Violoncello in triniteit

met de rechterhand
en volle rust
in schouder en arm
beademt zij met haar stok
het snarenquartet

dat zich tussen
hals en staart uitstrekt

is zij op zoek
als begaafde ziel
in een voortdurende
ontdekkingsreis
naar innige afstemming
met haar gezel
die zij haast omarmt,
met genegenheid blijkt wel

als ik de ogen sluit en luister
naar Bruchs Kol Nidrei
een lied dat slechts voor even
in de melancholische inborst
van de klankkast verblijft

raak ik geroerd
door haar sublieme techniek
en gepassioneerde gedrevenheid

op weg naar harmonie
tussen emotie
en de unieke tenorstem van dit wezen

dat woont tussen de hemelse krul
en steunend op de smalle pen,
de enige verbinding met het aardse

zoekend naar wat de componist
aan haar wil voorlezen

een groots talent
dat haar geluk zal vergroten
in de schone verte
en ieders oor zal strelen
met muzikale loten



triniteit: musicus, instrument en stok