De troubadour

bijna woont hij
aan zijn wetering
maar enige stappen verwijderd
van de stromende Dommel

in ons weidse dorp geaard
en door genen getalenteerd
musiceert hij zijn stijl in eigen stiel
vertaalt als echte bourgondiër
de gevoelens van ons mensen
nog bekend met boerenkiel

over vanouds en heden
in zang en dialect
eigen aan ons
groene Rooise land
dat hem heeft verwekt

een kleurrijk baken
in snelle tijden
de troubadour die waakt
over een bindende cultuur

in de echo van massaal
geluid verborgen
verhaalt hij dan ook van vroeger
als waarden voor morgen

geen zanger
is zo op zijn plaats in Rooi
te midden van schoon volk
en natuur


daarom is hij onmisbaar
deze man van statuur