.

Goede beoordeling in Shoot oktober 2025.

Tussen het mos en de bladeren in het Maldegemveld steekt deze feloranje koraalzwam haar ranke takjes omhoog. In het zachte licht komen de warme oranje tinten van de koraalzwam tot leven. Door de lage standpuntkeuze ontstaat een perspectief alsof je zelf tussen de vlamachtige vormen staat. De donkere achtergrond versterkt het contrast en laat het onderwerp bijna gloeien in het duister.



.

Temidden van de pracht van het Maldegemveld ontvouwt zich een landschap dat lijkt te ademen met de seizoenen. Het Maldegemveld is een plek waar je de tijd vergeet. De open vlaktes, de overgang naar het bos en het spel van licht en schaduw maken het tot een paradijs voor fotografen en natuurliefhebbers. Deze foto vangt niet alleen het landschap, maar ook het gevoel van rust dat deze plek zo uniek maakt.



.

Tijdens een wandeling door het prachtige natuurgebied Maldegemveld kwam ik dit schitterende exemplaar tegen – de iconische vliegenzwam. Met zijn felrode hoed en witte stippen lijkt hij zo uit een sprookje te zijn geplukt. Het was mijn eerste bezoek aan dit gebied, dat verrassend genoeg maar een halfuurtje rijden is van thuis. Wat een ontdekking! De afwisseling van heide, bos en open vlaktes maakt het een heerlijke plek om rond te dwalen met de camera.

.

Bruine heidelibel rustend op dopheide — een blik op de verfijnde vleugelstructuur,  facetogen en warme tinten van dit herfstinsect.



.

In deze opname ligt een kastanje, nog half verscholen in haar stekelige bolster, tussen het vochtige mos van de bosbodem. Het lage standpunt en de beperkte scherptediepte trekken de aandacht naar het onderwerp, terwijl de achtergrond vervaagt tot een zacht spel van herfstkleuren. Een stil moment waarin de herfst zijn vergankelijke schoonheid toont.

.

Nu de herfst langzaam zijn intrede doet en de meeste vlinders verdwijnen, fladdert hier en daar nog een klein koolwitje. Deze tere verschijning geniet van de laatste zonnestralen — een laatste vleugje zomerse schoonheid in de koelte van het najaar.



.

Waar we elkaar het ja-woord gaven en onze dochter en kleinkinderen werden gedoopt. Ontwijd, maar nooit vergeten — ze draagt onze herinneringen in haar mooiste herfstkleuren.



.

Gezien vanuit een laag standpunt ontvouwt zich een kleurrijk tapijt van groenbemesters – paarse phacelia en gele mosterdbloemen – die samen de bodem voeden en de lucht vullen met leven.



.

Een bont tapijt van paars en geel vult het veld — het bijenbrood en de veldmosterd bloeien uitbundig in de beginfase van de herfst. Tussen het gezoem van bijen en de geur van bloemen lijkt het een paradijs voor insecten, maar deze pracht heeft ook een doel. Later wordt dit veld ondergewerkt als groenbemester: de planten voeden de bodem en bereiden haar voor op een nieuw groeiseizoen. Schoonheid met een functie — natuur en landbouw hand in hand.



.

Elke ochtend hetzelfde zicht, en toch nooit hetzelfde gevoel. De paarden zijn er nog niet, het erf is stil, enkel de adem van de dag die begint. Bij mijn gebuur lijkt de tijd hier even stil te staan — een herinnering dat schoonheid vaak gewoon naast ons woont, als we maar de moeite nemen om te kijken.



.

Gisteren deelde ik een reeks zwart-wit detailfoto’s waarin dit prachtige model centraal stond. Vandaag laat ik hem in kleur zien, gevangen in het zachte tegenlicht van de ochtendzon. De manen lichten op, de vacht krijgt een gouden gloed – precies dat spel van licht en detail dat in zwart-wit een ander verhaal vertelde, maar hier de warmte en levendigheid benadrukt.



.

Vandaag stond volledig in het teken van kijken, voelen en genieten van de kleine details. Soms hoef je niet het hele plaatje te zien om de schoonheid te ervaren – een sprankeltje manen in het licht, - de paardenstaart - de ronde lijnen van een gespierde hals, of een zachte vacht die oplicht tegen de achtergrond. Met mijn camera ben ik dichterbij gekomen dan ooit, en heb ik geprobeerd de essentie van de Haflingers vast te leggen: kracht en zachtheid, elegantie en eenvoud. In silhouetten en contrasten ontstaan nieuwe beelden – bijna abstract – die je uitnodigen om anders te kijken.

.

 In mijn eigen dorp Beke werd ik getrakteerd op dit magische schouwspel. De lucht brandde nog in diepe tinten rood en oranje, terwijl de eerste koele blauwtinten van het blauwe uurtje langzaam de overhand namen. De silhouetten van de bomen en het veld gaven extra diepte aan het moment – een stille overgang tussen dag en nacht, vastgelegd vlak bij huis.



.

De sprinkhaan zit rustig tussen de felgele bloemen, het zonlicht creëert een mooie spreiding van schaduw en licht. Het contrast tussen het scherpe detail van het insect en de zachte achtergrond geeft de foto een diepte die typisch is voor macrofotografie.



.

Blauwe reiger stilstaand in het ondiepe water. Een herkenbaar beeld tijdens mijn wandelingen daar in de Bourgoyen.



.

Deze foto van de blauwe reiger in de Bourgoyen brengt me weer even dichter bij de natuur. Het rustige water, de verschillende vogelsoorten die zich hier verzamelen, geven zo’n gevoel van sereniteit. De reiger staat daar rustig op zijn plekje, terwijl de meeuwen in het water dobberen. Deze plek voelt als een soort toevluchtsoord, niet alleen voor de vogels, maar ook voor mij. 



.

Net na zonsondergang lijkt het alsof de horizon in vlam staat. De bomen verschijnen als donkere silhouetten tegen een oranje-roze achtergrond, die de intensiteit van het moment versterkt. De overgang van dag naar nacht is in volle gang, maar de kleuren in de lucht houden de dag nog even vast, alsof ze zich niet willen overgeven aan de nacht. Het is een kort maar intens moment van verwondering.



.

Met deze ICM-foto van de haven in Blankenberge worden de zeilboten en hun masten haast tot penseelstreken herleid. De verticale lijnen, weerspiegeld in het water, geeft een abstract en dromerig beeld. De haven herken je nog net, maar tegelijk vervaagt ze in een spel van licht en beweging.



.

Tijdens een wandeling door de haven van Blankenberge viel mijn oog op deze rij boten. Het rustige water werkte als een spiegel en liet de namen Moes, Tuf-Tuf en Nim-Nim dubbel zien. Het spel van zonlicht en reflectie trok me aan – de rompen fel verlicht, het water zacht groen en bijna schilderachtig. Voor mij was dit een mooi moment om stil te staan bij hoe alledaagse taferelen, zoals boten die liggen te wachten, in de lens iets bijzonders worden.



.

Close-up van een van de laatste rozen op mijn rozenboompje dit seizoen. Gefotografeerd in zacht tegenlicht, waardoor de textuur van de bloemblaadjes en de diepe roze tinten extra benadrukt worden.



.

In het namiddaglicht van de Bourgoyen vond ik deze rode heidelibel. Het zachte zonlicht bracht de transparantie van de vleugels mooi naar voren, terwijl rood en groen elkaar versterkten. De beperkte scherptediepte legt de focus op de ogen en het lijf. Even stilte in de drukte van een zomerdag.



.

Deze foto van paardenbloemen laat zien hoe de zaadjes zich voorbereiden om mee te worden genomen door de wind. De zachte achtergrond creëert een rustige sfeer, terwijl de focus op de pluisjes benadrukt hoe vergankelijk en tijdelijk dit moment is. Het is een simpele, maar krachtige weergave van de natuur.



.

In deze foto laat ik de bloemen niet scherp zien, maar dansen in beweging. Door de techniek van Intentional Camera Movement ontstaat een schilderachtig beeld, waarin de kleuren van de wilde bloementuin vervloeien tot zachte penseelstreken. Het gaat niet langer om de afzonderlijke bloemen, maar om het gevoel van overvloed, zachtheid en leven dat een wilde tuin kan oproepen.



.

.

Tijdens het focussen op deze bloem kwam ik oog in oog met dit bijtje. Het bleef even stil zitten in het spel van licht en schaduw, net lang genoeg om het vast te leggen.



.

Toen ik dit beeld vastlegde, raakte ik geboeid door de botsing én samensmelting van twee werelden. De regenboog, puur natuur, kruist de elektriciteitsdraden die wij als mens door het landschap trekken. Het doet me stilstaan bij hoe onze lijnen en structuren de schoonheid van de natuur doorkruisen, maar er tegelijk ook een deel van worden.



.

Deze foto, genomen in mijn eigen parochie Beke na een hevige regenbui en toont het vertrouwde gezicht van het landelijke landschap, net na de oogst. De rechte lijnen van het veld leiden mijn blik naar de horizon, waar de machtige elektriciteitsmasten opdoemen, als stille getuigen van de verbinding tussen de natuur en de moderne tijd.



.