er is iemand gestorven in mijn ziel langzaam en over vele jaren heen de weg was blind het doek viel
in mij is iemand als de dood verlaten door het leven een hart in nood
weer neemt de schaduw mij mee eigenlijk al vele, vele jaren ik volgde ontkennend gedwee immers er was ook oud verdriet het kwam niet tot bedaren
het kleurde zwart maar kende hoop in schepping en daad in lachen en dagelijks brood
ik ben dood niet de eerste keer het leven draagt mij dat zeker maar vaak zo donker en schreeuwend bloot
|