Toen kwam het als een donderslag bij heldere hemel, op de nationale feestdag van ons land…werd ons gezinnetje met twee heel jonge kinderen betrokken bij een ongeval waar onze auto tot schroot werd herleid en ik tot een levend wrak.  Jaren was ik op de sukkeltoer als zwaar ruglijder.   We woonden toen reeds een goed jaar in het rustige polderdorp Stalhille.  Bijna 10 jaar zou ik niet schilderen en zeker niet beeldhouwen. Mijn vrouw en kindjes herstelden relatief vlug.  Voor mij werd het een totaal andere manier van leven.

In 1994 lieten wij een dubbele garage, een atelier en wat later een veranda optrekken, deze laatste verbond het atelier met de woonruimte .  Dit werd een heel nieuw begin.  Mijn tuin en het therapeutisch schilderen hielpen mij er bovenop. Mijn stijl was compleet andersxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />