Draaiorgel spelen met een beperking.

Laatstleden ben ik een ervaring wijzer.     Als draaiorgelman ontmoet je allerlei mensen.

Komen er twee mensen voor mijn draaiorgeltje staan waarvan de éne persoon een beperking heeft aan zijn ogen. Wel die blinde persoon heb ik laten voelen wat een pierement is, dat kan prima met een klein straatorgel:

• de persoon kan het gehele meubel omvatten met zijn beide handen om zich een beeld te vormen van de grootte.
• hij betast de vormen van de pijpjes, de uitblazende wind, de opstelling en de grootte ervan.
• hij betast de krullen, het snijwerk van het frontje.
• als ik hem een orgelboek in de handen stop voelt hij de naden, de ruwheid van de schellak, de plooiwijze, de notitie, de perforaties.
• je helpt hem een orgelboek plaatsen in de mechaniek.
• en dan de ervaring van het draaien: het draaigevoel met de muziek erbij, het aftasten met de andere hand van het voorbijglijdend karton.
• bij uitspelen van het boek: de uforie die van zijn gezicht afstraalt, wanneer de omstaanders applaudisseren, die het geheel appreciëren en mee beleefd hebben.

Pier’nLala