Giorgio de Chirico Italiaans schilder, geboren 10 juli 1888 Volos Griekenland - overleden 20 november 1978 Rome
 
 Biografie
 Na een klassiek-humanistische opleiding volgde De Chirico schilderlessen aan de technische school in Athene.
Van 1906 tot 1909 studeerde hij aan de kunstacademie in München, waar hij sterk beïnvloed werd door het fantastisch-romantische werk van de Zwitserse schilder Arnold Böcklin en door de filosofie van Friedrich Nietzsche en Arthur Schopenhauer.

In 1909 vestigde Giorgio de Chirico zich in Italië. Hij woonde onder meer in Milaan, Turijn en Florence.
In 1910 schilderde hij in Florence Het raadsel van het orakel en Het raadsel van een herfstavond: gefantaseerde stadsgezichten, opvallend door een beklemmende verlatenheid.
Voor het maken van voorstudies gaat hij experimenteren met fresco en tempera technieken, eerst kopieerde hij werk van Bocklin en Nicolas Het Duo, winter 1914-15
Poussin om later zijn eigen typerende-stijl te ontdekken, deze van de metafysische kunst.
De Chirico is de grondlegger van deze stroming.
Hij kende invloed van Griekse en Romeinse beelden, renaissance, het gedachtegoed van de romantiek, beeldentaal van dadaisme, surrealisme, Avant-garde.

 De metafysische kunst is een Italiaanse kunstbeweging van 1910 tot 1917 als reactie op het futurisme. Onder hen namen als Piet Mondriaan en Malevich.
In Parijs raakte hij bevriend met Guillaume Apollinaire, Pablo Picasso en Brancusi.
Giorgio de Chirico nam deel aan de tentoonstellingen van de Salon des Indépendants en de Salon d'Áutomne.
Tussen 1911 en 1915 woonde De Chirico in Parijs en schilderde raadselachtige straten, pleinen, standbeelden, mythologische thema's en ledenpoppen met ongeprofileerde gezichten; deze werken oefenden onmiskenbaar invloed uit op de surrealisten Dalí, Magritte, Max Ernst en Delvaux.
 
In 1917 ontmoette Giorgio de Chirico Carlo Carrà. Samen stichtten zij pittura-metafisica (metafysische schilderkunst).
Place Métaphysique Italienne, 1921
Hij zette zich na 1917 steeds meer af tegen de heersende avant-garde door op academische wijze te gaan schilderen.
Hij verzette zich fel tegen iedere waardering van zijn vroegere werk.
Zijn latere werk werd echter lange tijd ongeïnspireerd gevonden.
 
De Chirico publiceerde in 1928 het boek Hebdomeros, een mengeling van autobiografische elementen, visioenen en dromen; voorts schreef hij Autobiografia 1918-1925 (1944) en Memorie della mia vita (1945).
Objecten kregen bij Giorgio de Chirico een poëtische betekenis.
Groot voorbeeld voor veel surrealisten (Magritte, Max Ernst, Tanguy), en door Andre Breton bestempeld als een van de eerste surrealisten.
Bij zijn metafysische landschappen en arcades is er beslist wat vreemds aan de hand, maar je kan als kijker niet onmiddellijk aantonen wat in het schilderij die vreemde stemming teweeg brengt.
Giorgio de Chirico overleed op 20 november 1978 te Rome.