Toen kwam het als een donderslag bij heldere hemel, op de nationale feestdag van ons land…werd ons gezinnetje met twee heel jonge kinderen betrokken bij een ongeval waar onze auto tot schroot werd herleid en ik tot een levend wrak.  Jaren was ik op de sukkeltoer als zwaar ruglijder.   We woonden toen reeds een goed jaar in het rustige polderdorp Stalhille.  Bijna 10 jaar zou ik niet schilderen en zeker niet beeldhouwen. Mijn vrouw en kindjes herstelden relatief vlug.  Voor mij werd het een totaal andere manier van leven.

In 1994 lieten wij een dubbele garage, een atelier en wat later een veranda optrekken, deze laatste verbond het atelier met de woonruimte .  Dit werd een heel nieuw begin.  Mijn tuin en het therapeutisch schilderen hielpen mij er bovenop. Mijn stijl was compleet anders

07-07-2009 om 20:03 geschreven door art

07-07-2009 om 00:00 geschreven door art

Na de academie schilderde ik een tijdje stillevens, bloemstukken en landschappen.  Daarvan heb ik geen enkel exemplaar over gehouden. Er zijn geen foto's van gemaakt en er bestaat  ook geen inventaris. daardoor is het moeilijk om alles in volgorde voor te stellen. Ik toon enkel de schilderijen en beelden die nog in mijn bezit zijn. De meeste werken hadden toen een symblische betekenis

07-07-2009 om 00:00 geschreven door art

Tekenen en schilderen leerde ik in de academie te Brugge.
Toen werkte ik in een fabriek in vroege en laat ploegwerk zodat ik de avondkursus tekenen slechts om de veertien dagen kon bijwonen. Ik hield het twee jaar vol, dan kon ik het niet meer bijhouden.  .








De zaterdagcursus schilderen liep ik volledig uit. Zo goed als alle werkjes schonk ik weg. Ik heb heel  lang mij grote eindwerk opgehangen in een mooi kader maar toen waaide het van de muur door een krachtige tochtstoot. Het schilderij werd beschadigd en het kader brak middendoor. Ik haalde het schilderij van het spieraam af, sneed het gescheurde deel, dat  zich helemaal aan de zijkant bevond eraf, nam een nieuw spieraam en spande het opnieuw op. Om een lijst bekommerde ik mij niet meer. br. 70 - h. 100 

Hier dan één van de eerste werken die ik zelfstandig maakte en al heel duidelijk ging ik de symbolische weg op.  Toen kreeg ik kritiek van de kenners dat mijn schaduwen helemaal verkeerd lagen.  Die waren helemaal niet bedoeld als schaduwen maar als angsten.
 br.70 - h. 80
En wat doet die slapende leeuw daar op de achtergrond, zo dicht bij dat mooie maske?  Ik heb dan maar geantwoord dat hij er in zijn fantasie mee kon doen wat hij wilde maar dat hij van mijn doek moest afblijven.  Toen was ik nogal vlug in mijn wieken geschoten.

05-07-2009 om 00:00 geschreven door art

Hoe het werkt
Wil je de recentste berichten bekijken, klik dan in de inhoud op het bovenste item en de blog zal zich keren.

schilderen is kleur
      ik ben bezeten door kleur en door licht.  
                                               Ik ben ook een heel vroeg ochtendmens.


Hoe het allemaal begon.
Toon mij eens jouw album, wordt mij herhaaldelijk gevraagd maar een album dat heb ik heel eenvoudig niet.
Dit is de hoofdreden waarom ik deze blog ben begonnen. Het is tevens een soort inventaris van de werken en werkjes die ik nog allemaal in mijn bezit heb en ergens opgeborgen zitten in een verborgen hoekje of kantje maar de weinige hoekjes en kantjes beginnen veel te vol te zitten en mijn atelier puilt uit van de vele werken en werkjes...
want....
Ik heb ook weinig  behoefte om schilderijen of beelden te verkopen.  Als ik verkoop, zal het niet voor een appel en een ei zijn.  De meeste van mijn beginwerkjes gaf ik weg, zonder meer.  Voor de verkoop wacht ik gewoon af.  Komt het, dan komt het en komt het niet, mij om het even hoor, het is mijn broodwinning niet.

Je bent veel te bescheiden, hoor ik dan ook regelmatig als opmerking.  Ik ben wie ik ben en daarmee uit.

Ik schilder uit de passionele behoefte om mijn gevoelens uit te drukken. 
Maar ooit begon het met een beeld in yton   
h. 40cm  br. voet 18cm 


een droombeeld maar vergis je hier niet in de betekenis van droom,  later gevolgd door een beeld uit pruimenhout

en nog later mijn eerste beeldje in gebakken klei.  Dit laatste heb ik zo maar weggegeven.

Na  jaren van tekenen en schildderen stak de drang om beelden te maken de kop weer op en ik kocht een pak witte klei.  Om er in te komen maakte ik veel, zeer veel duimpotjes die ik bakte in de houtkachel. Daarvan bewaarde ik er enkele.   Toen wilde ik een vrouwenkop maken maar het werd een soort staand basreliëf.

05-07-2009 om 00:00 geschreven door art