Jadegroen

Met een beetje weerzin opende

ik het vergeten plastieken potje:

een restje bonen in tomatensaus

dat in een hoekje van de koelkast

stond. Het zou bedorven zijn, dat

stond vast. Maar wat ik zag, verraste

mij : jadegroene kussentjes

omzoomd met witte donskraagjes,

helemaal niet afstotelijk, maar

wondermooi. Het is zo wonderlijk

vernuffig, leven dat gevoed wordt

door verrotting. Een nieuw leven,

zoveel mooier dan het eerste.

Zelfs de mooiste bloem ontstaat

uit wat gestorven lijkt.

Het leven is krachtiger dan de dood.