“Vosjes in Afrika”

De Vosjes uit de titel van deze blog verwijzen uiteraard  naar Hilde en Christian Devos. Reeds enkele jaren droomden we ervan om een groot deel van onze koude  winter te overbruggen in een tropisch land.  Maar telkens,  bij het naderen van het  eindejaar,  hadden we al een overvolle  agenda  voor  de eerstkomende trimester van het nieuwe jaar.  Waardoor afreizen voor langere tijd telkens  onmogelijk werd.

In september 2010 echter  viel ons oog op een publiciteit van Britisch Airways met spotgoedkope tickets naar Zuid-Afrika, maar met  enige voorwaarde van minimum drie maand voor afreis te boeken.   Na korte beraadslaging hebben we toen, op enkele uren  tijd,  de beslissing genomen om twee tickets te kopen. We hebben toen al  januari tot einde maart met “afwezig” aangestipt in ons  agenda van 2011. 

Vanaf het boeken van de tickets,  bijna vier maand voor onze afreis hebben we onze Afrikaanse winter virtueel voorbereid. Zowel reisgidsen als internet sites waren hierbij zeer bruikbaar.  Uiteraard werd met familie en vrienden over onze plannen gesproken, met als onwaarschijnlijk gevolg dat zeer veel mensen één of meerdere vrienden en/of kennissen hebben die in Zuid-Afrika verblijven. Ofwel fulltimers, en deze groep baat in veel gevallen een B&B of een Guesthouse uit. Ofwel halftimers, en deze leven dan als de zwaluwen; van oktober tot maart verblijven ze in het warme Zuid-Afrika en van april tot september genieten ze in België van het beste klimaat dat ons land  te bieden heeft.  Ginds in Afrika noemt men deze groep dan ook “De Zwaluwen”.

Midden januari zijn we dan zeer goed voorbereid naar Johannesburg vertrokken. We hadden zelfs een tweetal afspraken met  vrienden die in dezelfde  periode enkele weken of maanden  aldaar doorbrachten.  En bij elk van hen zouden we een achttal dagen verblijven. 

Om de band met het thuisfront levendig te houden werd er  wekelijks een verslag gemaakt aan de kinderen, en werd hetzelfde relaas ook al eens doorgemaild naar familie en enkele goede vrienden.  Met als gevolg dat we na een paar weken bijna dagelijks vragen kregen van kennissen of vrienden om  die reisverhaaltjes ook naar hen te sturen. Binnen de kortste keren   was ons lezerspubliek  opgelopen tot een veertigtal lezers. Inderdaad viel er in het verre Afrika danig veel te beleven, en werden we ook regelmatig met verrassingen bestookt,  waardoor de verhalen alsmaar uitgebreider werden. 

Daarom werd het  dagboek   volledig opgenomen in deze foto- en leesverslagen.  Hopelijk  wekt  “Vosjes in Afrika”  verlangens op bij  toekomstige Afrikareizigers  en/of overwinteraars. En helpt het hen de drempel voor dergelijke avontuurlijke ondernemingen wat te verlagen.

Veel kijk- en leesgenot.

Hilde en Christian Devos.