22-11-2005, 11:15 geschreven door Ooikenaar

22-11-2005, 11:02 geschreven door Ooikenaar

22-11-2005, 10:46 geschreven door Ooikenaar

Prinses platzak in glitterparadijs

Prinses Marie-Christine, de halfzus van koning Albert, zit op zwart zaad. De berooide prinses doet maandag haar verhaal op VTM. De 40 miljoen die Marie-Christine in 1983 erfde van wijlen haar vader Leopold III is opgesoupeerd en de prinses weet niet meer hoe ze de eindjes aan elkaar moet knopen. Een ploeg van 'Telefacts' volgde prinses Marie-Christine - die zichzelf graag Daphne noemt - drie dagen in haar huidige pleisterplaats Las Vegas.     Reporter Peter Van Camp interviewde Marie-Christine al eens in 1994. «Nu kregen we een totaal andere prinses te zien,» zegt Van Camp. «Zes jaar geleden leefde ze in Los Angeles tussen de jetset en dweilde ze society-feestjes af. Nu woont ze in Las Vegas, platzak, en probeert ze een job te vinden. De prinses vreest voor haar toekomst.»     «Als ikzelf of mijn man of mijn hondje ziek worden, weet ik niet hoe we dat zullen moeten betalen,» jammert Marie-Christine. «We moeten elke dollar omdraaien voor we hem kunnen uitgeven.»     De erfenis van 40 miljoen viel ten prooi aan slechte vrienden en slechte investeringen, o.a. in een restaurant dat over de kop ging. «De aankoop van dat restaurant slorpte veel geld op. En ik heb geleend aan zogenaamde vrienden die mij nooit hebben terugbetaald,» legt de prinses uit.     Omdat ze financieel aan de grond zitten, zoeken Marie-Christine en haar man Jean-Paul nu allebei werk in de gokstad Las Vegas.     «Maar ik ben niet opgevoed om te werken,» verkondigt de prinses in 'Telefacts'. «Ik weet niet hoe dat moet. Ik heb geen diploma's. Ik kan niets. Ik kan alleen mijn titel gebruiken als pr-dame of als woordvoerster voor een hotel of parfummerk of zo.»     Als ze voor de camera van VTM zogezegd naar de job van pr-dame hengelt in de suite van een peperduur hotel, zien we hoe Marie-Christine in ware Luk Alloo-stijl op een hemelbed springt en haar voeten op een salontafeltje laat neerploffen.     De tragikomische figuur van prinses Marie-Christine past nochtans perfect tussen de kitsch en het klatergoud van Las Vegas. Alhoewel ze naar eigen zeggen blut is, heeft de prinses voor 'Telefacts' een chique outfit aangetrokken en kilo's gouden juwelen om zich heen gedrapeerd om de schone schijn hoog te houden. «Tja, toen ik de beelden hier aan het monteren was, dachten sommige collega's dat het om Peter Van den Begin in vrouwenkleren ging,» vertelt Peter Van Camp. Prinses Debby, als het ware. Sofabed Over het 'Telefacts'-interview uit '94 waarmee ze alle bruggen met haar koninklijke familie opblies, heeft Marie-Christine geen spijt. «Absoluut niet,» beweert de halfzus van twee Belgische vorsten. «Ik zou het misschien anders formuleren, alles objectiever en met meer details vertellen, maar ik heb nergens spijt van.»     Het eerste interview met Marie-Christine was de best bekeken 'Telefacts'-uitzending ooit. «De prinses was er erg tevreden over,» verklapt Van Camp. «Daarom heeft ze ook nu weer contact met ons opgenomen. Waarom? Ik denk dat ze het beeld van zwart schaap wil exploiteren om haar familie onder druk te zetten. Ze zit vol contradicties. Langs de ene kant wil ze niks meer met de koninklijke familie te maken hebben, maar langs de andere kant buit ze haar titel van prinses wel uit en wil ze met 'madame' worden aangesproken. Ze wil genereus zijn, maar ook met de nodige égards worden behandeld. Het is soms een moeilijke tante om mee samen te werken. Maar ze heeft me wel uitgenodigd om bij haar te komen logeren. Het sofabed staat klaar,» grinnikt Van Camp.     Peter Van Camp weet dat prins Alexander en prinses Maria-Esmeralda, de oudere broer en jongere zus van Marie-Christine, ondertussen voorzichtige pogingen hebben ondernomen om de brokken met hun 'verloren zus' te lijmen.     «Ik wil niet terugkomen naar België. Ik heb er geen vrienden of familie meer. Want mijn familie daar is geen familie. Ze zouden me toch geen geld geven,» debiteert een koppige Marie-Christine. Op de laatste interview-dag laat ze een ander geluid horen. «Als ze me zouden vragen om terug te komen, dan zou ik erover nadenken. Zeg nooit nooit.»     Marie-Christines moeder prinses Lilian wordt dit jaar 85. Maar een verzoening zit er niet meteen in. «Volgens de Belgische wet heeft ieder kind recht op een erfenis van zijn ouders. Ik wacht erop,» stelt Marie-Christine koeltjes.     Prinses Marie-Christine wilde niet dat Van Camp enkel haar kommer en kwel in beeld bracht. «We zijn ook in de woestijn gaan filmen, in een indianenreservaat. De prinses voelt zich verbonden met de indiaanse cultuur en put er kracht uit. Ze wilde geportretteerd worden als iemand die de moed niet opgeeft.» Het zwarte schaap van Laken Prinses Marie-Christine, het tweede kind van Leopold III en Liliane Baels, is al geruime tijd het zwarte schaap van de Belgische royals. Ze groeide op in het kasteel van Laken tot haar halfbroer Boudewijn trouwde met Fabiola in 1960. Leopold, Liliane en hun drie kinderen moesten toen naar het kasteeltje van Argenteuil verkassen.     In het 'Telefacts'-interview uit 1994 vertelde Marie-Christine al over haar ongelukkige jeugd. Vooral haar moeder prinses Liliane werd toen zwaar getackeld. «Ik heb nooit liefde gekregen. Ik werd door nanny's opgevoed en telkens ik me aan één van die kindermeisjes begon te hechten, werd ze vervangen,» zei Marie-Christine destijds.     Ze vertelde ook hoe ze op haar debutantenbal werd verleid en verkracht door een familielid en dat haar moeder haar niet wilde geloven. Ze kreeg slaag en werd twee en een halve maand opgesloten op haar kamer.     Marie-Christine vluchtte later weg uit België en trouwde in Canada met een barpianist. Vanuit België werden pogingen ondernomen om haar terug te halen, via het huwelijk wilde ze daaraan ontsnappen. Anderhalf maanden later scheidde Marie-Christine al van haar eerste echtgenoot. Haar halfbroer koning Boudewijn, die ze als een tweede vader beschouwde, had voor de scheiding betaald.     Na heel wat omzwervingen door de States betrekt prinses Marie-Christine (de dag na de uitzending wordt ze 50) nu een bescheiden woning in de buurt van Las Vegas, samen met haar schoothondje Pascha en haar tweede echtgenoot Jean-Paul Gourgues (60), een Fransman met wie ze al twintig jaar samen is en die zichzelf maître d'hôtel noemt, maar die evengoed kelner kan zijn.

22-11-2005, 09:23 geschreven door Ooikenaar

"Alarm voor koudste winter in halve eeuw
Britse voorspellers waarschuwen ook ons land

De Ardennen liggen einde deze week onder een sneeuwtapijt. Deze voorspelling van VTM-weerman Eddy De Mey luidt het begin in van een koude winter, misschien wel de strengste in 50 jaar. Britse voorspellers zijn daarvan overtuigd en de regering-Blair werkt al een noodplan uit, maar onze weermannen blijven er kalm bij.

21-11-2005, 17:38 geschreven door Ooikenaar

1941 - Tweede huwelijk van koning Leopold III

In 1941 werd het wereldnieuws herleid tot de berichtgeving rond de oorlog. Maar toch viel er nog ander nieuws te rapen: het tweede huwelijk van koning Leopold III met Lilian Baels. Op 11 september wordt in Brussel het kerkelijk huwelijk tussen koning Leopold III en Mary Lilian Baels gesloten. Lilian Baels is de dochter van de gewezen gouverneur van West-Vlaanderen en minister Henri Baels. De Belgische bevolking komt dat echter pas enkele maanden later te weten. Op 7 december wordt via een herderlijke brief van kardinaal Van Roey de bevolking op de hoogte gesteld van het huwelijk, één dag nadat het ook wettelijk bezegeld werd. Koning Leopold was toen bijna veertig, zijn bruid negentien. En zwanger. Mary Lilian Baels is de tweede echtgenote van koning Leopold III, die in 1935 zijn eerste echtgenote, koningin Astrid, verloor. Dit huwelijk van koning Leopold is dan ook een privé-zaak, zonder publiek-rechtelijke gevolgen. Toch krijgt Lilian Baels de titel van prinses van Réthy, maar ze doet uitdrukkelijk afstand van de titel en rang van koningin. De drie kinderen die uit het tweede huwelijk van Leopold III voortsproten (1942 Prins Alexander, 1951 Prinses Marie-Christine, 1956 Prinses Marie-Esmeralda) kunnen ook geen van allen recht doen gelden op de troon. Het huwelijk betekent echter een flinke deuk in Leopolds populariteit omdat het voor vele Belgen de mythe van de treurende weduwnaar in krijgsgevangenschap doorprikt. De dag na de bekendmaking wordt er op het paleis van Laken trouwens "Geef onze krijgsgevangenen ook een liefje!" gekalkt. In Wallonië neemt men het de vorst erg kwalijk dat hij met een Vlaamse getrouwd is. De adel kijkt misprijzend neer op dit burgermeisje, «een koning onwaardig». Daar zit echter meer achter: veel adellijke ouders met huwbare dochters voelen zich lelijk gepasseerd. Ze reageren hun ergernis af door gemene lasterpraatjes over prinses Lilian en haar familie te verspreiden. Ook door de Belgische vrouwen wordt het huwelijk fel bekritiseerd: zij vinden dat de koning de nagedachtenis van koningin Astrid heeft besmeurd.

21-11-2005, 17:07 geschreven door Ooikenaar

21-11-2005, 16:42 geschreven door Ooikenaar

Het kasteel BELLE-VUE

Vóór 1776: aanleg van het Koningsplein

1731: een brand verwoest het Coudenbergpaleis.

1776: Philippe De Proft, wijnhandelaar en paardenverkoper, verkrijgt van keizerin Maria-Theresia de toestemming om een luxehotel te bouwen op de noord-oosthoek van het Koningsplein, op de grondvesten van de oude keizerlijke residentie. Het privé-etablissement krijgt de naam “Bellevuehotel”, naar de naam van de straat die naast het park van Brussel loopt (huidig Paleizenplein). De uitbater, die zijn loopbaan was begonnen als herbergier van “La Maison Rouge”, Trapstraat (dichtbij de oude Graanhal), wilt profiteren van de aanwezige kelders van het oude paleis om er zijn vaten op te slaan. Het gebouw is opgetrokken volgens de plannen van Barnabé Guimard (herzien door Nicolas Barré) in de Louis XVI-stijl van het geheel van het Koningsplein. Ph. De Proft zal uiteindelijk verplicht zijn zich te ontdoen van al zijn andere goederen om de bijzonder verzorgde werkzaamheden van het Bellevue te kunnen betalen.

Onder de eerste belangrijke gasten van het hotel vinden we een reeks Franse adellijke personen onder wie verschillende leden van de koninklijke familie op de vlucht naar Brussel na de revolutie van 1789. Onder hen prins Louis-Joseph de Condé en zijn zoon, de graaf van Artois (toekomstige Karel X) en de hertog van Enghien (Frankrijk) alsook graaf Axel de Fersen en prinses de Lamballe (eerste hofdame van koningin Marie-Antoinette).

1776-1830: eerste gasten van het Belle-Vue (familie De Proft I)

In 1795 koopt Louis De Proft het hotel van zijn vader en volgt hem op aan het hoofd van het etablissement. Hij verwerft op 28 juni 1816 het hotel gebouwd door Baron de Aguilar, voormalig adviseur van de Staat, aansluitend op het Bellevue naar het zuidoosten, naast de huidige Borgendaalsteeg (voorheen de Kaatsbaanstraat). De twee gebouwen zijn verbonden met elkaar via een laag verbindingsgebouw dat vanaf 1827 wordt opgetrokken tot de hoogte van zijn buren.

Tal van belangrijke internationale persoonlijkheden, staatsleiders, aristocraten, politici of kunstenaars zakken af naar het Bellevue tijdens hun verblijf in Brussel, waarbij zij profiteren van een van zijn talrijke suites. Charles De Proft, kapitein van de burgerwacht, koopt op zijn beurt het hotel van zijn vader in 1825.

Nieuwe klanten overnachten in het hotel, onder wie heel wat gekroonde hoofden. Napoleon Bonaparte zou er geluncht hebben (want hij logeerde in het hotel de Grande Bretagne) en de hertog van Wellington zou er vergaderd hebben met zijn Generale Staf, enkele dagen vóór de slag van Waterloo. Jérôme Bonaparte, ex-koning van Westfalen en Julie Bonaparte, ex-koningin van Spanje, zullen er hun opwachting maken na 1815. Tal van Britse reizigers appreciëren ook de gastvrijheid van de De Profts.

1830-1862: na de Revolutie (familie De Proft II)

Het Bellevue bevindt zich in het middelpunt van de gevechten voor de Onafhankelijkheid van België (23-26 september 1830). De gevel kant Park van Brussel komt gehavend met projectielinslagen uit de strijd. Het Bellevue wordt een “nationaal monument” (gedenkteken) na de gevechten.

Enkele maanden later wordt het Bellevue gerestaureerd, deze restauratiewerkzaamheden duren ongeveer een jaar. Ook al bevindt de hoofdingang zich op het Koningsplein nr. 9, het hotel bezit ook een toegang voor de bagage en een toegang “via de stallen” aan de kant van het Paleizenplein. De reputatie van het etablissement trekt prestigieuze klanten aan, die gediversifieerder worden naarmate het Europees toerisme zich ontwikkelt. Een cafeetje wordt geopend op de benedenverdieping van het hotel, die uitgeeft op de Borgendaalsteeg.

Tal van beroemde reizigers kiezen ervoor om in het Bellevue te verblijven, onder wie Honoré de Balzac (1841), de familie van de prins van Metternich (1849) of Louis Adolphe Thiers (1852), Franz Liszt en zijn dochters (1854).

1862-1905: grote toeristische periode (tijdperk E. Dremel)

Henriette De Proft, echtgenote van Charles (overleden in 1842) en zijn kinderen Louis en Leon verhuren (1862) en later verkopen (1866) het hotel aan Edouard Dremel, weldra koper van het Hotel de Flandre (1878), net aan de andere kant van de Borgendaalsteeg. De twee gebouwen, die meer en meer reizigers met vakantie te Brussel aantrekken, worden met elkaar verbonden door een ondergrondse doorgang.

E. Dremel en zijn zonen voeren grote werkzaamheden in het hotel uit, zij verhogen het aantal kamers van het hotel door de verdiepingen door twee te delen (mezzanines). Drie eetkamers worden ingericht op het binnenplein, verborgen door de omwallingsmuur van het eigendom, kant Park van Brussel. Deze eetkamers worden bedekt met terrassen. Een beglaasde galerij en een “serre” vervolledigen deze ruimte.

In de “Guide de Bruxelles” (ingebonden met massief leer en bladgoud) die het hotel uitgeeft voor zijn gasten staat een indrukwekkende lijst van beroemde bezoekers. Bijna alle hoven zijn er vertegenwoordigd: Koning Edward VII van Engeland, keizer Willem I van Duitsland, keizer Alexander II van Rusland, keizerin Eugénie (echtgenote van Napoleon III), de keizer van Brazilië, de koning van Denemarken, de koningen van Italië Umberto I en Victor-Emmanuel III, de koning van Zweden, de koning van Spanje, enz. Andere beroemdheden uit de politieke, economische of culturele wereld zakken ook af naar het hotel: generaal Ulysses Grant (president van de Verenigde Staten), Benjamin Disraeli (Britse eerste minister), Cecil Rhodes (eerste minister van Zuid-Afrika), bankier James de Rothschild, industrieel Alfred Krupp, treurspelspeelster Sarah Bernhardt, schilder Jean Meissonier, enz. We moeten vermelden dat het Bellevue er toen prat op ging in zijn kelders de meest gerenommeerde wijnen van Frankrijk, Italië, Spanje en Portugal te bewaren. Tal van reclame-afbeeldingen (etsen of “porseleinkaarten”) geven het etablissement bekendheid tot ver over onze grenzen.

1905-1910: inrichting door Leopold II (residentie van prinses Clementine)

De Fondation de la Couronne (van de Onafhankelijke staat Kongo) koopt het Bellevuehotel van Edouard Dremel (zoon) en zijn broer Albert in 1902. Zij zullen het hoteletablissement evenwel voort uitbaten tot in 1905 (en het Hotel de Flandre tot aan de Eerste Wereldoorlog). Koning Leopold II wenst het monument om te vormen tot prinselijke residentie voor zijn jongste dochter, prinses Clementine. Hij vertrouwt de leiding van de werkzaamheden toe aan architect Octave Flanneau (die Henri Maquet opvolgt), aan beeldhouwer Colleye en aan interieurarchitect Léon Cardon.

In 1905 stopt het Bellevue met het ontvangen van reizigers. Alle gebouwen die vroeger verbonden waren met het originele Guimard-hotel worden afgebroken om de bouw van de Borgendaalgalerij en het paviljoen met dezelfde naam mogelijk te maken, om het Bellevue te verbinden met de nieuwe vleugel van het Koninklijk Paleis.

Het hotel wordt volledig verbouwd om beter aan zijn nieuwe bestemming te voldoen. De kamers worden vervangen door salons, de galerijen door grote circulatiegangen, de kleine trappen door een monumentale marmeren trap met fontein. Alle vloeren worden opnieuw gelegd, de deur aan het Koningsplein wordt dichtgemetseld, de badkamer krijgt stromend water, overal wordt elektrische verlichting geplaatst. Ook de kelders worden in deze periode volledig vernieuwd, net als het dak.

Ondertussen wordt de Onafhankelijke Staat Kongo aan België overgedragen (1908). De Belgische Staat neemt voor zijn rekening de voortzetting over van de werkzaamheden om het Bellevue met het Koninklijk Paleis te verbinden. Het gebouw wordt eigendom van de Koninklijke Schenking.

Prinses Clementine zal van 1909 tot 1910 in het Bellevue verblijven, net vóór haar huwelijk met prins Victor Napoleon. Haar vertrekken zijn gelegen op de eerste verdieping.

1910-1934: Het Bellevuepaleis (residentie van de hertog en de hertogin van Brabant)

De hertog en de hertogin van Brabant, toekomstige koning Leopold III en koningin Astrid, nemen voor vier jaar hun intrek in het Bellevue (1926-1930), voor de gelegenheid gerenoveerd door architect Octave Flanneau.

De privé-vertrekken van de prins en de prinses liggen op de tweede verdieping (slaapkamer, badkamer, klein salon, keuken, logeerkamers). De eerste verdieping is gewijd aan ontvangstsalons, de bibliotheek en de eetkamer. De decoratie van deze ruimtes zou nog altijd de decoratie zijn die je vandaag kunt bewonderen. Prins Leopold gebruikt een kantoortje op de benedenverdieping, de andere lokalen van deze verdieping worden gebruikt door zijn adviseurs en zijn secretariaat. Deze kantoren worden door de prins gebruikt totdat hij de troon bestijgt in 1934.

Prinses Joséphine-Charlotte (toekomstige groothertogin van Luxemburg) komt ter wereld in de voormalige slaapkamer van prinses Clementine. Haar kamer en haar kinderkamer worden ingericht op de tweede verdieping.

1934-1977: op zoek naar een bestemming (het Rode Kruis en Kongo)

In 1935 ontvangt het Bellevue de talrijke giften van de bevolking om de slachtoffers van de economische crisis te helpen (“Oproep van de Koningin). Na de distributie van deze pakketten wordt het Bellevue jarenlang niet meer gebruikt. In 1953 stelt koning Boudewijn het Bellevue ter beschikking van het Rode Kruis tijdens de overstromingen die België teisteren. Het Bellevue zal vervolgens in 1960 worden gebruikt om de vluchtelingen uit Kongo op te vangen. Het zal met name dienst doen als doorgangswoning voor de ambtenaren van de voormalige kolonie.

1977-1997: Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis en Museum van de Dynastie

In 1976 wordt het gebouw van kelder tot zolder opnieuw ingericht door de Regie der Gebouwen om het aan te passen aan zijn nieuwe functies: de koning heeft aan de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis voorgesteld er een deel van hun collecties te presenteren. Het is nodig de schikking van de ruimtes te herzien, opnieuw interne circulatieassen toe te voegen (een trapkolom wordt ingewerkt in de zuidelijke vleugel) en er moet op verschillende plaatsen sanitair worden geplaatst. Kantoren en magazijnen worden ingericht op de derde verdieping. Bij deze gelegenheid wordt de elektrische installatie aangepast, net als het verwarmingssysteem, verbonden met de ketels van het Koninklijk Paleis.

De Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis stellen in het Bellevue verschillende collecties achttiende-eeuwse meubelen en porselein voor, alsook het “Museum van het Hart” (Boyadjan-collectie).

Het Museum van de Dynastie neemt in 1992 zijn intrek op de tweede verdieping van het Bellevue.

De Koninklijke Schenking verhuist op haar beurt naar het paviljoen aan het Paleizenplein 5, grenzend aan het Bellevue (1993-1994).

1997-2001: Memoriaal Koning Boudewijn en Euroculture

De KMKG verlaten het Bellevue in 1997-1998. Het monument wordt gerenoveerd door het architectenbureau Art & Build met het vooruitzicht dat het “Memoriaal Koning Boudewijn” erin wordt geïntegreerd als vervolg op het bezoekparcours van het Museum van de Dynastie. Uit deze periode dateren de aanleg van het atrium en zijn groot glazen dak, de plaatsing van een lift in de zuidelijke vleugel en het aanbrengen van een nieuwe leiding voor sanitair.

Op vraag van de Koning Boudewijnstichting bouwt het bureau Art & Build in 2000 een verbindingstrap tussen de kelders van het Bellevue en de archeologische grondvesten van het oude Paleis van Brussel op de Coudenberg, recentelijk opgegraven onder de Koningsstraat (opgravingen van de Société royale d'Archéologie bruxelloise, met medewerking van de ULB).

Het bedrijf Euroculture, belast met het ontwerpen van de museale inrichting van het gebouw, laat tal van decors en multimedia-uitrustingen plaatsen in het Bellevue.

2001-2005: Fonds Bellevue van de KBS en Knooppunt Democratie

Het Fonds Bellevue van de Koning Boudewijnstichting aanvaardt het beheer van het monument en zijn collecties voor 25 jaar, ter opvolging van Euroculture Gestion SA. Het Museum van de Dynastie en het Memoriaal Koning Boudewijn worden “de Bellevue-musea”.

In maart 2003 draagt de Koninklijke Schenking, eigenaar van het monument, het Borgendaalpaviljoen dat zij gebruikte aan het Fonds Bellevue over zodat de Koning Boudewijnstichting er tijdelijke tentoonstellingen en prestigieuze culturele activiteiten kan organiseren.

TRIO architecture en het technisch adviesbureau CTA helpen de KBS bij het restaureren van het gebouw. Verschillende werkzaamheden inzake interieurinrichting werden sinds 2002 ook onder hun leiding uitgevoerd.

De Koning Boudewijnstichting heeft het hele monument omgebouwd tot een museum over de geschiedenis van België (naar aanleiding van de feestelijkheden rond de 175e verjaardag). Het bureau Tijdsbeeld-Pièce montée (Gent), gespecialiseerd in museuminrichting en opbouw van tentoonstellingen, werd belast met het ontwerpen van het nieuwe parcours en de museale inrichting ervan.

21-11-2005, 15:58 geschreven door Ooikenaar

21-11-2005, 08:59 geschreven door Ooikenaar

LEOPOLD III

Leopold III is de meest omstreden vorst in de Belgische geschiedenis. In de korte vooroorlogse periode waarin hij regeert, kent het land grote moeilijkheden: een mondiale economische crisis, sociale onrust, taalstrijd, talrijke regeringswissels en dreigend oorlogsgevaar. Als kind van zijn tijd voelt Leopold III zich aangesproken door de roep voor een leiderschap dat boven de partijen staat. Met zijn krachtdadige interventies wil hij orde op zaken stellen, maar daardoor verzuurt zijn relatie met de politieke wereld.

In navolging van zijn legendarische vader is Leopold III een groot voorstander van de neutraliteitspolitiek en een sterke nationale defensie. Om België buiten een tweede oorlog te houden moet het land een onafhankelijke politiek volgen, los van de grote Europese mogendheden. Ondanks vredesinitiatieven schendt nazi-Duitsland op 10 mei 1940 het Belgische grondgebied. Leopold III neemt de leiding van de troepen in handen. Na de overgave van het leger blijft hij als krijgsgevangene in het bezette land achter. Dit is tegen de wil van de regering die na enige aarzelingen naar Londen uitwijkt om daar de strijd aan de zijde van de geallieerden voort te zetten. Leopolds ontmoeting met Hitler in Berchtesgaden, zijn tweede huwelijk, zijn geloof in een compromisvrede tussen de grootmachten en zijn negatieve houding tegenover de regering en de geallieerden zorgen na de oorlog voor een crisis van de monarchie. Vijf jaar lang is het land verdeeld tussen voor- en tegenstanders van de vorst. Tijdens deze ‘koningskwestie’ neemt zijn broer Karel tijdelijk zijn plaats in als regent. Onder druk van zware onlusten neemt prins Boudewijn in 1950 de koninklijke functie van zijn vader over. Een jaar later doet Leopold III afstand van de troon.

Leopold, Philippe, Charles, Albert, Meinrad, Hubertus, Marie, Miguel (3 november 1901 – 25 september 1983)

Van meet af aan ziet de Belgische bevolking Leopold III als een evenbeeld van zijn vader: jonge prins-soldaat in de oorlog, pleitbezorger voor wetenschappelijke en technische vooruitgang, verdediger van de neutraliteitspolitiek, echtgenoot en vader van een modelgezin. Leopold, Astrid van Zweden en hun drie kinderen Josephine-Charlotte, Boudewijn en Albert brengen de monarchie dichter bij het volk dan ooit. In 1935 komt Astrid om het leven in een auto-ongeval.

Na de Duitse inval in mei 1940 maakt Leopolds beslissing om de strijd te staken en bij zijn volk te blijven hem heel populair. Het beeld van de koning die het lot van zijn soldaten deelt, spat echter uiteen wanneer de bevolking verneemt dat de koning in september 1941 in het huwelijk is getreden met Lilian Baels.

In juni 1944 worden Leopold III en zijn gezin gedeporteerd naar Duitsland. Bij hun bevrijding in mei 1945 kan de koning echter niet naar België terugkeren, omdat zijn houding tijdens de oorlog het onderwerp van een hevige polemiek is geworden. De jarenlange verdeeldheid van het land blijkt ook duidelijk uit de uitslag van de volksraadpleging op 12 maart 1950: 57% is voor de terugkeer van de koning, 43% tegen. Uiteindelijk treedt Leopold III af ten voordele van zijn zoon Boudewijn. Hij trekt zich terug uit het publieke leven en wijdt zich aan studie, fotografie en ontdekkingsreizen.

ZM Koning Leopold III (1934-1950)
Civiele Lijst	12.000.000 (297.472 €)	289.200.000 (7.169.081 €)
Dotaties	2.000.000 (49.579 €)	48.200.000 (1.194.847 €)

21-11-2005, 00:00 geschreven door Ooikenaar

't Is weer al zondag. Het weekend zal weer voorbijvliegen.
Gisteren is de veterinair geweest om Adhémar te onderzoeken en te ontwormen.
Buiten een zeer lichte ruis op zijn longen, is hij in rima conditie. Die ruis is ongetwijfeld te wijten aan het feit dat hij een zeer plaate smoel heeft en dus zijn neusgaten wat te dicht bij zijn kop staan. Is een typisch probleem bij alle bulldogs.
Van de middag gaan we naar Lochristi. Eens benieuwd wat ma zal zeggen.
Morgen is het dan weer werkdag voor Karoline en met dat klein buck verveel ik me ook niet.
Alvast een fijne zondag

20-11-2005, 08:39 geschreven door Ooikenaar

19-11-2005, 10:49 geschreven door Ooikenaar

Familienaam van het Belgisch vorstenhuis

Het Belgisch vorstenhuis is oorspronkelijk afkomstig uit het Duitse Saksen-Coburg-Gotha. In 1920 besliste Koning Albert I echter om deze titel niet langer meer te gebruiken. Ook het wapen van Saksen werd uit het Belgische koningswapen verwijderd. Reden hiervoor waren de wandaden in België gepleegd door de Duitse troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Deze beslissing werd discreet door hem genomen en niet in de vorm van een Koninklijk Besluit afgekondigd. Door deze discrete beslissing bestaat nog steeds wereldwijd het misverstand als zou het Belgisch vorstenhuis nog altijd de naam van Saksen-Coburg-Gotha dragen.

Deze familienaam werd gewijzigd in: van België, en zoals het betaamt voor het staatshoofd van een meertalig land heeft deze familienaam een officiële variant in elk van de drie landstalen. In het Frans is dit: de Belgique, en in het Duits: von Belgien.

De echtgenoot van Prinses Astrid van België, Lorenz, Aartshertog van Oostenrijk-Este kreeg in 1995 de titel van Prins van België waardoor hun kinderen ook deze familienaam dragen. De kinderen van Prins Filip van België en van Prins Laurent van België dragen logischerwijze ook deze naam.

Familienaam van de Koning en de Koningin

Uitzondering op deze familienaam zijn echter de Koning en de Koningin zelf, die hun respectievelijke titel van Koning der Belgen (Roi des Belges) en Koningin der Belgen (Reine des Belges) als familienaam dragen. De wijziging van de benaming "van België" naar "der Belgen" bij de troonsbestijging verduidelijkt dat het hier gaat om een monarchie die met het volk verbonden is, en niet met een staat of een territorium (volksmonarchie).

18-11-2005, 16:55 geschreven door Ooikenaar

• 15de eeuw
  De hertogen van Bourgondië brengen een unieke verzameling verluchte handschriften samen. De Librije van Bourgondië telt bij de dood van Filips de Goede ca. 900 manuscripten.

• 1559
  Filips II laat alle zich in zijn bezit bevindende werken overbrengen naar het Coudenbergpaleis. Die verzameling wordt Koninklijke Bibliotheek genoemd.

• 1731
  Het Coudenbergpaleis wordt door brand vernield. De meeste handschriften worden gelukkig gered.

• 1746
  Tijdens de bezetting van Brussel door de Franse troepen worden talrijke handschriften naar Parijs gevoerd. Een deel ervan wordt in 1770 teruggeschonken.

• 1754
  De verzamelingen worden overgebracht naar het Domus Isabellae, het vroegere huis van het Handboogschuttersgilde, dat zich in de huidige Baron Hortastraat bevond.

• 1772
  De bibliotheek wordt voor het publiek toegankelijk.

• 1794
  Talrijke handschriften en kostbare werken worden door de commissarissen van de Franse regering naar Parijs gevoerd. Sommige van deze werken zullen door het Congres van Wenen aan België worden teruggegeven.

• 1795
  De bibliotheek wordt bij de Centrale School van het Dijledepartement gevoegd en de verzamelingen worden naar het Oude Hof (paleis van Karel van Lotharingen, Museumplein) overgebracht.

• 1803
  De Bibliotheek wordt aan de stad Brussel overgedragen.

• 1815
  De regering van de Verenigde Nederlanden deelt de Bibliotheek op in twee afdelingen : de handschriften worden opnieuw eigendom van de Staat en vormen de Bourgondische Bibliotheek; de stad blijft eigenaar van de gedrukte werken. Pas in 1842 worden deze weer aan de staat afgestaan.

• 19 juni 1837
  De Belgische regering sticht de Koninklijke Bibliotheek van België en koopt de verzameling van de beroemde Gentse bibliofiel Karel Van Hulthem (70.000 banden).

• 21 mei 1839
  De Koninklijke Bibliotheek wordt voor het publiek geopend in de linkervleugel van het Paleis van de Nijverheid, dat in de 19de eeuw aan het paleis van Karel van Lotharingen werd toegevoegd.

• 1878-1881
  Het derde deel van het complex wordt in de Museumstraat gebouwd.

• 1935
  Op verzoek van koning Leopold III en koningin Elisabeth beslist de regering een nieuwe bibliotheek te bouwen ter nagedachtenis van Z.M. Koning Albert I.

• 1954
  De eerste steenlegging van de Koninklijke Bibliotheek Albert I.

• 17 februari 1969
  De Koninklijke Bibliotheek Albert I wordt plechtig ingehuldigd.

18-11-2005, 16:46 geschreven door Ooikenaar

18-11-2005, 16:11 geschreven door Ooikenaar

De Eerste Wereldoorlog

18-11-2005, 14:18 geschreven door Ooikenaar

18-11-2005, 11:11 geschreven door Ooikenaar

18-11-2005, 11:10 geschreven door Ooikenaar

· het Kasteel Belvédère
· het Domein Stuyvenberg
· de Villa Clémentine
· het Kasteel van Ciergnon
· het Kasteel van Fenffe

Deze residenties zijn eigendom van de Koninklijke Schenking, en via haar van de Staat.

18-11-2005, 10:59 geschreven door Ooikenaar

18-11-2005, 10:40 geschreven door Ooikenaar