Zuid-Afrika – deel 2 : van maandag 17 tot woensdag 19 januari.

Hallo allemaal - Kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden, …

Maandag zoals verwacht er nog een zeer kalme dag van gemaakt. Omdat we ons hier zo goed en konfortabel  voelen in onze Guestlodge hebben we een luie voormiddag doorgebracht, gevolgd door een bezoek aan het centrum van Nelspruit. Niet zo veel zaaks, alhoewel  toch enkele boeiende toestanden gezien. Bijna uitsluitend black people. Wel plezant om te zien hoe inventief die mensen toch kunnen zijn.  ’s Middags een lichte maaltijd tussen de plaatselijken, en ’s avonds het betere werk in de (meer residentiële) buurt van onze lodge.

Dinsdag wilden wij dan serieus aan de slag. Uitgerust als nooit tevoren lieten we ons afhalen door “the best tourguide  in town”.  Niet goedkoop, zeker niet in Afrikaanse normen.  Maar om te starten mocht het wel eens zeer goed zijn.  We werden stipt afgehaald om 8 uur in de morgen, en zouden 3 bezoeken brengen, verdeeld over de ganse dag.  Eerst een bezoek aan een klein ruraal dorpje, waar we een schooltje, een kinderkribbe en een weverijtje  (!!!) zouden bezoeken.  Juist voor de middag stond  een  wildlife tour van twee uur op het programma, met bezoek aan een  Cheetah Breeding Project. En in de namiddag zouden we besluiten met een bezoek aan een Chimpansee opvangcentrum, een non-profit organisatie onder supervisie van Jane Goodal.  (Je weet wel…  die Madam van “Gorillas in the mist).

Onze gids viel wel serieus tegen, want tot wij aan dat dorpje kwamen had hij nog geen woord gezegd, en onze vragen alleen met “yes” en “no” beantwoord.  Maar waarschijnlijk was het gedeeltelijk uit paniek, want toen we aan het dorpje arriveerden maakte ons daar iemand kenbaar dat het dorpje al maanden leeggelopen en verwaarloosd is. ………… Voel je het al komen bij Christian Devos?  Gelukkig  was de Cheetah en wildlife farm niet te ver af, en daar werden wij overgenomen door twee zeer sympathieke  gamedrivers   in een open 4x4.  We reden met die Landrover tussen de wild dogs (bovenste foto,) de zebra’s en tal van andere dieren. Met een pak informatie er bovenop. Achteraf nog een bezoek aan de Cheetah’s. Deze liepen  wel  tussen omheiningen, maar  met een enorm groot beloop.  Schitterende dieren (onderste foto). Dit was dus wel een 3*** bezoek. De inbegrepen lichte maaltijd in het cheetah park moesten we wel zelf betalen omdat onze gids geen geld bij had. Geen probleem, want hij zou dat  wel verrekenen  met de eindafrekening.  Door het feit dat het eerste bezoek niet doorging hadden we precies tijd zat, en beef de gids maar slenteren en zich bezig houden, vooraleer we naar het chimpansee park vertrokken.  Onderweg nog een paar stops, en tegen 14u30 kwamen we aan bij het chimpansee centrum.  Je zult het niet raden, maar jawel…  De derde en  laatste rondleiding start om 14u, en we mochten niet meer binnen.  Ik denk niet dat ik mij in de laatste jaren zo goed bedwongen heb als daar.  ’t Kookte, maar zonder overlopen. Zou ik toch een dagje ouder worden ???

Op de terugweg, weeral  geen woord, zelfs geen excuus. Hij stelde wel  voor  om ons deze morgen te komen terughalen, om opnieuw naar de chimpansees te gaan.  Dit voorstel  stilde een heel klein beetje mijn koleire.  Aan het hotel gekomen vroeg ik mijn rekening.  Rekent die kerel mij toch de ganse som aan zeker!  En voegt er aan toe dat ik morgen maar de helft zal moeten betalen om naar de chimps te gaan.  Toen heb ik wel efkes mijn stem verheven… Direct stelde hij voor om niets te rekenen voor het volgende bezoek.  Zelfs dat weigerde ik, en nadat ik hem eens goed uitlegde welke gangster hij wel was, en welke gevolgen het voor hem zou hebben, betaalde ik hem zijn volledig bedrag.  In de wetenschap dat ik mij in Afrika al na vijf dagen heb laten rijden!  Vroeger zou het geen waar geweest zijn!   Hilde was zeer kontent dat ik mij niet te kwaad had gemaakt, dat ze mooie dieren had gezien, en dat we ’s avonds weeral in de buurt van een heerlijk wijntje en dito maaltijd genoten.

Deze morgen hebben we dan onze vertrouwde  taximan opgebeld om ons naar de chimpanseefarm te voeren.  Hij vroeg direct of we naar de tour van 10 uur, 12 uur of 14 uur wilden. Nogmaals een bewijs dat die gangster van gisteren er niets van kende, of ons effectief met voorbedachten rade bedrogen heeft. Maar kom, ’t is voorbij, en de chimpfarm  was eveneens een   prachtige ervaring.   Na dit bezoek zijn we  weeral een beetje meer overtuigd van onze afkomst.

Morgen verlaten we, na reeds vijf dagen hier te hebben vertoefd, deze intussen vertrouwde stek. Paul Desutter komt ons afhalen, en voert ons naar zijn domein aan de rand van het Krugerpark. Waarschijnlijk voor een 10 à 14 dagen.  Misschien maken we samen een tocht naar Mozambique. Maar dat is koek voor de volgende dagen.  U hoort wel van ons.

Groetjes, ook van Hilde (ligt te slapen/zonnen aan het zwembad), en hou jullie in België ook goed.

Hilde, Christian, Mama, Papa, Mamie, Papie, Omie, Opie. 

26-07-2011 om 14:17 geschreven door cede

Nieuwsbrief 1 Zuid-Afrika

Onderwerp: Onze eerste bevindingen in Z.A.


Hoi allemaal,
inderdaad, we hebben wel enkele dagen recuperatie nodig gehad. De reis is ons werkelijk zwaar bevallen; ikzelf begin nu ook stilaan te beseffen dat de "herfst" is aangebroken, en daarmee zal ik proberen te leven. Maar inderdaad, het was ook niet van de poes. Stress om alles klaar te krijgen. Enervante taxirit naar Brussel, wegens accidenten en opstoppingen op autostrade. omweg gemaakt langs St Niklaas; Willebroek, Mechelen met panische angst of wij het wel zouden halen. Toch gelukt, en vlucht naar Londen. In Londen 5 uur wachten. Dan de vlucht van 11 uur naar Jo'burg. Propvolle machine, vies eten, zetels die zeker al 10 jaar kapotgezeten zijn. Turbulenties van jewelste gedurende meer dan de helft van de vlucht. Dus; bijna niets geslapen. In Jo'burg terug meer dan 4 uur gewacht op verbinding naar Nelspruit. Een aangenaam vluchtje van één uur, en we waren eindelijk daar. Een taxirit van een klein uurtje bracht ons naar "Auberge guesthouse lodge" waar we gelukkig door sympathieke Belgen werden opgevangen. Frank en Martine Verbrugge zijn zeer lieve mensen, zeer bekommerd om hun gasten, en ze baten een aangename guesthouse uit. We beschikken hier over een ruime kamer met alle accomodaties plus kitchenette. Op TV ontvangen we BVN, zodat we dagelijks het "Eén Nieuws" kunnen zien. Tevens overal in de guesthouse gratis "Wifi" verbinding, waardoor ik nu nog aan het zwembad(je) dit mailtje schrijf. Toeval wil ook dat de ouders van onze gastvrouw Martine hier sinds december in vakantie zijn (Bomenaars-ik bedoel inwoners van Boom). Het zijn grote bootliefhebbers, en tevens goede vrienden van Mady en Jos, vrienden van Tante Danielle en Willy. Dus we waren nogal vlug in gesprek... (ge kent me hé!)
In de twee volle dagen die achter de rug zijn hebben we al bij al nog niet veel uitgespookt, met uitzondering van stress afgooien en "herbronnen". Maar we voelen dat het ons heeft "deugd gedaan", en gezien we aan een tamelijk lange expeditie begonnen zijn is dat ook wel belangerijk. Als ik Mama hier zie zitten aan het zwembadje kan ik alleen maar konstateren dat ze in die paar dagen een metamorfose heeft ondergaan. Vermoeidheid weg en bruine (rode...) kleur kan toch wonderen doen.
Morgen maandag zijn we van plan om er nog een rustige dag van te maken, om dan dinsdag aan het grote werk te beginnen.
Wij amuseren ons hier rot aan de sudafrikaanse taal, en vooral de artikels in de dagbladen (welke wij 95% begrijpen) zijn fantastisch. Ook de evolutie van Zuid-Afrika, hun kijk op Europa, en hun eigen problemen zijn boeiende stukjes journalistiek. Ik tracht nu en dan een artikeltje of columm door te sturen.
Laat ons eindigen met onze maaltijd van deze middag, in een gezellig restaurantje op enkele honderden meters van hier.
Hilde bestelde : BEEF LASAGNE WITH SPINACH
                 Lae vars pasta met spinasie wat jou spiere laat bult, vleis versmoor in bolognaise sous; die hele lot word bedek met vars gerasperde kaas.
En ikzelf kreeg volgend lekkers : FILET STEAK 300 gr.
                                  Ons delikate meester vir die ligte karnivoor, om jou vir 'n lang ruk aan die gang te hou.
Wij genoten van die mooie taal, maar ook van het heerlijke dat ons werd voorgeschoteld;
Na die overheerlijke maaltijd, een lange wandeling in de verzengende zon, enkele uurtjes aan het zwembad vielen we weeral bijna in slaap en besloten toen om van een bescheiden maaltijd met kleine hapjes te genieten op de kamer. We zijn gestart met een heerlijk wit bubbelwijntje Nederburg Cuvee Brut Sparkling wine of Sud Afrika.
Geniet ondertussen ook in België van alles wat er te genieten valt, en weet te zeggen wanneer ik me terug mag scheren !!!
Christian en Hilde, Mamie en Papie, Omie en Opie

26-07-2011 om 14:14 geschreven door cede

“Vosjes in Afrika”

De Vosjes uit de titel van deze blog verwijzen uiteraard  naar Hilde en Christian Devos. Reeds enkele jaren droomden we ervan om een groot deel van onze koude  winter te overbruggen in een tropisch land.  Maar telkens,  bij het naderen van het  eindejaar,  hadden we al een overvolle  agenda  voor  de eerstkomende trimester van het nieuwe jaar.  Waardoor afreizen voor langere tijd telkens  onmogelijk werd.

In september 2010 echter  viel ons oog op een publiciteit van Britisch Airways met spotgoedkope tickets naar Zuid-Afrika, maar met  enige voorwaarde van minimum drie maand voor afreis te boeken.   Na korte beraadslaging hebben we toen, op enkele uren  tijd,  de beslissing genomen om twee tickets te kopen. We hebben toen al  januari tot einde maart met “afwezig” aangestipt in ons  agenda van 2011. 

Vanaf het boeken van de tickets,  bijna vier maand voor onze afreis hebben we onze Afrikaanse winter virtueel voorbereid. Zowel reisgidsen als internet sites waren hierbij zeer bruikbaar.  Uiteraard werd met familie en vrienden over onze plannen gesproken, met als onwaarschijnlijk gevolg dat zeer veel mensen één of meerdere vrienden en/of kennissen hebben die in Zuid-Afrika verblijven. Ofwel fulltimers, en deze groep baat in veel gevallen een B&B of een Guesthouse uit. Ofwel halftimers, en deze leven dan als de zwaluwen; van oktober tot maart verblijven ze in het warme Zuid-Afrika en van april tot september genieten ze in België van het beste klimaat dat ons land  te bieden heeft.  Ginds in Afrika noemt men deze groep dan ook “De Zwaluwen”.

Midden januari zijn we dan zeer goed voorbereid naar Johannesburg vertrokken. We hadden zelfs een tweetal afspraken met  vrienden die in dezelfde  periode enkele weken of maanden  aldaar doorbrachten.  En bij elk van hen zouden we een achttal dagen verblijven. 

Om de band met het thuisfront levendig te houden werd er  wekelijks een verslag gemaakt aan de kinderen, en werd hetzelfde relaas ook al eens doorgemaild naar familie en enkele goede vrienden.  Met als gevolg dat we na een paar weken bijna dagelijks vragen kregen van kennissen of vrienden om  die reisverhaaltjes ook naar hen te sturen. Binnen de kortste keren   was ons lezerspubliek  opgelopen tot een veertigtal lezers. Inderdaad viel er in het verre Afrika danig veel te beleven, en werden we ook regelmatig met verrassingen bestookt,  waardoor de verhalen alsmaar uitgebreider werden. 

Daarom werd het  dagboek   volledig opgenomen in deze foto- en leesverslagen.  Hopelijk  wekt  “Vosjes in Afrika”  verlangens op bij  toekomstige Afrikareizigers  en/of overwinteraars. En helpt het hen de drempel voor dergelijke avontuurlijke ondernemingen wat te verlagen.

Veel kijk- en leesgenot.

Hilde en Christian Devos.

Bijlagen:
IMG_7009.JPG (351.5 KB)