Ik hoorde een verhaal wat werkelijk gebeurd is en gebeurd en dat mij zeer aangreep.

Het gaat over een kereltje van ongeveer zes jaar, die volgens de volwassen mens totaal onhandelbaar is en niet

meer te houden is in een groep. Hij zit op een sportclub, rugby, het verhaal is aan mij verteld door iemand die daar

trainingen geeft aan de allerkleinsten.  Deze vrouw had hem weggestuurd van de training omdat hij de sfeer verpestte,

niet voor het eerst volgens haar , dit was de druppel ...hij had iemand geschopt die op de grond lag.

Ze had al veel dingen met hem geprobeerd, van positief aanspreken tot af en toe een knuffel wat hij geweldig vindt zo'n

knuffel..en wat haar soms een beetje raar gevoel geeft. Ze had het jeugdbestuur al eerder gewaarschuwd dat dit niet

zo lang verder ging ze was met de trainingen meer bezig met hem soms dan met andere jongetjes en wat de trainingen

betreft natuurlijk wat ze zouden moeten doen en leren.

Die schop was de druppel van zijn "wangedrag", ze ergerde zich kapot en werd weggestuurd en volgens mij echt van

het veld afgehaald aan zijn arm. Nu bleek dat het jochie ontzettend angstig was en huilde want als zijn moeder dit hoorde

die in de kantine zat zou zij erg "boos" op hem worden. Nu bleek dat de moeder s'middags al had zitten huilen omdat

eigenlijk op zijn school hetzelfde gebeurde. Ook daar zijn ze zijn gedrag totaal beu. Als ik het goed begrepen heb was

de moeder s'middags ook al aangesproken, andere moeders hadden geklaagd, en willen het liefst dat kind weg uit

de groep waar hun kinderen ook inzitten vanwege de invloed van het ventje op de groep. Alsof ook de schoolleiding,

de leraar hun handen het liefst van hem af willen trekken. Volgens de vrouw die de trainingen geeft was er al over

de familie gepraat en werd er ook gezegd dat het ventje eigenlijk ook totaal geen aandacht kreeg van zijn vader en dat

de moeder ook meer moeilijkheden met zichzelf heeft dan gezond is. Ergens vindt ze ook dat er niet zomaar die conclusies

getrokken kan worden aangezien men niet precies weet wat gaande is. En ergens zien ze ook wel dat het kereltje er gewoon

ook niks aan kan doen maar ze hebben met de groep te maken en met zichzelf natuurlijk want zij staat er ook voor haar

plezier.

Ik werd een beetje stil van het verhaal. Zien dat de zogenaamde 'volwassen mens' weer de handen aftrekken van een 

klein mens en hem afzonderen. Ik zag ook gelijk dat dit kereltje totaal in een isolement komt en niemand ook maar enig

verantwoordelijkheid wil of kan nemen. De ouders ook niet natuurlijk , enige wat de moeder kan uitbrengen als ze

aangesproken wordt op zijn gedrag is dat "hij" zo lastig is ja.

Ik heb maar een half woord nodig om te zien dat dit ventje totaal geen nestwarmte en liefde voelt in zijn leven vooral niet

natuurlijk van de mensen .."ouders".. waar die dat nodig van heeft, en die dat niet kunnen geven..die het te druk met

zichzelf hebben. De schreeuw om aandacht.

Vanmorgen kwam weer de gedachte bij me langs over "kuddegedrag".

De vrouw van de training" vindt" bijvoorbeeld dat ze niet veel verwacht van de kinderen, alleen maar dat ze hun best doen,

en ook ja als ik over plezier spreek ...ook gewoon plezier..ze staat er zelf ook voor haar plezier dat zo vergald wordt.

Ik vraag me dan gelijk af waarom een kind zijn best zou moeten doen. Er wordt niet verwacht dat ze alles winnen maar wel

dat ze hun best doen. Dat zouden ze dan het liefst wel willen zien. Ik 'vind' dit..zij 'vindt' dat..hij dat..wij 'vinden'..dat het zo ergens

allemaal zou moeten horen.

Ergens zullen de volwassen mensen allemaal wel zien dat het kereltje aandacht nodig heeft..maar ergens 'vinden' ze toch ook

dat zij niet de aangewezen persoon zijn die dat zouden 'moeten of kunnen geven. Iedereen houdt zich bezig met hun eigen

wereld en zijn daar al druk genoeg mee en vinden vanuit hun eigen geconditioneerd zijn sommige elementen gewoon

erg lastig in hun wereld. Op school krijgen ze hem ook niet zo zoals het zou "horen"...zoals de richtlijnen daar zijn..dan zijn er

richtlijnen thuis..op de sportclub..iedereen trekt de handen van hem af...er markeert wat aan hem. Hij past niet in de kudde van

de blinde schapen en wordt uitgestoten. Leven naar de verwachtingen van de 'mens'. En ja hij zal de komende jaren gaan denken

dat er van alles en nog wat aan hem mankeert. Eerst wordt vanuit het 'vinden' verwacht dat het enige wat hij moet/mag doen is zijn

'best'..zoals dat ergens van de hele groep verwacht wordt....dan wordt vanuit het 'vinden'..gevonden dat de aandacht en warmte

niet van hun uit verwacht kan worden..op school wordt het liefst de handen van hem afgetrokken om men 'vindt' dat hij de

kudde onrustig maakt...en vanuit het "vinden" ziet niemand meer wat er werkelijk gaande is en als ze het zien is er niemand

die de verantwoording wil/ kan nemen. Zoals de trainster zei: 'ze kunnen de ogen van de moeder niet open krijgen'. Maar zij 

spreekt in ieder geval nog de moeder aan in alle rust. 

Het lijkt wel alsof men tegenwoordig op steeds jongere leeftijd allerlei verwachtingen van kinderen gaan hebben terwijl je ze 

toch ook kunt stimuleren om dingen te doen als ze het leuk vinden dat ze het allemaal maar leuk hoeven te vinden en zich er 

goed bij kunnen voelen wat ze ook doen. Iemand die zich prettig voelt bij wat ie doet kan toch excelleren daarin...niks maar dan

ook niks wordt er verwacht...

Dit kereltje wat er niks aan kan doen, daar worden de handen vanaf getrokken..het deed me vooral denken aan het verhaal van

jou van dat kleine meisje met haar aangeboren stoornis door zuurstof gebrek bij de bevalling..die zo druk was..  en van school

af moest omdat haar wat "mankeerde" en die doodongelukkig thuis zat op haar jonge leeftijd. En het deed me aan mezelf

denken natuurlijk.  De andere ouders van haar klasgenootjes die 'vinden' dat hun perfecte wereld verstoord wordt door dat

meisje en maar verwijderd moet worden. 

Ik hoop maar dat deze kleine mensjes erachter komen in hun leven dat ze beter een zwart schaap kunnen zijn dat een blind schaap..

Wat een kuddegedrag...

Frans