Camino del Azahar - Camino de Levante & Sureste - Via de la Plata - Camino Francés - Camino Invierno & Van Cartagena naar Santiago !
Over mijzelf
Ik ben José Millecam
Ik ben een man en woon in Hullekenstraat 91/2 (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 01/11/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen / Fotografie.
Van Cartagena naar Santiago de Compostela, of van zuidoost naar noordwest diagonaal door het Spaanse binnenland!
Vanuit Cartagena vertrekken verschillende paden, een ervan is de Camino del Azahar (Azahar = oranjebloesem) die loopt tot in Pétrola. Het eerste deel loopt tot in Molina de Sugura samen met de Camino del Apóstol of GR 250 die naar Caravaca de la Cruz loopt, een plaatselijk zeer bekend bedevaartsoord. In Pétrola sluit de Camino del Azahar aan op de Camino Sureste die vertrekt vanuit Alicante naar Benavente waar die aansluit op de Via de la Plata. Iets verderop, in Chinchilla de Aragon sluit eveneens de Camino de Levante aan, deze vertrekt vanuit Valencia en sluit in Zamora aan op de Via de la Plata. Beide Camino’s volgen ongeveer dezelfde route tussen Albacete en de Via de le Plata, ik zal beide paden combineren. Beiden doorkruisen het Spaanse binnenland via de steden Albacete, Toledo en Avila. Eens op de Via de la Plata gaat het richting Arstorga waar men aansluiting vindt op de Camino Francés die men uiteraard verder kan volgen tot in Santiago de Compostela.
Nu is het niet de bedoeling dit pad te gaan belopen als een echte pelgrimstocht maar wil ik het graag in stukjes afstappen om zo het Spaanse binnenland te verkennen. Vooral het verlaten, eenzame, eindeloze binnenland spreekt tot mijn verbeelding en dit alles wil ik vastleggen in beeld (foto).
Dus: we vertrekken op tocht, wanneer???????????????
Intussen zijn er wijzingen opgetreden, de Camino Francés heb ik gestapt in 2010 en wegens de grote drukte zal ik de Camino Invierno lopen. Dit is de wintervariante vanuit Ponferrada, is iets langer maar nog zeer rustig. Na lang aandringen van de dochter zal ik er ook nog de Camino Finisterre aanbreien, het zogezegde naar het einde van de wereld! “Je moet dit doen vake, ja dochter”.
José Carpe Diem
09-10-2014
Etappe indeling / Cartagena - Santiago de Compostela
Etappe indeling gespreid over de jaren:
2014 / 10 november
Stapdag 01 / Cartagena – Los Martinez del Puerto 30 km
3 – daagse / 25 november – 27 november
Stapdag02 – 04 / Los Martinez del Puerto – Cieza 91 km
2015 / 7 – daagse / 02 november – 09 november
Stapdag05 – 11 / Cieza – La Roda 159 km
2017 / 9 – daagse / 22 oktober – 30 oktober
Stapdag 12 – 20 / La Roda – Toledo 217 km
2021 / 11 – daagse / 04 oktober – 14 oktober
Stapdag 21 – 31 / Toledo – Medina del Campo 228 km
2022 / 11 – daagse / 23 mei – 02 juni
Stapdag 32 – 42 / Medina del Campo – Ponferrada 243 km
2022 / 17 – daagse / 19 september - 06 oktober
Stapdag 43 – 55 / Camino Invierno / Ponferrada – Santiago de Compostela 270 km
Stap dag 56 - 59 / Camino Finisterre / Santiago de Compostela - Finisterre 92 km
Stap dag 01 & maandag 10/11/2014 & Cartagena - Los Martinez del Puerto & 30 km.
Mijn tocht begint aan de havenkade In Cartagena, meer bepaald aan Santa Lucía nabij de vissershaven. Daar is trouwens een klein lokaal waar het plaatselijke pelgrimsgenootschap is gevestigd, spijtig, het is maar af en toe enkele uren open op vrijdag. Cartagena: was al gekend in de Romeinse tijd gezien de vele opgravingen naar resten vanuit die periode. De stad is nu een modern ogende metropool, dank zij de vele havenactiviteiten. De jacht-, vissers- en handelshaven met de petrochemische industrie leveren er de welvaart en komt daar nog bij dat het grootste deel van de Spaanse militaire vloot er zijn thuishaven heeft. In noordelijke richting, achter de stad bevindt zich een vruchtbare vlakte “Campo de Cartagena” genoemd, men vindt er natuurlijk de boomgaarden met de citrusvruchten, maar voornamelijk wordt er zeer veel groeten geteeld, door het zeer droge klimaat is water zeer belangrijk. Het irrigatie systeem aangelegd in de Romeinse tijd is inmiddels vervangen door moderne technieken met pompen en buizen gevoed door een centraal kanaal die het water aanvoert vanuit hoger gelegen gebieden.
Dit is in kort beschreven wat er vandaag voor mijn eerste tocht op het programma staat, eerst de stad doortrekken opzoek naar het platteland! Op de onderstaande link, probeer ik dit alles in de mate van de mogelijkheden door middel van een fotoreeks met U te delen.
Stap dag 02 & dinsdag 25/11/14 & Los Martinez del Puerto – Murcia & 30 km
Vrouwtje lief brengt me met de wagen terug waar ze me had opgepikt, aan Bar El Rincón in Los Martinez. Op het internet had ik gevonden dat er een B&B (hostelerie) was in het dorp, maar ter plaatse bleek die al een hele poos gesloten te zijn, pelgrims kunnen voor een kamer wel terecht in de bar. We schrijven 09h30’ / 17 graden, ideaal om een tocht aan te vaten, de eerste 10 km is een verderzetting van dag 01, de Campo met de vele groenten velden. We verlaten de vlakte, raken even de snelweg A30 en zoeken dan de heuvels (bergen) op, Parque Regional El Valle y Carrascoy, een prachtig wandelgebied met mooie onderhouden paden. Eens dit achter de rug daalt men af via het Santuario de la Fuensanta richting de stad Murcia en de vallei van de Rio Segura. Was het op de eerste dag voor 90% verharde wegen, dan was het vandaag 70% onverhard, toch een stuk beter voor de voeten! In Murcia had ik een hotelletje geboekt “Pension Segura”, op 100 meter van de Puente Viejo of de oude brug over de Rio Segura, 300 meter van het oude centrum en de kathedraal. De stad heb ik niet bezocht, had er ook niet veel zin (moe!), want had dit enkele jaren terug al uitvoerig gedaan. Toch heb ik s ’avonds het stemmig pleintje aan de kathedraal opgezocht en er de innerlijke mens versterkt, moet toch ook gebeuren of niet soms!
Stap dag 03 & woensdag 26/11/14 & Murcia – Ceuti (Lorqui) & 30 km
Na een sober Spaans ontbijt (café con leche en toasta) verlaat ik het hotel en steekt de Rio Segura over en sla onmiddellijk links af, zo keer ik de stad de rug toe en volg de rivier stroomopwaarts. Volgens mijn topogids volgt de GR 250 constant de oever van de Segura, maar blijkbaar loopt die hier samen met de GR 127 – Rio Segura, daar kende ik het bestaan niet van, later zou blijken dat die over de volledige afstaand de rivier volgt, dus zat ik goed voor de komende twee dagen! De eerste 14 km is vrij druk met wandelaars, joggers en fietsers, de stad Murcia heeft er een volledig nieuw pad aangelegd en daar maken de mensen gretig gebruik van. Eens zover wordt het terug rustig, geen wandelaars of fietsers nog te bespeuren, ook het pad wordt weer mooier, onverharde landwegen. De tuinbouw is hier kleinschaliger, wat onmiddellijk opvalt, men ziet hier geen waterslangen op de velden want hier wordt nog het oude systeem toegepast en worden de velden bevloeid via waterkanalen. In Molina de Segura verlaat ik de GR 250, die gaat links af richting Caravaca de la Cruz, ik moet rechtdoor en volgt de onbekende GR 127 die soms de linker oever van de rivier wisselt voor de rechtse en andersom, maar ik trek eerst het dorp in voor een “Menu del dia”. Na een goede maaltijd zet ik mijn tocht verder en ter hoogte van Lorqui verlaat ik het pad om een anderhalve kilometer daar vandaan in het commercieel centrum van Ceuti mijn gereserveerd hotel te vinden.
Stap dag 04 & donderdag 27/11/14 & Ceuti (Lorqui) – Cieza & 31 km
Na het ontbijt neem ik dezelfde weg terug naar de brug waar ik gisteren het pad verlaten had, alleen het weer valt niet mee, mist hindert het zicht, vandaag de zon niet gezien! De rivier begint meer op een grote beek te lijken, de vallei (Valle de Ricote) wordt minder breed, gedaan met de groenten velden, in de plaats nu kleine tuintjes voor eigengebruik, met andere woorden, het wordt stilaan bergachtig. Onderweg verschillende kleine dorpen maar er steekt wel een wat uit, Archena, dit dorp is uitgegroeid tot een modern kuuroord dank zij de vele warm waterbronnen. Hoger op in de vallei een langgerekt stuwmeer ontstaan door de bouw van een Hydro centrale. Cieza is vrij groot, hier eindigt voorlopig mijn tocht, ik heb er een hotel gereserveerd in het oude staddeel, de vrouw komt deze avond mij vergezellen en morgen rijden we dan terug naar Puerto de Mazarrón.
Ik zet mijn tocht richting Compostella verder vanaf Cieza waar ik vorig jaar gestopt ben. Cieza – Jumilla, dit wordt de langste stap dag van de hele tocht, 43 km en onderweg niets, maar dan niets of toch op 5 km voor Jumilla een klooster maar dit is dan ook het enigste onderweg, dus natuur troef. Voor mij toch wel iets te veel kilometers, maar ik heb een luxe oplossing, de vrouw brengt me met de wagen er heen en kan ik die opdelen in twee delen. dag 1 - De vrouw zet mij af in Cieza en 16 km verder op, in “the middle of nowhere” pikt ze me terug op (met de GPS is dit geen probleem) en overnachten we in Jumilla. dag 2 - Na het ontbijt rijden we terug naar de plaats waar ze me de dag voordien oppikte en zet ik mijn tocht verder na een kus en afscheid van de vrouw want zij rijdt terug naar huis. De voorlopige planning is, starten op 02 november voor een 8-tal stapdagen.
Stap dag 05 & maandag 02 /dinsdag 03/11/2015 & Cieza – Jumilla & 43 km
Mijn vrouw rijdt me met de wagen naar Cieza, ze blijft tot morgen bij me want door de grote afstand deel ik de tocht in twee delen op. Rond 11h00 zet ze mij af aan het rondpunt in Cieza en zet ik mijn tocht verder waar ik vorig jaar eindigde. Door de hevige regen van deze nacht ligt het eerste gedeelte en onverhard er zeer modderig bij en loop ik net op klompvoeten, gelukkig is het grootste deel verhard. Na 16 km staat mijn taxi mij op te wachten en reden we naar ons hotel in Jumillia en na een goede nachtrust zet ze me er terug op dezelfde plaats af. De vrouw rijdt naar huis (camping) en zet ik de tocht verder, bedankt lieve vrouw van mij dat je dit alles wil doen voor me. Deel twee is een prachtig stuk, 21 km onverhard tot het Monasterio Santa Ana, links de vallei met de wijngaarden, rechts de Sierra Larga met zijn steile rotswanden. De laatste zes kilometers van het klooster tot de stad loop ik op een aangelegd fiets- en voetpad en overnacht terug in hetzelfde hotel van vorige nacht.
Stap dag 06 & woensdag 04/11/2015 & Jumilla – Fuente-Alamo & 31,5 km
Na het ontbijt vertrokken rond 8h30’. Ik moest het stadje volledig doorkruisen en nam van de gelegenheid gebruik nog een winkeltje binnen te lopen en wat fruit aan te schaffen voor onder weg. Vrij vlug liet ik het centrum achter mij en kwam in een tot ander landschap terecht dan gisteren, geen bergen meer. De eerste 27km liepen volledig op verharde weg, gelukkig zonder verkeer, was eerder een landbouw weg met af en toe vrij grote kuilen erin. Langzaam en eentonig stijgend tot op een hoogte van 840 m. De beloning van mijn inspanningen lag in de laatste 4,5 km onverhard pad richting Fuente Alamo. In het dorp eerst de bar onder de Hostal binnen om een frisse pint en dan de kamer opzoeken voor een deugddoende douche. Om 19h30’ een stevige maaltijd en om 21h30’ onder de dekens.
Stap dag 07 & donderdag 05/11/2015 & Fuente-Alamo – Pétrola & 24,5 km
Gisteren bij het binnenkomen van het dorp had ik een gele pijl opgemerkt, de tweede van de dag, de derde sinds ik maandag vertrok, zonder goede kaarten of GPS met de stafkaart erin loop je hier hopeloos verloren. Dus, deze morgen na mijn eigen samengesteld ontbijt, terug naar waar ik de pijl had gezien, het dorp uit en wat blijkt, stickers alom “EL Camino de la Vera Cruz”, maar die Camino duikt hier zowat overal op! Normaal moet ik vandaag volgens de gegevens die ik heb eerst de grote weg 13km volgen tot in Las Anorias om dan de laatste 9 km onverhard te lopen naar Pétrola. Maar “EL Camino de la Vera Cruz” verlaat hier de asfaltweg en kies voor een onverharde weg, interessant, even de GPS raadplegen, waarschijnlijk wat omlopen, besluit, doen! Een 2-tal km verderop een Y-splitsing, de Camino gaat linksaf, nee hoor, mijn gevoel en de kaart zegt rechtsaf, dus na 8 km kom ik terug op mijn geplande route, dus wat meer kilometers (2 km) gelopen maar lekker onverhard, beter dan die eentonige rechte weg, toch moet ik er nog 7 km doen. Las Anorias, een piepklein dorpje rechts van de weg, toch even gaan zien, het is er doodstil geen mens op straat, mooi kerkje met een pleintje en ongelooflijk een bar, dus tijd voor een koffie. Hier verlaat ik dus de asfaltweg, de aardeweg klimt naar een hoogte van 940 m en dan een prachtig landschap voor me, met geen woorden te beschrijven, dit wordt genieten tot in Pétrola! Aangekomen in het dorp zoek ik de Bar Petrus, wist dit van vriend Piet, die was hier in 2012 met Els op tocht op Camino del Sureste. Na een stevige maaltijd en twee canjas (pils van het vat), gaat de oude baas van bar mee naar het huis van Damain Lopez om aldaar de sleutel op te halen van de refugio. Het is een ongezellig koud lokaal naast de kerk, maar ik heb een bed, dit is het belangrijkste anders is er hier niets. Dus, na het schrijven van het verslag en nog een stuk brood met worst wordt het vroeg in de slaapzak . Doei!!!!!!!!!!!!!!
Stap dag 08 & vrijdag 06/11/2015 & Pétrola – Chinchilla de MonteAragon & 21 km
Hier in Pétrola eindigt de Camino del Azahar (Cartagena – Pétrola) en starten we vandaag met de Camino de Sureste die eigenlijk vertrekt vanuit Alicante. Eerst de sleutel van de refugio in de brievenbus steken van Damain en dan een ontbijt in bar Jesus. De baas stelt me iets voor in plaats van de klassieke toasta, iets wat hier blijkbaar nog gegeten wordt, lijkt op een opgeblazen pannenkoek, zoet maar zeer lekker en voedzaam want met één heb ik voldoende, om 9h was ik op pad. Verlaat het dorp steek de grote weg over en volg een landelijke onverharde weg, rust alom, rechts van mij de “Laguna de Pétrola”. Kilometers loop ik tussen de velden, die liggen er nu kaal bij maar in het voorjaar als het koren goudgeel staat moet het hier noch prachtiger zijn. Na een 12-tal km moet ik de grote weg op, om die na ongeveer 2 km terug te verlaten. Wat verder is het opletten geblazen, de gele pijlen richten in twee verschillende richtingen, rechts is waarschijnlijk richting Cuenca, Camino de Lana, links zegt mijn GPS, maar eigenlijk laat de Sureste Chinchilla rechts liggen, dus wordt het 4 km je eigen weg zoeken over en onder drie verschillende spoorlijnen. Het waren er vroeger maar twee, maar met de aanleg van de nieuwe HST-lijn zijn dit er nu drie. Om 14h bereik ik Chinchilla, de zon doet haar werk en het wordt warm, het hotel opzoeken en een Menu del dia bestellen. In de namiddag het mooi oude dorp bezichtigen en het kasteel dat hoog boven het dorp uit troont. Straks nog wat tussen de kiezen steken en dan waarschijnlijk terug vroeg tussen de lakens.
Stap dag 09 & zaterdag 07/11/2015 & Chinchilla MonteAragon – Albacete & 17 km
Vanmorgen terug op zoek gaan naar de gele pijlen, normaal moet ik van Chinchilla de Camino de Levante volgen die vertrekt vanuit Valencia en volg vanaf Albacete ongeveer dezelfde route als de Sureste. Op mijn GPS heb ik het spoor dat ik op het net gevonden heb, dus dit zal wel lukken. Mijn GPS wijst me terug het dorp in naar de Plaza Mayor, door een poort kom ik aan de buitenkant van vestingmuur, volg de dalende weg en eens beneden, ja hoor daar heb je hem, de gele pijl en een bordje met de tekst “Camino de Santiago – GR239” – 13,1km”, maar dat laatste is fout! Eerst het minst interessante stuk lopen langs een industrieterrein, het eerste is een soort chemisch bedrijf geweest maar de terreinen en installaties zijn nu ingenomen door het Spaans leger, die hebben er een kamp opgezet. Verderop veel opslagruimtes gevuld met tonnen ajuinen in grote bakken, het stinkt ervan! Het laatste deel is allemaal nieuw bouw, alles staat leeg, nooit in gebruik genomen of de enkele firma’s die er zich vestigde zijn al weer weg! Oorzaak: de bouwwoede of de crisis!!!!!!!!!!! Eens dit achter de rug, wordt het een stuk mooier, terug tussen de velden. In de verte ziet men constant de hoogbouw van de vrij grote stad Albacete, met een roodbruine smogband erboven, ongelooflijk wat een stad aan vuil uitstoot en de laatste dagen is er geen zuchtje wind, dus alles blijft er hangen. Door de aanleg van de HST-lijn is de route lichtjes gewijzigd bij het binnenkomen van de stad en zijn de pijlen ook verdwenen, maar met mijn handig ding (GPS) in mijn hand vind ik zonder veel moeite mijn hotel. Albacete is een vrij jonge moderne stad met brede winkelstraat maar heeft anders niet veel te bieden, dus weer op tijd het bed in.
Stap dag 10 & zondag 08/11/2015 & Albacete – La Gineta & 21 km
Na een goed ontbijt in het hotel terug op weg met de GPS, want de Camino komt de stad niet in maar volgt haar route langs de spoorlijn, dus richting spoor en zien om aan de andere kant ervan te komen, wat ook lukt via een nieuwe fiets- en voetgangersbrug. Eens aan de andere kant vind ik onmiddellijk de vertrouwde gele pijl terug en volgens de gegevens in mijn gids moet ik nu naar de voetgangersbrug over de snelweg. Door de aanleg van de nieuwe spoorlijn is inmiddels het traject gewijzigd in de positieve zin en moet men de omweg via de weg niet meer maken en blijft men de spoorlijn volgen en onder enkele nieuwe aangelegde bruggen door verlaat men de agglomeratie. Met de HST-lijn aan de linkerkant volgt de Camino een landweg door de velden, na 12 km moet men deze oversteken via een brug wat ook de gelegenheid bied het landschap van uit de hoogte te overschouwen. De spoorlijn buigt naar rechtsaf en voor mij een kaarsrechte landweg van ongeveer 9 km lang biedt zich aan met aan de horizon een kerktoren, dit moet La Gineta zijn. Een rechte weg heeft bepaalde voordelen, men kan er niet mislopen en men heeft tijd om zijn hoofd eens leeg te maken, wat met deze ook gebeurde en voor men het goed beseft sta je voor de eerste huizen van het dorp. Hier heb ik afspraak met mijn vrouw nabij de kerk want in het dorp zijn er geen voorzieningen voor de pelgrim, met de wagen rijden we naar La Roda waar we een hotel geboekt hebben, morgen nog een laatste stap dag!!!!!!!!!!!!!
Stap dag 11 & maandag 09/11/2015 & La Gineta – La Roda & 21 km
Na het ontbijt zet mijn vrouw mij af in La Gineta, maar wat een verschil bij de andere morgens, geen zon te zien maar een dikke mist, men ziet haast geen 50 meter ver! In het dorp zijn jonge vrouwen het dorpsplein aan het vegen en hebben waarschijnlijk nog niet veel een man met een rugzak gezien want ze staan te giechelen en wuiven me uit. Gelukkig heb ik op mijn GPS het spoor staan en vind al vlug het pad terug het dorp uit de snelweg onderdoor en onverhard de velden in. De dikke mist verhinderd mij een beeld te maken van het landschap maar levert wel wat mooie sfeerbeelden op zoals, een eenzame boom, een ruïne net als een spookhuis enz. Onderweg een kort gesprek met een boer, men is er bezig tarwe te zaaien, “trigo para pan” zegt hij. Na ongeveer twee uur in de witte soep gelopen te hebben, wint de zon de strijd en in een kwartier veranderd de lucht in een straal blauwe hemel en ja hoor, ik stap temidden uitgestrekte velden en voor me is de kerktoren van La Roda duidelijk te zien. Door een tunnel onder de weg komt men in het dorp, links van de weg de arena “Plaza de Toros”, hier is een lokaal waar de pelgrim kan overnachten na zich te hebben aangemeld bij de lokale politie en waar men ook de sleutel krijgt. Ik hoef dit niet te doen want mijn vrouw wacht mij op in de bar van het hotel, wat kan een luxe pelgrim meer verlangen. La Roda is hier gekend voor de “Miguelitos”, dit is een soort pasteitje van bladerdeeg met een vloeiende crème erin, lekker! Zo eindigt hier mijn tocht voorlopig op weg naar Compostela en zet ik die waarschijnlijk volgend jaar verder, we zien wel !!!!!!!!!!!!
We zijn nu nog maar eind januari 2016 en er worden al plannen gemaakt voor ons volgend seizoen hier in Zuid-Spanje (oktober 2016 – maart 2017) om verder richting Santiago de Compostela te stappen. Bij het bekijken van de mogelijkheden i.v.m. heen- en terugreis, lijkt mij de trein de beste oplossing want voor vrouwlief worden de afstand met de wagen te groot. Daarom overweeg ik er een 14-daagse tocht van te maken, met de trein vertrekken vanuit Murcia naar La Roda waar ik voorlopig geëindigd ben en na 14 stapdagen in Avila de trein terug neem naar Murcia. Dit zal waarschijnlijk ergens tweede deel oktober worden, nu dit is nog een eind af, dus nog tijd genoeg voor de juiste planning!
Op 28-01-2016 schreef ik: “We zijn nu nog maar eind januari 2016 en er worden al plannen gemaakt voor……” sindsdien is er niets meer gebeurd, de reden?????
Maar inmiddels zijn er nu concrete plannen gemaakt, op 22 oktober 2017 vertrek ik voor 10 stapdagen. Met de trein in de voormiddag van Cartagena naar La Roda waar ik in 2015 gestopt ben, en in de namiddag een eerste wandeling naar Minaya van 17 km en hoop dan na 10 stapdagen in Toledo aan te komen op 31 oktober. Het vrouwtje komt met de wagen naar Toledo, waar we op 01 november mijn verjaardag vieren. Eens terug in Peurto de Mazarrón zal ik zo snel mogelijk mijn blog bijwerken en van foto’s voorzien, dus tot binnenkort!
Stap dag 12 & zondag 22/10/17 & La Roda – Minaya – 18 km
Deze morgen om tien voor negen vertrokken vanuit het station van Cartagena en na een vlotte treinreis van drie uur in La Roda de gele pijlen van de Camino de Levante gezocht en weg was ik! Een wandeling van 18 km op de "Campo" = uitgestrekt golvende velden, daar is weinig te beleven zal je denken en dit is ook zo, maar het is net dit die het zo mooi maakt! Vlot mijn hotel gevonden en zo zit mijn eerste dag erop.
Stap dag 13 & maandag 23/10/17 & Minaya – San Clemente & 19 km
Van morgen om 9h naar buiten en alles zat dicht van de mist. Rustig mijn rugzak klaar gemaakt en ontbijt genomen, om 10h30' vertrokken met een stralende zon. Na 8 km in Casas de los Pinos, een piepklein dorpje een korte pauze genomen. Dan veranderde het landschap, geen uitgestrekte velden meer maar uitgestrekte wijngaarden waar de druiven al lang geplukt waren. Rond 14h30, was ik San Clemente, een mooi stadje met enkele bezienswaardigheden. Nu zit ik hier op mijn hotelkamer wat nota's bij te werken.
Stap dag 14 & dinsdag 24/10/17 & San Clemente – Las Pedroñeras & 24 km
Vandaag van de ene slaapplaats naar de andere is het 24 km en daar tussen niets, alleen een onmetelijke vlakte van de "La Mancha". Men kan er kilometers ver zien en ga je pas dan beseffen, hoewel we soms een groot gedacht van onszelf hebben hoe nietig een mens is! Hoor je al denken, oei, hij gaat de filosofische toer op, nee hoor, ik ben nog niet zo gestoord als Don Cuijote dat ik een gevecht wil aan gaan met de windmolens, trouwens dit kan niet want die zijn pas voor morgen, doei.........
Stap dag 15 & woensdag 25/10/17 & Las Pedroñeras – Mota del Cuervo & 21 km
Vierde stap dag, 21 km en onderweg twee dorpen. Ik verlaat Las Pedroñeras dat zich afficheert als "Capital Internationaal del Ajo" ofwel wereldhoofdstad van de knoflook, en dit is ook zo, hier wordt de meeste knoflook geteeld van heel Europa. Na 8 km El Pedermoso, tijd om eens een bar binnen te stappen en wat een geluk, de zoon spreekt ook nog wat Engels. Volgende dorp is met de welluidende naam "Santa Maria de los Llanos". Net het dorp uit, een splitsing en geen geel te bespeuren, links verhard en rechts onverhard en gps-track gaat ook naar rechts, maar na een eind plotseling geen pad meer, waarschijnlijk door de aanleg van de snelweg AP36. Geen nood, mijn trouwe vriend, de gps, helpt me snel uit de nood! Dan eindelijk, Mota del Cuervo met de molens, de vijand waar tegen Don Quijote ten strijde trok.
Stap dag 16 & Mota del Cuervo - Quintanur de la Orden
Stap dag 16 & donderdag 26 /10/17 & Mota del Cuervo – Quintanur de la Orden & 22 km
Ben halfweg, noch vijf stap dagen en het is alweer voorbij. Vandaag afstand 23 km en halverwege het dorpje El Toboso, golvend landschap en voor de rest druivenvelden en nog eens druivenvelden. Het wordt iedere dag wat warmer, morgen 28 graden, dus in de zon al een heel eind in de dertig! Morgen 27km zal proberen wat vroeger te vertrekken maar het Hotel is reeds gereserveerd, want vandaag drie plaatsen moeten doen om en bed te vinden, het eerste pension was gesloten, het tweede, een Hostal volzet, het derde, ook een Hostal was Bingo!
Stap dag 17 & vrijdag 27/10/17 & Quintanur de la Orden – Villacañas & 27 km
Zoals gezegd, vandaag wilde ik wat vroeger vertrekken, 27km en het beloofd warm te worden, wat het uiteindelijk ook is geworden. Maar moet eerst iets bekennen, heb mijn overnachting niet betaald! Van morgen iets over 8h de trap afgedaald en de deur naar de bar was gesloten, met de andere stond ik onmiddellijk achteraan op straat en kon niet meer terug naar binnen. Blokje omgelopen naar de ingang van de bar, alles potdicht! Dus ben vertrokken zonder te betalen en zonder ontbijt. Na 6km in La Puebla de Almoradiel, dan maar een ontbijt genomen. In Don Fadrique na 15km, was het nog te vroeg voor een restaurant, dan maar een Dia-winkel binnen, een stokbrood, hesp, 2 tomaten, een blik Cola en een banaan als dessert gekocht. Onder de bomen op een bank dan maar mij tafeltje gedekt en rustig alles verorberd. Dan restte mijn nog 12km af te leggen tussen de druivenvelden naar mijn Hostal waar ik nu bij lekker biertje op het terras het verslag schrijf.
Stap dag 18 & zaterdag 28/10/17 & Villacañas – Tembleque & 21 km
Hallo iedereen, gisteren geen verslag, kreeg steeds de melding "signaal te zwak"! Dus nu in kort mijn verhaal, een dag vol verrassingen, zowel goeie als slechte! Eerst het slecht nieuws, had een Hostal geboekt 2km van centrum. In Tembleque iets na twee uur aangekomen en eerst een weekend menu genomen dan de Hostal opzoeken, was niet te vinden, een eind teruggekeerd gevraagd in benzinestation, de vrouw zei 3km verder op! Terug op pad,3,4,5km, opnieuw gevraagd, o nog 4km verder. Had er genoeg van, de kar gekeerd en Hotel opzocht in Tembleque die volgens Booking.com geen kamer meer vrij had, geen probleem krijg onmiddellijk een kamer. Nu het goede nieuws, als ik gisterenmorgen het dorp uit liep hoorde ik een fijne stem “hola” roepen, niemand te zien, dan plots "Bon....jour"! Het was een kleine meid die van op een balkon mij een goeie dag toeriep, mijn dag kon toen al niet meer stuk! De tweede verrassing, herinner je die wijnkelder van enkele dagen terug, wel nu midden in de velden drie van die kelders, toen ik foto's trok zag ik iemand van tussen de rommel naar buiten gluren, die zijn verdorie bewoond en het dichtste dorp is 10km! De derde, ik ben niet alleen op pad want ik werd ingehaald door een andere pelgrim, een Japannees, een leraar van 54 jaar en is bezig met zijn vierde Camino. Zo, dit is het dan........
Stap dag 19 & zondag 29/10/17 & Tembleque – Mora 25 km
Vandaag zondag, achtste dag, 26km zonder tegenslagen, heb voor de kenners de Levante gewisseld door de Sureste! Eerste deel van de wandeling, vrij vlak landbouwgebied met vruchtbare grond zonder keien, de boeren zijn volop de tarwe aan het in zaaien. Halverwege het dorpje Villanueva de Bogas, zonder bar. Het tweede deel sterk golvend met veel olijfbomen. Vlot mijn gereserveerd hotel gevonden, lekker à la carte gegeten, dus een vrij rustige dag gehad. Morgen wordt het iets anders, heb besloten om dag 9 en 10 in één dag af te werken, dus ongeveer 40km. We zien wel!!!
Negende en laatste stap dag. Eindelijk heb ik er goed aangedaan door de twee dagen ineens te lopen, was te omslachtig om te combineren met het openbaar vervoer, je moet weten tussen Mora en Toledo is er geen mogelijkheid om te overnachten. Om 7h30' vertrokken gezien de lange afstand (40km) en met het ochtendgloren terug de velden in. Na 4,5km het slapend dorpje Marcaraque, 12km Almocacid met de imposante resten van een kasteel en een kruidenierswinkel, dus tijd om mondvoorraad op te slaan. Nambroca laat ik rechts liggen en in Burgillos een "Bar”!!! Vanaf hier nog 15 kilometers te gaan, een stuk om vlug te vergeten uitgezonderd het binnenkomen van Toledo. De vele verharde wegen, de nieuwe woonwijken voor mensen die Toledo kunnen en willen ontvluchten maakt het dit alles veel minder mooi. Het binnenkomen van Toledo is prachtig, de oude stad gelegen op een heuvel in de vallei van de rivier Tajo is gewoon subliem.
Zo, dit hebben we terug gehad en wanneer er een vervolg komt zien we later wel!
Hopelijk gooit het Coronavirus geen roet in het …….., want de plannen waren zich aan het vormen om in het najaar (oktober) terug een vervolg aan te breien, een tiendaagse van Toledo waar ik gestopt was naar Medina del Campo. Nu zijn het alleen maar vraagtekens, hopelijk komt alles goed!
Nu we gevaccineerd zijn en de coronacijfers de goede richting uitgaan, beginnen de voeten terug te kriebelen. Er is weer hoop en de nota’s voor de tiendaagse van Toledo naar Medina del Campo zijn bijgewerkt. De bedoeling is om op 03 oktober (2021) te vertrekken, laat ons hopen dat het kan doorgaan!
Het is zo ver, na vier jaar stilte gaan we terug op pad! Het wordt zoals voorzien geen 10-daagse maar een 11-daagse, want ik wil mijn vrouw erbij betrekken, zij gaat mij volgen met de auto. Wat meer luxe, dus iedere dag op hotel en gewoon proberen te genieten van de dag. Met mijn leuze “Carpe Diem”!!!
Na vier jaar staan we deze morgen terug aan een van de oude stadspoorten waar ik geëindigd was. Na een klein halfuur verlaat ik de agglomeratie van Toledo en volg de vallei van de Rio Tajo. De gele pijlen volgen de GR239 die verderop gewisseld wordt voor de GR113. Na ongeveer 13 km wissel ik de vallei van de Rio Tajo voor die van de Rio Guadarrama. Een landelijke tocht want onderweg geen, dorp of wat erop lijkt. Na 24 km bereik ik Rielves waar mijn vrouwke mij opwacht en na het nuttigen van een “Menu del Dia” in het plaatselijk restaurant is het tijd om ons hotel in Torrijos op te zoeken voor een welverdiende rust.
Stap dag 22 & Rielves – Val de Santo Domingo & 16 km
Vandaag een vrij korte wandeling, na het ontbijt, in Rielves vertrokken, loop het dorp uit, de spoorweg over en ik word aangesproken door twee wandelaars. Die raden me aan niet de eerste afslag te nemen maar wel de tweede, vergeten te vragen waarom! Aan de eerste afslag gekomen en daar staat een wandelboom, de Camino Sureste loopt rechtdoor en de Camino Levante neemt de afslag, wat nu? Te nieuwsgierig, dan toch maar de eerste afslag volgen want ik wil de Levante volgen! Na een halve kilometer einde pad, een hoge draadomheining, blijkbaar een groot grondbezitter die er een omheining plaatste van kilometerslang rond de velden. Mijn GPS bewijst terug zijn goudwaarde en via de omheining door de velden opzoek naar de tweede afslag, oef terug op pad. In Barcience bewijst hij terug zijn nut want in het dorp geen enkele pijl te bespeuren. Na 10 km in Torrijos staat mij vrouw me op te wachten, afspraak gemaakt voor in Val de Santo Domingo waar we samen konden lunchen, zalig!
Stap dag 23 & Val de Santo Domingo – Escalona & 20 km
Na ons dagelijks ontbijt in de plaatselijk bar terug op pad. Het werd een mooie rustige wandeling in een agrarisch gebied, uitgestrekte golvende velden even onderbroken door het dorpje Maqueda. Een dorp met een rijk verleden gezien de kasteelruïne en de resten van een versterkte kerk. In Escalona wacht mijn chauffeur mij op en na een heerlijke maaltijd “A la Carte” rijden we terug naar ons hotel in Torrijos.
Stap dag 24 & Escalona – Cadalso de los Vidrios & 20 km
Vandaag een totaal ander landschap, de uitgestrekte velden met brede landbouwwegen worden gewisseld voor bergen met smalle paden. Daardoor wat zwaardere tocht van 20 km met heel wat klimwerk, in totaal 730 hoogtemeters. Ook loop ik voor het eerst een eind op de weg (3 km), maar gelukkig met zeer weinig verkeer. Rond 14h00’ zit mijn wandeling erop en na een Menu del Dia in een plaatselijk restaurant rijden we naar Cebreros. Hotel Dracos wordt ons tweede hotel op onze 11-daagse, we verblijven er twee nachten.
Stap dag 25 & Cadalso de los Vidrios – Cebreros & 20 km
De wandeling is in twee delen opgedeeld, de eerste 10 km is op de weg (M-542 en Av-904) gelukkig met rustig verkeer. De volgende 10 km in een prachtig deel, eerst door een natuurgebied met smalle paden, soms wat laveren tussen de rotsblokken. Dan volgt een soort heirweg met twee gerestaureerde romaanse bruggen. En zoals dikwijls, het venijn zit in de staart, een stevige klim naar het dorp! Aangekomen op het marktplein genieten we van een fijne maaltijd “À la Carte” op een terras in de schaduw want het was terug zeer warm weer, 26 graden.
Stap dag 26 & Cebreros – San Bartolome de Pinares & 16 km
Vandaag zou het een korte wandeling worden van 16 km, uiteindelijk werd het ene van 20 km! De track die ik had klopt voor geen kanten. Na ons klassiek ontbijt vertrokken en het was onmiddellijk stijgen tot een hoogte van 1067 meter, dan volgde een golvend plateau met prachtige vergezichten. Een 2-tal kilometer asfalt, voor de rest prachtige bergpaden. Tot slot een zeer steile afdaling, soms meer dan 20% schat ik, tot in het dorp. Niettegenstaande wat zoekwerk om het juiste pad te vinden werd het een prachtig dag.
Stap dag 27 & San Bartolome de Pinares – Avila & 25 km
De afdaling van gisteren naar het dorp wordt vandaag verdergezet tot diep in de vallei. Onderweg loop ik door het dorpje El Herradón, het is zondag, geen mens op straat te zien! Zoals het hoort, na een steile afdaling volgt een vrij zware klim tot op een hoogte van 1386 meter, denk dat het de hoogste hoogte is van mijn 11-daagse tocht. Dan volgt een lange afdaling tot in Tornadizos de Avila waar mijn vrouwtje mij opwacht en we samen het middagmaal nemen in een kleine bar, het was er vrij druk. Dan volgt nog een vrij vlakke wandeling van 5 km tot in Avila.
Na het ontbijt in ons hotel vertrokken om o9h30’. Ik doorkruis het oude stadsgedeelte en verlaat die door een van de 12 stadspoorten. Net buiten de stadsmuur bevindt zich aan de rechterkant voor de brug over de Rio Adaja de pelgrimsherberg. De eerste 4 km zijn minder aangenaam, verharde drukke weg, door kruisen van het klaverblad van de snelwegen A50 en AP51 en dan volgt de rust, het uitlopend gebergte die overgaat in een plateau. Nog een laatste kleine afdaling en daar ligt terug de weidse vlakte voor me, licht golvend landschap, dit wordt het decor voor de resterende 3 dagen. Bij aankomst in Gotarrendura, een piep klein dorp, maar met een pelgrimsherberg en een bar, leerde we Frans kennen een Nederlandse pelgrim.
Stap dag 29 & Gotarrendura – richting Arévalo & 23 km
Gisteren hadden we afgesproken met Frans om tezamen om o8h00’ het ontbijt te nemen in de kleine plaatselijke bar, dus zijn wij om o7h30’ uit ons hotel vertrokken. Na ontbijt zijn we vertrokken Frans en ik, Jaklien voerde zijn rugzak mee in de auto, het stappen ging zeer vlot gezien het vlak parcours. Eerst liepen we door de velden, de laatste 9 km door een dennenbos waar men volop hars aan het aftappen was voor de productie van….! Zoals gepland, op 6 km voor Arévalo, we hadden dan 23 km gelopen, aan de weg wacht mijn vrouwke ons op en houden we het hier voor bekeken, we voeren Frans door tot in het stadje en na het uitwisselen van onze contactgegevens nemen we afscheid.
Stap dag 30 & richting Arévalo – Ataquines & 23 km
Na het ontbijt onderweg zet mijn vrouwtje me af waar ze gisteren ons oppikte. De buitentemperatuur in de auto geeft - 0,5 graad aan! Hoe groot kan het verschil zijn, in de namiddag rond 15h30’ is het 22,5 graden .Na 5 km bereik ik Arévalo, een stadje met een rijk verleden gezien de vele kerken, het kasteel en de oude stadspoorten. Het landschap dat gisteren en deze morgen meer op de “Landes” leek, veranderd totaal na het verlaten van de stad, uitgestrekte velden. De Camino laat Ataquines rechts liggen en ter hoogte van de afrit van de snelweg en de gesloten Hostal Los Arcos wacht mijn taxi mij op. We overnachten nu in een hotel in Medina del Campo het voorlopig eindpunt, maar dat is voor morgen.
Stap dag 31 & Ataquines – Medina del Campo & 18 km
Deze morgen rijden we terug naar de afrit van de snelweg nabij Ataquines. Terug een volledige vlakke wandeling tussen de velden even onderbroken door het dorpje met de welluidende naam San Vicente de Palacio. In de bar wacht mijn vrouwke me op voor de koffie, nu rest er mij nog een 11-tal kilometer te lopen en mijn 11-daagse zit erop. Na een verfrissende douche in het hotel trekken we naar het marktplein van Medina en genieten we van een welverdiende lunch “A la Carte”. De 11-daagse, een met zon overgoten tocht is goed geweest, morgen rijden we terug naar ons zonnig tweede verblijf!
De volgende plannen en voorbereidingen liggen klaar!
De volgende plannen en voorbereidingen liggen klaar, hopelijk gaan die door!
Het is de bedoeling om eind mei begin juni opnieuw te gaan stappen. Vanuit Medina del Campo zet ik mijn tocht verder, eerst nog 6 stapdagen op de Camino Sureste tot in Benavente, vanaf hier 3 stapdagen op de Via de la Plata tot in Astorga, hier kom ik op de normaal zeer drukke Camino Francés, 2 stapdagen verder, in Ponferrada eindigt dan mijn 11-daagse.
Vanuit Ponferrada kan men kiezen hoe men veder loopt naar Santiago, ofwel de Camino Francés volgen maar dat heb ik al gedaan, dus wordt het waarschijnlijk de Camino Invierno of de minder bekende wintervariante, maar dat zien we later wel!!!
We zijn nu 02 mei 2022 en na vier weken België terug in Spanje. Het staat vast en de meeste hotels zijn al geserveerd, op 22 mei vetrekken we richting Noord-Spanje voor het voorlaatste stuk op DE WEG naar Santiago de Compostela. We trekken verder waar we vorig jaar gestopt waren, van Medina del Campo door de Meseta richting Astorga waren we aansluiten op de Camino Francés. Na negen stapdagen, nog twee dagen op de normaal zeer drukke Camino Francés tot in Ponferrada. Vanuit Ponferrada resten dan nog 13 stapdagen op de Camino Invierno tot in Santiago, maar dit wordt een volgend verhaal!
Stap dag 32 & Medina del Campo – Tordesillas & 25 km
Deze morgen maandag 23 mei, het is nu volop lente, vertrokken waar ik vorig jaar in de herfst gestopt ben op de Plaza Mayor in Medina del Campo. Het vrouwke wuift me uit en weg ben ik, tot iets later ergens onderweg. Bij het verlaten van het centrum moet men kiezen, naar links de Levante richting Zamora of rechts de Sureste richting Benavente maar mijn keuze was al gemaakt en het wordt rechts. De snelweg A6 wordt de rode draad voor vandaag en de komende dagen want die is nooit veraf. Halverwege de stapdag doorkruist de Camino het wijndorp Rueda, bekend voor zijn lekkere witte wijn hoofdzakelijk door de teelt van de “Verdegio-druif”. Ooievaars, bijeneters, slang en een vluchtende ree maken deel uit van mijn dag en iets na 14h00’ zit ik samen met mijn vrouw op een terras op de Plaza Mayor in Tordesillas te genieten van een lekkere maaltijd.
Stap dag 33 – Tordesillas – Mota de Marques – 25 km
Van morgen om 9h00’ vertrokken uit het hotel voor mogelijk een saaie dag want mijn track volgde de A6, soms links dan weer rechts net naast de snelweg. Zoals gebruikelijk moet men eerst de agglomeratie zien uit te komen, de snelweg oversteken en dan die naar links volgen. Wat blijkt nu, na 500 meter verlaten de gele pijlen het pad net naast de snelweg en kiezen ze voor een die de velden intrekt weg van het motoren gebrul. Op mijn track slechts een dorpje onderweg, nu lagen er plots drie van die onhebbelijke dorpjes op mijn pad en in een van die had ik een afspraak met mijn taxi. Na de bevoorrading rest mij nog 8 km te lopen tot het vierde slapende dorpje, gelukkig bevindt die niet veraf van de snelweg en is er een hostal/restaurant voor de nacht. Wat eerst een saaie tocht leek te worden werd uiteindelijk een mooie wandeling in een golvend landschap.
Stap dag 34 – Mota de marques – San Pedro de Latarce
Stap dag 34 – Mota de marques – San Pedro de Latarce – 20 km
Deze morgen na het ontbijt vertrokken om 09h00’. Eerst een klein stukje teruglopen naar het dorpje en de gele pijlen om mijn tocht verder te zetten. Deze is in verband met het landschap net dezelfde als gisteren, een licht golvend agrarisch gebied, kan ook niet anders, we zitten volop in de “La Mancha”, een van de graanschuren in Spanje. Kort na de middag pikt mijn taxi me op want hier in het dorp is er helemaal niets en rijden we door naar Villapando daar hebben we in een hostal een kamer gereserveerd voor de volgende twee nachten. Later op de dag vernemen we het zeer slechte nieuws, Tim, zoon van onze vrienden Herman en Kaatje is plots overleden, zo eindigt een zonnige dag in een zware mineur. Heel veel sterkte aan Kaatje, Herman, Mien en Wies.
Stap dag 35 – San Pedro de Latarce – Villapando – 18 km
Het vrouwke zet me af waar ze mij gisteren had opgepikt. Vandaag een korte tocht van 18 km van het ene dorp naar het andere en onderweg is er niets. De wandeling kan men opdelen in drie stukken, de eerste 6 km is een verderzetting van gisteren velden en nog eens velden. Het tussen stuk, bos, hoofdzakelijk met de zwarte den, denk ik! Het derde deel terug velden en nog eens velden zover het oog reiken kan. Maar vandaag wel wat afleiding, er zijn namelijk veel fietsers op pad en achteraf blijkt na een gesprek met een van hen een groep Spanjaarden te zijn van 25 personen die vertrokken zijn vanuit Madrid en naar Santiago fietsen. Wegens de korte wandeling was ik om 13h00’ al terug in de hostal en na een Menu del Dia in het restaurant was het tijd om alles wat bij te werken na de turbulente dag van gisteren.
Stap dag 36 – Villapando – San Esteban del Molar – 16 km
Vandaag en morgen terug twee korte wandelingen want anders wordt het 32 km en dit is me toch net iets te veel, dus nemen we onze tijd deze morgen en vertrek ik rond 10h00’. Na een ommetje door het dorp trek ik de weidse velden in, dus een verderzetting van de vorige dagen. Halverwege de wandeling toch een dorpje, een bar met een terrasje, daar wacht mijn vrouwke me op en na een alcoholvrij biertje loop ik door. In San Esteban, een verlaten dorp zonder enige voorzieningen wacht Jaklien mij op en rijden we door naar Benavente, daar hebben we in een pension “La Traperia” voor twee nachten geboekt. Het is een oud groot herenhuis ingericht als een soort B&B met drie kamers en een kleine tuin waar het rustig vertoeven is. Slaap wel…………!
Stap dag 37 – San Esteban del Molar – Benavente – 16 km
Zoals gisteren al vermeld, vandaag terug een korte stap dag, is trouwens ook het laatste stuk op de Camino Sureste want die eindigt in Benavente. Morgen stap ik dan verder voor de laatste drie stap dagen op de Camino Via de la Plata want die eindigt in Astorga. Waren de voorbije dagen ideaal wat de temperaturen betreft, dan werd het vandaag toch iets te warm, 30 graden, maar voor morgen voorspellen ze kans op een bui! Voor de rest is er vandaag niets speciaals te melden dus tot morgen dan.
Stap dag 38 – Benavente – Alija del Infantado – 22 km
Na de twee overnachtingen in het pension vroeg klaar deze morgen om te vertrekken. De track dat ik op mijn GPS had loopt praktisch volledig op verharde wegen maar de baas van ons verblijf had een alternatief volledig bewegwijzert met borden, niet met de klassieke gele pijlen. De albergue voor de pelgrims in Benavente bevindt zich net buiten de stad in een oud treinstation, daar moest ik naartoe, maar door de corona is deze nog steeds gesloten. Van daaruit loopt er een oude spoorweg die nu dient als alternatief en helemaal nieuw is, 10 km lang en onverhard maar laat het dorpje Villabrázaro nu links liggen. Na 16 km het slapend dorp Maire de Gastroponce waar de vrouw net wat inkopen aan het doen was in de mobiele winkel toen ik voorbijkwam. Haal net voor het einde van mijn wandeling een Nederlandse pelgrim in die was vertrokken vanuit Sevilla voor de Via de la Plata en had als einddoel Astorga. Dit was mijn derde pelgrim die ik ontmoet sinds ik vertrokken ben vanuit Cartagena. Het was terug een zeer warme dag, 31 graden en men voorspelde onweer voor deze avond.
Stap dag 39 – Alija del Infantado – La Bañeza – 23 km
Van het voorspelde onweer voor gisterenavond niets gehoord of gezien! Vanmorgen vertrokken om 08h30’, de eerste 3 km langs de weg dan ongeveer 10 km op de rand van veld en bos, een prachtig parcours. In San Juan de Torres wacht de vrouw mij op, inmiddels was een spanjaard met de auto gestopt en gaf me de raad om op het einde van het dorp linksaf te gaan en niet rechtdoor. Gezien de zeer slechte bewegwijzering vertrouwde ik het niet en ben dan maar rechtdoor gestapt want ik had in de eerste 13 km maar 2 of 3 gele pijlen gezien, dus liep ik echt op mijn GPS, zonder die was ik zeker hopeloos verloren gelopen. Enkele kilometers voor La Bañeza hield het pad plots op door uitbreiding van de industrie, dan maar mijn eigen weg gezocht en ja hoor alles kwam goed. Net voor het bereiken van La Bañeza ontmoete ik een Spanjaard die was vertrokken uit Barcelona en wat hij eigenlijk precies liep weet ik niet maar hij had het ook over de zeer slechte bewijzering en had de hele dag langs de grote weg gelopen. Om 14h30’ zaten we, Jaklien en ik op een terras op de Plaza Mayor lekker te genieten van ons middagmaal en een heerlijk wijntje, meer moest dat niet zijn!!!
Stap dag 40 – La Bañeza – Murias de Rechivaldo – 28 km
Ik heb voor geopteerd om niet te overnachten in Astorga, kom daar normaal op de zeer drukke Camino Francés, maar stap 4 km verder door naar het eerstvolgende dorp en overnachten er in een B&B. Dus vertrokken om 08h45’ voor de langste wandeling van mijn 11-daagse en voor de derde dag op een rij te ervaren hoe slecht de bewegwijzering is tot net voor Astorga. De eerste gele pijl vind ik na 2,5 km de volgende na 16 km, de GPS komt terug goed van pas. Zonder veel moeite bereik ik Astorga en inderdaad het is er zeer druk van pelgrims, ik loop maar vlug door en bij het verlaten van de stad had ik mijn tweede afspraak met de vrouw, daar was er een restaurantje. Na het nuttigen van het middagmaal moet ik nog 4 km verder stappen tot onze B&B. S ’avonds hebben we rustig wat nagenoten op een terras, morgen verder voor nog twee stapdagen op de Camino Francés.
Stap dag 41 – Murias de Rechivaldo – Foncebadón – 21 km
Na ons ontbijt in de B&B om 08h15’ vertrokken. Moet nu ergens over de jaren heen ongeveer een 900 km gelopen hebben vanuit Cartagena en in totaal vier pelgrims ontmoet, hier zie ik er 10-talen voor me lopen, wat een verschil en maar steeds “Beun Camino” wensen. Wat mij ook onmiddellijk opviel is dat er veel pelgrims er vermoeid uit zien, ja die hebben waarschijnlijk al meer dan 10 stapdagen opzitten. Voor mij was het een blij terug zien, alles lijk mij nog vrij bekend na elf jaar geleden toen ik mijn tocht vanuit Dendermonde gelopen had. Foncebadón ligt op een hoogte van 1430 meter, een dorp met een kerk die dienstdoet als pelgrims opvang, drie hostals en een albergue die nu nog gesloten is (corona) en meer is er niet! Ik had in een van de hostals een kamer gereserveerd, dit was een voltreffer, een mooie kamer met uitzicht op de bergen, vlotte en vriendelijke bediening en een goed restaurant. Morgen de elfde en laatste stapdag, wat vliegt de tijd toch snel, Carpe Diem.
Deze nacht heeft het wat geregend en deze voormiddag moet ik nog enkele buien trotseren, na de middag werd het terug droog. Vertrokken rond 08h30’ en eerste de klim naar Cruz de Ferro, dan de afdaling naar Manjarin (vier huizen groot) maar gekend bij alle pelgrims die er voorbijkwamen. Hoeveel maal zou die iets wat excentrieke site en man niet gefotografeerd zijn. Moet het nu toch wel toeval zijn, net voor ik dit verslag schrijf lees ik een artikel dat de man ermee stopt na 27 jaar lang dag en nacht klaar te staan voor gestrande pelgrims en hen onderdak bood. Verder op het pad, in dalende lijn de prachtige dorpjes El Acebo, Riego de Ambrós en Molinaseca, om uiteindelijk Ponferrada te bereiken. Bij aankomst eerst naar de albergue geweest waar ik in 2010 overnacht had om een stempel en wat informatie over de Camino Invierno. Bij deze sluit ik mijn 11-daagse af. Besluit: het is goed geweest, bedankt mijn vrouwke om dit mede mogelijk te maken en zie ik er nu al naar uit om mijn tocht veder te zetten. Tot de volgende!!!!!!!
Intussen zijn er wijzingen opgetreden, de Camino Francés heb ik gestapt in 2010 en wegens de grote drukte zal ik de Camino Invierno lopen. Dit is de wintervariante vanuit Ponferrada, is iets langer maar nog zeer rustig. Na aandringen van de dochter zal ik er ook nog de Camino Finisterre aanbreien, het zogezegde “naar het einde van de wereld”! “Je moet dit doen vake, ja dochter zal ik doen”.
Dus i.p.v. een 13-daagse wordt het een 17-daagse / 360 km. De planning ligt vast, op maandag 19 september 2022 vertrek ik vanuit Ponferrada, neem een rustdag in Santiago en hoop op donderdag 06 oktober aan te komen in Finisterre. De vrouw rijdt terug mee met de auto, dus heb ik mijn taxi bij de hand, wat een luxe is dit!
Daar gaan we dan voor een 17-daagse tocht, het sluitstuk!
Deze morgen om 06h15’ vertrokken uit Puerto de Mazarrón (camping) voor een rit van 900 km naar Noord-Spanje. Rond 08h00’ halt gehouden voor het ontbijt en in de voormiddag nog een tweede stop om diesel bij te tanken. Rond 13h30’ een stop in een wegrestaurant voor het middagmaal maar het was er veel te druk, dus doorrijden. Wat verderop een afrit “Villapando”, er gaat een lichtje branden, in mei hebben we daar twee nachten overnacht en er was er ook een goed restaurant, geen twijfel daar naartoe en ja hoor een voltreffer! Rond 16h00’ aangekomen in ons geserveerd hotelleke in een god vergeten dorpje, een oase van rust. Bagage uitladen en even bijkomen op het terras met een drankje en in de avond alles klaar maken voor morgen. Wat TV kijken op de tablet en tijdig het bed in, slaap wel.
Het vrouwke zet me deze morgen af aan de albergue in Ponferrada waar ik in juni gestopt ben, het is negen uur. Het centrum van de stad laat ik rechts liggen en daal af naar de brug over de rivier Boeza, voor wie niet vertrouwd is met de Camino Invierno is het opletten geblazen want die is niet goed aangeven vind ik, nu mijn GPS-track wijst de weg, geen probleem dus. Eerst volg ik kort de linkeroever van de rivier tot aan de samenvloeiing van Boeza en de Sil, van dan af is de bewegwijzering geen probleem. Het pad voert mij door een prachtige natuur afgewisseld door kleine wijnaarden, ja we zitten in een gekend wijngebied die de goede wijnen van “Bierzo” produceren. Na 8 km in Villa de la Jurisdicción drink ik een koffie met de vrouw in een bar, aan de Mirador Santalla de Bierzo heb ik een tweede afspraak, dan volgt een zware beklimming naar Villavieja om na 22 km mijn eerste stap dag te beëindigen in Borrenes. Samen rijden we naar ons hotel waar we nagenieten van uitgebreide maaltijd en zo zit onze eerste dag erop!
Gisterenavond afgerekend met gastvrouw Isabel, een zeer innemend mens, het ontbijt konden wij pas om 09h15’ nemen, uiteraard veel te laat voor ons maar weetje wat zei ze, ik zet deze avond laat wat klaar aan jullie deur met een thermos warme koffie. Het ontbijt stond niet op de rekening, ik merkte dit op en haar antwoord “het word je aangeboden door het huis”. Deze morgen om 07h45’ verlaten we het hotel en Jaklien zet me af waar ze me gisteren oppikte in Borrenes. Al vlug verlaat ik het dorp en kan ik genieten van de mooie natuur. Net voor Las Médulas haal ik de drie mede-pelgrims in die we gisteren na de aankomst in Borrenes even gesproken hadden. Hier in Las Médulas had ik mijn eerste aanspraak met de vrouw. Deze plaats is wereld bekend voor de goudmijnen uit de romeinse tijd en is ook werelderfgoed. Na een korte klim en een lange afdaling bereik ik het plaatsje Puente de Domingo Flórez waar ik een tweede afspraak had, in de verte waren de verbrande heuvels duidelijk zichtbaar. Bij verlaten van het dorp wissel ik ook van regio, verlaat Castillo-Leon voor die van Galicië. De komende kilometers loop ik tussen de door brand verwoeste bomen en struiken en zo bereik ik het plaatsje Pumares waar mijn taxi mij opwacht en we door rijden naar ons hotel in O Barco.
Stap dag 45 - Pumares - Vilamartin de Valdeorras – 21 km
Gisteren aangekomen Pumares, een piep klein dorpje en uiteraard is er niets maar wel een klein huisje die op viel door de vele prullaria in verband met de Camino, “Cello” stond er vermeld maar die had ik niet gevonden dus deze morgen eens terug gaan zien en ja hoor onmiddellijk gevonden. Het pad loopt op de rechterflank van de vallei van de Rio Sil. De eerste afspraak met de vrouw had ik in Sorbradelo, te bereiken met de auto via de mooie romeinse brug over de Sil, de Camino komt er spijtig genoeg niet langs. De tweede was na 14 km in O Barco waar we de vorige nacht geslapen hadden in een hotel. Tot hier een prachtig pad steeds aan rechter kant de rivier, dan volgende 5 km asfalt, wisselend links en rechts van N120, dus een stuk om vlug te vergeten. Net voor het binnenkomen van Vilamartin de Valdeorras is onze Hostal voor de komende twee nachten maar om het te bereiken moet ik spoor lopen, het ligt aan de andere kant van de spoorlijn en de N120. Eerst nog wat in verband met het weer van de drie voorbije dagen, mooi maar warm, 30° C, voor het weekend voorspeld men minder warm en kans op regen!
Stap dag 46 – Vilamartin de Valdeorras – Montefurado
Stap dag 46 – Vilamartin de Valdeorras – Montefurado – 17 km
Deze morgen vertrokken uit de Hostal en net als gisteren terug de sporen overgestoken. Steek de Rio Leira over die de Rio Sil voedt en volg verder de rechteroever van de Rio Sil. Mooi stappen en genieten van de mooie natuur, hier is trouwens aan de wandelaar gedacht want naast de asfaltweg is ook een brede onverhard pad aangelegd. Bereik A Rúa waar de vrouw mij opwacht en stap dan verder op een licht stijgende weg die ik ongeveer 8 km moet volgen. Het asfalt is natuurlijk niet mijn ding maar die wordt ruimschoots vergoed door de mooie natuur en de prachtig vergezichten. Ook onderweg is een kunstige kunstenaar bezig geweest met aan de bomen wat dingen op te hangen zodat ik ook wat afgeleid word van de harde ondergrond. Waarschijnlijk woont die in het volgende bergdorpje Alvoredos want daar zijn enkele huizen ook met van die kunst versierd. Ook hier is er terug aan de pelgrim gedacht en kan men zelf een stempel plaatsen in je tochtboekje, er ligt wat fruit en drankjes in een maand, in een kastje staat er een koffiezet met water, melk en suiker, wat wil je nog meer en dit allemaal gratis! Dan volgt een onverharde steile afdaling richting N120 en in Montefurado staat Jaklien mij op te wachten want daar is geen enkele voorziening en rijden we terug naar ons hotel. Met zijn 17 km was dit één van de kortste wandeling van de 17-daagse.
Deze morgen gaaf de buitentemperatuur in de auto 10 graden aan, fris maar voor mij wel best o.k. Montefurado is een vrij groot dorp gebouwd op de helling maar vele huizen liggen er bouwvallig en verlaten bij. Verlaten het dorp via een licht stijgend bergpad richting het gehucht Hermidón en zo bereik ik het dorpje Bendilló in de streek gekend voor olijfolieproductie. Er rest mij nog 9,5 km tot Quiroga via de kleine dorpen Soldón, Sequeiros en Torres de Novais, een pracht van een pad overwegend onverhard en met prachtige vergezichten. In Torres de Novais staat op een rotspunt de resten van een kasteel die toehoorde tot de hospitaalorde van Sint Jan van Jeruzalem. Op verschillende plaatsen was men volop bezig met de druivenpluk, een vrouwtje was net alles aan het klaar zetten voor het persen en haar man bood mij een tak druiven aan, ja de mensen zijn hier nog heel sociaal, iedereen zegt hier nog een goeie dag, wat een verschil dan bij ons in het “IK” land!
Stap dag 48 – Quiroga – A Pobra de Brallon – 23 km
Vertrokken stipt om 09h00’, temperatuur 15 graden, waren de voorbije dagen de max. om en bij de 30 graden dan werd het vandaag maar 21°C, dus ideaal wandelweer. Men had ook mogelijks regen voorspeld maar daar is gelukkig niets van in huis gekomen. De Nederlandse gids die ik gebruik stelt voor bij het verlaten van Quiroga de LU933 te blijven en niet de gele pijlen van de Camino want dit is een omweg, nee hoor, niet met mij, ik volg de pijlen en uiteindelijk loop ik een ongeveer een halve kilometer om. Steek tweemaal de Rio Sil over om uiteindelijk LU933 te volgen, dit is waarschijnlijk de oude doorgaande weg totdat de N120 werd aangelegd, nu komt er geen auto meer voorbij. Na 6,5 km wissel ik het asfalt voor het onverharde en klim verder de vallei van de Rio Sil uit die ik nu voorgoed verlaat. In de gids is er sprake van pijnbomen, ik hou het bij naaldbomen, die zouden hier in grote getallen moeten staan en een groot bos moeten vormen maar door het rooien van de vele bomen na de grote bosbranden lijkt het nu meer op een maanlandschap. Na en steile afdaling bereik ik Barxa de Lor en steek via een Romeinse brug de rivier de Lor over en nabij het kerkje heb ik een afspraak met de vrouw. (Zij maakte haar beklaag dat dit maar moeilijk te bereiken was langs zeer smalle en steile paden) We zetten onze weg verder en na een steile klim bereik ik een soort van een plateau en verandert het landschap en neemt het meer de vorm aan van een agrarisch gebied. In Pobra de Brallón wacht Jaklien mij op om terug te rijden naar ons hotel. Blijkbaar gaan er hier morgen feesten door want ze zijn bezig met een groot podium te bouwen dit zullen we dan morgen vroeg wel zien.
Stap dag 49 – A Pobra de Brallón – Regueiro – 20 km
Deze morgen bij het ontbijt TV kijken en we hebben de overwinning van de Remco kunnen meebeleven, eindelijk hebben we terug een wereldkampioen. Gisteren spraak ik van feesten voor vandaag in het dorp maar nee hoor die waren blijkbaar toch voor de avond en waren ze nu alles aan het afbreken. Ook wordt vandaag voor de eerste maal de trui bovengehaald want het was maar 4,5 graad en na de traditionele afscheidskus vertrok ik voor vrij vlakke tocht. De agrarische verzetting van gisteren, het Galicië dat ik ken van mijn pelgrimstocht in 2010 en 2011 en dit tot in Monforte de Lemos, een vrij grote stad van ongeveer 40.000 inwoners en met een rijke geschiedenis maar daarvoor heb ik nu jammer genoeg geen tijd voor. Net voor je de stad inloopt heb je de keuze tussen twee verschillende routes, de officiële en een alternatieve, dit wist ik niet vooraf en kies uiteraard voor de officiële. Wat blijkt nu, mijn afspraak met de vrouw ligt op de alternatieve route de spoorlijn scheidt ons, dus opzoek naar een mogelijkheid om die over te steken, een voetgangersbrug brengt de oplossing maar ik moest daardoor 1,5 km omlopen. Na de koffie verlaat ik de stad en wat volgt is 9 km asfalt, maar ja, dat hoort nu eenmaal bij de Camino. In Regueiro is er niets te vinden zoals in vele van die kleine dorpjes, dus de taxi in en een viertal kilometer van de Camino afwijken heb ik een pension gereserveerd, een splinternieuw gebouwd met in het oude het restaurant, het is er zeer druk maar we krijgen een tafeltje toegewezen door bazin en werd er ons een zeer goed menu geserveerd. Na een douche en de dagelijkse rituelen tijd voor naar het nieuws en sportweekend te kijken.
Deze morgen lang (uit)geslapen en na het ontbijt zet Jaklien mijn om 09h30’ af in Regueiro. De volledige wandeling is er eentje die mag ingekaderd worden, typische Galicië op zijn best, afwisselend kleine asfalt wegen, kleine onverharde paden al dan niet bezaaid met grote keien of soms tussen de muurtjes van keien. In Montecelo, na 14 km staat mijn bevoorrading mij op te wachten. Na het versterken van de innerlijke mens begin ik aan de lange steile afdaling naar de Rio Miño, steek die over (Puente de Belesar) en begin onmiddellijk aan de beklimming, bij momenten vrij steil en na 2,5 km eindelijk boven. Dan rest er mijn een vrij vlakke wandeling tot aan ons geserveerd hotel. Ja, soms kan men een ontgoocheling oplopen en deze is er eentje! “Hotel” nog de naam ho(stal) niet waard, aftands, onverzorgd en zeer kleine kamer, geen wifi, 30 euro voor de overnachting (prijs wisten wij niet vooraf), dan toch liever het dubbel betalen en wat meer kwaliteit, foto’s op het internet zijn niet altijd te betrouwen. Deze avond dan maar vroeg in bed, dit komt eigenlijk goed uit want morgen een zware dag, 26 km met een zware klimmen naar Alto do Faro (1173 m) het hoogste punt van mijn hele tocht, slaap wel!
Na onze uitgebreid ontbijt, twee droge cakes en een café con leche, verlaten we ons 5 sterrenhotel en neem ik afscheid van de vrouw. Het is 7 graden en het moet deze nacht een heel klein beetje geregend hebben, gelukkig bleef het over dag droog niettegenstaande de voorspelde kans op regen. De eerste 8 km verlopen goed, licht klimmend en in Penasillas had ik afspraak met de vrouw. We hadden geluk want de plaatselijke bar was open en konden we een koffie drinken en in tussen kwamen er nog 4 pelgrims binnen. Dan begon de klim naar O Faro (1173 m), uiteindelijk werd het een lange gemakkelijke klim en op een hoogte van 1100 m buigt de Camino naar rechtsaf en begint de afdaling onder vele windturbines door. Na 18 km had ik een twee afspraak met Jaklien om dan daarna het laatste deel aan te vatten. Deze avond slapen we in een Hostal die ook een albergue heeft voor pelgrims, wij hadden een kamer geserveerd, een mooie grote kamer, goede ruime douche en wifi, wat een verschil bij gisteren en betaalde maar slechts 10 euro meer.
Van morgen na het ontbijt vertrokken rond 8h30’, het heeft geregend deze nacht en de lucht is zwaarbewolkt dus de beloofde regen komt eraan of toch niet! Echt regen heeft het niet gedaan wel regelmatig van die zeer fijne motregen kan ook niet anders want de wolken raakte soms de grond. Eens Rodeiro achter mij gelaten werd de wandeling een echte natuurbeleving, echt prachtig, spijtig van het slechte weer wat duidelijk te zien zal zijn op de foto’s. Een overwegend onverhard, slechts een dorp onderweg wel regelmatig kleine gehuchten die bestaan uit kleine boerderijtjes, precies of de tijd hier is blijven stil staan. Veel landbouw is er niet, de boeren hebben hun bestaan voornamelijk uit veehouderij want het landschap is geboetseerd door tal van groene weiden. Na 12 km net voor het binnenlopen van het dorp Pedroso ontwaart men in de verte een grote steengroeve. Na een vluchtig ontmoeting met de vrouw net buiten het dorp zet ik mijn tocht verder in dit prachtige landschap. Lalin ligt in een klein dal, een stad van ongeveer 20.000 inwoners, moet net als Sint-Gillis iets met het varken te maken hebben want midden in het centrum staat er ook groot beeld ervan, waarom weet ik niet precies. Dan maar vlug de Hostal gaan opzoeken want daar wacht het vrouwke op me en is het tijd voor een douche en een “Menu del dia”.
We nemen deze morgen een ontbijt in het tankstation schuin tegenover onze hostal en vertrek ik rond 09h00’. Nu geen motregen maar echte regen, harde regen en droge periodes wisselen elkaar af, in de late namiddag komt de zon terug, voor morgen voorspeld men terug droog weer en warmer dan de 17 graden van vandaag. Zoals gezegd om negen uur vertrokken uit de hostal en wat verderop neem ik terug de draad op waar ik gisteren het pad had verlaten. De eerste 2,5 km volg ik een riviertje met een mooi aangelegd gescheiden fiets- en wandelpad, uiteraard een realisatie met europeesgeld. De rest van mijn tocht kan kort worden samenvatten, onverharde en verharde wegen wisselen elkaar af en de N525 is nooit veraf, dus het geluid van de voorbijrazende auto’s en vrachtwagens moet men erbij nemen een groot verschil bij gisteren maar niettegenstaande dat en het slechte weer kan ik toch een beetje genieten van mijn tocht. Bij aankomst in Bandeira blijk het feestelijke aan toe te gaan en kon men aan verschillende standjes langs de straat de befaamde “pulpo” proeven wat Jaklien later ook deed in het restaurant van ons hotel.
Stap dag 54 – Bandeira – Santa Cruz de Ribadeilla – 15 km
Deze morgen alles rustig klaargemaakt want het is vandaag maar 15 km, een halve rustdag, dus vorige week had ik een beetje gelogen toen ik zei “de kortste stap dag”! De regen is verdwenen, de lucht is helderblauw en de zon schijnt als ik om 9h45’ het hotel verlaat. Het dorp uitlopen, de N525 voorgoed achterlaten en de rust opzoeken, na een kwartier loop ik terug in de mooie natuur van Galicië. Maar nog maar goed vertrokken en de nevels beginnen op te steken wat normaal is na de regen van gisteren. Na 9 km staat Jaklien mij op te wachten en na een kort oponthoud stap ik verder, de nevels trekken weg en kan ik terug genieten van het moois. Dan volgt de afdaling naar de Ponte Ulla en in de verte is het groot viaduct voor hogesnelheidstrein te zien, toe ik hier in 2011 ook voorbijkwam was men nog volop bezig met de laatste afwerking ervan. Eventjes de N525 volgen, een korte klim en aan de “mojón” nog 19 km tot Santiago verlaat ik de Camino, op 300 m van het pad ligt onze overnachting voor deze nacht.
Stap dag 55 – Santa Cruz de Ribadeilla – Santiago de Compostela
Stap dag 55 – Santa Cruz de Ribadeilla – Santiago de Compostela – 19 km
Ons pension van vorige nacht was in orde, vrij modern met een mooi afsluitbaar balkon, maar onze nachtrust werd verstoord door twee jonge Portugese dames die het zo nodig vonden om op 01h00’ in te checken en nog eerst een douche te nemen en de haren te drogen. Na een goed ontbijt ben ik om kwart voor negen vertrokken met wat gemengde gevoelens, ken dat, de laatste dag met aankomst in Santiago is altijd een beetje speciaal, het einde, het is af, niettegenstaande dat we na een rustdag van morgen nog 4 dagen verder te stappen richting Cabo de Finisterre. Het pelgrimeren is voorbij, dit is waarschijnlijk mijn laatste gezien de leeftijd, daarom draag ik deze tocht speciaal op aan mijn kleindochter die het eventjes moeilijk heeft (stel geen vragen). De tocht zelf was een beetje déjá vue, dit stuk heb ik ook al in 2011 gelopen toe ik vertrokken was vanuit Sevilla.
Ons hotel aan de rand van de stad in de universitaire campus is een voormalig klooster omgevormd tot een zeer rustige overnachtingsplaats, het ontbijt is in de prijs inbegrepen en die is zeer uitgebreid, de beste tot nu toe. In de voormiddag zijn we naar de mis geweest want we wilde de beroemd “Botafumeiro” eens zien slingeren, nadien zijn we uitgebreid gaan eten À la carte. Nog wat rondgeslenterd in de stad, een terrasje doen, op onze kamer alles klaarmaken voor morgen en tijdig het bedje in!
Stap dag 56 – Santiago de Compostela – Negreira – 21 km
Het ontbijt in ons verblijf in het vroeger klooster is terug zeer goed en uitgebreid. Om 08h45’ verlaat ik ons hotel dat gelegen is op de universiteit campus, het is er zeer druk van studenten die zich naar de verschillende faculteiten begeven. Wat verder pik ik het pad weer op en loop langs de buitenkant van de oude muur van de campus de mooie natuur in. Het is genieten van alles, de natuur, de rustige paden en de autoluwe wegen. Veel pelgrims of moet ik zeggen “wandelaars” zijn onderweg naar Finsterra of Muxia, ontmoet een Spanjaard en een Amerikaan waarmee ik wat converseer, die zijn al 42 dagen samen onderweg vanaf SJPdP. De vrouw zie ik tweemaal onderweg, telkens nabij een bar, in de eerste houd ik het bij een koffie maar in de tweede wordt het een biertje, nee hoor geen alcohol, eentje “sin alchol”. Iets voor 14h00’ kom ik aan in het hotel, Jaklien is al ingecheckt, dus vlug een douche en naar het restaurant om te eten. In de late namiddag doen we nog wat inkopen voor de resterende dagen en voor de rest de dagelijkse rituelen. Iets na tienen duiken we het bed in want morgen volgt een zware lange dag, 32 km!
Deze morgen vertrokken met zware nevel, niet ideaal voor de fotografie maar rond de middag won de zon de strijd en werd het een zonnige namiddag. Vandaag dus de langste wandeling van mij 17-daagse (32 km) en die kan men in twee stukken opdelen, de eerste 12 km was veelal een boswandeling, de rest vrij agrarisch met vele groene weiden en maisvelden en weidse landschappen, de landbouwbedrijven zijn ook vrij groot. Jaklien zie ik een eerste maal na 13 km en drinken we tezamen een koffie in een bar, een tweede keer na 22 km en eet ik een bocadilla (een broodje met ham en tomaat). Onderweg heb en kort gesprek met een vrouw uit de VS en net voor ik aankwam nog even een praatje met een Frans koppel uit Nîmes. Niettegenstaande de lange afstand liep alles vlot en kwam in rond 15h45’ aan in de albergue waar ik een kamer met badkamer had gereserveerd. Eerst een douche en dan op het terras nagenieten met een “Cervesa sin alchol”.
De weersverwachting voor vandaag, in de voormiddag vrij zonnige, vanaf de middag wordt het zwaar bevolk en in de namiddag kans op wat regen en ik moet het zeggen dit klopte allemaal. Ik heb wel mijn wandeling kunnen droog afleggen en was ik nog niet lang in ons pension toen het begon licht te regen, voor morgen voorspellen ze terug mooi zonnige weer. Rond 09h00’ vertrokken en de eerste 2 km langs de DP3404 gelopen tot in Olveiroa een dorpje die echt leeft van de wandelaars. Van dan af terug de mooie natuur in, aan kilometer 8,5 even de weg op want daar moet men de keuze maken links naar Fisterra of rechts richting Muxia. De afdaling richting Cee en de oceaan is vrij stijl en na een korte wandeling langs het kleine strand van Cee voert het pad voorbij ons pension. Morgen nog 15 km tot aan het “einde van de wereld” en de tocht zit erop.
Stap dag 59 – Corcubión (Cee) – Cabo Finsterra – 15 km
Vandaag donderdag 06 oktober, de laatste en korte wandeling van 15 km en de 17-daagse zit erop. Deze morgen vroeg vertrokken want ik wil rond 11h30’ aankomen op Cabo Fisterra, dan wacht ons in de namiddag nog een autorit van 500 km naar het gereserveerd hotel in Tordesillas om dan morgen nog eens 660 km af te haspelen richting huiswaarts (Puerto de Mazarron). Halfweg de wandeling heb ik een laatste afspraak met de vrouw om dan iets over 11h00’ aan te komen op Cabo Finsterra. Daar zie ik nog de Spaanse pelgrim Paco terug en na het nemen van een foto nemen we afscheid. Na het maken van de klassieke foto’s, het wat opfrissen en omkleden vatten we de terugweg aan.
Ik ben José Millecam
