bevinden zich in het water met de meeste levenskracht. Water waarin een bloem had gelegen vormde kristallen die op de betreffende bloem leken. Ook stelde hij water bloot aan verschillende soorten muziek. Het verschil in kristallen van water dat aan klassieke muziek was blootgesteld of aan heavy metal was verbijsterend. Hij besloot nog een stapje verder te gaan en behandelde het water met kleine zinnen. Water wat positief werd bejegend had mooiere kristalvorming dan de negatieve.  Het zelfde gebeurde als er door middel van gedachten water werd behandeld.
Als laatste experimenteerde hij met vervuild water wat hij door middel van positieve energie, woorden of gedachten probeerde te verbeteren. Tot ieders verbazing bleek dit inderdaad het geval.




En dit moet ons toch aan het denken zetten. Daar wij voor ongeveer 70% uit water bestaan is het een zeer belangrijk deel van ons organisme. Daar uit dit onderzoek is gebleken dat de levenskracht van water aanzienlijk verbeterd kan worden door positieve energie, is niet alleen de aarde in staat het water op te laden met positieve energie ook wij zelf door middel van geloof en positieve gedachten.

Zoeken naar het Zelf ... !!!

Wij hebben op de klok al gezien dat wat wij werkelijk zijn, buiten de tijd is, onkenbaar voor ons denken, omdat het denken, onze persoon wèl in tijd is.

Toch komt er een moment dat er in ons de drang ontstaat om ons Zelf te gaan zoeken. Waar die impuls vandaan komt? Het kan zijn dat wij gehoord hebben dat het leven een stuk aangenamer kan zijn wanneer je het Zelf gevonden hebt. Je leven is een teleurstelling, saai of een puinhoop. Je zoekt een vluchtroute naar wat beters in plaats van het afgewezen bestaande. Maar het kan ook zijn dat je al van jongs af aan een onbegrepen drang hebt om er achter te komen waarom je bestaat en wie je werkelijk bent.

Het Zelf zoekt zich Zelf. Dat wordt een heel vreemde zoektocht:

 het Zelf staat buiten de tijd, buiten ruimte, buiten de objectieve (zichtbare) wereld. Het Zelf kan zichzelf niet vinden buiten de tijd, want daar valt niets te vinden in de vorm van een herkenbaar object. Want dat bestaat daar niet. Alles wat is, is daar het Zelf zelf, maar er is geen apart stukje zelf wat het totale zelf kan vinden, omdat alles daar (er is geen daar, uiteraard) Zelf is. Zodra het Zelf iets anders vindt, treft het Zelf een situatie van dualiteit aan, waar een ik en een ander bestaat. Een subject (het zien) en een object (wat ik zie). Dan is de objectieve wereld betreden.

 Wanneer het Zelf op zoektocht gaat naar zichzelf kan het alleen 'zaken' vinden in de objectieve wereld. En geen van die zaken is essentie ofwel het Zelf zelf. Objecten zitten gevangen in ruimte en tijd. Zij komen op en vergaan. En wat nog belangrijker is, zij hebben geen autonoom bestaan. Objecten zijn er omdat zij allen, zonder uitzondering, vervat zijn in het Zelf. Zonder het Zelf zijn er geen objecten, is er geen objectieve wereld. Maar zonder een objectieve wereld is er geen weten van het Zijn of het Zelf.

 Zelf en objectieve wereld zijn één. Het Zelf heeft de objectieve wereld nodig om zichzelf te kennen. De Geest (mind) van het Zelf is het Universum. Het Zelf denkt niet. Alle denken en creatie vindt plaats via de objectieve wereld. De wereld van ruimte en tijd. Daar waar wij onszelf als mens tegenkomen. Maar alle denken en alle kennis bestaan louter bij gratie van de bron, het Zelf. En omdat het Zelf Eén is, zijn Zelf en Objectieve Wereld ook Een.

 Dus elk object (van denken en voelen naar `materiële' objecten) is ook het Zelf zelf. Maar het object is niet de totale waarheid. Het bestaat niet zonder het Zelf. Het is het Zelf in actie, in dualiteit. De waarheid ben je dus zelf, wat eigenlijk Zelf is.

 Maar je zal je Zelf nooit vinden, want het Zelf is onvindbaar, aanwezig maar niet in Ruimte en Tijd. Het is afwezig omdat het niet door ons -zichZelf- te vinden is. Je bent, maar je bestaat niet in objectieve zin.

 Elke beweging in het zoeken -in welke richting dan ook- is daarom zinloos. Alleen dit besef, wanneer het tot in alle hoeken van je Zijn is doorgedrongen, kan de illusie van je bestaan doorbreken. En wanneer dit gebeurt ben je het Zelf.

 De vraag `Wie ben ik' is daarom de laatste vraag die gesteld kan worden.

 Daarna is er alleen kijken. Alles wat gezien wordt is nooit de essentie. Altijd is er dat zien, dat Kennen. Dat is de enige constante die blijft. Uiteindelijk blijft deze constante Aanwezigheid in het zelfonderzoek over. Niet als een object van het Zien, maar als het zien zelf. En dat kan je alleen maar Zijn.

Stel jezelf open !!!



Terwijl de energie van onze wens zich aan het opbouwen is, worden we geleid naar allerlei tekenen, signalen of informatie aangaande wat we willen.

Als we dus gedurende de dag het gewenste (of een teken ervan) ergens zien of waarnemen, waar dan ook – op TV, bij je buurman, in een tijdschrift, op vakantie, op je werk, bij je familie – BIJ WIE OF WAAR DAN OOK, dan krijgen we een bevestiging dat het Universum met onze bestelling bezig is.

Daarmee zegt ze eigenlijk : ‘Kijk eens, dit heb je gevraagd !  Het is beschikbaar.

Weet dat - indien je het nog graag wil  -, het een deel wordt van jouw leven !’ Afhankelijk van onze reactie (een positief of negatief gevoel), laten we onze bestelling doorgaan of annuleren.

Des te intenser we het Universum laten voelen hoe graag wij iets willen (en de focus weghouden van tekort en gebrek), des te sneller het tevoorschijn komt !

Wees dus dankbaar voor elk teken dat op ons pad komt omdat het ons de mogelijkheid biedt tot het bevestigen óf het herzien van onze keuze.

Als we bijvoorbeeld de geldstroom in ons leven willen vergroten en we vinden een uur later één euro op straat, zeg dan niet : ’Is dit alles’, maar zie het als een teken dat er veel méér aankomt…

Zeg in plaats zoiets als : “Geweldig, al dit moois is voor mij nu overvloedig beschikbaar !“Het gaat erom in je dagelijks leven de aanwezigheid en de beschikbaarheid te zien van wat je wilt, en dit dan te versterken  met de magische kracht van waardering !

Geen enkele omstandigheid, geen enkele situatie of voorval – hoe klein ook – waarin we betrokken zijn, heeft een betekenis die los staat van ons.

Wij geven er betekenis aan en afhankelijk van de positieve of negatieve betekenis die wij het verlenen, zetten we van moment tot moment een positieve of een negatieve koers uit…!

Laten we dus alles wat we zien of waarnemen in ons voordeel gebruiken.

Stel, we hebben ons gefocust op meer financiële zekerheid, en een dag later vraagt een bedelaar ons om een aalmoes. Hoe zouden we erop reageren ?   Zien we in dat die bedelaar precies op ons pad werd gestuurd door ons ‘financieel zekere Zelf’ om voor zichzelf de ervaring te creëren dat er nu genoeg geld is om er wat van weg te geven?

We kunnen ALLES in ons leven kwalificeren als de feedback van het universum om ons te assisteren bij het creëren van onze gekozen werkelijkheid.

Sta open voor onverwachte ontmoetingen en positieve verrassingen !

Leef verwachtingsvol in het Moment !

Laat uit onze handelingen blijken dat we de vervulling celebreren ; dat we iets te vieren hebben !

Hoe meer we ervoor kiezen ons te verheugen op een prachtige toekomst die ons in het NU tegemoetkomt, des te opwindender ons leven wordt.

Dan voelen we de Vreugde van het traject, het plezier van de reis. Dan kruipen we letterlijk in de huid van ons voltooide, vervulde Zelf ! Laten we ons niet van de wijs brengen door de negatieve betekenis die anderen aan hun levenservaringen geven.

Dit is  óns leven en wij bepalen of we het in ons voordeel gebruiken.

Dat betekent dat we er ook voor kunnen kiezen een positieve betekenis toe te kennen aan een voorval dat op het eerste zicht negatief lijkt.

Zelfs al weten we niet precies hoe, kwalificeer het steeds als een gebeurtenis waar iets GOEDS uit voortvloeit ! ( en dat doet het ook als we er achteraf op terugkijken …)

In plaats van : ‘Dit is verschrikkelijk’  zeggen we beter zoiets als :

‘Dit heeft een positieve uitkomst ! Dit heeft iets goeds te betekenen ! Ik dank het Leven al bij voorbaat voor het positieve dat hieruit voortvloeit !’

Zo sturen we steeds een positieve energie vooruit die ons sneller uit conflictsituaties haalt. We houden dan onze frequentie op een hoog peil en laten ons niet kelderen door wat er om ons heen gebeurt.

Emotioneel meesterschap is dus onmisbaar bij het proces van co-creatie.

Het gaat erom zoveel mogelijk onze eigen ‘toon’ te laten weerklinken uit, onze eigen vibratie. Dan zijn we niet langer negatief beïnvloedbaar door de vibraties van anderen. Laat de TV, de media en de andere ‘externe’ stimulators niet langer onze vibratie (negatief) bepalen en niets of niemand het laatste woord geven in hoe we ons behoren te voelen !

Laten we onszelf zijn, onbevangen en zorgeloos levend in het moment, ervan uitgaande dat alles in gereedheid gebracht wordt...

Zo plaatsen we onszelf in de ‘ontvangst-modus’. Hoe meer we onszelf graag zien, des te minder grenzen er zijn aan wat we kunnen ontvangen.

 

We komen in beweging vanuit een stil wéten dat we universeel geleid worden, en dan zal elke stap die wij zetten beantwoord worden met tien stappen in onze richting.

In plaats van koortsachtig te zoeken, laten  we ons ‘vinden’ !

Dan zijn we ‘thuis’ als ‘het’ bij ons aanbelt en kunnen we onze kansen grijpen als ze zich aandienen, want ze zijn op komst ... Het universum is geschapen om ons te dienen, om tegemoet te komen aan onze intenties.

Op het moment dat wij – uit Liefde - iets willen, wil alles-en-iedereen dit samen mét ons ! Elk deeltje van de kosmos draagt de codering van onze gekozen werkelijkheid in zich en schikt zich heel gewillig naar die realiteit die wij kiezen (waar we mentaal en emotioneel op gefocust zijn).

Hoe dankbaarder en meer erkentelijk we hiervoor zijn, des te meer informatie, inzichten, energie, hulp en steun er vrijkomt om ons nog sneller in die realiteit te ‘trillen’ !

Alles op ons pad is dus gezegend en erop uit  ons alles te brengen wat overeenkomt met de vibratie die we uitzenden.

Als we bereid zijn dit te voelen, komen we vanzelf in een staat van GELUKKIG  ZIJN !

Het geluk dat we NU durven voelen, is de open deur !

De steun, de liefde en de zorgeloosheid die we NU voelen, maakt ons helemaal ontvankelijk voor de realiteit die we kiezen.

We openen ons in het Moment voor ‘de Beste Toekomst die ons maar kán overkomen’ … !

Als we iets bestellen bij een postorderbedrijf, maken we ons dan zorgen dat ze ons wel eens zouden kunnen vergeten ?

Volgen we de postbode om te zien wat hij met ons bestelformulier doet ?

We gaan er toch van uit dat we geleverd krijgen wat we besteld hebben.

De meeste mensen hebben meer vertrouwen in de ‘onfeilbaarheid’ van postorderbedrijven dan in de Universele Manager...  Waarom zouden we twijfelen als we bij de Manager een ‘bestelling’ plaatsen ?

Pieker niet over het hoe, wanneer en waar, laat dat aan het Universum over, want Het werkt door allerlei kanalen – zowel zichtbare als onzichtbare – om ons leven een nieuwe wending te geven.

We mogen onze zorgen loslaten. We mogen onze rugzak met lasten en moeilijkheden definitief van ons afschudden.

Laten we hem zo ver mogelijk weggooien zodat we niet meer in de verleiding komen hem een uur later weer op te pakken …

De verkenning !!!

Het gaat hierbij om alle gedeeltelijke zelfidentificaties uit de weg te ruimen. Dat wil niet zeggen dat je ze personaliseert. Integendeel. Je ruimt de kapstok op om de kapstok (het Zelf) zelf te kunnen zien en ervaren. De kapstok ben jij, niet al die jassen, die nog vaak die van anderen zijn (zoals de toegeschreven rollen). Sommige jassen zijn versleten en gebruik je niet meer. Toch heb je er last van, want ze nemen nog ruimte in.

Bekijk ze, gebruik ze, berg ze op of gooi ze weg (geef er geen aandacht meer aan).

Je moet jezelf gaan ervaren en bekijken, teneinde te kunnen schiften wat bij jou hoort en wat niet. Het gaat er om, dat je je niet meer identificeert met de gevoelens, verplichtingen en de inhoud van de verschillende rollen. Je speelt ze en met overtuiging, maar je kern is het niet. Je kan daarom de rollen met meer afstand bekijken en evalueren en daarop bijstellen, en wanneer de rol niet nodig is en vervangen moet worden door een andere, je beter bijstellen.

Het is de vraag in hoeverre dit een bewust proces is. Want ook dat is een ogenschijnlijk wijzer ego, dat besluit rollen te laten vallen. De rol valt weg, omdat door hem steeds te zien, ergens in jou de energie uit die rol wordt teruggetrokken. Het is geen punt meer van inspanning. Het is inzien. en inzien is niet het resultaat van denken, maar van zien, kijken, gewaar worden.

Het gewaar worden

Het gewaarworden door het zelf middels je vijf zintuigen van lichamelijke toestanden leert jou, dat het lichaam niet jouw Zelf is. Je voelt pijntjes, terwijl dat niet goed uitkomt. Je wondjes herstellen, zonder dat je bewust iets doet. Je wordt ziek op verkeerde momenten etc. De gewaarwordingen zijn te afwisselend, te vluchtig en te veranderlijk. En vaak nog tegenstrijdig. Ze hebben een oorzaak, die moet je nuchter en objectief opsporen zodat ze hun kracht verliezen.

Het leren ontdekken- en gebruiken van het gevoel vormt de basis van onze aanpak.


Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

Van voelen naar aandacht !!!

Wij starten onze tocht naar binnen vanuit de aanwijzingen van de psychologie en de 'gevoelsleer.' De psychologie vertelde ons dat wanneer wij de grenzen opheffen tussen ons 'ik' en ons onbewuste (ofwel onze schaduw) wij een psychologische eenheid gaan vormen, niet langer innerlijk ver­scheurd door tegenstellingen. De 'gevoelsleer' leerde ons dat door het weghalen van de barrières tussen ons innerlijk en ons lichaam, wij in wezen één kunnen worden in deze wereld en kunnen gaan leven vanuit het gevoel.





Maar dan nog steeds zijn wij een eenling in een grote boze wereld. Het innerlijk ervaren dat ons stoffelijke lichaam (dat in diezelfde) uiterlijke wereld leeft, toch ook onszelf is, hebben wij al een brug geslagen tussen ons innerlijk en de uiterlijke wereld. Ons lichaam is de brug, de poort naar dat andere. Met het vanuit het gevoel leven is een eerste stap gezet richting een leven, dat niet een invulling krijgt vanuit het eigen streven, dat niet gevormd is vanuit maatschappelijke normen en andere vormen van condi­tionering.

We kiezen dan voor een leven dat niet langer vanuit het kleine 'ik' wordt vormgegeven, maar door het Leven zelf. Het leven gaat dan stoelen op iets anders, op iets veel groters, op iets dat het kleine 'ego' verre te boven gaat. Wij merken dat o.m. door intuïtieve invallen en zaken die ons -onverwacht- toevallen, allen gebeurtenissen die later een betekenisvol patroon blijken te hebben.

Het juiste begrip van het voelen is een eerste en noodzakelijke stap in de richting van een verdere geestelijke bewustwording. De 'gevoelsleer' geeft de nodige aanwijzingen van hoe we vanuit het voelen naar ons werkelijke zelf kunnen komen. Willen wij nu nog verder, naar ons dieper gelegen Zelf, dan is echter een gedegen Inzicht nodig in de rol welke het denken speelt in het bereiken van die andere -onbekende- staat. Wij gaan dan beseffen dat wij via het denken, het willen en het doen geen enkel blijvend resultaat zullen bewerkstelligen.





We komen dan tot de onontkoombare conclu­sie, dat de mens via zijn Willen en zijn Streven nooit zijn Doel zal bereiken. Het 'ik' (jijzelf dus), dat je tot het zoeken heeft aangezet, blijkt notabene de enige sta in de weg te zijn. Ook het gericht zijn op het voelen blijkt dan een hinderpaal. Pas in het radicaal opgeven van jouw ik, van al het Eigene, van elk willen, van elk plan kan zich de deur naar dat Totaal-Andere zich openen.

Naast het verkrijgen van inzicht is er maar één alternatief: leven vanuit een staat van aandacht. Aandacht is een kwaliteit van het leven zelf, waarbij het denken, het menselijk brein dat de oorzaak van onze gevangenschap is geen enkele rol speelt en tot zwijgen komt.

Tijd is slechts een illusie !!!

Eén van die afstotende krachten voor doelgerichte creatie  is de saboterende werking van ons ‘geheugen’.

Als we ons bijvoorbeeld telkens ons ‘miserabele’ verleden herinneren, met al de pijn en de ontberingen die we hebben ervaren, besef dan dat we ons verleden terug doen herleven in het heden.

We kijken met pijn terug naar ‘gisteren’ zonder ons te realiseren dat we daarmee ‘morgen’ weer aan het ontwerpen zijn !

De universele geest kent het verschil niet tussen een emotie van ‘nu’ of een emotie die voortkomt uit een herinnering.

Ze houdt enkel rekening met de gevoelsvibratie die wij afleveren om ons leven samen te stellen.

Klaagzangen dragen weinig bij tenzij we ons leven opnieuw willen programmeren met al die ellende die we eigenlijk toch liever niet willen.

Bedank het verleden want het heeft ons gekneed tot een bewuster wezen.

Elke ontgoocheling of elke kwetsuur heeft ons antwoorden gebracht om dichter bij ons zelf te komen en ons herinneringsproces te versnellen.

Laten we ons niet langer kruisigen aan de ‘dwarsligger’ van een pijnlijk verleden en alle acteurs en figuranten vergeven waarmee we vroeger onze drama’s uitgespeeld hebben.

We zijn er gesterkt uitgekomen, emotioneel stabieler en bewuster.

Het verleden heeft ons gereed gemaakt voor de volgende stap in onze evolutie naar meesterschap … !

De planeet aarde biedt door haar vrij hoge densiteit (grofstoffelijkheid) een ideaal oefenterrein om het scheppingsproces te bestuderen en het ons eigen te maken.

Nu, met de steeds verdere verhoging van de trilling van de aarde naar een multi-dimensionaal bewustzijn, gaat alles veel sneller.

We evolueren naar het moment dat schepping bijna onmiddellijk plaatsvindt …

We weten immers dat de uiterlijke wereld niet vast is.

Meesters die bewust meesterschap demonstreren creëren zo goed als onmiddellijk, zonder tijdselement, want tijd en ruimte hebben ze overstegen.

De materie is zoals klei in hun handen, plastisch.

De universele substantie waaruit alles is opgebouwd verdicht zich vrijwel ogenblikkelijk tot tastbare vormen.

Zodoende houdt de materiele wereld voor hen geen beperkingen meer in.

Omdat ze vrij zijn van negativiteit en innerlijke weerstand  hebben ze rechtstreeks zichtbare invloed op hun omgeving.

Daardoor zijn ze in staat om met hun licht lichaam over water te lopen, de eeuwige jeugd te behouden, brood en vissen te vermenigvuldigen, de stormen te stillen, de elementen te trotseren, en alles wat zij verder nodig hebben rechtstreeks uit de universele substantie te betrekken.

Stel je voor dat wij ook onmiddellijk konden scheppen, dat elk gevoel direct – zonder tijdselement - werd uitgebeeld op het scherm van ruimte en tijd.

Zouden we dat echt wenselijk vinden op ons huidige evolutieniveau ?

Misschien wel voor die dingen die we prettig vinden.

Maar zouden we ook willen dat alle lagere emoties onmiddellijk voor ons gemanifesteerd werden, zodat we ook direct zouden ervaren waar we bang voor zijn ?

Waarschijnlijk niet…

Om ons het meesterschap op aarde eigen te maken is hier rekening mee gehouden en is tijd als een veiligheid ingebouwd om het ons mogelijk te maken onze  gevoelens in de gaten te houden en eventueel bij te sturen vooraleer ze zich manifesteren :

De bedoeling hiervan is dat we ons onderscheidingsvermogen leren gebruiken om te bepalen of het gewenste wel echt ons hogere goed dient.

Niet alles wat we willen, is automatisch voor ons hoogste goed.

Soms kunnen het ook compensatiewensen zijn met de bedoeling onszelf te bewijzen of indruk te maken op anderen.

Het universum heeft geen waarde-oordeel, en dus kunnen compensatie-wensen ook best vervuld worden (door volharding en doelgerichtheid), maar de vraag is natuurlijk of ze ons echt gelukkiger maken.

Een atleet met een winnaarsmentaliteit, kan door doelgerichte visualisatie een aantal uitmuntende prestaties of overwinningen creëren, maar zijn wens om de beste te willen zijn is misschien niet de wens van z’n ziel.

Zijn gedrevenheid en dwingende energie (‘ik moet winnen… want anders …) kan op langere termijn fysieke blessures veroorzaken waardoor het universum hem noodzaakt om bij z’n intenties stil te staan.

Hij dient dus z’n onderscheidingsvermogen te gebruiken en te bepalen of hij z’n waarde nog verder wil laten afhangen van z’n prestaties.

De vraag is : ‘Wil ik op de oude manier verdergaan  of ga ik wat zachter voor mezelf zijn ? en “Ben ik ook iemand zonder mijn sport of zonder ‘titel’?”

Mooie gevoelens !!!

Prettige gevoelens worden heel gewaardeerd en men streeft daar altijd naar. Die worden zelfs gelukkig zijn genoemd, optimisme, sterke persoonlijkheid, evenwichtig zijn, gezonde kijk op het leven, positief denken en dergelijke.

Lekkere gevoelens geven echter lang niet altijd de Waarheid aan. "Daar voel ik me lekker bij,'  'ik voel me er goed bij', ik doe wat prettig aanvoelt', zijn bedrog als ze worden veroorzaakt door sentimentaliteit, romantiek, verliefdheid in brede zin (je bent op alles verliefd waar je emotioneel afhankelijk van bent). Of als je je lekker voelt bij succes, eer, roem, voldoening, (schijn)zekerheid, tradities, idealen, wetenschap, principes enz. In wezen zijn dit allemaal afhankelijkheden, waarvan er veel voortkomen uit en ondersteund worden door de kuddegeest/groepsdwang en de emotionele beschadigingen daardoor.

Boodschap van de kaars !

Het kijken in de vlam heeft op iedereen een haast hypnotiserend effect. Met weinig moeite dwaal je af naar andere werelden. Het is de ideale manier om je te concentreren of te mediteren.
Vuur kan op zichzelf niet bestaan. Daarvoor heeft het andere elementen nodig. Hieruit leiden we af dat zij een transformerend karakter heeft. Vuur correspondeert met passie, wilskracht en autoriteit. Van al deze eigenschappen maak je gebruik met kaarsenmagie.





Als je de kaarsjes van je verjaardagtaart hebt uitgeblazen terwijl je een wens deed, heb je in feite al aan kaarsenmagie gedaan. Want alle principes van magie kwamen aan bod: Concentratie: het uitblazen van alle kaarsjes, Visualisatie: de wens en Wilskracht: het geloof dat de wens uitkomt.
Kaarsenmagie is een van de meest toegankelijke vormen van magie. Het vergt weinig ritueel en de benodigdheden zijn overal te krijgen. 
Als je kaarsen aanschaft hou dan rekening met de maat. Het is bij de meeste rituelen de bedoeling dat de kaars in zijn geheel opbrandt. De zogenaamde kerstboomkaarsjes zijn hiervoor de ideale maat. Binnen twee uur zijn deze opgebrand. Zorg ook altijd voor een veilige plek waar de kaars kan opbranden als je er niet bij wilt blijven zitten.

De meeste heksen vinden het niet gepast om de kaars uit te blazen. Gebruik een kaarsendover of knijp de vlam met natte vingers uit.
Je kunt natuurlijk ook zelf kaarsen maken. Een smalle hoge pan zoals de aspergepan werkt goed om de kaarsen in te trekken. Je kunt de was kleuren met voedselkleurstof. Veel heksen hechten er waarde aan dat de kaars door en door gekleurd is. Mijn eigen ervaring is dat andere kaarsen ook kunnen werken. Niet alleen het feit dat de kaars door en door gekleurd is geeft de doorslag of je magie zal werken. Er zijn meerdere facetten waarmee je rekening kunt houden om het geheel kracht te geven. Uiteindelijk doen je eigen concentratie, visualisatie en wilskracht dat.
De kleur van de kaars is aangepast aan je intentie en daarbij kun je de kaars nog versieren met inscripties. Denk hierbij aan de symbolen van de dierenriem, alchemistische symbolen, runen of zelfgemaakte. Allen dienen te corresponderen met je wens.

Het is van belang dat je altijd een maagdelijke kaars gebruikt. Kaarsen die al gebruikt zijn hebben vibraties opgepakt die je intentie kunnen verstoren. Overweeg om je kaars aan te steken met een actieve bron, zoals een houtspaander of een kaars die je daar speciaal voor gebruikt. Lucifers bevatten namelijk sulfer, een element dat correspondeert met bannen. Je intentie kun je opschrijven op een papiertje. Ook hier kun je weer met kleuren en symbolen werken. Het papiertje wordt in de kaarsvlam verbrand. Zorg voor een vuurvaste schaal waarin je het brandende papiertje kunt laten vallen.

Als het papiertje is verbrand neem je de tijd om naar de vlam te kijken, terwijl je concentreert op het doel van je ritueel. Dit is de tijd dat de vlam van zich kan doen spreken. Wees je bewust van de grootte van de vlam, de rook, de kleuren die zich manifesteren en de bewegingen die ze maakt. Let ook op geluiden zoals sissen of knappen.

Als je de kaars aansteekt en er is zwarte rook: Negatieve energie uit je wens worden verwijderd.
Witte rook: Je doel zal bereikt worden maar er zijn nog wat strubbelingen te verwachten.

Een sterke vlam: De kaars stuurt veel energie naar je doel.
Een zwakke vlam: De energie van de kaars werkt langzaam. Er kan sprake zijn van negatieve vibraties in je intentie of tegenwerking voordat je doel bereikt wordt. Is je doel duidelijk genoeg?
Springende vlam: Je doel bevat sterke emoties. Zijn je intenties positief? Ben je geaard en geconcentreerd?




Rook naar het noorden: Je werk voor het doel zal vruchtbaar zijn.
Rook naar het zuiden: Succes komt snel maar zal van korte duur zijn.
Rook naar het oosten: Je zult geduld moeten hebben en slim moeten zijn. Wellicht moeten je motieven opnieuw onderzocht worden.
Rook naar het westen: Je bent te emotioneel betrokken. Neem afstand en verhelder je gedachten.

Af en toe geluiden: Teken van intieme conversatie en pure gedachten.
Constant mild geluid: Teken van aanwezigheid van een autoriteit.
Frequent sissen en knappen: Teken van onenigheid.
In het algemeen geldt: Hoe meer geluid, hoe meer tegenwerking je zult ondervinden.

Mocht de kaars om wat voor een reden dan ook uit gaan, dan is het werk gedaan. Het is niet de juiste tijd of je intentie kan geen doorgang vinden.

 

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan 

Het belang van Contrast in je leven !!!

Om een expert te worden in het creëren van ons leven, is het van het allergrootste belang dat we vaarwel zeggen tegen onze gehechtheid aan een slachtoffer-houding. Dat doen we in het besef dat wij het heft in eigen handen dienen te nemen, dat elk van ons als énige in z’n leven een positief verschil kan maken. Onze levensomstandigheden zijn immers een product  van hoe wij denken en voelen dat het leven ‘is’.

Daarom zijn wij de énige die werkelijk iets kunnen veranderen aan de beleving van onze omstandigheden. Niemand anders kan dit in onze plaats doen. Een diepe erkenning van deze waarheid zal voor een keerpunt in ons leven zorgen. Geleidelijk dringt het tot ons door dat onze ervaring een product is van de manier waarop we onze energie hanteren. Als er zich pijnlijke of beperkende  omstandigheden aandienen, is dit slechts een signaal dat we onze energie niet efficiënt genoeg beheren en dat we haar (nog) niet tot een bondgenoot hebben gemaakt. Hoe onze medemensen zich ook in ons leven voordoen, wij zijn het die kiezen en bepalen op welke wijze wij ons met hen willen verhouden.

Alles wat er in ons leven gebeurt, geeft ons de gelegenheid te beslissen wie wij willen zijn in relatie hiermee !

Dit is de wijze waarop we onszelf manifesteren in de wereld. Als er op de aarde alleen maar liefde was, konden we onszelf dan werkelijk als liefdevol ervaren ? Precies door onszelf in een ruimte te zetten die minder liefdevol is, kunnen we – omwille van het contrast - ervaren hoe het is en voelt om liefdevol te zijn. Wij – op de voorgrond – kunnen slechts onszelf ervaren als wie wij verkiezen te zijn, tegen een achtergrond (de omgeving) die ‘anders’ is. Zo is een huis pas zichtbaar op de voorgrond als de achtergrond ervan verschilt.

Willen we onszelf als ‘klein’ ervaren, dan kan dit slechts binnen een omgeving van mensen die ‘groter’ zijn dan wijzelf.

Als je niet weet wat moe zijn is, weet je ook niet wat fit zijn betekent. Daarom zijn we allemaal ‘anders’ en uniek in onze expressie, want het zijn precies de verschillen die het ons mogelijk maken te kiezen… Om te ervaren wie we kiezen te zijn, hebben we ons in een kader of omgeving geplaatst die overeenkomt met wie we niet kiezen te zijn.

Als we nu deze omgeving veroordelen, ontnemen we ons de kans om een bewuste keuze te maken. Moet iemand z’n armoedige omstandigheden afkeuren als deze hem inspireren om meer overvloed van binnenuit toe te laten Het contrast tussen onze huidige realiteit en onze gewenste realiteit, creëert immers een verlangen om te kiezen. Zonder dit contrast kunnen we onszelf onmogelijk opnieuw definiëren.

Veel ‘oude’ zielen onder ons hebben zichzelf niet altijd een gemakkelijke ‘start’ gegeven in dit leven. Ze hebben niet de perfecte, onbezorgde jeugd gehad waar iedereen van droomt. Sommigen kregen te maken met misbruik, kleinering, onbegrip of het vroege overlijden van (één van) de ouders. Anderen stonden als kind open voor de lichtwerelden, maar werden niet serieus genomen ; ze werden uitgelachen en als wereldvreemde zonderling beschouwd. Om zichzelf te kunnen handhaven, moesten ze uiteindelijk wel naar binnen gaan en zichzelf leren erkennen en respecteren. Ze moesten hun anders-zijn leren aanvaarden en ervoor durven uitkomen, temidden van de mensen die nog slapende waren en hen raar bekeken.

Begrijp je dat we - in functie van maximale groei en ontwikkeling - onszelf dikwijls zware uitdagingen geschonken hebben als ‘uitlokker’ van onze latente, innerlijke Kracht ? We hebben onszelf NIETS te verwijten als we inzien hoe mooi het proces van ontwaken is waarin we ons hebben geplaatst. Het Leven is een eeuwigdurend spel tussen de tegenstellingen, tussen licht en duister, tussen ‘ik’ en de ‘anderen’. Net zoals bij een damspel heb je spelers en tegenspelers nodig.

De één vertegenwoordigt de ‘witte’ pionnen, de andere de ‘zwarte’. Het damspel zelf voltrekt zich in de interactie tussen de ene partij en de oppositie. Als de ene partij aan zet is, kan de tegenpartij zijn positie bepalen en een tegenzet doen. Op dezelfde wijze definiëren we onszelf in de wisselwerking met alle medespelers in onze wereld.

Sommigen zullen we herkennen als de ‘witte’ pionnen (de gelijk-denkenden), anderen als de ‘zwarte’ (de anders-denkenden). De ‘zwarten’ zijn niet slechter dan de ‘witte’.

Nu begrijpen we wellicht dat we onszelf op aarde tussen (schijnbaar) niet-verlichte wezens hebben geplaatst, om te kunnen ervaren hoe het voelt om een licht in de wereld te zijn !

Dat is de reden waarom onze ziel of Ware Zelf geen enkele situatie of emotie afkeurenswaardig vindt.

De ziel weet dat ELKE situatie recht heeft van bestaan omdat ze er vreugde in schept om te kiezen wie of wat ze wil zijn in de interactie met deze situatie !

Ze veroordeelt geen enkele gedachte, geen enkele emotie of daad die zogezegd ‘liefdeloos’ is, omdat ze beseft dat alleen genoeg liefde een tekort aan liefde transmuteert of opheft.

Sterker nog, onze ziel zegent al het ‘onvolmaakte’, al het tijdelijke duister, omdat ze wéét dat haar licht hiermee mooier contrasteert !

Bedank je Verleden !!!





Eén van die afstotende krachten voor doelgerichte creatie  is de saboterende werking van ons ‘geheugen’.

Als we ons bijvoorbeeld telkens ons ‘miserabele’ verleden herinneren, met al de pijn en de ontberingen die we hebben ervaren, besef dan dat we ons verleden terug doen herleven in het heden.

We kijken met pijn terug naar ‘gisteren’ zonder ons te realiseren dat we daarmee ‘morgen’ weer aan het ontwerpen zijn !

De Universele Geest kent het verschil niet tussen een emotie van ‘nu’ of een emotie die voortkomt uit een herinnering.

Ze houdt enkel rekening met de gevoels-vibratie die wij afleveren om ons leven samen te stellen.

Klaagzangen dragen weinig bij tenzij we ons leven  opnieuw willen programmeren met al die ellende die we eigenlijk toch liever niet willen.

Bedank het verleden want het heeft ons gekneed tot een bewuster wezen.

Elke ontgoocheling of elke kwetsuur heeft ons  antwoorden gebracht om dichter bij ons Zelf te komen en ons herinnerings-proces te versnellen.

Waarom zouden we het dan veroordelen … ?

Laten we ons niet langer kruisigen aan de ‘dwarsligger’ van een pijnlijk verleden en alle acteurs en figuranten vergeven waarmee we vroeger onze drama’s uitgespeeld hebben.

We zijn er gesterkt uitgekomen, emotioneel stabieler en bewuster.

Het verleden heeft ons gereed gemaakt voor de volgende  stap  in onze evolutie …..

Blokkades !!!

Blokkades ontstaan doordat je dingen niet hebt geaccepteerd. Het stroomt niet omdat iets niet doorwerkt is. Je bent blijven steken. Je ontloopt een verantwoordelijkheid, een confrontatie, een gevoel. Je laat dingen liggen. Je weigert iets in te zien. Je weigert iets toe te laten.
Wanneer een handeling, een gedachte, een ontmoeting gepaard gaat met pijn, met angst, met een vluchtneiging, dan ben je op een blokkade gestoten.

De pijn, de angst, de emotie, zij komen allen uit een verborgen onbewust gebied van jouw geest. We noemen dat het schaduwgebied. Het is niet alleen het negatieve wat daar verborgen ligt. Ook positieve eigenschappen of vermogens, kwaliteiten die je niet in je leven hebt ontwikkeld, kunnen blokkades vormen.

Wanneer je eenzijdig met het denken werkt en nooit toekomt aan rust en creatieve uitingen kan dat evenzeer vanuit het onbewuste treffen, als wanneer je 'slechte' neigingen hebt onderdrukt.

De sleutel tot de oplossing is wat in de duisternis van het onbewuste ofwel de schaduw verborgen ligt, in het licht van het bewustzijn te brengen. Licht verdrijft altijd de duisternis. Zie wat er is, wat er gebeurt. Durf te kijken. Durf te zien dat ook dat verborgene 'jij' bent. Je bent niet alleen het door jou erkende 'ik'. Wat bij jou verborgen blijft, zal zich altijd naar buiten toe manifesteren. Al zeg je iets niet, mensen zullen het voelen. Wanneer je iets onbewust verstopt, zal zich dat ook aan jou en aan anderen kenbaar maken.

 


Uiteindelijk ben je heel de mens, met alles wat daar in zit en dat is niet altijd even fraai. Laat het toe, zie de beelden, ervaar de gevoelens. Beleef de pijn. Loop er niet voor weg. Veroordeel niet, want anders bouw je weer nieuwe weerstand op, je gaat immers een strijd aan met de aan het licht gebrachte tendensen. Deze werken in het verborgene, en derhalve valt het niet te voorspellen hoe zij zullen reageren, wanneer je ze wegdrukt. Jouw 'ik' heeft daar geen enkele zeggenschap over. Elke bewuste actie van jou kant roept alleen maar een tegengestelde reactie op. Roep het dus ook niet op, maar laat het vanuit zichzelf opbloeien wanneer het zich aandient, wanneer het er is. Laat het komen, maar leef het niet uit. Ga er bewust helemaal in zitten. Beleef de opkomende gevoelens, schrijf ze op, teken ze, beeld ze uit.

Je kan zo wellicht ontdekken wat hun bron is. Kom je er niet alleen uit, ga er dan niet alleen mee zitten, maar deel ze met een vertrouwd iemand. De biecht was zo gek nog niet, wanneer hij gemeend was en niet bedoeld als een gemakkelijke afkoopsom.

Wanneer je iemand -bewust of onbewust- gekwetst hebt, deel dan je inzicht met die ander. Je kan zo aan beide kanten de problemen oplossen.

Laat alles maar aan het licht komen, want zo wordt het aan de duisternis onttrokken en verliest het zijn tegen jou gerichte energie. Je luistert nu serieus naar jouw innerlijk. Dat is genoeg. Span je niet in. Loslaten is toelaten. Ga niet spitten, zoek niet, analyseer niet, maar zet alleen de deur open.

Wanneer je je zo opstelt, en er geen gevecht meer plaatsvindt, zullen vanzelf innerlijke aanwijzingen volgen, die per definitie constructief van aard zijn.

Het leven streeft naar een totaliteit, het leven wil de tegenstellingen verenigen, zodat er Eenheid ontstaat. Alles bestaat als een manifestatie van die Eenheid. Elke afwijzing van een deel van het geheel zal het Leven beantwoorden met pogingen om het afgewezene alsnog te doen aanvaarden. Wanneer je je opstelt zoals voorgesteld, werk je dus mee aan de bedoelingen van het Leven zelf. Vandaar dat het Leven je de aanwijzingen zal geven voor je verdere stappen.

Vrijheid van onze wil ???

Wat is de wil en wie of wat gebruikt de wil? Volgens het woordenboek is de wil een mentaal vermogen dat bewust wordt gebruikt om te besluiten op welke manier men zal handelen. In de filosofie wordt de wil beschreven als een vermogen om te kiezen waarbij de mens, gebruikmakend van zijn vrijheid van handelen, de mogelijkheid heeft om beslissingen te nemen. In de theosofie wordt de wil omschreven als een neutrale kracht die door het denkvermogen kan worden gebruikt voor goede of slechte doeleinden. Hij behoort tot het gebied van bewustzijn en intelligentie waar we kwaliteiten zoals altruïsme, mededogen, liefde en vergevensgezindheid aantreffen.

Als we kijken naar het kleinste levende organisme staan we verbaasd over het levensraadsel. Zelfs een microscopisch kleine hoeveelheid protoplasma vertoont groei, voortplanting, beweging, en kan zich voeden. Daarmee vergeleken is de mens een complex wezen, en de enige manier om het levensraadsel op te lossen is door onszelf te onderzoeken en te aanschouwen hoe ver de wil in ons bewustzijn doordringt en hoe hij zich aan onze innerlijke zintuigen kenbaar maakt. Wanneer we onszelf onderzoeken, ontdekken we dat we niet slechts wezens van vlees en bloed zijn, maar ook een ‘samenstelling van begeerten, hartstochten, belangen, stemmingen, meningen, vooroordelen, beoordelingen van anderen, voorkeuren en aversies . . .’ Deze samengestelde bundel van kwaliteiten hoort bij het vergankelijke zelf.

Het oude Hermetische gezegde: ‘Achter de wil staat de begeerte’, duidt erop dat de wil een kracht is die door begeerte in beweging wordt gezet. Begeerte staat centraal in de constitutie van de mens, en afhankelijk van de hoeveelheid geestelijke ontwikkeling die de monade heeft doorgemaakt, kan de begeerte opstijgen naar het geestelijke of afdalen naar het dierlijke. Bijvoorbeeld: begeerte is in dieren een instinctieve kracht omdat ze nog niet voldoende zelfbewustzijn hebben ontwikkeld, terwijl ze in de mens een intuïtieve of verstandelijke kracht kan zijn. De meeste mensen schijnen te leven in en naar hun begeerten, en verwarren die vaak met de wil. Begeerte verandert voortdurend en is onstabiel, terwijl de wil constant en stabiel is, een spirituele kracht in ons wezen. In ons dagelijks leven hebben we vaak niet genoeg wilskracht om een week lang één pad te volgen, laat staan een jaar.

Zowel wil als begeerte zijn creatieve krachten; ze vormen ons en onze omgeving. We vormen ons overeenkomstig het beeld van onze begeerten, maar door onze wil te gebruiken zouden we ons kunnen vormen naar het beeld van het goddelijke. We hebben een tweevoudige plicht: ten eerste om onze wil te wekken en sterker te maken door hem te temmen en te gebruiken en hem de absolute leiding in het lichaam te geven; en ten tweede om onze begeerte te zuiveren. Om dit te bereiken hebben we twee werktuigen nodig: kennis en de wil. Kennis geeft ons een basis voor groei en het bereiken van wijsheid; en als de wil onzelfzuchtig wordt gebruikt, stimuleert hij geestelijke groei.

Naast de wil en begeerte beschikken we over andere belangrijke vermogens zoals verbeeldingskracht en discipline. De verbeelding is een vermogen dat, wanneer het door de wil wordt gebruikt, creatieve krachten opwekt en wat door deze wordt voortgebracht. Pythagoras noemde de verbeeldingskracht de herinnering van onze vroegere levens. Ze kan worden gebruikt voor het vergeestelijken, maar ook voor het verstoffelijken, van beelden die in het denkvermogen zijn gevormd, om de gevolgen teweeg te brengen die we verlangen, goede of slechte. Ze kan ons overheersen en ons binden aan de illusies die we hebben gecreëerd, of als we dit vermogen gericht gebruiken en weerstand kunnen bieden aan haar fantastische ingevingen, een krachtig instrument worden om ons leven en onze bestemming vorm te geven.

Discipline is een woord dat we associëren met training in zelfbeheersing en is iets dat we zien als een beperking van onze vrijheid; maar zoals Swami Ranganathananda opmerkte, ‘De slaaf stoort zich aan discipline, de vrije mens verwelkomt echter elke gelegenheid tot zelfdiscipline. . . . [Ze] is de weg om wilskracht te krijgen, ruimdenkende sympathie, een edel karakter en daardoor in alle opzichten een sociale en geestelijke doelmatigheid’ (The Message of the Upanishads, blz. 202). Discipline bevrijdt ons uit de slavernij van onze begeerten, en is essentieel voor menselijke groei:

De wil is werkelijk overal en door iedereen te gebruiken, en we moeten leren er verstandig mee om te gaan en onze begeerten te beheersen. Wie is eigenlijk verantwoordelijk voor hoe we leven en wie we zijn? Niemand anders dan wijzelf.

Lavendel !!!

Één van de belangrijkste etherische oliën is lavendel. De olie is veelzijdig, past bij jong en oud en is relatief veilig. Ze is één van de weinige oliën die onverdund gebruikt kan worden. Deze olie hoort eigenlijk in elke EHBO kast thuis.

De Lavendel is afkomstig uit het Middellandse zeegebied, maar is hier grotendeels verdrongen door de Lavandin, een hybride met een veel grotere opbrengst maar minder rijk aan actieve bestanddelen. Het is een groenblijvende houtachtige struik tot 1 meter hoog met prachtige violetblauwe bloemen. Lavendel wordt nu overal ter wereld gecultiveerd, de olie komt o.a. uit Frankrijk, Spanje, Italië, Engeland, Australië en Griekenland.




De olie wordt verkregen door waterdampdistillatie van de verse bloemtoppen of van de gehele plant onder lage druk. Zij is kleurloos tot lichtgeel met een zoete, bloemige kruidige geur en een houtachtige ondertoon.
Lavendel (lavare = wassen) wordt veel gebruikt voor zeep, parfums, oliën en baden. Lavendel heeft een rustgevende werking, helpt bij depressiviteit en brengt emoties in evenwicht. De olie is geschikt voor littekengenezing en brandwonden. Het heeft een antibacteriële werking, pijnstillende eigenschappen en geeft rust aan de huid. Lavendel geeft in de aromatherapie rust, frisheid en reinigt de kamer.





Enkele recepten

Brandwonden: eerst koelen met koud stromend water, dan 1-2 druppels Lavendel op de wond aanbrengen. Dit ieder uur tot de pijn vermindert.

Insectenbeten: Lavendel olie puur op de pijnlijke plaats aanbrengen. Of 2-3 druppels op een vochtig watje aanbrengen en dit op de gewonde plek houden.

Bijen/wespen steek: de angel verwijderen en de steek onmiddellijk met pure Lavendel behandelen, zwelling en pijn blijven dan uit.





Jeugdpuistjes: 10 druppels Lavendel en 5 druppels kamfer in een glas gekookt water doen en hiermee 2x per dag de huid afspoelen of deppen.

Eczeem: meng 5-10 druppels met 50 ml. basisolie en wrijf hier het eczeem dagelijks mee in.

Slecht slapen: 5 druppels Lavendel op het hoofdkussen sprenkelen of 6-10 druppels in de slaapkamer verdampen.

Geurend wasgoed: Voeg een paar druppels toe aan het laatste spoelwater.

Schoonmaak: Voeg 10 druppels per liter toe. Gebruik hiervoor de goedkopere variant Lavandin. Het helpt het huis te ontsmetten en het ruikt heerlijk fris.




Voorzichtig !!!

Omdat Lavendel een licht menstruatiebevorderend middel is, kan het de maandelijkse bloedingen oproepen of stimuleren. Lavendel moet gedurende de eerste drie maanden van de zwangerschap worden vermeden. Lavendelolie is veilig voor alle leeftijdsgroepen, maar mensen met hooikoorts of astma kunnen er allergisch voor zijn.
Hogere doseringen etherische olie >1 gram kunnen slaperigheid veroorzaken. Niet combineren met jodium en ijzerzouten.

Gevoeligheid en afsluiten !!!

Het is mogelijk om je te leren afsluiten als je gevoelig bent. Ik bedoel met afsluiten dat je goed voor jezelf gaat zorgen en leert om dingen los te laten. Dit gaat allemaal niet vanzelf en kan heel moeilijk zijn. Of het moeilijk is of makkelijk dat bepaal je zelf. Gevoeligheid toelaten dat vraagt nogal wat van jezelf. Waarschijnlijk omdat je het er best moeilijk mee hebt, heb je geleerd om je op de verkeerde manier af te sluiten. Afsluiten betekent niet dat je alle deuren dicht gooit. Het kan ertoe lijden dat je alle wegen naar jezelf afsluit. Daardoor kan je bijv. heel moe worden, depressief of ziek.

Afsluiten is bedoeld op een positieve manier. Het is een manier om alles wat er bij je binnenkomt te beperken en los te laten. Het klinkt misschien heel moeilijk maar het valt best mee. Het kan zijn dat dat betekent dat je elke dag moet oefenen en misschien wel meerdere keren.

Wat je leert is jezelf te gronden (aarden). Zo leer je om bij jezelf te blijven. De grondoefening vind je onder het kopje meditatie of klik hier. Door deze oefening regelmatig te herhalen leer je sterker en steviger in je schoenen te staan. Gronding kun je ook doen door te eten, lopen in de natuur of ademhalingsoefeningen. Het kan dus op verschillende manieren en probeer het zo vaak mogelijk te doen als maar kunt. Je bent gevoelig dus eigenlijk is het een pre.

Nog een vorm om je goed af te stuiten is te proberen zoveel mogelijk positieve dingen om je heen te hebben. Dit is niet altijd mogelijk maar probeer het zo vaak mogelijk te doen. Ge bijv. niet naar de buurvrouw als je heel veel klaagt. Ga haar niet opzoeken omdat ze zielig is. Wil je op een positieve manier met haar omgaan en haar helpen, vertel haar dan wat je voelt. Ga niet om met mensen die je alleen maar neerhalen. Of beperk je omgang en ga gronden als je toch met deze mensen omgaat. Grond voor dat je deze mensen ziet en erna. Wat ook heel goed is een klank meditatie.

Wat heel belangrijk is dat je jezelf goed leert kennen. Waarom doe je de dingen die je doet? Ga na waar je handelingen vandaan komen en of ze nog bij je passen. Wat je kunt doen is een leuke cursus waar je jezelf goed leert kennen.Wees niet bang om jezelf eens onder de loep te nemen. Jezelf leren kennen betekent dat je sneller naar jezelf zult luisteren waardoor je sneller je grenzen aangeeft.

Grenzen aangeven is dan ook heel belangrijk. Leer kennen wat je wel en niet leuk vind. Zo kun je sneller de stopknop indrukken als er iets gebeurt wat je niet leuk vind. Waarom zou je het toelaten? Om een ander geen pijn te doen? Waarom denk je dat je een ander pijn doet?

Heel veel handelingen die je hebt zijn vaak niet nodig en zijn je waarschijnlijk heel erg tot last. Veranderen is de enige manier om met gevoeligheid om te gaan. Het is vervelend een ander hoeft dat toch ook niet. Waarom jij wel? Gewoon omdat je gevoelig bent en jij een manier wilt vinden om er mee om te gaan.

Nog een belangrijk punt is, leef vandaag. Je kunt maar een dag tegelijk leven en dat is vandaag. Morgen ben je weer bezig met een nieuwe dag. Ga geen tijd verspillen aan wat komen gaat. Ga ook geen zorgen maken over andermans verantwoordelijkheden. Als een ander het nalaat te doen wat hij moet doen ga het dan niet oplossen. Doe wat jijmoet doen en blijf alleen daarbij. Probeer dit zoveel mogelijk te beperken. Blijf bij jezelf.

Een gevoel van werkelijkheid !

Wat is kennis? Deze moeilijke vraag richt zich op de basisbouwstenen van het denken en logisch redeneren van de mens. Als we eenmaal openstaan voor de mogelijkheid, dan kunnen we ons afvragen of de wereld die we zien en gewaarworden inderdaad wel werkelijk is. Het is waar dat wij gebonden zijn aan de zintuigen die onze schakel vormen met de wereld om ons heen en dat deze zintuigen feilbaar zijn. Maar welke aanwijzingen zijn er die ons kunnen doen geloven dat de wereld waarmee we in wisselwerking staan gedeeltelijk denkbeeldig is? Dromen – scheppingen van ons bewustzijn en onze verbeeldingskracht die zijn samengesteld uit een stel oorzaken die overal binnenin ons kunnen ontstaan – kunnen alleen die natuurlijke vormen aannemen die ons bewustzijn kan bevatten. Zouden we deze scheppingen vergelijken met wat we in de waaktoestand zien, dan zouden we zien dat onze droombeelden veel weg hebben van kindertekeningen die bestaan uit vormen en schaduwen.

Indien de wereld niet is voortgekomen uit ons eigen bewustzijn maar op zichzelf bestaat, hoe zit het dan met de feilbaarheid van de menselijke waarnemingen? De fysieke menselijke zintuigen zijn in wezen meetinstrumenten, veeleisend en prachtig, maar beperkt. Als we bijvoorbeeld alleen onze vijf zintuigen zouden gebruiken om te proberen de gemoedsgesteldheid van iemand te peilen, dan zouden we moeten afgaan op fysieke reacties zoals tranen of een glimlach. Maar als mensen zo gemakkelijk te doorzien waren, dan zouden we niet gedwongen zijn om taal te gebruiken om gemoedsgesteldheden mee te delen en te begrijpen. En evenzo, als we proberen de natuur te begrijpen met alleen de vijf zintuigen, dan zouden we geen besef hebben van veel van wat zich binnenin ons afspeelt. Deze zintuigen zijn aangepast aan het fysieke en zijn gespecialiseerd in het peilen van de wereld die ze waarnemen. Maar in ieder mens gebeurt zoveel meer dat niet kan worden begrepen door uitsluitend de stoffelijke zintuigen te gebruiken. Als we alleen afgaan op onze fysieke waarnemingen, dan zou veel van wat men over de wereld te weten kan komen en daarvan kan begrijpen, afgesneden worden en latent blijven.

Er zijn natuurlijk niet-fysieke zintuigen. Stel u een vriend voor die van streek is en uithuilt in uw armen. Waarom zou u zelf zijn pijn en angst voelen als er niet meer dan alleen maar tranen en snikken werden overgebracht? Het zou moeilijk zijn deze situaties te verklaren, en onze reacties daarop, als de fysieke zintuigen onze enige informatiebron waren. Hoewel deze emotionele toestanden fysieke neveneffecten voortbrengen, zoals het schokken van het lichaam, zijn deze effecten niet de oorzaak van de reactie in u. Het is algemeen bekend dat oorzaak-en-gevolg-verbanden ingewikkeld zijn. Als een dam doorbreekt en een overstroming veroorzaakt die een stad verwoest, is dan het bouwen van de dam de oorzaak van de overstroming of een constructiefout in de dam? Er is duidelijk een verband tussen de overstroming en de dam, maar de zaak zo te versimpelen door te zeggen dat het bestaan van de dam de enige oorzaak is van de overstroming, gaat voorbij aan het feit van de foute constructie. Als we bij het analyseren van het menselijk lichaam evenzo proberen te betogen dat alles fysiek is en negeren wat er gebeurt tussen de fysieke reactie en onze eigen emoties, dan kunnen we, omdat het emotionele niet wordt begrepen, geneigd zijn het buiten beschouwing te laten.

Wat ‘werkelijk’ is, roept een andere vraag op: hoe weten we dat wat we denken, voelen en zien de werkelijkheid is, en in hoeverre kunnen we onze waarnemingen vertrouwen? Iemand met een psychische aandoening kan dingen waarnemen die de meesten van ons niet zien. Hoe kan zo iemand zijn waarnemingen vertrouwen die anders schijnen te zijn dan wat de meesten van ons zien en voelen? Zijn waarnemingen maken zijn werkelijkheid zo anders dan de norm dat hij misschien niet langer in staat is om met een groot deel van de samenleving in contact te komen. Ieder van ons is echter zoals deze ‘gek’, in zoverre dat we worden geconfronteerd met heel verschillende werkelijkheden die we met elkaar proberen te verzoenen. Als samenleving maken we gebruik van gemeenschappelijke opvattingen, ethiek, moraal, religie, en gewoonten in een poging de verschillen te verzachten die ontstaan door wat we individueel zien en geloven, zodat we het gemakkelijker onderling eens kunnen worden.

Terwijl we begrijpen dat we direct zijn beïnvloed door de wereld waarin we leven, kunnen we ons afvragen wat er zou gebeuren als we twijfelden aan dat waarvan we denken dat het de werkelijkheid is? Wat zou er gebeuren als we zouden proberen de wereld te zien buiten de context die ons is geleerd te aanvaarden en in plaats daarvan zouden proberen met onze eigen ogen de natuur te zien die de wereld om ons heen bezielt? Zouden we worden bestempeld als buitenstaanders die het niet eens zijn met ervaringen waarover men het algemeen eens is, en een wereld zien die de materialistische logica versteld zou doen staan? Indien we de darwinistische evolutiegedachte als feit accepteerden, wat zouden we dan denken als we twee honden zien vechten op straat? Hoe zou het zijn als we niet blindelings accepteerden dat we niet méér kunnen weten over het mens-zijn dan wat we met behulp van onze vijf zintuigen kunnen meten of met de prachtige werktuigen die de wetenschap heeft uitgevonden om ze te versterken? Wat zouden we zien als we naar de wereld probeerden te kijken anders dan met ogen die eenvoudige materiële hypothesen trachten op te stellen die gevolgen verklaren maar de oorzaak zijn innerlijke schoonheid ontzeggen?

Indien er antwoorden op deze vragen zouden zijn, dan kunnen die niet in geschreven woorden worden vervat; ze kunnen alleen worden gevonden door gebruik te maken van de fantastische kracht van het denken, die ieder mens bezit. Als we de vraag stellen: ‘Wat is werkelijkheid?’ dan moeten we naar binnen kijken en de wereld bezien zoals ieder die voor zichzelf schept. We moeten denkwijzen loslaten die proberen controle uit te oefenen op wat we zullen zien voordat we het zelf hebben gezien, en ons keurige universele antwoorden geven die gemakkelijk doordringen in het denken van allen die erdoor worden geraakt. De werkelijkheid is individueel, en de enige manier om die te begrijpen is dat ieder van ons er met zijn eigen ogen, verstand en hart naar kijkt.

Aanraken? Van levensbelang !!!


 

Lekker veel knuffelen. Daar groeit een baby goed van. En wie is er niet blij met een troostende arm om z’n schouder als je verdriet hebt? Aanraken en aangeraakt worden is van levensbelang

Een hand op je schouder of een arm om je heen. Wie geen partner heeft mist het knuffelen – soms nog meer dan seks. Niet verwonderlijk, want aanraken is van levensbelang. Als je niet wordt aangeraakt ga je dood. Althans, zo voelt het van binnen. En zo werkt het ook echt. De prikkeling van de huid wordt via de zenuwen doorgegeven aan de kleine hersenen, en dat is precies het gebied waar de menselijke emoties worden geregeld. Met andere woorden: een aanraking brengt je via de hersenen heel direct in contact met je gevoelsleven. Dat leidt ertoe dat je lekker en gezond in je vel steekt. Het is geen aangeboren kunst: de huid en de hersenen moeten ‘leren’ met elkaar te communiceren, de huid moet in de jaren na de geboorte worden gestimuleerd om een kind emotioneel tot bloei te laten komen. Dat blijft gelden voor volwassenen.




Praten helpt niet altijd

Uit onderzoeken van de etholoog Harry Harlow uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw, blijkt dat baby-aapjes die waren weggehaald bij hun moeder en in een laboratorium werden opgevoed door kunstmatige nepmoeders, op oudere leeftijd sociaal onderontwikkeld waren. Ze sloegen zichzelf en wiegden zichzelf eindeloos heen en weer. De resultaten van dat experiment zijn ook van toepassing op mensen. Bij baby’s die niet genoeg worden aangeraakt, geknuffeld en gekoesterd, zie je eenzelfde ontwikkeling: de ontwikkeling van de hersenen en het zenuwstelsel komt in de knel. En dan voornamelijk díe hersendelen die ervoor zorgen dat we vertrouwen kunnen opbouwen in onszelf en in anderen, dat we liefde en intimiteit kunnen geven en ontvangen. Wie dat als kind heeft moeten missen, heeft grote kans later in z’n leven relatieproblemen te krijgen.

Uit de seksuologie is bekend dat mensen die vroeger niet of nauwelijks zijn geknuffeld, als volwassene angst voor aanraking ontwikkelen”, zegt psychologe en seksuologe Ingeborg Timmerman. Zij ziet veel mensen in haar praktijk die een muurtje om zich heen hebben gebouwd. Zoals de vrouw van begin veertig die moeite had om te vrijen met haar nieuwe partner. Hij deed haar aan haar broer denken, die haar vroeger veel had gepest. Van haar ouders had ze weinig troost en steun gehad. Om zich toch veilig te voelen, liet ze zich niet kennen. Haar partner probeerde daar doorheen te breken door haar een beetje te jennen. Dat raakte haar wel, maar op een verkeerde manier, waardoor ze zich nog meer voor hem afsloot.
Bij de seksuologe kwam de vrouw niet verder. “Praten is niet altijd de beste manier om dergelijke gevoelsproblemen op te lossen”, zegt Timmerman. “Sommige mensen kunnen zo goed verwoorden wat hen bezighoudt, dat het ze heel goed lukt de gevoelens die daarbij horen, buiten de deur te houden.” Timmerman stuurde de vrouw naar een haptotherapeut.( een haptotherapeut doet wat de ouders hebben nagelaten, raakt mensen aan, geeft ze het gevoel dat ze veilig zijn ). Die kan, kort gezegd, de ‘aanraakschuld’ die mensen in hun jeugd hebben opgelopen, inlossen. Hij doet wat de ouders hebben nagelaten: hij raakt mensen aan, geeft ze het gevoel dat ze veilig bij hem zijn. “Bij hem leerde de vrouw haar muurtje af te breken”, zegt de seksuologe. “Toen ze daarna weer bij mij kwam, konden we wel over haar probleem praten en het oplossen.”




Psychologe Tiffany Field van de Universiteit van Miami weet dat iedereen van aanraking profiteert, of je nu een ‘aanraakschuld’ hebt of niet. Zij werd ooit moeder van een te vroeg geboren kind. Op de intensive care-afdeling voor vroeg geboren baby’s waar ze werkte, zag ze dat de kinderen beter groeiden als ze op een tepel konden zuigen terwijl ze via een slangetje voedsel kregen. Als aanraking van hun mondje al helpt, dan zal aanraking over het hele lichaam vast een nog groter effect hebben, vermoedde ze. Die gedachte stond aan de wieg van de vijf ‘Touch Research Institutes’ die wereldwijd onderzoek doen naar de geestelijke en lichamelijke effecten van massage. Te vroeg geboren kinderen groeien inderdaad sneller als ze worden gemasseerd, zo blijkt uit onderzoek van het TRI. Ze kunnen gemiddeld zes dagen eerder naar huis.

Lekker aangeraakt worden is even belangrijk als een gezond dieet en lichaamsbeweging.

Maar massage doet meer. Het helpt ook bij depressieve volwassenen. Volgens Field doordat door de aanraking minder van het stresshormoon wordt aangemaakt en juist meer serotonine, het lichaamseigen anti-depressivum. Massage helpt ook bij slaapproblemen en pijnbestrijding. Het gaat nog verder: ook jezelf masseren heeft gunstige effecten. Rokers die willen stoppen, roken minder sigaretten wanneer ze hun eigen hand of oorlelletje masseren – drie keer daags, een maand lang.
Nog een voorbeeld van de genezende werking van aanraken? Ouderen die op verzoek van het TRI een maand lang kinderen masseerden, voelden zich goed en hadden minder last van depressies. Dit effect was zelfs sterker dan wanneer ze zelf gemasseerd werden, mogelijk omdat ze gemasseerd worden als ongemakkelijker ervoeren dan zelf masseren. Field is ervan overtuigd: aanraken moet, aanraken doet goed. Ze zegt: “Ga naar een masseur of vraag een naaste om je aan te raken. Lekker aangeraakt worden is even belangrijk als een gezond dieet en lichaamsbeweging.”

Gemakkelijk gezegd, maar probeer het maar eens voor elkaar te krijgen als je geen partner hebt – of als je geliefde niet van ‘dat kleffe gedoe’ houdt. “Ik ken veel mensen met huidhonger”, zegt masseuse Monique van der Post. Ze geeft verschillende soorten massages in haar Utrechtse praktijk. Sommige mensen komen bij haar omdat ze stijve spieren hebben, anderen omdat ze het gewoon lekker vinden – “als een extra krent in de levenspap.”
Tot haar vaste klanten behoort een 75-jarige vrouw wier man enkele jaren geleden is overleden. Van der Post kan die echtgenoot natuurlijk niet vervangen, maar ze kan die vrouw wel een prettig gevoel geven met haar aanraking. “Als ik masseer”, zegt ze, “doe ik dat met alle aandacht en laat ik mensen zijn zoals ze zijn. De sfeer is heel open en dat ráákt mensen.” Het effect daarvan kan onverwacht sterk zijn. “Ik masseerde eens een vrouw die door haar man niet geknuffeld werd. Na afloop was zij verbouwereerd. Ze kon maar niet begrijpen hoe het mogelijk was dat ze zo geraakt werd door mijn handen – de handen van een vrouw die ze niet kende. De vrouw dacht dat haar lijf niet veel meer voorstelde omdat ze al zo lang niet was aangeraakt, maar zei door mijn aanraking het gevoel te krijgen dat ze toch wat waard was. Van der Post begrijpt de verwarring. “Aanrakingen bevestigen je in je bestaan en als je dat al een tijdje niet meer hebt ervaren, kan dat emotioneel erg schokkend zijn.”

Amerika zou Amerika niet zijn als de ‘huidhonger’ daar niet nog groter was dan bij ons. Cijfers zijn er niet, maar aaifeestjes, de nieuwe rage waar NRC Handelsblad onlangs over berichtte, lijken wel een aanwijzing voor het probleem. Zowel 83-jarigen als mensen van 18 geven zich daar urenlang over aan uitgebreid strelen, knuffelen en kroelen. Seks is verboden, het gaat om ‘de liefdevolle aanraking’. De deelnemers dragen dan ook een kuise pyjama. Een kwart van de bezoekers van de cuddle-party heeft een partner die minder aanhalig is, net zoals de vrouw die naar Monique van der Post ging. Voorlopig heeft zij weinig kans in Nederland ook een knuffelfeest te kunnen bezoeken. Maar de oceaan overvliegen hoeft niet. De ‘flanellen revolutie’, zoals de Amerikanen de aaifeestjes noemen, is al overgewaaid naar Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland.

De onweerstaanbare drang !!!

Wat brengt een kuiken ertoe de schaal te doorbreken en de kou buiten in te gaan? Vanwaar de enorme inspanning die het ongeboren kind zich moet getroosten om geboren te worden? Hebt u ooit gezien hoe de draaddunne ranken van een bottle-brushplant zich loswikkelen uit een ineengerolde knop tot ze uit gaan staan als kleine borsteltjes? Of hebt u wel eens de geurige sterretjes gezien op de kamperfoelie als de getande bloembladen eerst een witte wasachtige kegel vormen voor ze zich in vijf richtingen uitstrekken? Het onmiddellijke fysieke verschijnsel wordt tamelijk goed begrepen, maar een verklaring is er niet voor. Dat is een altijd blijvend raadsel.

Als een kind zijn nieuwsgierigheid onder woorden begint te brengen, gaat het regelrecht tot de kern van de zaak en vraagt: ‘Waar kom ik vandaan, mama?’ En het kind is teleurgesteld in het standaard-antwoord dat het gewoonlijk krijgt, hetzij de ooievaar of de kool of het meer klinische antwoord van de wereld van nu. Dezelfde vraag doet zich voor bij opgroeiende jongeren, of ze die uiten of niet, maar op een nog dringender wijze: ‘Waarom ben ik hier? Wat is het doel van mijn leven of dat van een ander?’ Het ontbreken van een bevredigend antwoord kan een zo ernstig trauma veroorzaken dat sommige jonge mensen hun leven uit frustratie hebben beëindigd.

‘Evolutionisten’ en ‘creationisten’ voeren een voortdurende woordenstrijd, maar missen de middelen om die te winnen. Het ene kamp bestaat uit aanhangers van de populaire zogeheten darwinistische theorie, gebaseerd op het overleven van de (fysiek) geschiktsten en zij hebben zich een weg geforceerd in een tijdelijke oppermacht van de ‘wetenschappelijke’ theorie, en verkondigen een gemeenschappelijke afkomst met de mensapen. Het andere kamp neemt een hypothetische schepping uit niets aan, door een zich ver weg bevindende Persoon die ergens ‘boven ons’ verblijft. Elke alternatieve mogelijkheid wordt buiten beschouwing gelaten.

Toch zijn er alternatieven. Het spreekt vanzelf dat de waarheid zowel voor wetenschap als religie aanvaardbaar moet zijn. Een filosofie die een van beide benaderingen niet vermag te bevredigen moet op een of andere wijze onjuist zijn. Er bestaan vele bronnen van kennis, talrijke geschriften en mythologieën die de loop van de gebeurtenissen vertellen vanaf het eerste verschijnen van ons tegenwoordige wereldstelsel. Die zijn niet beperkt tot één bijbel of één wetenschappelijke theorie, noch tot één enkel geloofsstelsel waarvan de aanhangers menen dat het onfeilbaar en volledig is. Alleen de oudste en meest universele overleveringen kunnen een alomvattend overzicht geven van wat er werkelijk plaatsvond in de aanvang der tijden en kunnen richtlijnen verschaffen waarnaar het menselijk ras kan leven en waardoor het vooruit kan gaan naar de volgende fase in zijn ontwikkeling.

Hoe moeten we als mensen leven? Als we nog steeds het gevoel hebben dat het ons ontbreekt aan een werkomschrijving, een instructieboekje, bedenk dan dat wij aan ons arsenaal – naast de cohesieve kracht die mineralen eigen is, het opwaarts streven van de planten en de emoties van de dierlijke natuur – het geweldige vermogen van het verstand hebben toegevoegd. Zelfs als we de richtlijnen die we bezitten niet zien, gaat het leven door en doet het menselijk systeem, geestelijk, mentaal, emotioneel en fysiek, ervaringen op: het ruwe materiaal waaruit wijsheid wordt gedestilleerd. Misschien lijkt het alsof we ons een tijdje in een stagnerende toestand van apathie bevinden of overweldigd worden door de fysieke eisen van het leven, maar zelfs dan, zonder onze bewuste medewerking, groeien en rijpen we van geboorte tot de dood.

We evolueren, letterlijk: d.w.z. we ontrollen onze menselijke kenmerken van binnen naar buiten in een cyclisch patroon, zoals de blaadjes van een bloem en tonen geleidelijk meer van de eigenschappen die bij ons horen. Misschien zijn we onze goddelijke bron voor een groot deel vergeten doordat we in beslag worden genomen door onze dagelijkse bezigheden, maar toch blijft deze trouw onze inspiratie en de oorsprong van al ons doen en laten. De impuls wordt gefiltreerd door onze persoonlijkheid en kan zich wijzigen en aanpassen aan onze wensen en eisen. Hoeveel effectiever zou deze evolutionaire ontplooiing kunnen zijn als mannen en vrouwen ervoor kozen mee te werken aan het natuurlijke proces van rijping dat onvermijdelijk moet plaatsvinden.

Wat is het dan eigenlijk dat evolueert? In de rijken beneden de mens zien we aanpassingen die kennelijk plaatsvonden om aan de behoeften en de omstandigheden tegemoet te komen. Planten en dieren zijn in staat het lichaam enigermate aan te passen en in de loop van de tijd kenmerken te verwerven die beter aan hun behoeften voldoen. Maar mensen veranderen in hun lichamelijke vorm heel weinig. Wij zijn niet zo afhankelijk van onze fysieke bouw. Behalve wat grootte en kleur betreft, lijken we over de hele aardbol heel veel op elkaar, en dat geldt voor de hele periode van de geschiedenis die we kunnen overzien; er zijn ook geen radicale veranderingen in de vorm van de mens opgemerkt. Mensen verbeteren hun gehoor niet door olifantsoren te kweken of met vleermuis-vleugels te vliegen. Als zulke uitrustingsstukken nodig zijn, worden ze kunstmatig vervaardigd voor het gewenste doel, door de inventiviteit van de menselijke geest en zijn creativiteit. Alle veranderingen en alle groei in het rijk van de mens vinden plaats in het bewustzijn. Wat ontwikkelt, is de innerlijke natuur, geleid en geïnspireerd door de goddelijke impulsen die door de geestelijke ziel filteren, want die is ons essentiële wezen, de ontastbare bron die een waarlijk menselijk, humaan gedrag stimuleert.

Alle heilige geschriften en mythologieën vertellen hetzelfde verhaal over de samengestelde opbouw van de wereld en de verantwoordelijkheden die de staat van menszijn met zich brengt.

Dit is geen onmogelijke taak, maar is door anderen ondernomen en door enkelen met succes volbracht. Als Odin’s krijgers in het Walhalla worden onthaald of de Grieken de Elyzese Velden binnengaan, hebben zij dat recht verdiend door de persoonlijke natuur te overwinnen – ‘te verslaan’ – en de rol van overwinnaar op zich te nemen in de zaak van de menselijke evolutie.

Het bestaan van dat meest innerlijke zelf is iets dat we zelf zullen moeten ontdekken. Het is dat wat de kleuter zijn niet te beantwoorden vraag doet stellen; en het is dat wat die onverzadigbare honger in het hart instandhoudt, de onweerstaanbare drang onze geestelijke identiteit met het goddelijk zelf van het heelal te ontdekken. Wij bevinden ons allemaal op die ontdekkingsreis. Ons kompas en onze wegenkaarten liggen in onze hogere natuur, waar we die onfeilbare gids kunnen vinden met wie de goden langgeleden ons levensrijk begiftigden en hun zegen schonken voor de toekomst van de mensheid.

De keuze is aan ons: we verlagen onze menselijke natuur tot we geen ander doel dienen dan dat van onszelf, ten nadele van het kosmische heelal dat we mede samenstellen, totdat het bewuste zelf inkrimpt tot een non-entiteit die in de molen van de goden wordt vermalen; of, door de ziel in dienst te stellen van de goddelijke bestemming die het menselijk ras wacht, hebben we het glorierijke vooruitzicht ons bewustzijn uit te breiden en in doel te doen samensmelten met dat van de goden en waardig worden hen te helpen de kosmos te regeren.

   Maanmagie !  

De maan is voor heksen het belangrijkste object aan de hemel. Zij inspireert en verlicht de heksen. Ze reflecteert de fases in een vrouwenleven (Maagd, Moeder en Wijze) en haar cyclus symboliseert de maandelijkse cyclus van de vrouw. In de meeste culturen wordt de maan dan ook als vrouwelijk bestempeld. Er bestaan meer godinnen dan goden die aan de maan zijn opgedragen.





De essentie van de maankracht ligt uiteindelijk tussen de sterren. De zon haalt de invloeden van het heelal binnen en verspreidt deze over ons zonnestelsel. Elk van onze planeten absorbeert deze energie en vermengt deze met zijn eigen vibraties. Elke planeet weerkaatst zo zijn eigen specifieke compositie van vibraties en energieën. De maan is voor ons het dichtstbijzijnde hemellichaam en daarom het brandpunt van deze vibraties. De maan absorbeert, concentreert en kanaliseert deze energie en wordt via het maanlicht naar onze planeet gedragen.


  


Om optimaal gebruik te kunnen maken van de energieën van de maan stemmen heksen hun rituelen af op de fases van de maan. 
Om wat naar je toe te halen werk je met de wassende maan, om wat af te stoten werk je met afnemende maan. De volle maan geeft elk ritueel kracht. Het is de beste tijd voor toewijding en divinatie.





Om je maanmagie te verfijnen zijn er nog meer aspecten waarmee je rekening kunt houden. Elke maand maakt de maan haar ronde door de tekens (sterrenbeelden). De tijd dat zij in een teken verblijft is ongeveer 2½ dag. De energie van de maan wordt dan gekleurd door de vibraties van dat teken.

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

De kracht van eenvoud !!!

Naast de diepzinnige vraagstukken van het leven die gaan over onze ingewikkelde aard waarvan de wortels tot in de diepste diepten van het universum reiken, is er ruimte voor de stille kracht van eenvoud. Deze vriendelijke, ongrijpbare kracht bemoedigt ons in onze stille momenten en zegt ons te leven in het heden en naar binnen te kijken naar de bron van ons wezen.

De Nederlandse Koenen definieert eenvoud als ‘ongekunsteldheid, natuurlijkheid’. Wat wil dit zeggen? Jezelf niet anders voordoen dan je bent? Maar wie zijn we? Onze natuur heeft verschillende kanten, en ook dat wat alles samenbrengt in een enkel individu. We zijn allemaal op zoek naar onszelf terwijl we de verschillende fasen van peuter, kleuter, puber, volwassene en oudere doorlopen, waarbij we steeds meer over onszelf en de wereld waarin we leven ontdekken. Deze fasen gaan vaak met lichamelijke en mentale uitdagingen gepaard waardoor er iets diepers in ons tot geboorte kan komen, en elke keer dat dit gebeurt zien we de wereld met nieuwe ogen. De kunst is, om het zuivere, onbevangen, natuurlijke hart van een kind te bewaren, of opnieuw wakker te roepen, zodat we flexibel blijven en steeds kunnen leren en groeien, want we zijn nooit te oud om te leren.

Er is geen leven zonder dood en geen dood zonder leven, dit zien we overal om ons heen. Geestelijke groei is niet iets vaags of eigenaardigs, iets dat eng is of mysterieus; het hoort tot de normale en natuurlijke ontwikkeling van een mens; het oplichten van sluier na sluier, het steeds dieper doordringen in onszelf. Zo is ook reïncarnatie niet iets onlogisch, want worden we niet elke dag opnieuw geboren?

De grootste obstakels die de natuurlijke ontwikkeling van deze stroom van leven uit het binnenste van onszelf belemmeren, zijn vastgeroeste ideeën en dogma’s die we onszelf opleggen. We kunnen anderen daarvan de schuld geven, maar uiteindelijk laten we zelf bepaalde ideeën in ons leven toe, we accepteren ze en voeden ze. Een door velen aangenomen dogma is dat we een stabiel, niet veranderend zelf zijn, dat we precies weten wie we zijn; en niemand mag die gedachte verstoren. Als we naar alle fasen kijken die een mens doorloopt, zien we dat er geen reden is om dit aan te nemen, want we veranderen voortdurend – we zijn werkelijk een stroom van leven.

Een ander vastomlijnd idee dat leed en pijn in de wereld veroorzaakt is afgescheidenheid, het idee dat wij fundamenteel verschillen van anderen in plaats van te zijn verenigd door universele beginselen. Alle grote leraren hebben gewezen op de Gulden Regel, gebaseerd op de fundamentele eenheid van het leven, maar hoe moeilijk is het gebleken om ernaar te leven. We kunnen dit ook niet op een dogmatische manier doen; maar wanneer we eenmaal de realiteit ontdekken die aan deze Gulden Regel ten grondslag ligt, zal ons hart zich openen met meer en meer begrip voor onze medemensen en voor het leven.

Het gewone proces van groei is niet vrij van obstakels en moeilijkheden, en dit geldt in het bijzonder voor het geestelijke leven. Verruiming van bewustzijn brengt nieuwe gevaren en verantwoordelijkheden met zich mee, en ook hier geldt dat we voor een veilige en effectieve groei moeten gebruikmaken van de toetssteen die we in onszelf hebben, die in sympathie trilt met een groeiend begrip voor onze medemensen.

‘Eenvoud is het kenmerk van het ware’, volgens een oud gezegde. Terwijl we onszelf van binnen naar buiten ontwikkelen, onthullen we meer en meer van de innerlijke waarheid. De diverse situaties en veranderingen in ons dagelijks leven sporen ons voortdurend aan ons te ontwikkelen, maar het is niet altijd gemakkelijk deze kansen te benutten,  omdat veranderingen vaak onaangenaam lijken en we ons ertegen verzetten. We hebben welwillendheid, vertrouwen en een gezonde humor nodig, die we ons eigen kunnen maken door meer objectief over de realiteit en onszelf na te denken.

Wat is de aard van de realiteit en van onszelf? Eén fundamentele karakteristiek is voortdurende beweging. De natuur wordt onze moeder genoemd die zo goed mogelijk zorgt voor haar kinderen zodat ze zich steeds verder zullen ontwikkelen. Diep vanbinnen zijn wij de natuur, en vanuit het gezichtspunt van ons hogere zelf zijn wij en de natuur dus één, niet twee. Langzaam leren we door ervaring en soms door lijden ons hiervan echt bewust te worden.

Als we praten over eenvoud of het één-zijn, kunnen we eigenlijk niets uit de weg gaan: het omvat ook onze zwakheden, onze minder edele verlangens, ideeën en gevoelens. Wat moeten we daarmee doen? Willen we ze eigenlijk wel een plaats geven in ons idee van één-zijn en groei? Iedereen heeft wel momenten waarop we het niet kunnen laten om iets te doen of te zeggen wat we in feite niet willen doen of zeggen. Hoe kunnen we hier op een verstandige manier mee omgaan?

Neem bijvoorbeeld begeerte: we zouden dit aspect van ons wezen net zo moeten behandelen als elk ander deel – namelijk met vriendelijkheid en begrijpende liefde, zonder per sé alles goed te keuren, zodat we haar kunnen verfijnen en ontwikkelen, en tot rijpheid laten komen. Maar soms, zoals bij een kind dat voor de zoveelste keer om aandacht schreeuwt wanneer onze eerdere pogingen kennelijk weinig hebben uitgehaald, kan het nodig zijn krachtig op te treden en duidelijke taal te spreken, of het zelfs de rug toe te keren om aan te geven dat genoeg genoeg is. Deze benadering verschilt van de gebruikelijke opvatting dat we deze begeerten zijn en dat het niet uitmaakt als we ze volgen. We moeten ons niet ermee identificeren maar de verantwoordelijkheid nemen om toe te zien op dit aspect van onszelf.

Het leven is niet gemakkelijk; we krijgen niet iets zomaar cadeau, zonder strijd of inspanning.

We kunnen misschien een tijdje op prachtige filosofische wolken drijven, maar dan is daar een vriend, een bedelaar op straat, de oude man die om de hoek woont, een collega op het werk, of onze vrouw en kinderen, voor wie we nu gelijk iets moeten doen, want daar ligt onze taak. De fundamentele ideeën over ons bestaan en ons doel in het leven hebben een heilzame invloed en schijnen door in onze gewone, eenvoudige handelingen. Daardoor worden we preciezer in onze keuzes, allerlei zijwegen kunnen worden vermeden, en zo leren we de betekenis van concentratie. Concentratie is eenvoud, op één punt gericht zijn ‘Eenvoud siert de mens’ wordt wel gezegd en ‘wie het kleine niet eert is het grote niet weerd’. Er is tegenwoordig een overvloed aan materiaal op de markt over ontwikkeling van ons zelf. Zoals alles wat de mensheid doormaakt lijkt dit twee kanten te hebben. Om verstandig met de huidige mogelijkheden om te gaan, is het nodig om onze stappen zorgvuldig en met onderscheidingsvermogen te doen, en nooit de eenvoud van de dingen uit het oog te verliezen, want staat de ‘echte wij’ niet altijd centraal? Eenvoud zegt tot ons: maak je niet teveel zorgen over wat je doet en hoe je het doet; heb vertrouwen en doe je best, neem één stap tegelijk, en de rest volgt op natuurlijke manier vanzelf op deze prachtige reis in de eeuwigheid