ja het moet je maar overkomen je eigen blog kwijt ik weet niet hoe het komt maar gisteren wilde ik eens een vehaal chrijven en ik kon niet meer en ik was alles vergeten hoe ik er op gekomen was maar na een hele stuk zenuwen en paniek maar na heel lang zoeken ben ik er toch weer kathy
ik herinner me niets van de plaats waar ik ben Het was duf en donker,en we kwamen niet in contact met mensen. ik herinner me nog wel mijn moeder en haar zachte pels maar ze was zo dikwils ziek en ze was heel mager Ze had bijna geen melk voor mij en al mijn zusjes. ik herinner me dat vele van hen stierven en ik miste hen zo De dag dat ik van mijn moeder werd wegehaald herinner ik me nog als de dag van gisteren.ikwas zo triestig en bang mijn melktandjes waren nog maar pas doorgekomen ik had feitelijk nog bij mijn mammie moeten blijven maar ze was zo ziek. Bovendien bleven de mensen zeggen dat ze geld nodig hadden en dat ze de vuileheid die mijn zusje en ik maakten beu waren. Dus werden we gekooid en werden wenaar een vreemde plaats gebracht. Enkel wij beiden kropen dicht bij elkaar en we waren bang. Er was niemand om ons te knuffelen of te aaien. Zo veel te zien,en zo veel geluiden zo veel geuren. we werden naar een winkel gebracht met heel veel verschillende dieren! Sommige kwaakten!...Sommige miauwden Sommige piepten!... Mijn zuster en ik werden in een klein kooitje gesmeten ik kon er andere pupies horen.ik zag mensen naar me kijken. ik hield wel van kleine mensjes,ze leken wel lief en leuk.Ze wilden zelfs spelen! De ganse dag bleven we in die kleine kooi Soms kwamen er nare mensen die op het glas klopten en ons bang maakten.Af en toe werden we uit de kooi gehaald om vastgehouden te worden door de mensen of gewoon om ons te bekijken Sommige waren lief,en andere deden ons pijn dikwijls zeidenze "Ooooh...ze zijn zo schattig ik wil er eentje!".Maar nooit gingen we met iemand mee. Mijn zusje stierf vorige nacht toen het donker was in de winkel.ik legde mijn hoofdje op haar zachte vacht en voelde het leven uit haar magere lijfje verdwijnen ik had horen zeggen dat ze ziek was en dat ik voor een spotprijsje zou verkocht worden zodat ik snel de winkel zou verlaten. Toen het levensloze lichaampje van mijn zusje uit de kooi werd gehaald om weggegooid te worden was mijn zacht gehuil het enige teken van droefheid. Vandaag kwam er familie die mij kochtwat een zalige dag! Ze waren een hele lieve familie,ze wilden me echt waar! Ze kochten me een etensbak en etenen het kleine meisje hield me zo liefhebbend in haar armen ik hield zo veel van haar! De man en de vrouw zeiden dat ik een lieve brave puppy ben! ik werd angel gedoopdt ik hield ervan om nieuwe mensen likjes te geven. de familie zorgde goed voor mij ze waren zo lief en aardig en zacht.Ze leerden me het verschil tussen wat goed is enwat verkeerd was. ze gaven me goed eten en heel veel liefde het enige wat ik wou wasom deze mensen te plezieren ik hield van het kleine meisje en genoot ervan om met haar te spelen en rond te lopen. Vandaag ging ik naar de dokter.Het was een vreemde plek en ik was bang. ik kreeg een paar spuitjes,maar mijn beste vriend het kleine meisje, hieldme teder vasten zei dat alles in orde was ik was zo kalm. De dienenarts moet trieste woorden gezegd hebben want mijn geliefde familie keek heel triest ik hoorde moeilijke woorden zoals heupdysplasie iets over mijn hart.Verder verstond ik nog flarden zoals broodfokkers ongeteste ouders ik weet niet wat dat allemaal betekende maar het deed pijn om mijn familie zo triest te zien. Maar ze hielden nog steeds van mij en ik veel van hen! ik ben nu zes maanden oud.Terwijlde meeste pups sterk en robuust zijn en wilde spelletjes spelen,doet elke beweging pijn.de pijn gaat nooit weg.Het doet pijn om te lopen en te spelen met mijn kleine meisje.Het is ook moeilijk om ademhalen.ik blijf mijn best doen om een sterke pupie te zijn zoals ik feitelijk zou moeten zijn,maar het is zo moelijk.het breekt mijn hart om mijn vriendinnetje zo triest te zien. soms spreken de man en de vrouw over het is mechien tijd nu". ik ga regelmatig naar de dierenarts,maar er is nooit goed nieuws. ze spreken steeds over aangeboren problemen ik wil enkel maar de warme zon voelen,spelen,lopenen flodderen met mijn familie. De vorige nacht was de pijn het ergst pijn was nu een vaste gezel in mijn leven het doet nu zelfs pijn om recht te staan en te gaan drinken ik tracht recht te graken,maar ik kan enkel zachtjes huilen van de pijn. ik word voor de laatste maal in de auto gezet iedereen is zo triest en ik weet niet waarom ben ik stout geweest? ik tracht altijd lief en braaf te zijn,wat kan ik toch verkeerd gedaan hebben? Oh, als die vervelende pijn maar zou weggaan als ik die tranen van mijn vriendinnetje maar kan drogen ik tracht me te strekken om haar hand te likken maar kom niet verder dan een kreet van pijn. De tafel van de dierenarts is koud.ik ben zo bang de mensen aaien en strelen me,ze huilen in mijn zachte vacht.ik kan hun liefde en hun verdriet voelen. ik slaag er in om zachtjes hun handen te likken zelfs de dierenarts lijkt niet zo angstaanjagend meer hij is lief en ik voel de pijn verzachten de kleine meid houd me zacht vasten ik bedank voor al de liefde die ze mij gegeven heeft. ik voel een zachte prik in mijn voorpoot.de pijn begint te verdwijnen, ik krijg een vredig gevoel.ik haar nu zachtjes likjes geven ik kom in een droomwereld terecht ik zie mijn moeder ,mijn broertjes en mijn zusje in een verre groene wereld ze vertellen me dat daar geen pijn is,alleen vreugde en blijheid.ik neem afscheid van de familie op de enige manier die ik ken,door zachtjes met mijn staard te kwispelen en door met mijn neus te snuffelen.ik had gehooptom heel veel dagen met hen door te brengen maar het heeft niet mogen zijn.ik hoorde de dierenarts nog zeggen:puppies die in een dierenwinkel verkocht worden zijn meestal afkomstig van broodfokkers puppiefabrieken" de pijn is nu verdwenen,maar ik weet dathet nog jaren zal duren eer ik mijn familie terug zal zien. Als de dingen maar anders hadden kunnen zijn
