Ik ben Christina, en gebruik soms ook wel de schuilnaam riskja.
Ik ben een vrouw en woon in Alkmaar (Nederland) en mijn beroep is Bejaarden verzorgster.
Ik ben geboren op 29/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Avontuurlijke vakantie Zwemmen Fietsen knutselen.
Ik ben geboren in Leeuwarden en heb 5 kinderen en drie kleinkinderen woon in Alkmaar
'Achter de groene flatdeur is alles zwart. Trillend stappen we naar binnen. In het gangetje staren we naar de roetplek op de grond en de wand. Hier lag Melissa. Brandend. Alles in de flat is overhoop gehaald.
De woonkamer is een puinhoop. Huilend wankelen we naar de slaapkamer. Dit is de hel. Zwart en verbrand. De aanblik is nog erger dan ik me had voorgesteld. Het houten bed zwartgeblakerd. Het matras tot op de spiralen weggebrand. Sieraden versmolten in een houten muurplankje. Ik grijp Melis' spullen. Haar kleren. Haar föhn. Haar pantoffeltjes. Ik druk ze dicht tegen me aan. Schreeuwend en jammerend laat ik me op de grond zakken. Waarom? Waarom jíj meisje! Wat hebben ze met je gedaan!
,,Jeffry en mijn zussen Ilse, Antoinette en Carla kijken diep verslagen toe. Vol pijn en machteloos verdriet. Dit is niet echt. Het lijkt een filmset. Maar het is echt. We horen jouw gegil. Hier vocht anderhalf jaar geleden mijn meisje voor haar leven. Alleen en vastgebonden. Schreeuwend van angst, smekend: 'Maak me niet dood. Maak me niet dood.' Hoe lang is die duivel hier bij jou binnen geweest? We verlaten die afgrijselijke horrorflat. Ons hart is leeg. Hadden we ons dit moeten besparen? Nee. Jeffry en ik moesten dit zien. Die helse plek. Anders had ik me voor altijd schuldig gevoeld.
" Diezelfde ochtend hebben we op het Arnhemse politiebureau een gesprek met de agenten die Melissa hebben gevonden. Aangedaan vertellen de vijf agenten hoe ze Melissa ontdekten en haar smeulende lichaam naar buiten trokken. De details doen vreselijk pijn. Willen jullie dit wel weten, vragen ze keer op keer. Dat moet. "Voor het eerst horen we dat Melissa nog een half uur leefde. In haar ogen zagen de agenten opluchting toen ze haar vonden: Er is hulp. Ik ben niet meer alleen. Spreken gaat niet, maar Melissa volgt hen alert met haar ogen. Volgens deskundigen had ze allang dood moeten zijn. Melissa knokte voor haar leven. Wat een vechtlust. Je was zo sterk, vindt Jeffry. Je geest overleefde, maar je lichaam was te zwaar verminkt door die brute, gemene, laffe daad. Jeffry wil het uitschreeuwen: 'Sorry, sorry Melis. Sorry dat jij dit hebt moeten doorstaan!'
"Diep onder de indruk verlaten we het politiebureau. Er is markt. Mensen slenteren langs kramen. De wereld flitst langs ons heen. Wij staan stil. In ons verdriet. Dat maakt zo woedend. Die rotmaatschappij: Leven jullie allemaal maar lekker fijn verder.
"4 december 1986. Melissa's geboortedag. Een meisje. Ik was zo blij! Melissa was een lief, gemakkelijk kind. Op de basisschool had ze veel vriendjes. Ze speelde graag buiten. Altijd optrekken met haar broertjes Jeffry en Jermain. Melissa bleef een onopvallend meisje. Lief en zachtaardig. Teruggetrokken, zelfs verlegen. Op de middelbare school had ze het zwaar. Ze werd gepest. Nooit zocht ze ruzie. Veel te jong werd ze verliefd. Niet echt een type voor Melis, vond ik. Zij dacht gelukkig met hem te worden, maar ik zag toch haar verdriet. Hij ging vreemd. Melissa gaf zichzelf de schuld. Ik zag haar onzekerder worden. Maar hij was en bleef alles voor haar. Voor goedbedoelde kritiek was ze doof. Bij Melissa in de kist schoof hij de verlovingsringen om haar koude vingers. Twee weken na de moord liep hij met een ander en had al snel een kind. En híj vraagt de rechter om 30.000 euro smartengeld.
"Tegen ons hield hij vol de verdachte niet te kennen. Maar ze wilden samen inbreken. Op de rechtszitting hoorde ik van al die jongens: Stelen, inbreken, meiden versieren en rondhangen in de coffeeshop. Had ik dit moeten weten? Kon ik dit weten? Dat samenwonen gebeurde geleidelijk. Melissa woonde nog maar een paar weekjes bij hem. Oh, wat verwijt ik me dat. Nooit had ik haar mogen laten gaan.
"Melissa rookte en dronk niet. Ze ging nauwelijks uit. Echt het type meisje dat huisje, boompje, beestje wilde. Dol op kinderen. Melissa was hier veel thuis. Ze keek graag naar America's Next Topmodel. Dubbel lag ze om de Lama's. Echt haar humor. Ze filmde en fotografeerde heel graag. Ze hield erg van muziek. Van die rustige melancholische liefdesliedjes... toch, Jef? Ja. R&B. Alicia Keys.
"Na mijn scheiding hadden we het financieel nooit breed. Melissa wilde graag op vakantie naar het buitenland. Eén keer zijn we met de bus naar Spanje geweest. Dan maar eerst zelf verdienen, vond ze. Melissa wilde een goede kapster worden. Dat ging lukken. Ze liep stage. Vooraf was ze zo zenuwachtig. Dan trilt dat kinnetje. Net als bij haar vader.
" De stage maakte haar dolgelukkig. Het klikte met haar baas. Wat had ze het fijn. Waarschijnlijk mocht ze blijven. Vrolijk vertelde Melis over al die klanten. Ik was trots. Jef zei nog: 'Lisje wordt zo mooi'. Stiekem hoopte ik dat ze ook qua relatie zelfstandig zou worden. Van haar eerste stagegeld kocht Melissa meteen cadeautjes. Een mok voor Jeffry. Voor tante Ilse een armband. Ik kreeg een kaartje met 25 euro. Zo lief.
"Die vreselijke dag had Melissa kiespijn. Ze had zich ziek gemeld. Zelf had ik een sollicitatiegesprek in Gendt. Voordat ik vertrok belde ik haar nog. Melis nam niet op. Lag vast te slapen. In de bus op de terugweg naar Arnhem werd ik gebeld. Haar vriend. Er is iets met Melissa, zei hij. Ik schreeuwde. 'Wat zeg je nou? Het is niet waar.' De bus stopte in de berm. De chauffeur waarschuwde de politie. Dat wachten duurde voor mijn gevoel zo lang. In de politieauto schreeuwde ik alleen maar: 'Waar is Melissa? Wat is er met Melissa? Ik wil naar m'n kind!' Maar dat mocht niet. Ik wist niet wat er gebeurd was. In het politiebureau in Arnhem heb ik wel een paar uur gezeten met Jeffry en m'n zus Ilse. Ik mocht Melissa nog steeds niet zien. Niemand kon me vertellen wanneer ik Melissa mocht zien. Niemand.
"Na drie dagen mocht ik het gezicht van Melissa zien. Ze rook nog naar rook. Ik kon het niet geloven en riep: 'Nee, Melis, je bent niet dood, nee!' Aldoor riep ik: 'Wat hebben ze met je gedaan?' Als je je kind zo ziet liggen in een kist. Zo koud! Daar lag mijn lieve meisje: verbrand. Zo verschrikkelijk! Ik wou haar zo graag kussen, maar dat ging bijna niet. Samen met tante Ilse heeft Jeffry zijn zus in de kist opgemaakt. Op internet heeft Jeffry een website over Melissa gemaakt. Zijn zusje mag niet worden vergeten. Nooit. Jermain verwerkt, net als zijn vader, zijn verdriet op de achtergrond.
"De dagen dat ze lag opgebaard heb ik heel veel tegen Melissa gepraat. Ik dacht steeds: dit is de laatste keer dat ik je zie. Melissa hoort bij mij. Ik wilde geen afscheid nemen. Alles is een roes. De stille tocht, de begrafenis. De rechtszittingen. Een nachtmerrie waaruit we maar niet wakker worden. Elke dag staan we ongelukkig op en slepen ons door de dag. Soms slik ik medicijnen om te slapen. Van de vrolijke moeder die ik ooit was, is niets meer over. Alles is haar en ons afgenomen. Ons leven is verwoest.
" De rechtszitting 10 oktober was ontzettend zwaar. Daar zat hij. Een hele dag. Verongelijkt. Hij noemt zichzelf een bad boy, maar weigert dit te bekennen. Alleen ik mocht van de rechter inspreken. Jeffry niet. Dat deed zo zeer. Jeffry had zich zo goed voorbereid. De verdachte keek me onbewogen aan. Ik staarde langs hem heen. Mijn hoofd bevond zich in een dikke mist. Jeffry kon hem niet meer aankijken. Hij hield het portret van Melissa beschermend voor zich. Na afloop waren we moe... zo moe. Mijn hoofd maalt en maalt. Wat zal de rechter woensdag besluiten? Elke straf is te laag. Heel langzaam komt het besef dat Melissa er niet meer is. We missen haar zo erg. We willen Melissa zo graag even vasthouden. Mijn liefste meisje. We zijn haar kwijt
Reacties op bericht (1)
28-11-2007
hoi Christina, dit is iets verschrikkelijk meiske...
' k wens jullie alvast een fijne Donderdag...
Breng ook eens een bezoekje aan de website, wordt dagelijks aangevuld met nieuwe plaatjes
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Calendrier
by riskja klik op de paddenstoelen en je komt op al mijn webshots albums veel plezier - if you klik on the Mushrooms than you see my albums on webshots have fun - Le clic sur le Champignon monte alors tu me les albums du webshots beaucoup de plaisir
Klik op de awards dan kom je rechtstreeks op die persoon zijn blog
Clic on the awards and you came direct on the blogs from the personne
Le Clic sur le awards arive direct a personne son awards
de geluksbrenger: hij houd het kwade buiten en de vrede binnen gekregen van Sven en Greetje Bedankt
kopieer deze vlam en neem hem mee naar jouw site, de vlam van de spirituele liefde zal het pad blijven verlichten Op deze manier zal de vlam de wereld omarmen met hoop en liefde
Dit kaarsje brand ik voor de mensen ook bekenden van mij die door zinloos geweld om het leven zijn gekomen
Rozen verwelken Schepen vergaan Maar vriendschap zal altijd blijven bestaan
'Ik weet het', zegt mijn Vader 'Mijn hand gaat nooit verkeerd. Ik zal mijn werk volbrengen in het hart dat heeft geleerd om Gods wil te aanvaarden, Zoals de Here Jezus deed. Dan is er kracht tot strijden en troost in ieder leed'
Ik ben Christina, en gebruik soms ook wel de schuilnaam riskja.
Bedankt
kopieer deze vlam en neem hem mee naar jouw site, de vlam van de spirituele liefde zal het pad blijven verlichten
Dit kaarsje brand ik voor de mensen ook bekenden van mij die door zinloos geweld om het leven zijn gekomen
