Zonder mededogen schrijdt de tijd verder pukki is gestorven in maart 2004 het is nu juni 2005.je zou zeggen alles slijt.die compassieloze tijd maar dat is niet waar.het verdriet is nog altijd rouw,de wonde sluit zich niet,de tranen blijven dicht bij je ogen zitten.wat moet je doen als je kapot bent na het verlies van een gelievd wezen?daar zijn dikke boeken over gechreven maar het antwoord zal je er niet vinden de gedachte pukki is dood zorgt nog altijd voor ijskoude rillingen en neigingen tot paniek.pukki kan niet dood zijn en hij duikt straks wel weer op .straks duurt een eewigheid straks bestaat niet straks heeft iedere betekenis verloren. we hebben er lang over na gedacht een nieuw hondje in huis te nemen men beweert dat dat een nieuw hondje het gemis kan wegduwen dat er weer leven zal zijn dat je je liefde opnieuw kwijt kan en dat de herineringen aan pukki daardoor een zachter rarndje zullen krijgen dat kan waar zijn ik en mijn man hebben er over gepraat en we zijn er uit gekomen dat voor mij het beste oplossing is een nieuw klein hondje het voel voor mij aan alsof ik pukki heb veraden alsof we hem wegdringen en zijn lege plaats toch door iemand anders laten invullen ik vrees dat geen enkel hondje pukki kan vervangen pukki was voor mij perfect.ieder dier heeft natuurlijk zen eigen persoonlijkheid en ieder dier is in staat om mensen gelukkig te maken Nu ons niew hondje ben ik bezig met te leren graag zien en niet te vergelijken ik hoop het en daar twijfel ik niet aan hem gelukkig te m maken we hebben ook nog een heel klein hondje raja pukki zijn kameradje dat waren beste maatjes maar ook zij is 13 jaar en ziek en blind geworden ik mag er niet aan denken wat er mij nu weer te wachten staat ik kan heel moelijk afcheid nemen van mijn dieren daar ben ik kapot van verdiet zonder dieren kan ik niet leven geschreven door kathy
ik ben altijd opgegroeid in een milleu van dieren. Honden behoren tot mijn vriendenkring. Op donderdag 4-maart 2004 om 9u30 in de ochtend is mijn klein lief hondje pukki gestorven in mijn armen mijn hart scheurde in tweeén ik wist dat nu een periode van diep verdriet zou volgen 14-jaar waren wij onafscheidelijk geweest en nu zijn dood was werd voor eeuwig veminkt,hoeveel keer heeft pukki in de loop der jaren niet gevraagd, met oogjes die gevuld waren met liefde: s'avonds kwam hij altijd kwispestaard op mij toe en wilde zo dicht mogelijk bij mij in de zetel ik knuffelde hem en was overtuigd dat pukki mij nooit zou verlaten hij had al 5-jaar hernia zeer pijnlijk maar nooit heeft hij gelaagd en dan ging het snel eind feb 2004 kreeg hij een oogontsteking en dat werd hem fataal ik huil nog geregeld om mijn pukki ik mis hem nog iedere dag geschreven door kathy
