Hier lees je het verloop van de ganse dag plus het nodige fotomateriaal, met dank aan Walter.
Zaterdag alweer een Groen!e dag ditmaal Groen!Plus in samenwerking met Jong Groen!. Voor de eerste keer ontmoeten de organisatoren elkaar, ik voor GPL en Katrien en Leen voor JG. Vooral de ouderen waren op post, de jeugd liet het een beetje afweten. De onderwerpen zijn op beider lijf geschreven, de generatiekloof en het feminisme. Prof. Van de Putte (U. Gent) gaf een bondige maar zeer interessante presentatie wat de "generatiekloof" juist inhoud. De ongeveer 50 aanwezigen werden in 5 groepen verdeeld (elk met een moderator die het te bespreken thema kort inleidde) en kregen ruimschoots de tijd om pittig te discussiëren. Er was voor iedereen taart voorzien om eventjes terug op adem te komen en er werd nog even overlopen wat er in de discussies aan bod is gekomen. Gijs trachte de drie "feministische" sprekers in goede banen te leiden, wat met Lena (die schitterende verhaaltjes had over de eerste feministen) niet altijd lukte. Maar de dames hebben het er schitterend van af gebracht en het publiek luisterde met volle aandacht. Er werd door enkelen nog wat opgeruimd en een pintje verteerd. Ik kan alleen maar beamen dat mijn eerste samenwerking met de jongeren positief en zeer vlot is verlopen. https://www.facebook.com/home#!/media/set/?set=a.2811340091847.143134.1509115754&type=3
Gistermorgen alweer enkele treintjes genomen richting Zele, om de Lotgenoten te helpen tijdens de kerstmarkt. Bleef het tot een uur of 3 redelijk kalm daarna was het in onze tent een komen en gaan van kopers en drinkers. Vele Lotgenoten waren op post en het was een blij weerzien, want iedereen woont wat uit elkaar. Dus zo dikwijls zien we mekaar niet. Jenever, gluhwein, soep en advokaat (werd zelfs door de jongeren gesmaakt) alles spoelde heerlijk naar binnen. Ook de verkoop van onze hebbedingetjes, waar vooral de dames zich om bekommerden, gingen vlotjes over de toonbank. Rond 6 uur heb ik wijselijk onze tent verlaten, ik moest nog wat treintjes (die voor de zoveelste keer te laat waren) nemen naar Lier.
Vandaag is het op en top rust, geen gedoe, geen treinen, RUST. Want de volgende weken staan vol van feestjes, nieuwjaarsreceptie (waar ik er een aantal ga laten voorbijgaan) en beginnende met de kerstreceptie van Groen!Plus, nu donderdag in Brussel.
Op een gure ochtend trok een doodgewone man, zo eentje met een confectiepakje aan, naar het dichtsbijzijnde station. Hij vroeg of hij er een treintje kon nemen. Welke zei de man achter het loket. Laat er me eens enkele zien vroeg de man, toen nog breedlachend. Eentje naar Namen zou me wel van pas komen. Zo gezegd, zo gedaan, ticketje gekocht en wachten. Op Godot? Nee op de trein die arriveerde met 10 min. vertraging. Gelukkig reed de trein op een drafje naar Brussel, onderweg enkele keren halt gehouden, want blijkbaar waren er nog mensen die een treintje meepikten. In Brussel had de man even de tijd om een koffietje te slorpen. Hij had zelfs een zee van tijd want zijn volgende treintje had immers 25 min. vertraging. Uiteindelijk raakte de man in Namen maar lachen deed hij enkel nog Groen!. De dag verliep vlotjes, een bezoekje hier, een etentje daar. Wat kuieren door een desolate stad, het weer zat hem ook niet mee. Maar het gezelschap was aangenaam. Nog een afsluitend biertje en de man op weg naar het Naamse station om met veel goede moed de terugreis aan te vatten. De man, intelligent als hij was, had thuis op zijn pc tje zijn huiswerk gemaakt. Namen 18u44, Brussel Noord 19u47 aankomst in zijn thuishaven 20u21. Maar met de trein is het altijd een beetje reizen, en in Namen had de lieve man zijn treintje al 19 min. vertraging. Op zich geen probleem maar de man zag heel zijn planning als een kaartenhuisje ineenzakken. Geen rechtstreekse verbinding met zijn stadje maar een ommetje door het Vlaamse hinterland. Antwerp here we come maar geloof het of niet ook deze trein had een vertraging van 6 min. Gelukkig bleef de man er kalm en rustig bij maar toch een mens zou rare dingen beginnen doen. Een treintje kapen bijvoorbeeld, maar het bleef voor de man bij een duistere gedachte. Verbazing alom als het laatste treintje dat de man moest nemen stipt op tijd in het station arriveerde. Eindelijk om iets na 21u kwam de man in zijn eigen stadje aan. Veertig min. later dan voorzien, een etentje met zijn vrouwtje misgelopen (misschien kan de verantwoordelijke minister of de NMBS de man een etentje cadeau doen???) en een beetje gefrustreerd, met als gevolg het ontstaan van dit eigentijdse sprookje.
Ondertussen heb ik me toch eventjes laten gaan en mijn sprookje doorgestuurd naar de lezersbrief van GVA, naar de verantwoordelijke minister, de heer Magnette en naar de dienst van de NMBS.
Sinds gisteren ben ik terug lid van een Lierse vereniging. Raar maar waar!!! Mijn eigen kast bestaat uit enkele tientallen postzegelboeken. Maar ze staan daar maar, deels geklasseerd per land, deels in boekjes en zakjes verspreid. Hoe moet het nu verder? En om daarop een antwoord te krijgen heb ik mij aangesloten bij postzegelclub Arpo-Jarpo (http://www.arpo-jarpo-lier.be/).
In de "Foyer" zijn we vrijdagavond gaan kijken naar een try-out van een gloednieuwe "De Nieuwe Snaar"-show. Maar dit blijkt (uit onderstaand artikeltje) een regelrecht afscheidstournee aan te kondigen. Is 30 jaar genoeg geweest (http://www.showbizzsite.be/bio/detail.asp?iImsNid=8954)? Mijn vrouwtje en ik zijn meer dan dertig jaar getrouwd maar wij geven er nog lang niet de brui aan, integendeel. Konec is Tsjechisch voor einde, het einddoel, de titel lijkt dus passend gekozen. De show is een samenstelling van vergane liedjes, hitjes en spectaculaire Vermeulen-stunts. Voor ons, die ALLE shows gezien hebben, is het een beetje déja-vue, je weet wat er gaat gebeuren. Toch hebben we 2 uur lang genoten en we zijn zeker van plan om hun laatste-show, in zijn definiteve vorm, te gaan bekijken. (http://www.denieuwesnaar.be/) De Nieuwe Snaar: avant-première KOÑEC
De Nieuwe Snaar besluit er na 30 jaar definitief een punt achter te zetten. Met KOÑEC graven ze in hun roemrijke verleden met het mooiste van 2012-1982 dat voor sommigen een verrassend weerzien met oude bekenden zal worden en voor anderen een verbazende ontdekking van onbekend muziek- en ander materiaal. Een topper!
Zaterdag gaf Groen! aan iedereen een "Buitenkans" (http://www.groen.be/buitenkans/workshops_403.aspx). Geen stedelijk debat, maar waar gaan we naartoe met onze dorpen en ons eigen platteland. Mijn trein naar Leuven had naar goede NMBS-gewoonte 17-minuten vertraging. Ik heb 3 treinen zie passeren, geen enkele was op tijd!!! Een tasje koffie, wat socializen, nieuwe netwerken uitzetten en ook al heb ik dit niet echt nodig (geen gemeenteraadsverkiezingen voor mij) het blijft een aangename bezigheid om nieuwe, interessante (soms minder) mensen te leren kennen. Ik had me ingeschreven voor "Samenleven en diversiteit", met in de voormiddag praktijkvoorbeelden (het zorgnetwerksysteem in West-Vlaanderen was zeer to-the-point) en in de namiddag een stevige discussie, waar ik mijn mondje op tijd en stond geroerd heb. Na een Zuid-Afrikaans intermezzo met Kristof Calvo en een duo-afsluiter Björn-Wouter was het tijd voor een hapje en een drankje om alle ingezamelde info rustig door te spoelen. Gisteren heerlijk meegenoten (bedoeld voor haar collega´s) van een door mijn vrouwtje heerlijk bereide brunch en van mijn enige, echte favoriete sportfiguur Sven Nijs. Voor de rest van de week kan ik verder genieten van de brunchoverschotjes en daar zal ik het mee doen!
Na enkele rustige dagen werd het weekend plechtig ingezet met een grandioos optreden in ons cultureel centrum. Artiest van dienst, meer dan 70 jaar maar o zo kranig en to-the-point, Willem Vermandere. Bijna 2 uur hield hij een goed gevulde zaal in zijn ban, niemand had tijd om af te dwalen al zat er ergens in de zaal wel eentje die probeerde interessant te doen. Maar zulke lui kom je altijd tegen. Vooral liedjes uit zijn laatste cd (Alles gaat over) afgerond met zijn "grootste hits". Nog een paar Duveltjes gedronken, een babbeltje met contrabassist Bert Caron en met onze dochter die ons zat op te wachten in het cultuurcafé. Iets langer geslapen en me klaargemaakt om te betogen in Brussel. Klimaatbetoging, een Groen!e core-business, als provinciaal Groen!Plus voorzitter kon ik niet ontbreken. ´s Morgens viel er nog wat nattigheid uit de lucht maar de goden waren ons goedgezind. Geladen met de nodige vlaagen stonden aan het Noordstation al heel wat Groen!e vrienden ons op te wachten. De ouderen waren redelijk goed vertegenwoordigd, maar het kon beter. Het werd een rustige betoging, zeker in vergelijking met de vakbondsbetoging van de dag ervoor. Wat slogans roepen, onderweg enkele muziekgroepjes om de sfeer er in te houden en wat netwerken zijn ideale bezigheden. Aan het Zuidstation werd de betoging ontbonden, vlaggen ingezameld en terug op weg naar Lier. Of het nu allemaal veel uithaald is maar de vraag, maar thuis op je luie kont blijven zitten brengt zeker niets op. Zondagmorgen, loopmoment, maar ditmaal nog niet voor mij. Na mijn zeer geslaagde operatie laten ik het "lopen" nog maar even "lopen". Na het vertek van onze dochter en haar hond Sado, zij waren blijven slapen, was het tijd om ons klaar te maken voor een ondergronds avontuur. Met ons autootje naar de grote stad, Antwerpen, met een bezoek aan de riolen in het vooruitzicht. Met enkele collega´s van ons Nellytje en een goedgeluimde gids, ingepakt, botten aan en pillicht in de hand, waren we klaar om een duik te nemen in de Antwerpse ruien. Eerst met een bootje (fantastisch primitief!!!) en vervolgens door water en slijk dabbend werden we 2 uren getrakteerd op toffe weetjes door Jef, onze gids. Het was een absolute meevaller en de stank was niet "om te snijden". Ons pak mochten we houden en na een nuttigen van een Duveltje (sorry maar ik lust geen Koninck) herhaalden we dezelfde weg maar nu bovengronds. een supergeslaagde namiddag en wij kunnen het alleen maar aan anderen aanraden. Alweer een veel te kort maar zeer gevarieerd weekend achter de rug. Terug tot de orde van de week te beginnen met een provinciale Groen!Plusvergadering en verder bekijken we het wel.
Net terug thuis uit het ziekenhuis,operatie geslaagd. Heb wat opzoekingswerk en wat navraag gedaan en onderstaande tekst geeft perfect aan waar het om ging.
We worden allemaal geboren met een gaatje in de wand tussen de boezems (foramen ovale). Voor de geboorte had dat gaatje een functie maar na de geboorte, als het zuurstofarme bloed op weg naar de longen van het zuurstofrijke bloed moet worden gescheiden, geeft het gaatje juist problemen. Bij drie op de vier mensen sluit het gaatje zich vanzelf kort na de geboorte en bij één op de vier blijft de doorgang open.
Soms geeft een open foramen ovale wel problemen. Er vormen zich dan in de turbulentie rond het gaatje bloedstolsels die via de bloedsomloop worden meegevoerd naar de hersenen waar ze een beroerte kunnen veroorzaken. Bij een verhoogd risico op een beroerte worden er stollingwerende medicijnen voorgeschreven, zoals aspirine. Als de medicijnen niet helpen, kan het gaatje operatief worden gesloten door hartkatheterisatie. Een katheter met een uitvouwbare prothese wordt via de bloedsomloop naar het hart gebracht om het gat te dichten. Dit is een weinig belastende ingreep.
Gaatje in de kamerwand: VSD
Een gaatje in de wand (septum) tussen de kamers (ventrikels) wordt een VentrikelSeptumDefect of VSD genoemd. De grootte kan variëren van enkele millimeters tot enkele centimeters, en het gaatje kan zich bevinden op een lastig te behandelen plek, bijvoorbeeld bij een hartklep.
Het rode bloed mengt zich in de rechterkamer met het daar aanwezige blauwe bloed en stroomt mee naar de longen (paars bloed in de tekening). Aangezien het bloed al verzadigd is met zuurstof, heeft dit geen zin. Het stroomt zonder extra zuurstof op te nemen terug naar de linkervoorkamer en naar de linkerkamer. Vervolgens wordt het weer door het gaatje in het tussenschot geperst voor nog een ronde door de longen. Er loopt met andere woorden een hoeveelheid bloed in een kringetje rond van het hart naar de longen en weer naar het hart, zonder dat het lichaam ooit de kans krijgt de zuurstof in dit bloed te gebruiken. Daarom wordt een groot VSD meestal operatief gedicht.
Dit is nu preventief dichtgemaakt om andere beroerten te vermijden. Spijtig genoeg heb ik er wel eentje (beroerte) gehad, wanneer kan niemand bepalen, heb het ook niet gevoeld. Dit krachtverlies aan mijn linkerzijde komt nooit meer terug. Maar mijn hart kan nu wel meer zuurstof produceren. Vrienden atleten wat heb ik gemist en ik maar trainen, maar mijn hart pompte niet genoeg. Ik had jullie er misschien allemaal kunnen aflopen (hahaha) indien alles optimaal gefunctioneerd had (tot 20% verlies, marathon nu in 2u50 en anders ???). We kunnen er beter eens om lachen maar toch ... . Moet nu wel voor de rest van mijn leven medicatie nemen, maar ach ook dat went. Ik heb wel aan de specialisten gevraagd dat ze me de eerstvolgende 20 jaar moeten gerust laten, maar ook dat zal een stille droom blijven. Er is ook nog een probleempje met mijn nieren en ik ga (uit nieuwsgierigheid) laten uitmeten hoeveel krachtverlies ik langs mijn linkerzijde heb. Dat is in een notedop mijn eigen gezondheidservaringen en ja ik besef goed genoeg dat er ernstiger zaken in het leven zijn, maar een mens zijn wellbeïng is "soms" toch maar rechtevenredig met zijn gezondheid. Hopelijk kan ik in de nabije toekomst terug een aanvang nemen met mijn "loopjes".
Gisteren toch maar niet meegelopen in de natuurloop van AC Lyra. Met mijn operatie (seffens op weg naar het zieknehuis) in het verschiet leek het me niet opportuun om nu nog een wedstrijdje te lopen. December zal zeker geen loopmaand worden en volgend jaar, ja een nieuw jaar en dan zien we wel. Tijd om alles vanop afstand, vanop de zijlijn te bekijken. Wat meer tijd om wat praatjes te maken en plaatjes te schieten. Beelden zeggen meer dan woorden dus ... .
Hoog tijd dat ik nog eens een artikeltje op mijn blog zet, maar mijn voornemens zijn de laatste tijd overheersend op mijn daden. En dat geld eigenlijk zowat voor alles waar ik momenteel mee bezig ben. Volgende week maandag is the big day en (on)bewust ben ik er toch veel mee bezig. Maar de verwachtingen zijn hoog gespannen en alles zal wel weer in kannen en kruiken komen. Mijn vrouwtje had vorige week een (redelijk) druk bestaan, dus het was soms nodig dat ik haar eventje tot rust aanmaande. Zelf een paar vergaderingetjes gehad, naar Brussel geweest voor een studiedag over ouderen (http://www.hig.be/documenten/aankondiging%20studiedag%2017%20november.pdf). Als prov. voorzitter Groen!Plus een interessante ervaring en een minister gezien en gehoord die net niet echt met een ouderenbeleid bezig is. Vlaanderen wil niet betuttelen en heeft ook geen geld! Naar een opvoering geweest van 2 jongeren met het syndroom van Down, een stuk dat normaal opgevoerd wordt voor kleuters en leerlingen van het 1ste leerjaar, maar nu per uiterste uitzondering aan volwassenen werd getoond. Genoten, gelachen het was een fantastisch leuk halfuurtje. Nog eens een loopje gedaan, amper 5km, na alweer 3,5 week nietsdoen. De toekomst zal uitwijzen of ik eigenlijk nog wel aan lopen toekom. Maar na een geslaagde 10 mijl op de eerste natuurloop ga ik me zaterdag maar beperken tot 10km. Bezoek gehad van mijn nicht en neef (met hun resp. partner) uit Limburg. Bij de begrafenis van mijn vader hadden we afgesproken om elkaar nog eens te ontmoeten en het is niet bij loze daden gebleven. Een licht brunchke bereid en dan een wandeling door de stad (en ondanks de werken vonden ze het hier best leuk), een bezoek aan de Zimmertoren en nog even langs geweest op de Wereldmarkt (http://www.lier.be/content.jsp?objectid=13234) in CC De Mol. ´s Avonds nog lekker gaan eten in de Marnixhoeve en afspraken gemaakt om dit in de toekomst nog eens over te doen. En nu beginnen we aan een nieuwe week en woensdag komen ze onze infraroodsauna installeren. Ik kijk er al reikhalzend naar uit.
Na een nogal hectische week (ivm mijn gezondheid) en nu alle puzzelstukjes in elkaar gevallen zijn weten we eindelijk waar we aan toe zijn. Het was gisteren ideaal wandelweer en dus de beste gelegenheid om het hoofd eens leeg te maken. Meestal doe ik dat al lopend, maar ook hier goeide (wierp is beter niet?) een aanslepende verkoudheid (eerst de neus dan de hoest) roet in het eten. Wij naar Katelijne Waver, waar we dank zij de GPS wel enkele tijd hebben rondgereden, voor een tochtje van 11km (die later 12,5km bleek te zijn) (http://www.kadodders.be/Folders%202011/Folder%20JK%202011.pdf). Direct na de start werden we geconfronteerd met een maïsstofstorm, een groot machien blies het net afgedane en gemalen maïs in een grote opligger en dat bracht ongelooflijk veel stof met zich mee. Met een flinke tred maalden we onze metertjes af en genoten van een stralend zonnetje en een mooie omgeving. Via mooie wijken, de paardenstoeterij van stal Ceulemans (http://www.stal-ceulemans.be/), bospaden (oa het Hondsbos), de Mechelse veiling (http://www.mv.be/) en de straten van Katelijne Waver, maakten we een drietal lussen om en rond het dorp om uiteindelijk terug aan onze startplaats te komen. Onderweg (St. Katarinaschool) hadden we een koffietje en een broodje gegeten. We moeten eerlijk toegeven dat er ongelooflijk veel volk aanwezig was want we wandelden nooit alleen. In de namiddag, ondanks het fantastische weer, nog genoten van een Niels Albert-demonstratie in de veldrit in Zonhoven (waar ook geweldig veel volk aanwezig was). Wij hopen dat al het prachtige herfstweer niet uitverkocht is want vrijdag vertrekken mijn vrouwtje en ik voor 9 dagen naar de Ardennen (La Gleize-Stoumont).
Gisteren was het ook in Lier "Dag vd Trage Wegen" en mijn vrouwtje en ik hebben flink meegestapt. Vertrekplaats het Fort van Lier en met onze fiets tot daar gereden. Na een woordje van Hubert, een woordje van de schepen, een woordje van de chef Trage Wegen en een woordje van onze vriend Guy (verantwoordelijk voor "Trage Wegen Lier") stond iedereen al zenuwachtig rond te draaien om eindelijk te kunnen vertrekken. RTV kwam nog snel een filmfragmentje opnemen voor het avondnieuws. (http://rtv.be/artikels/nieuws/2011102315070873_nieuws-mechelen-zondag-23-oktober) (vanaf 09 min.) En wijle weg! Met een 50-tal wandelaars voor een tiental km door en langs de mooie Lierse en Hooiktse wandelpaden. Het was een stralend zonnetje dat ons gedurende de ganse tocht vergezelde, alleen de dorstigen laven (nochtans een "werk van barmhartigheid) was niet in het programma opgenomen. Een aantal droogmonden haakten onderweg ootmoedig af. Onderweg werd er nog wat uitleg gegeven en de onofficiële opening van Voetweg 49 werd een feit. Rond 17u30 bereikten we terug ons uitgangspunt, fietsje op en naar huis. En beiden ons zeteltje in, het vat was af. Een dagje ouder zijn en de avond en nacht ervoor flink doorgefeest, onze dochter werd 30, (https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2489594328404.137144.1509115754&type=3) is niet de iedeale voorbereiding om enkele uurtjes te gaan wandelen.
Het was een redelijk Groen!e week, nieuwe lijsttrekker, nieuw kartel. Voor mezelf een beetje raar maar dat zal zo moeten zeker. Mijn hart is en blijft Groen! en met mijn nieuwe taak als provinciaal Groen!Plus voorzitter heb ik meer dan mijn werk. Wat kan het snel gaan in het leven.
Vrijdagavond, wij, met ons Chevroletje naar Borgerhout, want onze Jan speelt er toneel (http://www.sering.be/nl/events/2/176). En dat willen we voor geen geld missen. Met een kwartuurtje vertraging (het was toch niet in Lier!) begon dit "chaotisch" schouwspel, veel gelachen met af en toe een regelrechte knipoog naar de harde realiteit. (http://www.sering.be/nl/news/165). Nog een pintje gedronken, Jan heeft ons een programmablaadje beloofd, met handtekening, en wij terug naar Lier. Vorige week had ik vernomen dat ik deel zou uitmaken van het "Vedette Sport" marathon-team ter voorbereiding op de "marathon van Lier" (http://www.aclyra.com/marathonvanlier/) volgend jaar op 25 maart. Zaterdagmorgen werd het team aan de pers voorgesteld. Voor mij persoonlijk geldt dit als motivatie, voorbereiding daar heb ik zelf wel ervaring genoeg mee, denk ik. Of ik het ga halen is een ander paar mouwen, de laatste jaren "loopt" het niet zoals ik zelf zou willen. Teveel ups en vooral downs, maar wie niet waagt niet wint en bewijzen hoef ik helemaal niets meer. Heb de laatste weken ongeveer 3 uurtjes per week gelopen en dat is op dit moment het maximum. Maar zaterdagnamiddag stond de eerste der Natuurlopen al op het programma. Het ging goed, eigenlijk te goed. Mijn betrachting was 10km/u te lopen en op 1u35 binnen te zijn. Uiteindelijk was mijn eindtijd 1u27, veel te snel en dat moet ik in de toekomst vermijden want een marathon is ietsje meer dan 10 miles. Er is nog werk aan de winkel! Gisteren was onze stad in feeststemming en terecht. De jaarlijkse processie ter ere van St. Gummarus (http://nl.wikipedia.org/wiki/Gummarus_van_Lier) ging uit onder een stralende zon en met een zeer ruime belangstelling. Het was al enkele jaren geleden dat we zelf nog eens ons heiligste beentje voorzetten om te gaan kijken. Maar als Lierenaar zou dit een jaarlijkse verplichting moeten zijn dus ... . In de namiddag was het "feest op de kade" ,
de inhuldiging van het eerste deel van de nieuw aan te leggen Grote Markt. Veel volk, mooi weer maar weinig drank. Als het toegelaten is (want ik kan het maar beter vragen voor ik allerhande opmerkingen krijg) wil ik er even op wijzen dat ook zij die zich de absolute tegenstanders van dit project noemen massaal aanwezig waren (hypocriet???, nee toch). Nog eventjes langs geweest op de Paradeskeskermis in het college. Zoals overal gisteren ook hier een massa volk, maar wel voldoende drank. Onze zondag hebben we afgesloten in de Rosaria, minestronesoepje, pizza en een zalig duveltje. En goe geslape jong!!!
Vanmorgen vroeg uit de veren en naar het station, treintje op, treintje af, fietsje (gisteren nog snel een fietsje gereserveerd bij Velo-Antwerpen) op en naar het Willemdok (aan het Mas). Mijn Velo-tje geparkeerd, enkele Bolderfoto´s (van Jef Van Campen) gemaakt en de boot (http://www.eventonline.be/details.asp?language=nl&productID=490265), de Festina Lente, op. Met een koffietje en mijn krantje eventjes wachten op mijn medevaarders Elka, Rik en Walter (drie doorwinterde Groen!Plussers) en varen maar. Van het Willemdok, via enkele mobile bruggen, de haven in. Met een aangename, gezellige uitleg door gids van dienst, Eddy, werden we overstelpt met een eigenzinnige havenwoordenschat. "Draaien blijkt zwaaien te zijn". Rechts en links worden "stuurboord en bakboord". Sleepboten dienen niet om het schip te slepen maar "om het te laten zwaaien". "Bunkeren" is het voederen (met diesel) van het ene schip door een ander. De rest ben ik alweer vergeten denk ik. We leerden ook het verschil tussen de schepen, man-man-man. Vastgoed en stukgoed, verschillende soorten loodsen en ga zo maar door. Ik heb wat foto´s genomen en dat zegt meer dan woorden. Na een heerlijke fair-trademaaltijd was het rond 13u tijd om van boord te gaan. Nog even een Duveltje gaan drinken en spijtig genoeg naar huis, de dokter zat me op te wachten. Normaal was er in de namiddag nog een workshop "Eerlijk is (h)eerlijk" maar daar moest ik dus voor passen. Fietsje op, fietsje geparkeerd en met de trein terug naar Lier.
... eindelijk vloeit er nog eens een schrijfsel uit mijn toetsen. De laatste tijd waren de omstandigheden niet echt mee maar stilaan slaan we ons daar doorheen. Toch hebben we de laatste tijd het dagelijkse gebeuren zo goed mogelijk opgevangen. Alleen de "feestjes" hebben we achterwege gelaten. In de weekends zijn we enkele keren gaan fietsen. Zo kwamen we terecht op de viering van 700 jaar Reet (Brooikensdag). Spijtig genoeg heb ik weer de dommerik moeten uithangen en heb ik een aantal foto´s op mijn pc´tje, ongewild, vervangen door andere. ´t Is de ouderdom zeker!!! In de Schorre was er een wedstrijd met honden en frisbees, vrij spectaculair (maar ook hier ggen foto´s meer). Op de terugweg langs de Nete hebben we de geboorte van een babykalfje net niet life meegemaakt, het was wel een schattig diertje en er moest nog eentje volgen maar dat liet even op zich wachten. Af en toe eens lekker eten of snoepen hoort tot onze wekelijkse geplogenheden. Al moet jer er af en toe wel wat moeite voor doen. In het bijbehorend boekje van de fietsknooppunten hadden we gelezen dat men ergens ijs kon eten, 24 soorten liefst. Maar waar het zich moest bevinden was er enkel een weide te zien. Enkele km verder vonden we dan een wegwijzertje (nog 0,9km) en zo hebben we een heerlijke crême-glaceke verorberd (2 groooooote bollen met krieken). Pannenkoeken eten, op restaurant gaan een mens moet van iets in leven blijven. We hebben nog een (kleinkunst)optreden ven Jelle Cleymans en Sam Verhoeven meegepikt in het cultuurcafé van CC De Mol. Zeer gekende nummers met een zanger (http://www.samverhoeven.com/Sam_Verhoeven_-_Officiele_Site/Welkom.html) die ik nog nooit had bezig gehoord. Het was een leuk optreden. "Open Bedrijvendag" hebben we dit jaar niet aan ons laten voorbijgaan. Health Made (http://www.healthmate.be/site/index.php) was onze eerste stop en ja we zijn zinnens om ons een infrarood-sauna aan te schaffen. Dan op weg naar Ranst (http://www.atv.be/item/asielcentrum-ranst) voor een bezoek aan het asielcentrum aldaar. Een boeiende kijk op het reilen en zeilen van de hier aanbelande asielzoeker. Maar eigenlijk een schrijnende toestand mee in de hand gewerkt door de onprofessionele aanpak van de huidige regering. Als je weet dat slechts 20% inderdaad asiel krijgen, de overige 80% wordt op straat gezet, letterlijk en figuurlijk, en verdwijnen in de totale illegaliteit. Zolang men in het centrum verblijft kent men je, en dan??? Ik heb een enorme bewondering voor die mensen die zich 24/24, 7 dagen op 7 voor deze mensen inzetten en dan nog gewoonlijk de wind van voren krijgen. Heb een paar boeiende gesprekken gevoerd en enkele vervelende vragen gesteld. Voor de rest nog enkele boeiende vergaderingen bijgewoond en voorgezeten. Zo ben je weer up-to-date tot een volgend blog-verhaaltje.
Gisteren met mijn vrouwtje aan het wandelen op de Lierse stadsvesten en daar hebben we een kleine demonstratie gekregen van hoe kinderen ouders opvoeden. En wij die dachten dat het omgekeerd was. Aan het Spui staan borden "Fietsers hier afstappen", maar de papa vondt het toch beter om op de fiets te blijven zitten en door te rijden. Maar dat was zonder de waard, in dit geval de dochter gerekend. Zeer beleefd, maar kordaat wees zij de papa er op dat hij in fout was. En de juffrouw stapte af, met de fiets aan de hand door het Spui en terug opgestapt. De papa probeerde zich nog uit de situatie te redden, door haar voor te houden dat hij toch niemand gehinderd had. Ik denk dat bij een volgende passage de papa toch maar zal afstappen.
Klein detail in het voordeel (misschien) van de papa :
In de wegcode is er geen enkel bord "fietsers hier afstappen" Alhoewel het dus niet letterlijk in de wet voorkomt is dit toch een duidelijk veiligheidsadvies.
Ik wil me op voorhand verontschuldigen aan diegenen die vinden dat zulk artikel niet thuishoort op een blog. Maar ik wil hier mijn ei kwijt en het ligt me wat op de maag dus ... .
Als je ouders overleden zijn beschouw je jezelf dan als een weeskind? Eigenlijk ik wel, daar is dus op zich niets mis mee. Maar pas als je wees bent besef je welke ongelooflijke papiermolen je nog moet ronddraaien en wat je nog allemaal dient te regelen. Het overlijden en de begrafenis geef je in handen van een begrafenisondernemer en daar kan je van op aan dat alles tot in de kleinste details geregeld wordt. Mijn broers hadden al een aantal andere zaken (papiermolen) geregeld maar ... .
Vandaag heb ik de de ganse voormiddag van instantie naar instantie gereden. Gsm opzeggen, een papier hier, een papier daar, bankje in bankje uit. Soms wordt je van de zes naar de negen gestuurd. Ik voelde me een beetje als een bedelaar op de duur en ik geef toe dat is geen prettig idee. Maar uiteindelijk komt alles wel in orde. En de ik moet beamen iedereen was vriendelijk.
Maar ... Niemand maar dan ook niemand van alle personen die ik vandaag op deze papierreis ben tegengekomen heeft zich voor het overlijden "gecondoleerd". Blijkbaar ben ik nog een oude naïveling maar het heeft me laten schrikken. Is alles dan te herlijden tot "puur business"? Is er geen respect meer tegenover de mens voor u? Waarschijnlijk zit onze maatschappij momenteel zo in elkaar.
Laten we dan maar sterkte vinden in die mensen die hun aanwezigheid hebben getoond, een kaartje in de bus hebben gestoken of een brief of een mailtje hebben gestuurd.
Af en toe moet een Groen!e jongen zich manifesteren als zijnde groen-gezind. Dus zondagmorgen ik, deftig aangekleed, naar de receptie van 10 jaar Lierse milieuraad. Gewenst of niet maar ik vond dat er weinig volk aanwezig was. Daaronder liefst 4 schepenen, moeten zij scoren?, een aantal leden van de milieuraad, de milieu-ambtenaar en 3 Groen!gezinden. De voorzitter en de milieuschepen kregen de eer om een woordje te placeren en om een toost uit te brengen op nog vele mooie milieujaren. Tegen 14u pikte ik mijn vriend Paul op en wij samen naar Zandhoven voor de 8ste editie van "Run for nature" de sponsorjogging van Natuurpunt (http://www.gva.be/antwerpen/zandhoven/cultuur/49e3aa54-1c4b-43e9-8251-2cc9c774dcfa.aspx) . Om 15u werd er met een 30-tal lopers gestart ((http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLCVE_20110911_004). Iedereen was vrij om een aantal rondjes te lopen. Ik heb er persoonlijk 5 gelopen (zijnde 10,5km) maar mijn lichaam had er niet veel zin. Overal pijntjes, een aantal keer het toilet moeten opzoeken, kortom ik heb al betere tijden gekend. Na een heerlijke douche hield ik het dan ook wijselijk bij enkele glaasjes cola en natuurlijk de niet te versmaden koffiekoeken.
De "Slappe Uier" in Nijlen richte de "Grote Prijs Fatima" in. (http://groteprijsfatima.wordpress.com/) . Hier (http://groteprijsfatima.wordpress.com/heilige-fatima/) vind je meer info waarom deze koers naar Fatima genoemd is. Deze velokeskoers is in principe enkel toegelaten voor fietsen van een bepaalde leeftijd, nog met voethaken, schakelen aan de kader, geen geschoren benen en nen helm op je kop. Alle ingrediënten om er een fantastisch spektakel van te maken. Maar waarom gaat een mens in godsnaam (om in de heiligenbond te blijven) kijken? Wel vooral omdat mijn broer zijn zoon, Bram plus Lennart en Tony , 2 garcons van ons staminee de "Refuge" meerijden. Maar ook omdat mijn broer al eens gaan kijken was en het inderdaad spektakel teweeg brengt. En er werd nog hard gereden ook. Wie gewonnen heeft weet waarschijnlijk wel iemand maar vanaf plaats 10 blijft alles zeer vaag. Wat onze renners betreft, Lennart is aangekomen, Tony zat in de kopgroep maar zijn wiel stond paraplu en gaf dan maar op, Bram moest eerst overgeven en reed dan plat. En wij, wij hebben enkele frisse Duvels gedonken, wat drinkbussen uitgereikt (als echte sportbestuurders) en ons fantastisch geamuseerd.
De voorste renner is Mauro, 11 jaar en hij reed de koers zeer galant uit.
In Lier met een prachtig zonnetje op weg naar mijn jaarlijkse portie "Boterhammen in het park". Ondertussen al aan zijn 22ste editie, ik denk dat ik er zelf al 20 heb meegepikt. Bij het uitkomen van Brussel-centraal, regen, regen en nog eens regen. Kon het de pret bederven, ja gedeeltelijk wel. Drinken blijft vochtig maar natte boterhammetjes zijn niet echt lekker. Wel een aangename oudere dame, uit het Gentse, als buurvrouw en een gezellig praatje mee gedaan. Berlaen (http://www.berlaen.be/) was de eerste gast. Eerlijk moet ik toegeven, ondanks mijn zeer parate kennis van het nederlandstalige lied, had ik er nog nooit van gehoord. En het hoeft ook niet meer voor mij persoonlijk, te veel tussengepraat, halfverstaanbare teksten (in het Zults, maar Filip Kowlier versta ik beter en ...). Gelukkig was Tom Kestens (LalaLover) een goede 'partner in crime'. Kortom een optreden om snel te vergeten. Yevgueni (http://www.youtube.com/watch?v=xFBDLd3Q8a0&feature=player_detailpage) was andere koek. Ik heb ze nu al een aantal keren mogen live beluisteren en ze worden alsmaar beter, beter en beter. Ondanks de regen slaagden zij er in om de paraplu´s op en neer te laten deinen, enkelingen te laten dansen en op het einde de mensen zelfs op de banken te laten staan. En het was hen uiteindelijk gelukt om de regen een halt toe te roepen. Heb nog een aantal aangename mensen (vooral uit mijn Groen!e partij) ontmoet om gezellig een babbeltje te slaan. En dan maar weerkeren naar mijn geliefde Lier.
Gisteren met onze dochter een treintje genomen naar Antwerpen om te gaan museummen.
Via http://www.velo-antwerpen.be/ had ik vorige week 2 fietsen besteld om onze verplaatsingen iets draaglijker en gezelliger te maken. Via je internet zou alles vlotjes verlopen, zo dachten we. We hadden ons gsm-nummer moeten invullen om een code te krijgen maar donderdag geen sms-je aangekregen. Toch maar even Apeldoorn bellen uit veiligheidsoverwegingen. Vriendelijke man aan de andere kant van de lijn, hij vertelde dat het codenummer dat we via internet ontvangen hadden en het codenummer dat we zelf ingevuld hadden, normaal volstond om een fietsje aan het rijden te krijgen. Maar ja, zo staat het wel niet op hun website uitgelegd.
Op hoop van zegen en met een zekere spanning in de lucht wij naar het mobiele station vlakbij Antwerp-Statie. En ja hoor het werkte, twee keer zelfs.
Het middaguur was gepasseerd en wij, met A-fietsje, terug, via de kaaien, naar de oude binnenstad. Fietsje geparkeerd op de Groenplaats, terrasje gezocht, gezond eten en drinken besteld en genieten.De lunch was perfekt, spijtig genoeg kan ik jullie de naam niet voortvertellen en ook de straat niet, sorry.
Pech onderweg, gesloten tot 14 september (wie sluit nu een museum in volle vakantie?). Niets aan te doen, wij dan maar een bezoekje gebracht aan de oude stad, enkele platenzaken en wat bookshops bezocht en onze namiddag was snel opgebruikt.
Nog een treintje dat ons in Lier afzette en we hadden samen een leuke dag gehad, ondanks een klein mankementje.
Onze tocht had een gedeeltelijk politiek tintje (uitreiken van de Pluimen) maar was toch vooral bedoeld om er een fantastische fietstocht van te maken. En ik mag zeggen dat het geslaagd was, heb onderweg weing klachten gehoord buiten wat problemen met de billen, dat het soms te snel of te traag ging, af en toe wat regen (maar enkel wanneer ik er niet bij was) en dat sommigen alle dagen kip hebben gegeten (ze kregen al last van kippenborstjes). Het was dan niet meer dan normaal dat we de organisatoren Mia, Gerda, Nicole, Paule, Anjes en Luk in de ... zetten (met een (h)eerlijke fles wijn). Ook duivel-doet-al Joan en onze huisfotograaf Walter werden niet vergeten. Een fantastische trip werd op waardige wijze afgesloten in de brasserie "Het Anker" van de gelijknamige brouwerij.
Gewapend met paraplu en regenjas, reden we met onze Chevrolet naar Olen. Gelukkig hebben we die ongemakkelijke attributen niet nodig gehad. De nattigheid spoelde enkel naar binnen (???). Duivel-doet-al Bart Van den Bossche stak de vlam in de pijp met zijn meestgekende liedjes en gaf zeer bescheiden de fakkel even door aan Miek en Roel. De strijdliederen van vroeger (Jan met de pet enz..) hebben niets van hun waarde verloren, integendeel ze zijn actueler dan ooit tevoren. Ed Kooyman en Herman van Haeren, ze geven zelf ridderlijk toe dat ze tot het geslacht der senioren zijn toegetreden, hebben hun zin voor Antwerpse, liederlijke humor nog steeds niet verloren. Met enkele nieuwe en oudere nummers lieten ze het beste in zich los. Genieten, absoluut genieten. Een tweede sessie Van den Bossche ditmaal met onze noorderburen Elly en Rikkert (de Kauwgomballeboom blijft toch aan hen gekleefd) liep uiteindelijk uit in een samenzang met Miek en Roel. Fantastisch toch, 4 zestigplussers kleinkunstcorryfeëen samen op één podium. Worden wij inderdaad al zo oud? Ik ben met hun liedjes opgegroeid. Tenslotte lieten Barbara Dex en Jelle Cleymans het publiek volop genieten van de allermooiste kleinkunstklassiekers uit de lage landen. Het publiek was op en top enthousiast en genoot met volle teugen van oude hits die in de oren blijven nazinderen. Een geweldige namiddag in aangenaam gezelschap (nog wat oude vrienden ontmoet) en wij in ons autootje met een tevreden gevoel naar huis.
Vorige week samen met onze dochter een bezoek gebracht aan het Gallo-Romeinsmuseum (http://www.gallo-romeinsmuseum.be/museum/historiek) in Tongeren. In Lier een treintje genomen en met een overstapje in Hasselt zonder zorgen aangekomen in het station van Tongeren. Vandaar nog een kleine wandeling en je staat voor de deuren van het nieuwe "Europees museum van het jaar". Enkele jaren geleden was ik hier met mijn vrouwtje al eens geweest maar ik moet toegeven dat het stevig veranderd was. De tentoonstelling verteld het verhaal van meer dan 500 000 jaren mensheid. En natuurlijk de geschiedenis van het eens zo roemrijke Tongeren. Opgericht als Atuatuca Tungrorum in 10 voor Christus, als de eerste stad in deze regio.
Op het einde van de tentoonstelling kan je zelf een eigen Romeinse mozaïek samenstellen. Wel dit is mijn resultaat
Daar Lier (je kan de Vlaams leeuwen op één hand tellen in mijn buurt) ver achterblijft in het organiseren van 11-juli-vieringen, het is ons eigenlijk niet te doen om het Vlaams karakter, hebben we in Antwerpen genoten van een fantastisch optreden met Axl Peleman, Antwerpenaar in hart en ziel en zeker niet éénzijdig vlaamsgezind. En hij had een leuke bende compagnons meegebracht, Laïs, Jan De Smet, Tine Embrechts, Frank van der Linden en last but not least onze noordebuur Rick de Leeuw. We hebben meegezongen, zelfs een walsje kon er af, op zijn antwerps of toch iets dat he midden hield tussen liers en antwerps. Alleen 'Nu of nooit' werd meegebruld in onze vadertaal (mijn moeder is Limburgs maar daar kan ze zelf niets aan doen). We hebben de cd 'Volksliekes' vakkundig laten signeren en zijn met een tevreden vlaams gevoel naar Lier teruggekeerd.
Sinds dinsdag zit ik thuis, de gezondheid staat weer op een laag pitje. Geen werk, geen sport, zoals al zo dikwijls gezegd, het verloopt allemaal met hoogtes en laagtes maar een constante zit er niet in. Zal ik er depri van worden, een klein beetje ja, maar toch maar effekes. Het weekend was weer superzalig. Tegenwoordig hebben wij "thema"weekends (Lier kermis, sport, muziek) en ditmaal was het eetweekend. Zoals in vorige tekstjes al geschreven, vrijdagmiddag lunch met mijn vrouwtje en ditmaal in het charmante gezelschap van onze eigenste dochter. Best gezellig! ´s Avonds waren we uitgenodigd door vrienden die een nieuw appartement betrokken en zich nu echte (Antwerpse) stadsbewoners mogen noemen. Het was een aangenaam weerzin, ook de kinderen waren aanwezig, beiden kunnen zich nu afgestudeerden noemen. En, zoals gewoonlijk, had Dirk een heerlijke maaltijd bereid. Wat wil een mens nog meer, lekker eten en aangenaam gezelschap. Het idee om nog een avondlijke fietstocht te ondernemen werd verrassend onthaald maar bleek uiteindelijk een schitterende onderneming. Met echte stadsfietsen, gezapig door de stad op weg naar het Mas. Daar kan je tot de top gratis op en het was duidelijk dat wij niet de enigen waren. Zeer helder weer dus prachtige zichten over Antwerpen. Op de Groenplaats nog een biertje genuttigd en dan terug naar het Zuid. En terug naar onze "eigen" stad, Lier. Een bezoekje aan de wekelijkse markt met een drankje achteraf behoord stilaan tot de wekelijkse geplogenheden. En nu was het aan mij om een etentje te bereiden voor enkele vrienden die ons met hun bezoek vereerden. Scampis in het groen, vispapillot met spinazie en dessert 'tropical', alles voor de eerste keer klaargemaakt, dus ook voor mezelf een verrassing hoe het zou smaken. En ... het viel zeer goed in de smaak, er werd weinig gezegd tijdens het eten (geeft dat aan dat het lekker is? ja zeker) en ik heb enkel lovende kritiek gekregen. Ik was zelf tevreden want het had zeer goed gesmaakt. Met een tevreden gevoel ging iedereen naar huis en een geslaagde avond was weer veel te vlug voorbij. Gisteravond nog een terrasje gedaan, er werd gemusiceerd (http://ontpopt.be/) ter ere van 11 juli, zalig weertje, goed gezelschap (mijn broer en schoonzus), een lekker biertje kortom een prima afsluiter van een zeer aangenaam weekend.
Zaterdagmorgen mijn beste engels bovengehaald om een gesprekje te voeren met Amerikaanse vrienden van vrienden van één mijner broertjes. Living in New Mexiko en op weg om de Zimmertoren en het begijnhof met hun aanwezigheid te vereren.
Wij hadden tickets voor Theater op het water. Gepakt en gezakt, een rugzakje met enkele truis, een dekentje tegen de avondlijke koude en jeneverfles bij de hand, maar het was een maat voor niets. De organisatie (alweer een Liers akkefietje) had het op zich genomen om deze heerlijke lokatie te vervangen door een muffe turnzaal van de oude kunstacademie en waarom? Het had de ganse dag niet geregend, het was beter buiten dan binnen en de artiesten waren er op uit om op het water op te treden. Dit weten we toevallig uit de eerste hand omdat we na het optreden een venstergesprek hadden met Axl Peleman.
Maar
Het optreden was subliem. Wij, fervente fans van het nederlandstalige lied, hoorden en zagen onze helden (ik geef toe dit is wat te, maar ik vind geen andere woorden) samen en in het engels optreden. Bedankt Axl, Ron, Nathalie, Wigbert, Mich en ook Jan, Björn en Guy (ik had Swinnen nog nooit life aan het werk gezien). Met geweldige nummers als Cool water, The River, Who´ ll stop the rain en waterhit nummer 1, Smoke on the water (en nog veel andere liedjes) wisten zij ons enorm te boeien. Een heerlijk avondje muzikaal genieten van een bende topartiesten afgerond met een gezapig gesprekje met Axl Peleman over koetjes, kalfjes en kindjes.
Zondagmorgen een trainingsloopje gedaan maar het was meer schuifelen dan lopen, kortom de trein der traagheid overschaduwde de Lierse stadsvesten. 45min voor een 7 a 8km, Rony het kan beter.
Mijn goeie vriend Bruno kwam ons ´s middags versterken en na een sobere maaltijd wij op weg naar de laatste dag van het Na Fir Bolg-festival in Vorselaar. Na het kleine debacle van vrijdag (zie deel 1) was het een geweldige vaststelling dat de klank ditmaal veel beter was. Onszelve direct versterkt met een guiness (lust ik niet) en een appelcider en op naar een gedurfd optreden van me-myself-and-my-guitar Roselien (www.myspace.com/roselienmusic). Leuk. The Popes (www.thepopesofficialsite.com) waren van een ander gehalte ´t moe ni goe zen as´t mo het is maar het was nog goed ook, een aangename verrassing. En de guiness vloeide rijkelijk! ´t Kliekske brachten een verrassend concert zij werden massaal en orchestraal bijgestaan door de mensen van Den Troon en een hoop jonge kinderen. Met zelfgemaakte instrumenten waren zij de blikvangers van dit prachtige optreden. Eva de Roovere is niet direct mijn ding maar zij beschikt over een uitgebreide schare fans. En dan voor mij de verrassing van de dag het Winkelcollectief (www.vi.be/hetwinkelcollectief), nog nooit van gehoord, nederlandstalig, eigenzinnige teksten(met een Kastels accent), een rauwe zanger en een violiste met ballen aan haar lijf. Geweldig genoten en ik hoop van ze in de toekomst nog eens ergens tegen te komen.
En dan kwam Zjef. Ietwat schlemiel, al eens een deel van de tekst vergetend maar oh zo geweldig.Tot u zingt de heer Van Uytsel Zjef. De laatste maanden heb ik hem enkele malen mogen beluisteren en hij is ongetwijfeld één van de godfathers van het nederlandstalige lied. Ja, ik ben fan! En hij heeft ons niet teleurgesteld, van Ouwe makkers over Tederheid naar de Zotte morgen, in muziekland zijn dit maar kleine stapjes.
En dan was het tijd om het doek te laten vallen, naar huis te rijden en in ons bed te kruipen. Het was een fantastisch muzikaal weekend, met enkele gevallen steekjes, maar who cares!
Vrijdag, verlofdag, lunchdag, het wordt nee het is een gewoonte geworden. Een lekkere carpaccio en een geweldige forel gegeten met een Budweisertje en een koffietje om te besluiten, wat is het leven mooi als ... (de zon moet niet eens schijnen). Het hongerig gevoel werd wel aangesterkt door een stevige training (1u11min) en een allesverkwikkende douche. ´s Avonds ons Combootje in en naar Vorselaar voor een heerlijk avondje "Na fir Bolg". Enkele optredens meegepikt in de kleine tent (http://www.seatsniffers.be/, http://www.myspace.com/thebuckshotsgierle), leuke muziek maar niet waar we voor gekomen waren. Het "boombal" was al ingezet door Djerrald, een bende jonge folksnaken, maar het liep volledig fout met de klank, te zacht, teveel bass. Spijtig want er zat ambiance in, toch werd er duchtig op los gedanst, niemand liet het aan zijn hart komen (en waarschijnlijk terecht). Vooral ik was er op uit om te genieten van Variomatic feat. Yorunn (Laïs) en Klaas (Yevgueni) . Rasmuzikanten en 2 geweldige zanger(e)s(sen) maar ook hier helaas, driemaal helaas, het liep volledig fout. De tussentijdse uitleg ging kompleet de mist in en de zang ging bijna volledig verloren. Spijtig een gemiste kans, wij hebben teleurgesteld de festivalweide verlaten en hopen dat het zondag heel wat beter zal zijn.
Het gaat sportief goed, zeer goed misschien wel te goed. Deze namiddag eindelijk nog eens kunnen trainen, de 2 vorige dagen lieten dit echt niet toe, te warm. Wat is het heerlijk om tijd voor jezelf te hebben en daarvan een gedeelte sportief te besteden. 95 min. langs de Netedijken, voor het eerst in jaren ben ik gelopen tot de brug van Emblem, het gaf me een fantastisch gevoel met een snelheid zuiver gericht op het gevoel in mijn lichaam. Geen gerichte prestatie meer maar jezelf laten gaan op het ritme van je benen en voeten. Onderweg enkele bekende tegengekomen (op de fiets). Zalig, een beetje warm nochtans en moe maar voldaan thuisgekomen en na een verfrissende douche ben ik weer een nieuw mens. En vanavond komt mijn vrouwtje terug thuis van een weekje zee, alweer een goed gevoel extra. Live is a wonderfull thing live by it!
Vrijdagavond, verenigingenmarkt. Rond 18u alles klaargezet, 2 sublieme spelletjes en info over het eerste weekend van Lier 800 (volgend jaar eind april). Met Michel, Jo, Eddy en de 4 meisjes, die het op zich hadden genomen om de spelletjes draaiende te houden (waar ze perfekt in gelukt zijn), hebben wij de uitstraling van onze sportraad en sportdienst in optima forma verzorgd. Een 400-tal folders hebben hun weg gevonden en hopelijk zijn er een aantal voorbijgangers bij die onze data al in hun agenda hebben ingevuld. Om 22u hebben we opgeruimd klaar om het feest te laten beginnen. De "kanoclub" was the-place-to-be. De duveltjes gingen er frisjes in, enkele jongeren brachten de nodige ambiance (vlaamse schlagers ???) en het spel was op de wagen. Afgesloten hebben we in het nieuwe clubhuis van ´t Spui (waar ik bijna iedereen kende!!!). Het was nog juist nacht denk ik. Redelijk laat uit mijn bed en naar de markt want ik moet voor mezelf zorgen en dan naar de Refuge, waar ik me enkel gewaagd heb aan wat warme thee. Mijn broertje pikte me hier op om naar de grote stadsderby te gaan, waar toch minder volk was dan andere jaren. Een trend die de vorige dagen ook de revue had gepasseerd, overal wat minder volk (het weer, de crisis ...?). 0-5 voor Lierse maar ons rood-wit ploegje had wel een goaltje verdiend. Zimmerrock was al duchtig bezig maar we waren goed op tijd om Bart Peeters en groep in vol ornaat mee te pikken. Gezeten met nen "1928" heb ik er van genoten, enkel de bas stond wat te volumineus. Zondag toch nog wat gesport (een 12km in dik 65 min.) maar mijn zweet rook definitief naar Duvel. Heb lang in twijfel gestaan om naar "Toeters en Blazen" te gaan of het fietstochtje van de milieuraad mee te pikken. Maar toen de zon in vol ornaat aan het firmament verscheen was de keuze vlug gemaakt. Met een 50-tal fietsers op pad voor een zeer mooie tocht (uitgewerkt door Guy, die ons begeleidde met de wagen wegens rugproblemen) via Duffel, St. Kat. Waver en de netedijken. Met onderweg een Duvelstopje in Roozendael. Na nog een laatste biertje en een lekker frietje verorberd te hebben was ik er klaar voor. Rust, rust en nog eens rust. Voor mijn tv-tje (opgenomen) nog genoten van een alweer sublieme Gilbert die echt wel verdiend om met die trui rond te rijden en dan mijn bed in. Morgenvroeg wordt de werkende mens weer opgeëist.
Sportief gaat het me nog altijd voor de wind. Dinsdag en zonet 2 duurloopjes van resp. 1u24min en 1u21min (dezelfde afstand kleine 15km) onder mijn sloefjes geslagen. Maar vanaf nu geen prestaties meer enkel nog FEESTEN. 3 Dagen "Lier Feest" (http://www.lierfeest.be/) en ze zullen het geweten hebben. Vanavond verenigingenmarkt waar we met de sportdienst en de sportraad (ook al ben ik er niet meer bij) de Lierenaars zullen entertainen met "Brood en Spelen" (is dat niet iets waar ze vroeger de bevolking mee rustig hielden???). Ik ga niets verraden, kom zelf een kijkje nemen. Op de stadsvesten tussen 18u en 22u, en je kan er entwat mee verdienen zelfs. Traditioneel wordt deze avond verdergezet in de "Kanoclub" waar het bier rijkelijk zal vloeien. Hopelijk komt het allemaal goed, want ooit (in een ver verleden) ben ik eens bijna in de Nete gesukkeld en heeft men mij gevonden plat op mijn buik voor de voordeur (dat waren nog eens tijden). Dit geheel terzijde. Morgen ga ik naar de enige voetbalmatch die het vermelden waard is, naar onze stedelijke derby Lyra-Lierse (het rood en witte bloed stroomt waar het niet gaan een kan). De sfeer, het sociale gebeuren, de drank dar zijn de ideale benodigdheden voor een heerlijk voetbalavondje. Hopelijk zijn de weergoden met ons. Richting Zimmerplein om hopelijk wat Zimmerrock mee te pikken en een heerlijk biertje (nen 1928) aldaar te nuttigen. Zondag weet ik het nog niet (al naar gelang de niet al-te-benevelde toestand). Ofwel "Toeters en blazen" (http://www.lierfeest.be/node/64) of een fietstochtje (http://www.lierfeest.be/node/68) met de milieudienst. We bekijken het wel, dat is trouwens nog zo ver weg. En ja, mijne heren, als de vrouw (ons Nellytje zit aan zee) van huis is dan gaat de man op stap.
... van een nieuw begin!!! De Roparun is schitterend verlopen, totaal in mijn voordeel. En op hoop van zegen dat het niet afloopt zoals enkele jaren geleden, het grote zwarte gat (3 maanden lang). Hopelijk kan ik het vrijgekomen tijdsgebruik nuttig aan sport besteden. Terug tijd voor mezelf. Het is een beetje verloren gegaan in de hectiek van de Roparun maar ik heb in mijn stad ontslag genomen uit AL mijn functies (http://www.gva.be/antwerpen/lier/groen-vernieuwt-partijbestuur.aspx, http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=J43BFEVC) En ik moet (h)eerlijk toegeven ik voel er me helemaal ZEN bij. Gisteren al een duurloopje gedaan van een uurtje (traag maar zeker) en nu op weg naar de marathon (van Lier). Ik moet wel kunnen trainen met een doel voor ogen en dit is een stevig doel. Nog 9 (!!!) maanden te gaan of lopen, wat je maar verkiest. Het is nu de kwestie van de trainingsarbeid wat op te voeren en af en toe eens ergens een loopje mee te pikken. En dat het zwarte gat maar wegblijft er lopen er al genoeg rond met een ... . Door enkele goede vrienden waren we gisteren uitgenodigd op de openingsreceptie van de nieuwe tennisclub "´t Spui" (http://www.tennisspui.be/dnn/Home.aspx). Een prachtige accomodatie in een prachtige omgeving. Ik wens jullie veel succes met jullie nieuwe infrastructuur en ik zal er zeker eens een pintje komen drinken, tennissen is spijtig genoeg aan mij niet besteed.
Met zeer gemengde gevoelens zaterdagmorgen om 6u30 op weg naar Mechelen, waar we met zijn allen samenkwamen om naar Parijs te vertrekken, blijdschap om mijn vrienden die ik vorig jaar (met eigen team aan de start) toch een beetje gemist heb, spanning omdat ik er echt niet klaar voor was, sportief gezien. Teveel ups en downs doorkruisen mijn sportieve prestaties om er enige lijn in te brengen, vermoeidheid, pijntjes en kwaaltjes, soms zelfs het mentale (heeft het nog wel zin). Dus met zeer, zeer weinig trainingsarbeid stond ik in Parijs klaar om er een lap op te geven.
De sfeer zat er al onmiddellijk goed in en de nieuwelingen werden met open armen ontvangen. Ik zou zelfs durven zeggen Roparunnen doe je niet met vrienden, je bent drie dagen familie. In het busje werd er al stevig gelachen, waar zou ik me druk over maken. In Parijs nog een spaghettitje verorberd en om 15u38 stond onze chef d´equipe, Winy, klaar om de eerste km´tjes voor zijn rekening te nemen. Wetende dat hij 9 maanden geleden niet eens wist dat hij hier aan de start zou staan, voor hem en hem alleen doe ik meer dan mijn petje af. Vermits ik in het eerste team zat was het na 9km mijn beurt om mijn eerste Roparunstapjes te wagen, behoedzaam maar met een stevig tredje. Te vlug, nog te vlug, volgende beurt toch maar een tandje minder schakelen, maar je zit zo in de flow van het gebeuren dat van dat minderen niets in huis komt. Na dik 5u zat onze eerste shift er op en was het wassen, eten, massage (heerlijk meisjes voor dit drie-daagse welnessfestijn) en trachten te slapen. Met de nadruk op trachten.
Slapen was er niet bij, maar rusten is ook belangrijk, en we stonden klaar om er nachtwerk van te maken. En te genieten van de opkomende zon. Chauffeur en begeleider check, klaar, massagiste check, klaar, fietsers check, klaar en lopers check, klaar. Het ging verduiveld goed vooruit, maar zou ik dit tempo kunnen blijven volhouden? Links en rechts deed het bij sommigen al wat pijn, maar geen gezeur vooruit met de geit. Na onze loopkilometertjes werden we door de catering verwend met een stevige maaltijd en na een stevige beurt (massage wel te verstaan, blijkbaar zaten mijn testikels in mijn kuiten, begrijpe wie begrijpe kan en het zijn ook niet mijn woorden!!!).
Na een hotsende en botsende verplaatsing was het al ons derde optreden, maar ver van het beste. Nu heb ik zoveel ervaring met dit soort toestanden maar toch laat ik me overhalen om een heerlijke kom pompoensoep te nuttigen. Man, man, man heb ik me dat beklaagd. Zuuroprispingen, gevoel van overgeven (ja overgeven en niet overgave), mijn benen die blokkeerden (of was dit al te wijten aan het te strakke tempo van voorheen?) kortom aan deze shift houd ik geen al te prettige herinneringen over.Alles hebben we geprobeerd, water met gas (boertjes laten ja) cola zonder gas, banaantjes eten (blowin in the wind ja), aquarius, niets hielp en dan duren 2 km´tjes lang hoor. Toch was op het einde van onze shift het ergste leed geleden, al had ik niet direkt een hongerig gevoel. Maar de spaghetti van ons Annickske (is die nu niet wat bijgekomen???) deed wonderen. Toch nog eventjes de mobilhome in en toch wat gedut, voor het eerst in mijn sportieve carriere moet ik als allerlaatsteklaar (nee niet gekomen) geweest zijn om nieuwe start te nemen.
Zele here we come. Volk, volk en nog eens volk, aanmoedigingen, applaus, high-fives, Zele op zijn best en in de ban van de strip. En wij op (de nachtelijke) weg naar Stabroek. De soep was uit mijn maag (nooit eet ik dit nog voor het lopen) en de beentjes waren terug optimaal, ze draaiden soepel hun kilometertjes, stijfden wel een beetje op tijdens de periodes in het busje maar geen geklaag alles in optima forma. In Stabroek (het was ondertussen 4u in de morgen) stond het spek-met-eieren-ontbijt klaar (met dank aan de nonkel en tante van Arielle, heb de tante mijn roos gegeven na de aankomst in Rotterdam), samen met de flikken (van ) onder de douche en opnieuw opweg naar het volgende en laatste wisselpunt.
Eten zat er niet veel in maar drinken des te meer, rusten blijft nog steeds belangrijk, slapen is er al lang niet meer bij. De laatste 45 km worden al lopen-fietsend afgelegd. Ik zie er stevig tegen op, van lopen naar fietsen vind ik niet erg maar het omgekeerde doet mijn benen lijken op engelse pudding (zo van die die blijft natrillen). Ik zou 20km de zaak van naderbij bekijken en dan beslissen of ik de laatste 25 km mee op pad bleef. Maar het bleef maar wonderwel goed gaan met mijn beentjes en ik kon zelfs af en toe (vooral als er strakke kontjes voor mij liepen) nog een (s)tandje bijsteken. Het slechte weer was wel de grote spelbreker van de apotheose in Rotterdam waar het ganse team ons stond op te wachten. En dan met zijn allen onder de boog van de aankomst, met maar liefst 5 tv-cameraploegen in de buurt, waar we met zijn allen even niet meer tot deze wereld behoren en waar woorden tekortschieten om uit te drukken wat er door je heen gaat.
Het is ons weer eens gelukt, dat waar je als team een heel jaar naar toe leeft. Bedankt aan iedereen die op welke manier ook (in een goedlopende ketting kan geen enkele schakel ontbreken) zijn steentje heeft bijgedragen om van deze Roparuneditie een schitterend familiefeest te maken.
En ik ben ongelooflijk blij en fier om hier deel te mogen van uitmaken. De amusementswaarde (lachen, gek doen, de pineut zijn, lopen) was zeer hoog en hopelijk telt voor jullie hetzelfde.
From now on it´s Roparun-time. We zijn er helemaal (nou ja moet nog inpakken) klaar voor. Kopke en benen zijn goed, nog een lymfedrainage gehad en beentjes nog een massageke gekregen. Straks op tijd in mijn bed want rond 6u30 staan ze aan mijn deur. De rest oppikken in Mechelen en dan richting Parijs. Voor diegene die interesse hebben om ons dag en nacht op de voet te volgen : ga naar www.roparun.nl, vervolgens klik je links bovenaan : roparun live tracking, ga naar team 239 "Lotgenoten Vlaanderen", klik op het rode mannetje en bovenaan scrollen onder "status" en je weet exact waar we zijn en hoe snel we open. Veel amusement.
Eén ding wil ik nog kwijt deze keer loop ik niet enkel voor ons team maar speciaal voor 2 mensen die geen zege hebben behaald tegenover kanker. Jullie zullen 520km in mijn gedachten zijn.
Een 10-tal Groen!e senioren daagden op om onder de deskundige leiding van Luce een voettochtje te maken door de Garden City wijk (http://inventaris.vioe.be/dibe/geheel/20659) die zich gedeeltelijk (gescheiden door een onderaardse beek) op grondgebied Edegem en Wilrijk bevindt. Deze wijk is ontstaan in de jaren ´20 van de vorige eeuw en zijn gemaakt naar het voorbeeld van de tuinsteden van Ebenezer Howard (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ebenezer_Howard). Het concept was vrij eenvoudig : men bouwe een tuinstad die de voordelen van de stad en het platteland verenigt en daarbij de nadelen van beide ontgaat. Voor de rijken en de minder-bemiddelden, voor heren en arbeiders, voor de meesters en de leerlingen, voor de kunstenaars en de leken, voor de burgers en de boeren.
Elk huis(je) had zijn tuin(tje), iedereen kon bij iedereen binnenlopen want alles was met paadjes en wegeltjes verbonden. Helaas zijn vele van die doorgangen nu dichtgebouwd met garages en poorten. Al deze paadjes kwamen uit op enkele mooie pleintjes waar indertijd een deel van het sociale leven plaatsvond. Een deel van de wijk werd snel terug afgebroken om plaats te maken voor de Prins Boudewijnlaan (aangelegd in 1933).
Het is zeker de moeite waard om er eens langs te wandelen en je ogen de kost te geven. Wij hebben in een 2-tal uurtjes een schitterend beeld gekregen van deze toch wel unieke wijk.
De laatste dagen van mei, eindelijk vakantietijd, goed weer hadden we tot dan wel volop meegekregen. Het was dan de vraag of de volgende 10 dagen op dit elan zou verderboeren. En ja, buiten een buitje de eerste dag hebben we genoten van zon, zee, wind lekker eten en Rodenbach (ja die om te drinken). En al ben ik geen zeeman (meer een ardennenheld) we hebben ons geweldig geamuseerd. Een dagje Brugge, een dagje op bezoek bij vrienden (lekker eten en een wandelingetje), gaan fietsen , veel wandelen en naar aanleiding van de komende Roparun, lekker hard getraind (alle 2 dagen tot meer dan anderhalf uur). Onze jaarlijkse bezoekjes aan enkele restaurantjes in Blankenberge werden niet overboord gegooid en voldeden volkomen aan onze verwachtingen. En tot vorige donderdag (feestdag) was de kust een oase van rust en net dat hadden we nodig. Het verlengde Hemelvaartweekend hebben we doorgebracht in gezelschap van onze dochter, haar ventje en hond Sado. Veel strandwandelingen (hondsvermoeiend!!!), de Blankenbergse havenfeesten bezocht en mosselen a volonté met de nodige Duveltjes, HEERLIJK. We hebben enkele muzikale optredens meegepikt en ik heb 3 (oude) platen gekocht die nog niet in mijn bezit waren. Zondag, regen aan de kust, dus tijd om met pak en zak naar huis te vertrekken. Na een heerlijke 10-daagse zeevakantie en op naar de volgende (naar waar???)
Vrijdagnamiddag de trein op naar Tielen en vandaar nog een half uurtje wandelen tot aan de sporthal. Onze dochter was fotograaf van dienst en was al druk in de weer om de kidsruns op de gevoelige plaat te leggen. Een rugnummer (hoe lang was dat geleden?) gaan afhalen, me omkleden en ik was er klaar voor. Om 19u35 werden we op gang geschoten voor 5, 10 of 15km langs een zeer gevarieerd parcours. Iets meer dan 47 min.
43
203
47:12,8
Van Oosterwyck Rony
Lier
later zat mijn wedstrijdje er op en het was, ondanks de voorbije strubbelingen in mijn lijf, fantastisch meegevallen. Nog een heerlijk douchke, en een verdiend duveltje heeft onze dochter mij aan het station van Tielen afgezet en na een halfuurtje sporen betrad ik terug Lierse grond. Mijn vrouwtje zat op een terrasje op de Zimmerplein en vaneigens daar nog een biertje gedronken.
Zaterdag was anders, naar een begrafenis gaan is niet echt mijn ding maar ik had mezelf verplicht hier naartoe te gaan. Het volk stond tot buiten, drie kerken hadden niet volstaan. Het was een zeer serene dienst, velen voelden zich geroepen om een laatste hulde te brengen aan een vrouw met een ongelooflijk sterk karakter en met een vechtlust die zijn gelijke niet kent. Een dame die me geleerd heeft nooit "op te geven" ook al weet je dat je een ongelijke, op voorhand verloren strijd levert. We zullen nog dikwijls aan je denken en vergeten doen we je nooit!!!
Om 7u30 de trein op naar Zele want het was testloop voor de nakende Roparun. Kris haalde me af aan het station en klaar waren we om er zachtjes in te vliegen. Eerst kennismaken met de mensen die ik niet kende en vice versa natuurlijk. We liepen per 2, aangenamer, onder begeleiding van een viertal fietsende dames. Ik liep als 2de maar vlug zakte ik af naar derde loper (waarom?hahaha). Ondanks de regen in Lier (met onweer) was het de ganse dag schitterend weer en zelfs de wind blies een eindje met ons mee. Vooral in Antwerpen (city) hadden we veel bekijks, niemand snapte wat wij aan het presteren waren en misschien maar goed ook. Na een 5-tal uurtjes lopen bereikten we de sporthal van Stabroek. Na een warme douche en enkele frisse biertjes hebben ze me veilig op de trein naar huis gezet. Een prachtig loopje met fantastische lotgenoten op een aangename zomerse meidag, wat moet een mens nog meer.
Gisteren rustig duurloopje van een uurtje, traag maar gestaag, het tempo verzwakte niet. Na alle strubbelingen waar mijn lichaam, alweer, onderhevig was maakt het me blij dat ik mijn 4de loopje pijnvrij kon doormaken. Mijn persoonlijk kine heeft me vanmiddag nog eens extra verzorgd zodanig dat ik hopelijk het weekend lopend maar pijnvrij kan doorstaan. Dus nu maar hopen ... ... want het is d-weekend. Als ik dit overleef en dan de volgende weken nog wat kilometertjes kan bijmalen zie ik het wel zitten. Maar training ga ik altijd te kort komen daarvoor reageert mijn lichaam te onregelmatig op de inspanningen. Nog 3 weken en dan is het Roparun-time, dit jaar terug met mijn vrienden (http://www.lotgenoten-vlaanderen.be/) "lotgenoten". Morgen naar Lichtaart om 10km onder mijn loopschoenen te plakken. Dit t.v.v. de school waar onze dochter lesgeeft. Lopen en het goede doel het lijkt wel de rode draad doorheen de laatste jaren. Zondag naar Zele voor een testloop voor de Roparun. 65km van Zele naar Stabroek en ons team is met 2 ploegen van 4 lopers ingeschreven. Als ik dat kan volhouden, over snelheid wil ik het nu niet hebben, zal ik een zeer gelukkig man zijn. Nu eerst nog een vergaderingetje over ons weekend tijdens de Lier 800 feesten. ´k Geloof dat het over centen gaat, niet echt mijn ding maar een absolute noodzaak om iets te organiseren.
Eindelijk nog eens een rustig weekendje. Mijn vrouwtje aan zee, ik alleen thuis. Boodschapjes gedaan, naar de markt geweest (is uitgelopen!!!, hoe komt dat toch altijd?), met mijn pc´tje wat gespeeld, Giro gekeken op tv kortom niets speciaals. Of toch! Nieuwe stoelen gekocht voor de living, grijze, van 4Seasons (dure naar het schijnt hahaha). het uitpakken heeft wel wat tijd gekost (kilo´s karton?). ´s Avonds naar de vergadering van de Lotgenoten, met mijn autootje naar Mechelen. Niemand te zien, gsm gebruikt, oh nee, de vergadering is uitgesteld en men was vergeten te verwittigen. Dat zijn leuke dingen voor de mensen (van wie is dit nu weer?) Zondagmorgen sloefjes aan en drie kwartier redelijk flink gelopen, douchke nemen en ik ben weeral een nieuwe mens. En dan ... ... niets meer, rust, rust en nog eens rust. Wat gelezen, heb 3 nieuwe boeken gekocht, muziek beluisterd, heb 5 nieuwe cd´s gekocht (goedkope) en eventjes een contadorreke bewonderd. Rond 18u mijn vrouwtje thuis van zee, plannen gemaakt (???), naar de politie ja, ze was haar ganse hebben en houden (paspoort, rijbewijs, bankkaarten enz...) allemaal verloren. Het geld is niet zo erg, dan drink ik wel wat minder Duvel. Een rustig maar lichtelijk bewogen weekend is voorbij.
Vandaag was mijn eerste publiekelijk optreden als kersverse nieuwe voorzitter van Groen!Plus prov. Antwerpen. ´s Morgens hebben we een Groen!e Pluim uitgereikt aan de Trein-Tram-Bus, via hun voorzitter Stefan Stynen. (tekst op http://www.treintrambus.be/) Op vrijdag 13 mei reikte Groen! de Groene Pluim uit aan Frans Dumont (oud-voorzitter) en Stefan Stynen, voorzitter van de reizigersvereniging TreinTramBus en zijn medewerkers wegens de ontwikkeling van de Groene Haltewandelingen. Deze wandelingen lopen van halte naar halte of station naar station. In tegenstelling tot de wandelaars die per auto komen, hoef je niet naar je vertrekpunt terug te keren. De wandelingen zijn zo uitgewerkt dat zowel op het vertrek- als op het eindpunt minstens elk uur een trein, tram of bus komt, ook in het weekend. Op het eind van de wandeling vind je altijd wel ergens een natje of een droogje.
Sinds 2006 ontwikkelde TreinTramBus al 30 wandelingen volgens dit concept. Volgens Groen!Plus is dit een belangrijke bijdrage tot duurzaam toerisme met een kleine ecologische voetafdruk. Vandaar de Groene Pluim. Die werd overhandigd door Freya Piryns (senator Groen!). Meer informatie op http://www.groenehalte.be
Daarna was het tijd om de praktijk aan de theorie te testen en iedereen (een 15-tal wandelaars) was het er roerend over eens het is een prachtige wandeling. Ons middagmaal hebben we genomen in ´t Stationneke in Kessel-Statie. Het 2de deel liep via de Kesselse Heide naar nijlen waar we ons natje hebben genuttigd in het plaatselijke woon- en zorgcentrum. we werden hier verwelkomd door de Nijlense Groen!voorzitter Annemie die ons nog een prachtige rondleiding gaf. En dan met de trein terug naar huis. Als nieuwe voorzitter een schitterend geslaagde dag.
Onze Groen!fotograaf Walter die anders nooit op foto verschijnt.
Na 50 minuutjes treinen naar Brussel en een kleine wandeling meldde ik me aan in het Groen!lokaal. Enkel de voorzitter van West-Vlaanderen was me voor en samen hebben we voor koffie en thee gezorgd voor de achter-ons-komers. Vergaderen was de boodschap en ik moet het Groen!Plus-vergaderen toch nog wat gewoon worden. Ben ik duidelijk van een iets jongere generatie? Na het verorberen van onze boterhammetjes was het tijd om de tram richting Anderlecht te nemen.
Een bezoek aan het Erasmushuis (http://www.erasmushouse.museum/Public/Page.php?ID=27) was onze eerste halte. Het viel een beetje tegen, een soort verzamelde werken van ..., maar de tuinen daarentegen waren zeer mooi. Een kruidentuin, met planten waar ik het bestaan niet eens van af wist, en een filosofische tuin, (Daar waar vrienden zijn, is er rijkdom)
(tuinhuis uit brilglazen)
waar men kan nadenken maar vooral tot rust komen. Het Anderlechtse begijnhof, je moet het weten want het ligt tamelijk verscholen, was zeer klein, maar een bezoekje meer dan waard. Met dank aan Violette voor de degelijke begeleiding als gids en hoedster van de bende van Groen!Plus. Na nog een paar brusselse krieken gedronken, hadden 7 Groen!Plussers nog de moed om te voet naar het station van Brussel-Zuid te gaan. En dan even lekker reizen met de trein naar Lier.
Een leuk artikeltje over het voorbije weekend zit er vandaag niet in. De Belgische wielerwereld is in diepe rouw. Wouter Weylandt zou in september vader worden, maar het heeft niet mogen zijn. Ik heb toevallig de koers bekeken in uitgesteld relais. Had ze opgenomen omdat ik maandagnamiddag mijn vadertje ga bezoeken in het rusthuis. Ondertussen had ik vernomen dat er een wielrenner overleden was, het deed best raar als je de wedstrijd bekijkt en je weet al wat er gebeurd is terwijl onze reporters ter plaatse eigenlijk nog van niets wisten.
Een half dagje vorkliftchaufferen vandaag. Joepie eindelijk nog eens een ander jobke op mijn werk. Met mijn vrouwtje gaan lunchen, wordt stilaan een vrijdagse bezigheid en daarna wat gaan shoppen en nog gekocht ook. Geld moet rollen vrienden, daar dient het voor. Voor de rest lijkt alles rustig in mijn stad tenzij ... ... Een fietsersbrug over de Nete. http://www.gva.be/antwerpen/lier/provincie-bouwt-voetgangersbrug-over-grote-nete.aspx Een fantastisch idee!!!
Mijn vervoersmiddelen zijn meestal mijn voetjes, mijn fiets, de trein en de bus, maar af en toe heb ik de noodzakelijkheid om mijn auto te gebruiken. Vooral voor mijn woon-werkverplaatsingen en af en toe om onze dochter in Mol te bezoeken. Voor mij hoeft "koning auto" helemaal geen voorkeursbehandeling als het om verkeer gaat. Maar ... ... het is me nu toch even te gortig. Onze dochter bezoeken via Nijlen (http://www.nijlen.be/Nieuws_top-Omleiding-door-werken-Liersesteenweg.html) en de autostrade is helemaal niet aan de orde, Emblem en de autoweg naar Turnhout zijn onze codewoorden. Maar ook hier heb je al een probleem (http://www.gva.be/antwerpen/lier/uitbreiding-bedrijventerreinen-leidt-tot-extra-kruispunt-op-ring.aspx) voor je onze stad verlaten hebt. En dat op zichzelf blijkt voor sommige Lierenaars al een enorm gegeven te zijn. Gelukkig zijn er anderen die terug het gebruik van het voetganger zijn en/of hun fiets hebben ontdekt. Elk nadeel, heeft zijn voordeel (of was het net andersom). Gaan werken is een nog groter probleem. Wilrijk is the workplace-to-be maar voor enkele tijd niet zo evident. Dat men Mortsel moet vermijden hoef ik niemand uit te leggen, maar dat beperkt een deel van mijn mogelijkheden. Lint dan maar via Hove en Edegem, oeioeioei. Hove (http://www.hove.be/nieuwsdetail.aspx?id=246, http://www.hove.be/file_uploads/2658.pdf) is voor het eerstvolgende jaar zo goed als onbereikbaar terrein. Hove links laten liggen en van Lint via Kontich (http://www.lint.be/nieuws/667/default.aspx?_vs=0_n&id=621) rijden is geen optie. De kers op de taart is Edegem (http://www.edegem.be/nieuwsdetail.aspx?id=3789) ook daar heeft men het ongelooflijke idee geopperd om alles nog even vlug open te leggen. Geen doorgang in het centrum meer en aan het UZA zijn ze een nieuwe rotonde aan het leggen, alweer rondrijden dus. Nog iemand die goesting heeft om met me mee naar Wilrijk te rijden? Is het niet de taak van het beleid om alles "in goede banen te leiden"? Hebben de verantwoordelijke politici nog nooit van overleg gehoord, nee natuurlijk niet. Iedereen moet scoren want volgend jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen en mensen worden beschouwd als kortetermijndenkers. Maar dat je hierdoor Lier niet meer in of uit geraakt zal hen hierbij worst wezen. Besluit ... ... nog één en een half jaar vruchteloos je "weg" zoeken en dan zijn we voor 4 jaar gerust. De eerste 4 jaren na een verkiezing gebeurd er toch niets.
voor JG. Vooral de ouderen waren op post, de jeugd liet het een beetje afweten. De onderwerpen zijn op beider lijf geschreven, de generatiekloof en het feminisme. Prof. Van de Putte (U. Gent) 
gaf een bondige maar zeer interessante presentatie wat de "generatiekloof" juist inhoud. De ongeveer 50 aanwezigen werden in 5 groepen 
verdeeld (elk met een moderator die het te bespreken thema kort inleidde) en kregen ruimschoots de tijd om pittig te discussiëren. Er was voor iedereen taart voorzien om eventjes terug op adem te komen en er werd nog even overlopen wat er in de discussies aan bod is gekomen. Gijs trachte de drie "feministische" sprekers in goede banen te leiden, wat met Lena (die schitterende verhaaltjes had over de eerste feministen) niet altijd lukte. Maar de dames hebben het er schitterend van af gebracht en het publiek luisterde met volle aandacht. Er werd door enkelen nog wat opgeruimd en een pintje verteerd. Ik kan alleen maar beamen dat mijn eerste samenwerking met de jongeren positief en zeer vlot is verlopen. 
Op een gure ochtend trok een doodgewone man, zo eentje met een confectiepakje aan, naar het dichtsbijzijnde station. Hij vroeg of hij er een treintje kon nemen. Welke zei de man achter het loket. Laat er me eens enkele zien vroeg de man, toen nog breedlachend. Eentje naar Namen zou me wel van pas komen. Zo gezegd, zo gedaan, ticketje gekocht en wachten. Op Godot? Nee op de trein die arriveerde met 10 min. vertraging. Gelukkig reed de trein op een drafje naar Brussel, onderweg enkele keren halt gehouden, want blijkbaar waren er nog mensen die een treintje meepikten. In Brussel had de man even de tijd om een koffietje te slorpen. Hij had zelfs een zee van tijd want zijn volgende treintje had immers 25 min. vertraging. Uiteindelijk raakte de man in Namen maar lachen deed hij enkel nog Groen!. 
Arpo-Jarpo (
Zaterdag gaf Groen! aan iedereen een "Buitenkans" (
Na enkele rustige dagen werd het weekend plechtig ingezet met een grandioos optreden in ons cultureel centrum. Artiest van dienst, meer dan 70 jaar maar o zo kranig en to-the-point, Willem Vermandere. Bijna 2 uur hield hij een goed gevulde zaal in zijn ban, niemand had tijd om af te dwalen al zat er ergens in de zaal wel eentje die probeerde interessant te doen. Maar zulke lui kom je altijd tegen. Vooral liedjes uit zijn laatste cd (Alles gaat over) 
om de sfeer er in te houden en wat netwerken zijn ideale bezigheden. Aan het Zuidstation werd de betoging ontbonden, vlaggen ingezameld en terug op weg naar Lier. Of het nu allemaal veel uithaald is maar de vraag, maar thuis op je luie kont blijven zitten brengt zeker niets op.
Net terug thuis uit het ziekenhuis,operatie geslaagd. Heb wat opzoekingswerk en wat navraag gedaan en onderstaande tekst geeft perfect aan waar het om ging.
Na een woordje van Hubert, een woordje van de schepen, 
een woordje van de chef Trage Wegen en een woordje 
van onze vriend Guy (verantwoordelijk voor "Trage Wegen Lier") stond iedereen al zenuwachtig rond te draaien om eindelijk te kunnen vertrekken. 
Lierse en Hooiktse wandelpaden. Het was een stralend zonnetje dat ons gedurende de ganse tocht vergezelde, alleen de dorstigen laven (nochtans een "werk van barmhartigheid) was niet in het programma opgenomen. Een aantal droogmonden haakten onderweg ootmoedig af. Onderweg werd er nog wat uitleg gegeven en de onofficiële opening van 
Voetweg 49 werd een feit. Rond 17u30 bereikten we terug ons uitgangspunt, fietsje op en naar huis.
(
en varen maar. Van het Willemdok, via enkele mobile bruggen, de haven in. Met een aangename, gezellige uitleg door gids van dienst, Eddy, werden we overstelpt met een eigenzinnige havenwoordenschat. 
man-man-man. Vastgoed en stukgoed, verschillende soorten loodsen en ga zo maar door. Ik heb wat foto´s genomen en dat zegt meer dan woorden. 
was het rond 13u tijd om van boord te gaan. 
Spijtig genoeg heb ik weer de dommerik moeten uithangen en heb ik een aantal foto´s op mijn pc´tje, ongewild, vervangen door andere. ´t Is de ouderdom zeker!!!
net niet life meegemaakt, het was wel een schattig diertje en er moest nog eentje volgen maar dat liet even op zich wachten. 
meegepikt in het cultuurcafé van CC De Mol. Zeer gekende nummers met een zanger (
Natuurpunt (
is in principe enkel toegelaten voor fietsen van een bepaalde leeftijd, nog met voethaken, schakelen aan de kader, geen geschoren benen en nen helm op je kop.
plus Lennart en Tony 
, 2 garcons van ons staminee de "Refuge" meerijden. Maar ook omdat mijn broer al eens gaan kijken was en het inderdaad spektakel teweeg brengt. 
heeft weet waarschijnlijk wel iemand maar vanaf plaats 10 blijft alles zeer vaag. Wat onze renners betreft, Lennart 
is aangekomen, Tony zat in de kopgroep maar zijn wiel stond paraplu en gaf dan maar op, Bram 
moest eerst overgeven en reed 
dan plat. 
Berlaen (
Yevgueni (
prachtig zicht. Verdiep per verdiep zakten we af en bezochten de verschillende tentoonstellingen. (
geparkeerd op de Groenplaats, terrasje gezocht, gezond eten en drinken besteld en genieten.De lunch was perfekt, spijtig genoeg kan ik jullie de naam niet voortvertellen en ook de straat niet, sorry.
tintje (uitreiken van de Pluimen) maar was toch vooral bedoeld om er een fantastische 
fietstocht van te maken. En ik mag zeggen dat het geslaagd was, heb onderweg weing klachten gehoord buiten wat problemen met de billen, dat het soms te snel of te traag ging, af en toe wat regen (maar enkel wanneer ik er niet bij was) en dat sommigen alle dagen kip hebben gegeten (ze kregen al last van kippenborstjes).
stak de vlam in de pijp met zijn meestgekende liedjes en gaf zeer bescheiden de fakkel even door aan Miek en Roel. 
ze geven zelf ridderlijk toe dat ze tot het geslacht der senioren zijn toegetreden, hebben hun zin voor Antwerpse, liederlijke humor nog steeds niet verloren. Met enkele nieuwe en oudere nummers lieten ze het beste in zich los. Genieten, absoluut genieten.
samen op één podium. Worden wij inderdaad al zo oud? Ik ben met hun liedjes opgegroeid.
Tine Embrechts, Frank van der Linden en last but not least onze noordebuur Rick de Leeuw. We hebben meegezongen, zelfs een walsje kon er af, op zijn antwerps of toch iets dat he midden hield tussen liers en antwerps. Alleen 'Nu of nooit' werd meegebruld in onze vadertaal (mijn moeder is Limburgs maar daar kan ze zelf niets aan doen). We hebben de cd 'Volksliekes' vakkundig laten signeren 
en zijn met een tevreden vlaams gevoel naar Lier teruggekeerd. 
stadsfietsen, gezapig door de stad op weg naar het Mas. Daar kan je tot de top 
gratis op en het was duidelijk dat wij niet de enigen waren. Zeer helder weer dus prachtige zichten over Antwerpen. Op de Groenplaats nog een biertje genuttigd en dan terug naar het Zuid. En terug naar onze "eigen" stad, Lier.
te vervangen door een muffe turnzaal van de oude kunstacademie en waarom? Het had de ganse dag niet geregend, het was beter buiten dan binnen en de artiesten waren er op uit om op het water op te treden. Dit weten we toevallig uit de eerste hand omdat we na het optreden een venstergesprek hadden met Axl Peleman.
(
brachten een verrassend concert zij werden massaal en orchestraal bijgestaan door de mensen van Den Troon en een hoop jonge kinderen. Met zelfgemaakte instrumenten waren zij de blikvangers van dit prachtige optreden. Eva de Roovere 
(
en Klaas (Yevgueni) 
.
Met onderweg een Duvelstopje in Roozendael. 
verorberd en om 15u38 
stond onze chef d´equipe, Winy, klaar om de eerste km´tjes voor zijn rekening te nemen. Wetende dat hij 9 maanden geleden niet eens wist dat hij hier aan de start zou staan, voor hem en hem alleen doe ik meer dan mijn petje af. Vermits ik in het eerste team zat was het na 9km mijn beurt om mijn eerste Roparunstapjes te wagen, behoedzaam maar met een stevig tredje. Te vlug, nog te vlug, volgende beurt toch maar een tandje minder schakelen, maar je zit zo in de flow van het gebeuren 
dat van dat minderen niets in huis komt. Na dik 5u zat onze eerste shift er op en was het wassen, eten, massage (heerlijk meisjes voor dit drie-daagse welnessfestijn) en trachten te slapen. Met de nadruk op trachten.
(massage wel te verstaan, blijkbaar zaten mijn testikels in mijn kuiten, begrijpe wie begrijpe kan en het zijn ook niet mijn woorden!!!).
Een 10-tal Groen!e senioren daagden op om onder de deskundige leiding van Luce 
een voettochtje te maken door de Garden City wijk (
is ontstaan in de jaren ´20 van de vorige eeuw en zijn gemaakt naar het voorbeeld van de tuinsteden van Ebenezer Howard (
Elk huis(je) had zijn tuin(tje), iedereen kon bij iedereen binnenlopen want alles was met paadjes en wegeltjes verbonden. Helaas zijn vele van die doorgangen nu dichtgebouwd met garages en poorten. Al deze paadjes kwamen uit op enkele mooie pleintjes waar indertijd een deel van het sociale leven plaatsvond. Een deel van de wijk werd snel terug afgebroken om plaats te maken voor de Prins Boudewijnlaan (aangelegd in 1933). 
lekker eten en Rodenbach (ja die om te drinken). En al ben ik geen zeeman (meer een ardennenheld) we hebben ons geweldig geamuseerd. Een dagje Brugge, een dagje op bezoek bij vrienden (lekker eten en een wandelingetje), gaan fietsen
, veel wandelen en naar aanleiding van de komende Roparun, lekker hard getraind (alle 2 dagen tot meer dan anderhalf uur). Onze jaarlijkse bezoekjes aan enkele restaurantjes 
in Blankenberge werden niet overboord gegooid en voldeden volkomen aan onze verwachtingen. En tot vorige donderdag (feestdag) was de kust een oase van rust en net dat hadden we nodig. Het verlengde Hemelvaartweekend hebben we doorgebracht in gezelschap van onze dochter, haar ventje en hond Sado. Veel strandwandelingen
(hondsvermoeiend!!!), de Blankenbergse havenfeesten bezocht en mosselen a volonté met de nodige Duveltjes, HEERLIJK.
met de mensen die ik niet kende en vice versa natuurlijk. We liepen per 2, aangenamer, onder begeleiding 
van een viertal fietsende dames. Ik liep als 2de maar vlug zakte ik af naar derde loper (waarom?hahaha).
hebben ze me veilig op de trein naar huis gezet. Een prachtig loopje met fantastische lotgenoten op een aangename zomerse meidag, wat moet een mens nog meer. 
Eindelijk nog eens een rustig weekendje. Mijn vrouwtje aan zee, ik alleen thuis.
Na 50 minuutjes treinen naar Brussel en een kleine wandeling meldde ik me aan in het Groen!lokaal.
(Daar waar vrienden zijn, is er rijkdom)
(tuinhuis uit brilglazen)
maar vooral tot rust komen. 
je moet het weten want het ligt tamelijk verscholen, was zeer klein, maar een bezoekje meer dan waard. Met dank aan Violette 
